Καλή χρονιά - Καλή λευτεριά

Το blog του Βύρωνα σας εύχεται... 

Είμαι απ΄τα παιδιά

Γιατί αν γλυτώσει το παιδί…

Ο πολιτικός κόσμος υπόσχεται «σωτηρία μέσω υποτέλειας»

Έξω διπλή «φινλανδοποίηση», μέσα καλλιέργεια αυταπατών

Του Κώστα Δημητριάδη

Το 2024 κλείνει με μεγάλες αναταράξεις. Σε Συρία – Μ. Ανατολή αλλά και σε Ουκρανία και ευρύτερα στον ευρωπαϊκό χώρο. Σε ό,τι αφορά τη δική μας εγχώρια πολιτικοκοινωνική κατάσταση έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε κάνοντας μια σύγκριση. Από τη μια μεριά να βάλουμε τα σοβαρά ζητήματα από τα οποία θα κριθούν οι προοπτικές της χώρας το επόμενο χρονικό διάστημα – το επόμενο έτος σε πρώτη φάση. Τα ελληνοτουρκικά και την πιεζόμενη γενικότερη θέση Ελλάδας και Κύπρου μέσα στο διεθνές πλαίσιο μεγάλων γεωπολιτικών αναταράξεων αλλά και το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, το προς τα που κινείται, εν μέσω σοβαρής, δομικής κρίσης στις χώρες – πυλώνες της ευρωπαϊκής ένωσης. Από την άλλη, να βάλουμε τις εικόνες που προβάλλει η κυβέρνηση και οι λοιπές «αντιπολιτευόμενες» συστημικές δυνάμεις, τις προτεραιότητές τους, και τους χειρισμούς της κοινής γνώμης που επιχειρούνται.

«Γενναία» υποτελής περπατησιά «διαλόγου» με διακομματική συναίνεση

Η έκταση των όσων προωθούνται σ’ ένα πλαίσιο αποδοχής των τουρκικών αξιώσεων σε βάρος της κυριαρχίας της χώρας μας, γίνεται αντιληπτή ακόμη και αν περιοριστούμε στα μοτίβα εκλογίκευσης της πολιτικής τους «προς τα έσω» που προβάλλουν οι πολιτικές ελίτ. Κεντρικός άξονας, ο παραπειστικός τρόπος που χρησιμοποιείται απ’ όλες τις πτέρυγες, το δίλημμα «διάλογος ή πόλεμος». Στην πιο τυπικά ενδοτική μορφή με πλήρη απαλοιφή των προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη διαμόρφωση ενός συσχετισμού δυνάμεων τέτοιου ώστε ο διάλογος να μην είναι απλώς η αποδοχή των αξιώσεων του ισχυρότερου. Η απίστευτη, επαναλαμβανόμενη τοποθέτηση Γεραπετρίτη (η κυβερνητική δηλαδή θέση) ότι η Ελλάδα δεν έχει συναλλακτική λογική (!) αλλά βασίζει την πολιτική της στη συνεπή υπεράσπιση του «διεθνούς Δίκαιου» απ’ όπου αντλεί το κύρος που απολαμβάνει ανάμεσα στους ισχυρούς της συμμάχους (!). Σε απλά ελληνικά: ο ορίζοντας είναι η οργανική υποτέλεια στη Δύση (δεδομένη και χωρίς υπόνοια οποιασδήποτε «συναλλακτικής λογικής») και η μέχρις εσχάτων προσδοκία του ελληνικού αστισμού ότι η πρόσδεση στον ευρωατλαντισμό τον εξασφαλίζει απέναντι σε πιέσεις μη διαχειρίσιμες πολιτικά στο εσωτερικό. Αυτό μας φέρνει στην γνωστή τοποθέτηση που δεν παύει να επαναλαμβάνει μονότονα ο Ε. Βενιζέλος (και βεβαίως την ασπάζεται και την προβάλλει μια πολυμελής «χορωδία» κύκλων – ΕΛΙΑΜΕΠ, Ντ. Μπακογιάννη και πολλοί άλλοι) ότι η μεγαλύτερη δυσκολία στην συνεννόηση με την Τουρκία προκύπτει κυρίως από τα εμπόδια που θέτει ο εγχώριος «λαϊκισμός». Η σημαντικά ισχυροποιούμενη θέση της Τουρκίας μετά από την ανατροπή Άσαντ στη Συρία, αναμένεται ότι θα φέρει νέο κύμα ενίσχυσης της γραμμής «φινλανδοποίησης». Ως ανάγκης ρεαλισμού γιατί αλλιώς… «σύγκρουση και πόλεμος» αλλά και γιατί «δίνει λεφτά» η (και εδαφική πλέον) εκποίηση της χώρας.

Βανδάλισαν το «Τρενοτεχνείο» ,τον χώρο πολιτισμού που είχε δημιουργήσει ο Νίκος Καλογερόπουλος

Το “Τρενοτεχνείο” στην Κυπαρισσία, ο χώρος πολιτισμού που δημιούργησε με μεράκι ο Νίκος Καλογερόπουλος  βανδαλίστηκε  από αγνώστους.

Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων, ο Νίκος Καλογερόπουλος ήρθε αντιμέτωπος με την καταστροφή, γεμάτος θλίψη και απορία για το κίνητρο πίσω από την πράξη αυτή, σύμφωνα με τον ιστότοπο eleftheriaonline.gr

Δεκέμβριος 1944-2024: Οι μαυραγορίτες και οι δωσίλογοι είναι ακόμη εδώ

Η συνέντευξη της ιστορικού Βασιλικής Λάζου στο militaire channel για τα γεγονότα του Δεκεμβριανά του 1944, προκάλεσε «ζωηρή» συζήτηση. Αναφερόμαστε σε όλες τις απόψεις που εκφράστηκαν καλοπροαίρετα και με επιχειρήματα. Πολλά τα ερωτήματα που θέτουν οι πολίτες, για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Η συζήτηση και οι προβληματισμοί προφανώς επεκτείνονται και σε όσα τραγικά ακολούθησαν.

Στο στούντιο του militaire channel ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δίνει συνέχεια στη συζήτηση για ένα από τα «δύσκολα» ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την χώρα. Όπως πάντα η ανάλυση του χωρίς «στρογγυλέματα».

«Υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που συνδέει, τον Μαυροκορδάτο, τους Μαυρομιχαλαίους που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, αυτούς που αποκεφάλισαν τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, αυτούς που πρόδωσαν την Κύπρο… Αυτοί εξασφάλισαν ότι η Ελλάδα θα είναι αποικία στην αρχή των Εγγλέζων και μετά των Αμερικανών… Στο κοινωνικό πεδίο περάσαμε στους κοτζαμπάσηδες, στους μαυραγορίτες και τους δωσίλογους που είναι σήμερα η ιθύνουσα οικονομική τάξη», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

Δεκεμβριανά 1944: Η ιστορία όπως έγινε κι όχι όπως θέλουν κάποιοι να την παραχαράξουν

80 χρόνια από τα Δεκεμβριανά...

Ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκης είχε γράψει:

«Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση κομμουνιστών – όπως το πλαστογράφησαν οι ίδιοι κι όπως το απέδωσε η επίσημη ιστορία των φαντασμάτων. Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δοσίλογοι και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη υποστήριξη του νεαρού τότε κράτους, είχανε ένα εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας. Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πιστέψαν στην απελευθέρωση, αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στο ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα αρμόδια πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν λίγα κιόλας χρόνο, όταν ακόμη υπήρχαν Γερμανοί. Και θέλησαν, πριν αποκλειστούν στη γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν κραυγάζοντας για τελευταία φορά. Κι ύστερα να σωπάσουν – σαράντα χρόνια τώρα (σαράντα χρόνια τα περιέχω μέσα μου και τα δουλεύω για να τα πω κάποια φορά).

Η ταπεινωτική ήττα των μέσων ενημέρωσης στο δημοψήφισμα του 2015!

Τη χρονιά που έρχεται συμπληρώνονται 10 χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015. Το αποτέλεσμα του εντυπωσιακό αλλά και η ανατροπή του δραματική.

Οι Έλληνες πολίτες είπαν πολλά ΟΧΙ σε εκείνο το δημοψήφισμα. Ένα απ΄ αυτά, ίσως από τα πλέον ηχηρά, ήταν το ΟΧΙ στα όσα ήθελαν να επιβάλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Όλοι θυμόμαστε τι μετέδιδαν οι τηλεοράσεις και πως διαχειρίστηκαν το θέμα του δημοψηφίσματος από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε. Παρά την συστηματική προσπάθεια τρομοκράτησης του κόσμου, οι πολίτες όχι μόνο δεν φοβήθηκαν, αλλά ψήφισαν στη συντριπτική πλειοψηφία που ξεπέρασε το 60% αυτό που σχεδόν τον… διέτασαν τα μέσα ενημέρωσης να μην ψηφίσει!

Ο κ.Γιώργος Πλειός καθηγητής του τμήματος ΜΜΕ στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έγραψε ένα εκπληκτικό βιβλίο με τίτλο «Δημοψηφίσματα και ΜΜΕ».

Το βιβλίο ερευνά τον ρόλο των ΜΜΕ στα σύγχρονα δημοψηφίσματα, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούσαν τις σχέσεις ορισμένων χωρών με την Ε.Ε. Εξετάζονται κυρίως τα δημοψηφίσματα σε Ιρλανδία (2008), Μ. Βρετανία (2016), Ιταλία (2016) και Ελλάδα (2015).

Ελλάδα, Αριστερά και πόλεμοι. Ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ και το Αφγανιστάν της Μεσογείου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Παρά το οτιδήποτε μπορεί κανείς να του καταλογίσει και πολλά τώρα του καταλογίζονται -oυαί τοις ηττημένοις (Vae Victis) έλεγαν οι Ρωμαίοι -παρά τον σταδιακό εκφυλισμό του, πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι το καθεστώς του Μπάαθ στη Συρία υπήρξε ανάχωμα και στον αμερικανικό και ισραηλινό επεκτατισμό στη Μέση Ανατολή και στην άνοδο του Ισλαμισμού στην περιοχή. Κάτι θετικό πρέπει να είχε διάολε για να καταφέρει να αντέξει 23 χρόνια υπονόμευσης και προσπαθειών ανατροπής του από το ΝΑΤΟ και ιδίως τα τελευταία 13 χρόνια που αντιμετώπισε, εκτός από τη δράση των τζιχαντιστών, οικονομικές κυρώσεις που έφεραν τη χώρα στο οικονομικό επίπεδο του Τσαντ, την κλοπή των πετρελαίων του από τους Αμερικανούς και τους καθημερινούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ, ακόμα και την απάνθρωπη άρνηση της ανθρωπιστικής και δημοκρατικής Δύσης για οποιαδήποτε βοήθεια προς τα εκατομμύρια των σεισμοπαθών στη Συρία.

Άξονας Τουρκίας και Ισραήλ

Η Συρία υπήρξε επίσης ιστορικά ο σπουδαιότερος σύμμαχος της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή και νιώθει κανείς ντροπή να ακούει τον εκπρόσωπο της ελληνικής (;) κυβέρνησης να χαιρετίζει την ανατροπή του Άσαντ ως περίπου νίκη της δημοκρατίας.  Σήμερα, οι ανιστόρητοι προπαγανδιστές μιας δήθεν, κατά φαντασίαν συμμαχίας Ελλάδας και Ισραήλ, αυτοί που παρέδωσαν στο Τελ Αβίβ την Ελλάδα και την Κύπρο, την άμυνα και τις υπηρεσίες μας, δυσκολεύονται βέβαια να μας εξηγήσουν την αγαστή συνεργασία Τουρκίας και Ισραήλ στη Συρία, όπως και την προηγούμενη συνεργασία στον Καύκασο, για την εθνοκάθαρση των Αρμενίων του Ναγκόρνο – Καραμπάχ και την προώθηση του ΝΑΤΟ προς την Κασπία. Αποκαλύφθηκε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει μια κάποια «συμμαχία» Ελλάδας και Ισραήλ, υπάρχει αντίθετα έμπρακτη στρατηγική συμμαχία Τουρκίας και Ισραήλ.

Πώς οι ΗΠΑ και το Ισραήλ κατέστρεψαν τη Συρία και το ονόμασαν «ειρήνη»

Ένα κείμενο των Jeffrey D. Sachs* & Sybil Fares** σε μετάφραση του Σωτήρη Μητραλέξη (12 Δεκεμβρίου, Common Dreams).

Κατά τους περίφημους στίχους του Τάκιτου, Ρωμαίου ιστορικού, «Το να ρημάζουν, να σφάζουν, να σφετερίζονται με ψεύτικους τίτλους, το ονομάζουν αυτοκρατορία -και όπου δημιουργούν μιαν έρημο, το ονομάζουν ειρήνη».

Στην εποχή μας, είναι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ που δημιουργούν μια έρημο και την ονομάζουν «ειρήνη».

Η ιστορία είναι απλή. Σε πλήρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και οι υπουργοί του διεκδικούν το δικαίωμα να κυβερνούν επτά εκατομμύρια Παλαιστίνιους Άραβες. Όταν η κατοχή παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ οδηγεί σε μαχητική αντίσταση, το Ισραήλ χαρακτηρίζει την αντίσταση «τρομοκρατία» και καλεί τις ΗΠΑ να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής που υποστηρίζουν τους «τρομοκράτες». Οι ΗΠΑ, υπό την κυριαρχία του ισραηλινού λόμπι, προχωρούν σε πόλεμο για λογαριασμό του Ισραήλ.

Η σημερινή πτώση της Συρίας είναι το αποκορύφωμα της εκστρατείας Ισραήλ -ΗΠΑ κατά της Συρίας που ξεκινά από το 1996 με την άφιξη του Νετανιάχου στο αξίωμα του πρωθυπουργού. Ο πόλεμος Ισραήλ-ΗΠΑ κατά της Συρίας κλιμακώθηκε το 2011 και το 2012, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα ανέθεσε μυστικά στη CIA την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης στην επιχείρηση Timber Sycamore. Η προσπάθεια αυτή τελικά «καρποφόρησε» αυτή την εβδομάδα, μετά από περισσότερους από 300.000 θανάτους στον πόλεμο της Συρίας από το 2011.

Η πτώση της Συρίας ήρθε γρήγορα εξαιτίας μιας δεκαετίας και πλέον συντριπτικών οικονομικών κυρώσεων, των βαρών του πολέμου, της κατάσχεσης του πετρελαίου της Συρίας από τις ΗΠΑ, των προτεραιοτήτων της Ρωσίας όσον αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία και, πιο άμεσα, των επιθέσεων του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, η οποία ήταν το βασικό στρατιωτικό στήριγμα της συριακής κυβέρνησης. Χωρίς αμφιβολία, ο Άσαντ συχνά δεν έπαιζε σωστά τα δικά του χαρτιά και αντιμετώπιζε σοβαρή εσωτερική δυσφορία, αλλά το καθεστώς του ήταν στο στόχαστρο της κατάρρευσης για δεκαετίες από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Δυο ηχηρές περιπτώσεις λογοκρισίας και μια “απαγωγή” neostrategy.gr 24 Δεκεμβρίου 2024

Της Ιωάννας Αναστασίου

Υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Είτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μαζί και το σύστημα διαπλοκής -οικονομικής, μιντιακής, πολιτικής, δικαστικής-, που τη στηρίζει, βρίσκεται σε ελεγχόμενο εκνευρισμό και πανικό, είτε νιώθει παντοδύναμη ότι δεν κινδυνεύει όσο κι αν επιβάλλει αντιδημοκρατικές τακτικές, λογοκρίνει ακόμη και νεοφιλεύθερους “αντίπαλους” της, “εξαφανίζει” φωνές από το διαδίκτυο, προσαγάγει εργαζόμενους με πολιτική άποψη σε media. Τρία χαρακτηριστικά γεγονότα των τελευταίων ημερών πιστοποιούν πως ο νεο-φιλελευθερισμός στη χώρα μας ολισθαίνει σε σκληρές αντιδημοκρατικές μεθόδους ελέγχου περιεχομένου, περιορισμού των αντίθετων απόψεων, καταστολής των “ταραχοποιών” σκέψης και δράσης.

Ολοκληρωτισμός στο facebook

Το πρώτο γεγονός αφορά στην εξαφάνιση δια παντός της προσωπικής σελίδας του αναπληρωτή καθηγητή Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Αντώνη Μπαλασόπουλου. Η Meta, εταιρεία που κατέχει το Facebook, Instagram και Watch up, μετά από πολλούς περιορισμούς και λογοκριτικές παρεμβάσεις σε αναρτήσεις του, “κατέβασε” οριστικά τη σελίδα του από το Facebook. Σελίδα που διατηρούσε από το 2008.

Το τελευταίο διάστημα ο Α. Μπαλασόπουλος ήταν ιδιαίτερα ενεργός σχολιαστής των εξελίξεων στη Γάζα, στηλίτευε τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ, αναρτούσε ειδήσεις και πληροφορίες εκτός των δυτικών ΜΜΕ. Η τελευταία ανάρτησή του πριν πέσει ο λογαριασμός ήταν μια φωτογραφία στρατιωτών του ISIS με το σχόλιο: «Με αυτούς τους ανθρώπους τώρα είμαστε σύμμαχοι». Η ανάρτηση κατέβηκε αμέσως, όπως αμέσως κατεβαίνουν αναρτήσεις όλων των χρηστών που χρησιμοποιούν τις “απαγορευμένες λογοκριμένες” λέξεις -φράσεις του αλγόριθμου. Η πλατφόρμα κατέβασε αμέσως τη φωτογραφία και του έστειλε μήνυμα πως ζητήθηκε έλεγχος. Αντί για έλεγχο, κατέβηκε ολόκληρη η σελίδα δια παντός, χάθηκαν όλες οι αναρτήσεις του και η απάντηση της Μeta ήταν: “αν δεν συμφωνείτε μπορείτε να πάτε στα δικαστήρια”!

Αδειάζουν αποθήκες πυρομαχικών για την Ουκρανία

Φωτογραφία από παλιότερη μεταφορά πυρομαχικών προς την Ουκρανία στη Β. Ελλάδα

Συνεχίζεται η μαζική αποστολή των αποθεμάτων πυρομαχικών και όπλων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων προς την Ουκρανία. Πάμπολλες είναι οι εικόνες που πέφτουν στην αντίληψη των Ελλήνων πολιτών, όπου κονβόϊ με ελληνικές και -ως επί το πλείστον- ξένες νταλίκες (βουλγαρικές, ρουμανικές και πολωνικές) μεταφέρουν κοντέϊνερ κυρίως με οβίδες προς βαλκανικές χώρες και την Πολωνία, και από εκεί στην Ουκρανία. Ως γνωστόν, επίσης, μεταφορές πυρομαχικών και οπλικών συστημάτων γίνονται από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Εκεί ξεφορτώνουν κυρίως αμερικανικά οπλικά συστήματα και στη συνέχεια μεταφέρονται στον προορισμό τους σιδηροδρομικά.

Πρόσφατα, η γνωστή εικόνα με νταλίκες, οι οποίες φόρτωσαν από μεγάλες αποθήκες πυρομαχικών στη Βόρειο Ελλάδα, να μεταφέρουν κοντέϊνερ προς «άγνωστη κατεύθυνση», έγινε γνωστή στο Neostrategy.gr, από αναγνώστες του, οι οποίοι απέστειλαν και σχετικό υλικό βίντεο. Περίπου προ δεκαημέρου, άδειαζαν πολύ μεγάλες αποθήκες πυρομαχικών που βρίσκονται κοντά στα Γιαννιτσά, όπου παλιότερα υπήρχε αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο. Αυτή η μεγάλη και … περίεργη κινητικότητα επισημάνθηκε και από τον τοπικό Τύπο.

Εκτιμάται ότι τα κοντέϊνερ, τα οποία μετέφεραν ελληνικές νταλίκες, περιείχαν ως επί πλείστον οβίδες πυροβολικού. Τέτοιες αποστέλλονται μαζικά εδώ και δύο χρόνια από την Ελλάδα στην Ουκρανία, όπως άλλωστε επανειλημμένως έχει αναφέρει και κατά τις συναντήσεις του με τον Ουκρανό πρόεδρο, Ζελένσκι, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος, όπως και η πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, επιμένουν να επαναλαμβάνουν ότι η Ελλάδα είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία.

Δυσωδία…

Το αδημοσίευτο μανιφέστο του έλληνα δολοφόνου

“Προς τον υπουργό υγείας και την κυβέρνηση. Θα είμαι σύντομος και δεν θα σας κουράσω. Για να γλυτώσετε από μια μακρά έρευνα, δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν δουλεύω για κανέναν. Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες. 

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO της ασφαλιστικής, αλλά οι εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι της χώρας μας, που δεν επιτρέπεται να περάσουν την είσοδο των νοσοκομείων αν πρώτα δεν πληρώσουν.

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι εκατοντάδες χιλιάδες που παρότι είναι δημόσια ασφαλισμένοι, πρέπει να ξαναπληρώσουν όταν αρρωστήσουν. 

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι οι χιλιάδες κατατρεγμένοι και φτωχοί που είναι αποκλεισμένοι από το αγαθό της υγείας. 

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι χιλιάδες των συγγενών που είδαν τους ανθρώπους τους να πεθαίνουν άδικα μέσα στην πανδημία γιατί το δημόσιο σύστημα ήταν διαλυμένο.

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι χιλιάδες των καρκινοπαθών που αργοσβήνουν περιμένοντας να χειρουργηθούν στις λίστες της ντροπής.

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι χιλιάδες των ιδιωτικά ασφαλισμένων που όταν αρρωσταίνουν ανακαλύπτουν ότι το ασφαλιστικό τους πακέτο “δεν τους καλύπτει”. 

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι χιλιάδες που περιμένουν ώρες στα επείγοντα για να εξεταστούν ή για να ξαπλώσουν σε ένα αξιοπρεπές κρεβάτι.

Δεν σκότωσα εγώ τον CEO, αλλά οι χιλιάδες συνταξιούχοι που δίνουν όλο τους το υστέρημα για φάρμακα και γιατρούς.

Η Αμερική θα έχει εμμονή με τον Luigi Mangione για πολύ καιρό

Η Liza Featherstone, αρθρογράφος του Jacobin, γράφει για τον Luigi Magione και το ρεύμα υποστήριξής του που έχει κατακλύσει τις ΗΠΑ. Ο Magione κατηγορείται για τη δολοφονία του CEO της United Healthcare, εταιρείας ιδιωτικής ασφάλισης υγείας. Η συμπάθεια προς τον Magione προέρχεται από την οργή των πολιτών για τις ληστρικές πολιτικές των ασφαλιστικών εταιρειών που αρνούνται συστηματικά να αποζημιώσουν έξοδα των πελατών τους, εφευρίσκοντας διάφορες προφάσεις. Το άρθρο είναι γραμμένο υπό την οπτική της υποστήριξης στην αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών, διατηρεί ωστόσο την αξία του καθώς περιγράφει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο τομέας της υγείας στις ΗΠΑ – πρότυπο για όλες τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που απαξιώνουν το δημόσιο σύστημα υγείας.

Ο αμερικανικός λαός ερωτεύεται τον Luigi Mangione – τόσο πολύ που μπορεί να εξελιχθεί σε κρίση, στο μυαλό των ελίτ.

Το κύμα υποστήριξης προς τον νεαρό άνδρα που κατηγορείται ότι σκότωσε τον διευθύνοντα σύμβουλο της United Healthcare Brian Thompson μέρα μεσημέρι στη Νέα Υόρκη ήταν συγκλονιστικό. Γυναίκες και άνδρες σε όλο το διαδίκτυο δηλώνουν ότι τον ποθούν. Υπάρχει ευρεία καταδίκη για όποιον τον κατέδωσε, με τις διαδικτυακές κριτικές για το McDonald’s της Altoona όπου συνελήφθη να προειδοποιεί ότι το κατάστημα είναι γεμάτο με «αρουραίους». Σε ένα απόσπασμα που πρέπει να δείτε για να το πιστέψετε, οι συγκρατούμενοι του στη φυλακή φώναξαν «Ελευθερώστε τον Luigi!» ζωντανά στις τηλεοπτικές ειδήσεις.

Η λατρεία συνεχίζει να εξαπλώνεται, σε βαθμό που οι New York Times δεν θα δημοσιεύσουν άλλες φωτογραφίες του προσώπου ή της σωματικής του διάπλασης – προφανώς είναι πολύ όμορφος – ούτε θα δημοσιεύσουν την υποτιθέμενη δήλωσή του που εξηγεί τη δολοφονία του, μια αποποίηση της βασικής δημοσιογραφικής ευθύνης να εξηγεί πλήρως ένα σημαντικό δημόσιο γεγονός όπως αυτό. Η εφημερίδα φαίνεται να φοβάται ότι η ομορφιά του θα εμπνεύσει μιμητές δολοφονιών. Άλλοι φιλελεύθεροι gatekeepers έχουν επίσης καταγράψει την ανησυχία τους για τη Luigimania, με τον Graeme Wood του Atlantic να δηλώνει ότι αυτό δείχνει όχι ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης είναι σκάρτο, αλλά ότι «πολλοί άνθρωποι είναι».

Μέση Ανατολή: Έργα και ημέρες μιας «κρυμμένης υπερδύναμης»

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το κείμενο αυτό είναι τμήμα της εισήγησης του συγγραφέα στη συζήτηση με θέμα «Η τραγωδία της Συρίας, η άλλη ημέρα στη Μέση Ανατολή». (*)

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους σας. Θέλω να ευχαριστήσω τους οργανωτές για την πρόσκληση να σας μιλήσω και επίσης να τους συγχαρώ για τη διοργάνωση αυτής της συζήτησης. Είναι βαθειά μου πεποίθηση ότι προϋπόθεση για να έχει οποιοδήποτε μέλλον η αριστερά είναι να μάθει να συζητάει όλες τις απόψεις και στο εσωτερικό της και με την κοινωνία και να το κάνει με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς. Όπως είπε κάποτε ο Ζαν Ζωρές, η μεγάλη μορφή του γαλλικού σοσιαλισμού, που δολοφονήθηκε στην αρχή του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου, εξαιτίας της αντίθεσης προς αυτόν, τις ομιλίες του οποίου παρακολουθούσε νεαρός και ο Ντε Γκωλ, «η αλήθεια είναι στην αντίθεση». Ελπίζω ότι η σημερινή συζήτηση θα αποτελέσει μια έστω και μικρή συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση.

Επειδή ο χρόνος είναι λίγος και το θέμα τεράστιο και συνδέεται με το σύνολο της παγκόσμιας κατάστασης, θα παρουσιάσω επιγραμματικά τα σημεία που είναι κατά τη γνώμη μου τα πιο σημαντικά, παραλείποντας αναγκαστικά άλλα. Όποιος θέλει περισσότερες διευκρινίσεις μπορεί να τις ζητήσει στη συνέχεια.

Τις τελευταίες μέρες τα δυτικά και ελληνικά ΜΜΕ προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το νόημα και τη σημασία των όσων έγιναν στη Συρία και να παρουσιάσουν την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ ως περίπου νίκη των «προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων» εναντίον ενός φρικτού καθεστώτος. Ελληνικές τηλεοράσεις και ραδιόφωνα δεν ντράπηκαν μάλιστα να μας εμφανίσουν Έλληνες και Χριστιανούς από τη Συρία που, με το πιστόλι των τζιχαντιστών στον κρόταφο, μας εξηγούσαν ότι όλα πάνε πρίμα στη μετά Άσαντ εποχή, δηλαδή δεν τους επιτίθενται να τους ληστέψουν και δεν τους σκοτώνουν.

Το φαλίρισμα της εξωτερικής πολιτικής στα ελληνοτουρκικά και τα γιουσουφάκια!

Ένας Έλληνας που ζει στο Όσλο αποψινός καλεσμένος του militaire channel. Χριστουγεννιάτικο το σκηνικό στο χιονισμένο Όσλο, αλλά η συζήτηση με τον Παναγιώτη Παύλο, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Όσλο και επί χρόνια αρθρογράφο-αναλυτή των ελληνοτουρκικών σχέσεων, δεν μπορεί δυστυχώς να συμπλεύσει με το αισιόδοξο μήνυμα των Χριστουγέννων. Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά είναι δυσάρεστες και το 2025 που σε λίγες μέρες ξεκινά θα είναι πολύ δύσκολο για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων που ευθέως αμφισβητεί η Τουρκία.

Το blog του Βύρωνα σας εύχεται...

Καλά Χριστούγεννα

Αντίστροφα γενέθλια ή: μια πασχαλινή εικόνα των Χριστουγέννων!

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Εκκλησιαστική εικόνα, δηλαδή εικόνα που αφορά την χριστιανική λατρεία, είναι η απεικόνιση κάποιας μορφής (του Χριστού, της Παναγίας ή αγίων) με οιονδήποτε τρόπο, αρκεί η εν λόγω μορφή να είναι αναγνωρίσιμη – κι έτσι να δηλώνεται η ταυτότητα του συγκεκριμένου προσώπου. Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες μπορούν να φτιαχτούν με οιαδήποτε τεχνοτροπία, παραδοσιακή ή μοντέρνα*. Εδώ ωστόσο θα σταθώ στις εικόνες του βυζαντινού τρόπου, οι οποίες κατεξοχήν βρίσκονται σήμερα στις εκκλησίες.

Ο βυζαντινός τρόπος αποτελεί πλούσια εικαστική γλώσσα. Γλώσσα φτιαγμένη όχι με ήχους ή με γράμματα, αλλά με σχήματα και χρώματα. Εδώ λοιπόν θα στήσω αυτί (για την ακρίβεια: θα στήσω μάτι) σε κάτι που έχει να μας πει η βυζαντινή εικόνα της Γέννησης του Χριστού. Είναι σπουδαία προίκα το ότι ο άνθρωπος δύναται να στήνει αυτί (ή: να στήνει μάτι). Αν παραπετάξει αυτή του την προίκα, τότε χάνονται νοήματα, όπως για παράδειγμα χάνεται ένα τραγούδι όταν συναντά ντουβάρι αντί για αυτιά, όπως χάνεται η ευκαιρία για προβληματισμό όταν προσκρούσει σε αντιθρησκευτικό φανατισμό, όπως χάνεται η δυνατότητα για φως όταν η θρησκοληψία χρησιμοποιεί τις εικόνες σαν μαγικά αντικείμενα…

Αν λοιπόν παρατηρήσουμε την βυζαντινή εικόνα των Χριστουγέννων, θα εντοπίσουμε κάποια στοιχεία που θυμίζουν… πλαστογραφίες! Σύμφωνα με τα ευαγγέλια η γέννηση του Χριστού έγινε σε στάβλο και η Παναγία απίθωσε το νεογέννητο σε παχνί ζώων. Στην εικόνα όμως βλέπουμε σπηλιά, κι αντί για παχνί βλέπουμε μια κτιστή κατασκευή σαν τάφο, με τις φασκιές να θυμίζουν σάβανα! Μπορεί λοιπόν να παραπονεθεί κανείς ότι η εικόνα αυτή δεν αποτυπώνει με ακρίβεια ό,τι έγινε, δηλαδή ότι δεν λειτουργεί σαν φωτογραφία.

Γιατί άραγε αυτές τις αλλαγές; Ο βυζαντινός τρόπος βέβαια διαμορφώθηκε σε μακρά πορεία διαλόγου με την γύρω του κοινωνική συνάφεια, αλλά εδώ θα κάνω μόνο μερικές επισημάνσεις που αφορούν το νόημα της γιορτής.

Αυτά... Τα χειρότερα στο μέλλον...

Εξελίξεις για την τραγωδία στα Τέμπη: Το πόρισμα του ΕΜΠ διαψεύδει την θεωρία για «αθώα» φονική έκρηξη

Tο πόρισμα που συνέταξε ο καθηγητής της Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ αλλάζει τα δεδομένα για την τραγωδία στα Τέμπη

Νέα τροπή παίρνει η υπόθεση της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη, καθώς το πόρισμα του Εθνικού Μετσόβεου Πολυτεχνείου που είχε αναλάβει να διερευνήσει τα αίτια της φονικής έκρηξης που προκλήθηκε στην διάρκεια της σύγκρουσης των δύο τραίνων αναφέρει ότι σε καμιά περίπτωση η εν λόγω έκρηξη δεν οφείλεται στην διάχυση των ελαίων σιλικόνης που μετέφεραν οι μετασχηματιστές της επιβατικής αμαξοστοιχίας.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του in.gr, το πόρισμα που συνέταξε ο καθηγητής της Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ με γνωστικό αντικείμενο Τεχνολογία Καυσίμων και Λιπαντικών κ. Δημήτρης Καρώνης καταρρίπτει τεχνικές μελέτες από κρατικούς πραγματογνώμονες που είχαν υιοθετηθεί από υπηρεσιακούς και πολιτικούς παράγοντες για «έκρηξη από τα λάδια των μετασχηματιστών των τραίνων».

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο υπεύθυνος του αρμοδίου Εργαστηρίου του ΕΜΠ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα έλαια σιλικόνης δεν είχαν καμιά συμμετοχή στην εν λόγω έκρηξη.

Μάλιστα, ο κ. Καρώνης φέρεται να ζήτησε προσφάτως κι ειδικά πειράματα με την εξέταση των παλαιών ελαίων του μετασχηματιστή από την καταστραφείσα εμπορική αμαξοστοιχία μήπως αυτά είχαν διαφορετική «χημική συμπεριφορά», χωρίς όμως να διαπιστωθεί και πάλι κάτι τέτοιο.

Χρήστος Γιανναράς: Το τραύμα της θεολογίας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για την πρόσκληση, και για την ευκαιρία αυτή[1], να συνεισφέρω δυο λόγια για έναν δάσκαλο της γενιάς μου, και όχι μόνο. Για τον Χρήστο Γιανναρά, που πριν από 99 ημέρες τον αποχαιρετίσαμε στο Πρώτο Κοιμητήριο της Αθήνας. Και με συγκινεί που αυτή η δυνατότητα μου δίνεται εδώ, στην αγαπημένη Κύπρο.

Με την φράση «Το τραύμα της θεολογίας» στον τίτλο της εισήγησής μου, προσπαθώ να συνοψίσω την πολυδιάστατη κληρονομιά του Χρήστου Γιανναρά. Αλλά, γιατί τραύμα; Είναι γεγονός πως, μόλις μιλήσουμε για τραύμα, σκεφτόμαστε κάτι εφιαλτικό: μια εμπειρία που έχει χτυπήσει βάναυσα τον άνθρωπο, τον κάνει λειψό και έκτοτε βαραίνει τη ζωή του.

Ωστόσο, τραύμα δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει κι ένα αλλιώτικο τραύμα. Ένα τραύμα το οποίο δεν με  κάνει λειψό, αλλά (αντιθέτως) χωρίς το οποίο θα μείνω λειψός. Είναι αυτό που τραγουδά στο «Άσμα Ασμάτων» η αγαπημένη: «Τετρωμένη ἀγάπης ἐγώ» - «Είμαι τραυματισμένη από την αγάπη». Καθόσον η αγάπη δεν επικολλάται απλώς στην ανθρώπινη ύπαρξη. Διαποτίζει την ύπαρξη, την χαράζει, την ορίζει.

Να ‘σαι λοιπόν κατ’ αυτό τον τρόπο τραυματισμένος από την θεολογία, είναι η περίπτωση του Χρήστου Γιανναρά. Σε μια οδοιπορία όπου λαβώνεσαι και λαβώνεις. Θυμάμαι ότι ο Χριστός όρισε τους μαθητές του ως οδοιπόρους, και ως απαραίτητα εφόδιά τους τούς υπέδειξε το ραβδί του οδοιπόρου και το μαχαίρι. Και παρακάτω μας βεβαιώνει η Γραφή ότι ο λόγος του Θεού είναι «πιο κοφτερός κι από δίκοπο σπαθί». Για σκεφτείτε: Στο δίκοπο σπαθί, η μια του κόψη βλέπει απέναντι, η άλλη του κόψη βλέπει εσένα που το κρατάς. Το σπαθί κρίνει τον απέναντι, αλλά κρίνει και εσένα. Καλείσαι να κόψεις, μόνο αν είσαι έτοιμος να κοπείς. Αυτή ακριβώς η επίγνωση (ότι και ο ίδιος υπόκεισαι στο σπαθί του λόγου που κρατάς) ξεχωρίζει τον φιλότιμο τετρωμένο της θεολογίας, από τον τυφλωμένο σταυροφόρο. Για τον τυφλωμένο σταυροφόρο, το μαχαίρι του έχει μια και μόνο όψη: μονάχα αυτήν που κοιτάζει απέναντι.

Αμερικανικός μεταμοντέρνος Τζιχαντισμός, Ρωσοφοβία, ελληνικός μιθριδατισμός

Του Ηλία Παπαναστασίου

 

Γράφει ο Νίκος Κλειτσίκας: «Βρίθουν τα ΜΜΕ της αργυρώνητης δημοσιογραφικής ψευδολογίας από τις φυλακές του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ". Όπως μας ενημερώνει το έγκυρο ΜΜΕ του Χατζηνικολάου: «Τα εγκλήματα του καθεστώτος Άσαντ. Για πέντε δεκαετίες, η Συρία υπό την οικογένεια Άσαντ είχε εξελιχθεί σε ένα από τα πιο καταπιεστικά κράτη...»

Κι εντελώς "φυσιολογικά" το ξέπλυμα του αποκεφαλιστή φονιά, πάντα από το μέσο του Χατζηνικολάου: «"Θα κλείσουμε τις φυλακές του Άσαντ" λέει ο Μοχάμεντ αλ Τζολάνι...»
Στην ίδια "γραμμή" ολόκληρη η ελληνόφωνη "δημοσιογραφία", της Νατοϊκής αριστεράς και της Νατοϊκής δεξιάς... Χωρίς να μαθαίνουμε τις αμοιβές για την "έγκυρη ενημέρωση"!

Θέλει δεν θέλει ο Έλληνας πολίτης βλέπει τα κανάλια, διαβάζει τις λεζάντες των ελληνόφωνων και δυτικών Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης έναν "Σύρο" να βγαίνει από την υπόγεια φυλακή του χασάπη Άσαντ, στη Σεντνάγια.

Αποδείχθηκε ότι αυτό είναι έργο της τεχνητής νοημοσύνης. Ε... και; Αφού οι πολίτες εμπέδωσαν τις φυλακές του χασάπη κι η "δημοσιογραφία" έλαβε τις αμοιβές... αλλάζει κάτι;”(Νίκος Κλειτσίκας, Press–GR)

 

Ο αρθρογράφος με κοφτερή γλώσσα, κατακεραυνώνει όλο το δημοσιογραφικό συρφετό που τις τελευταίες μέρες έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει με στόχο την ωραιοποίηση και «καλλιτεχνοποίηση» του Μεταμοντέρνου Αμερικανοτραφούς Τζιχαντιστή που θέλει να προωθήσει με ιεραποστολικό ζήλο τα νάματα της «Συμπεριληπτικής Φιλελεύθερης Δημοκρατίας» αλλά και τα βαναύσως καταπατηθέντα από τον Άσαντ «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Συγκινητική προσπάθεια του ντυμένου με casual ρούχα, πεπειραμένου και βαθύτατα ανθρωπιστή Julani που μιλά για «Δημοκρατία όλων των Σύρων», βγάζοντας selfies με θαυμάστριά του ενώ οι κάπως ζωηροί οπαδοί του, αποκεφαλίζουν Χριστιανούς, εκτελούν αόπλους και κρεμούν παραδειγματικά –μετά από άψογες δικονομικές διαδικασίες– τον ξάδελφο του Άσαντ από Γερανό. Προφανώς πρόκειται για αταξίες «παραβατικών νέων» που παράκουσαν τις νουθεσίες του ειρηνοποιού Julani (...)

Παύλος Ντεγκρές...

Έπεσε η Συρία…

Το editoriaal του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Η είδηση ήταν «βαριά». Μέσα σε λίγες μέρες μια κρατική οντότητα, η Συρία, κατέρρευσε και πέρασε στα χέρια δυνάμεων οπισθοδρομικών, αντιδραστικών, φιλοϊμπεριαλιστικών. Η απότομη, ραγδαία κατάρρευση ήταν σοκαριστική και έχει τεράστιο βάρος, αφού αλλάζει τον συσχετισμό δυνάμεων στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σοκαριστικό ήταν και το πώς εγκαταλείφθηκε από συμμάχους – γεγονός αποκαλυπτικό για τη μεταβλητή γεωμετρία συμμαχιών και αντιπαραθέσεων στην περιοχή αυτή.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων κατανοεί αμέσως: Ισραήλ, Τουρκία και ΗΠΑ μεθόδευσαν αυτήν την «αιφνιδιαστική» κίνηση, αμέσως μετά την εκεχειρία στα πεδία του Λιβάνου. Δηλαδή ο πόλεμος συνεχίζεται, ο διαμοιρασμός είναι σε εξέλιξη. Οι «καλοί» τζιχαντιστές (οποία υποκρισία της Δύσης!) «απελευθερώνουν» τη Συρία, διαμοιράζουν τα ιμάτιά της (κοινώς επιδίδονται σε εκτεταμένο κατσαπλιαδισμό), ενώ ανενόχλητο το Ισραήλ μέσα σε 48 ώρες καταστρέφει όλες τις στρατιωτικές υποδομές της (αεροδρόμια, λιμάνια, αεροσκάφη, πλοία, πολεμοφόδια κ.ο.κ.). Η Τουρκία έχει αναλάβει την ολόπλευρη στήριξη των τζιχαντιστικών ομάδων και διευρύνει την επεκτατική της δύναμη, προβάλλοντας τον εαυτό της ως κύρια δύναμη της «ανοικοδόμησης της νέας Συρίας».

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων απορεί: Τι και πώς συζητήθηκε, και κυρίως τι αποφασίστηκε κατά τη συνάντηση Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας; Διότι αυτή η συνάντηση έλαβε χώρα λίγο πριν επέλθει η πτώση της Συρίας. Μένει να εκτιμηθεί το μέγεθος της σημασίας της πτώσης, επειδή είναι ένα κομβικό σημείο στον ευρύτερο γεωπολιτικό συσχετισμό και την πορεία των εν εξελίξει πολέμων. Έρχεται λίγο πριν αναλάβει ο «ειρηνοποιός» (τάχα) Τραμπ· έρχεται αφού ουκρανικά drones και Ουκρανοί εκπαιδευτές είχαν τελειώσει την «αναβάθμιση» των τζιχαντιστών, σε πλήρη συνεργασία Δύσης-Τουρκίας· έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών ελέγχου της κλιμάκωσης των πολέμων και παζαριών για ευρύτερους γεωπολιτικούς αναδασμούς.

Θυσίες…

Η ενσωμάτωση της Μέσης Ανατολής στη Νέα Διεθνή Τάξη

Η σημασία της κατάρρευσης του καθεστώτος Άσαντ

Του Τάκη Φωτόπουλου

Η Δύση (δηλαδή ΝΑΤΟ, ΕΕ και κoμπανία), όπως βέβαια αναμενόταν, ξέσπασε σε πανηγυρισμούς με την πτώση του «τυραννικού» καθεστώτος Άσαντ και τη δήθεν «δημοκρατικοποίηση» της Συρίας. Και, φυσικά, οι «ανεξάρτητες» δυτικές τηλεοράσεις (που έχουν σήμερα εργολαβικά αναλάβει- και πολύ αποτελεσματικά- τον ρόλο της μαζικής πλύσης εγκεφάλου των λαών!) έχουν επιδοθεί τώρα σε ένα όργιο «αποκαλύψεων» για το «τυραννικό» καθεστώς στη Συρία, σε αντίθεση βέβαια με τα «σουπερ-δημοκρατικά» δυτικά καθεστώτα! Όμως, τι σημαίνει στην πραγματικότητα η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και οι αντίστοιχοι (όχι τυχαίοι!) δυτικοί πανηγυρισμοί;

H πτώση του καθεστώτος Άσαντ δεν ήταν βέβαια απλώς το αποτέλεσμα της άμεσης ή έμμεσης ΝΑΤΟϊκής επίθεσης κατά του καθεστώτος, αλλά -εξίσου σημαντικά- και της βαθμιαίας αποχώρησης από τη Μέση Ανατολή της Ρωσίας. Η αποχώρηση αυτή ήταν συνέπεια της ρωσικής οικονομικής κρίσης που οδήγησε στην αδυναμία της Ρωσίας να συνεχίσει να στηρίζει μαζικά τα αντι-δυτικά (εθνικο-απελευθερωτικά κ.λπ.) καθεστώτα στη Μέση Ανατολή. Η αναπόφευκτη συνέπεια ήταν, όπως θα προσπαθήσω να δείξω σύντομα, η μετατροπή ολόκληρης της Μεσογείου, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), σε μια Pax Americana, δηλαδή σε μια περιοχή απόλυτα ελεγχόμενη, πολιτικο-στρατιωτικά από το ΝΑΤΟ, και οικονομικά από την παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, την οποία ελέγχουν οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία κ.λπ.).

Άσπρες Γάτες, Μαύρες Γάτες

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

«Όταν δύο αριστεροί συναντιούνται, πάνε για διάσπαση» (ανέκδοτο, δεκαετία ’70)

Η Ιστορία στην Ελλάδα συνεχώς επαναλαμβάνεται. Ούτε φάρσα, ούτε τραγωδία. Απλή επανάληψη. Το 2023 είχαμε την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική συντριβή, την παραίτηση Τσίπρα κι όσα ακολούθησαν. Αρκετοί σοβαροί αναλυτές ισχυρίσθηκαν πως η εκλογή Κασσελάκη ήταν ένα σατανικό σχέδιο των Παππά - Τσίπρα  με σκοπό τον εξοβελισμό όσων υπονόμευαν τον Τσίπρα και την επιστροφή του τελευταίου σαν αδιαφιλονίκητου αρχηγού. Κι όμως. Πριν από 38 χρόνια είχαμε ανάλογες περιπέτειες στον χώρο της Αριστεράς, της «Ανανεωτικής Αριστεράς».

 Όλα ξεκίνησαν το 1982, όταν τον Μπάμπη Δρακόπουλο διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΚΚΕ εσωτ. σαν Γραμματέας του ο Γιάννης Μπανιάς. Σχεδόν αμέσως άρχισαν να δημοσιεύονται στην «Αυγή» επιστολές μελών που διαμαρτύρονταν για τον «παραγκωνισμό» του Λεων. Κύρκου από την ηγεσία. Επικράτησε κάποια αναταραχή, η οποία έληξε με την εκλογή του Κύρκου σαν Προέδρου του κόμματος.

 Όμως από την εποχή του Περίανδρου του σοφού Κορίνθιου, ίσχυε πως μονάχα προσκυνημένα κεφάλια δεν κόβονται. Ο Μπανιάς και η ομάδα του εξακολουθούσαν να είναι μια μόνιμη απειλή για την ηγεσία του Κύρκου. Το 1986, ο Κύρκος πρότεινε να αφήσουν πίσω τα κομμουνιστικά σύμβολα και ονομασίες προπορευόμενος κι από τους Ιταλούς συντρόφους, προκαλώντας την αποχώρηση των Μπανιά, Ελεφάντη και των περισσότερων μελών της νεολαίας.

 Η αποκήρυξη των συμβόλων και η μετονομασία σε ΕΑΡ δεν έσωσε τον Κύρκο και την ΕΑΡ, αλλά ούτε και την ΑΚΟΑ του Μπανιά. Η μετατροπή τους σε γκρουπούσκουλα ήταν μη αναστρέψιμη και σώθηκαν χάρη στην απόφαση του ΚΚΕ για την ίδρυση του Συνασπισμού. Γιατί δεν αρκεί η αποκήρυξη ή η διατήρηση των συμβόλων, όπως δεν αλλάζει ο Μανωλιός φορώντας άλλα ρούχα. Το πρόβλημα είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Και νοοτροπία των περισσότερων αριστερών από το 1918 και μέχρι σήμερα είναι η κατάληψη και διατήρηση της ηγεσίας. Και πάντα ο αγώνας για την επικράτηση εμφανιζόταν σαν αγώνας ιδεολογικός, αγώνας αρχών και αξιών.

Ζήτησαν οι συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί την επαναφορά τους στην τάξη;

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

«Δεν βρέθηκε ένας να τους πει ότι οι εκπαιδευτικοί ψάχνουν τρόπο να φύγουν, όχι να επιστρέψουν»

Είναι να γελά κανείς, με την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, για επαναφορά των συνταξιούχων εκπαιδευτικών στην υπηρεσία. Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε τέτοιο «αίτημα» προς το Υπουργείο, παραμένει όμως εντυπωσιακό ως μέτρο αντιμετώπισης των κενών στα σχολεία!

Δεν βρέθηκε ένας να τους πει ότι οι εκπαιδευτικοί ψάχνουν τρόπο να φύγουν, όχι να επιστρέψουν!!! Ψάχνουν τρόπο να απαλλαγούν από τον καθημερινό γραφειοκρατικό φόρτο, να απαλλαγούν από την υποκριτική και δήθεν «αξιολόγηση», να απαλλαγούν από πιέσεις των επικεφαλής, να απαλλαγούν από ορισμένους δύστροπους γονείς, να αφεθούν, τέλος πάντων, απερίσκεπτοι, να κάνουν αυτό που σπούδασαν και για το οποίο έχουν προσληφθεί. Να διδάξουν, δηλαδή, τα παιδιά μας.

Αν το Υπουργείο ήθελε πραγματικά να καλύψει τα κενά, θα έκανε απλές αλλά ουσιαστικές κινήσεις. Θα έκανε διορισμούς τόσους, όσες και οι ανάγκες. Δεν θα επέβαλε αποκλεισμούς σε όσους αναπληρωτές παραιτούνται, αφού είναι παγκοίνως γνωστό ότι οικονομικά δεν βγαίνουν. Αντέχουν, όσοι έχουν οικογενειακή υποστήριξη, ελπίζοντας ότι τα μόριά τους την επόμενη χρονιά, θα τους φέρουν σε καλύτερη, πιο κοντινή, θέση.