Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Κριμαία αγάπη μου…


Αποκάλυψη Τώρα
Του Βάσου Φτωχόπουλου

Το ΕΝΩΤΙΚΟ δημοψήφισμα της Κριμαίας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το δικό μας του 1950. Το 97% του λαού της Κριμαίας αξίωσε ΕΝΩΣΗ και την κέρδισε. Όπως και σε μας, μόνο ελάχιστοι, πιόνια του αποικιοκρατικού συστήματος, δεν ψήφισαν υπέρ. Υπέρ ψήφισαν και πολλοί Τάταροι, όπως ακριβώς και σε μας ψήφισαν ακόμη και κάποιοι Τουρκοκύπριοι. Πέραν της συμβολικής αξίας των δρωμένων στην Κριμαία, συγκινηθήκαμε και για έναν άλλον λόγο, ο οποίος μας δίνει θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τις ορδές των δικών μας «ΟΥΚΡΑΝΩΝ». Φαίνεται ότι οι λαοί δεν επιθυμούν την αυτοκτονία τους, κάτι ξυπνά μέσα τους και, όσα χρόνια και αν περάσουν, καταφέρνουν να εκφράσουν με την καρδιά τους μα και με τον νου τους τις πραγματικές τους επιθυμίες, που δεν είναι άλλες από το να βρεθούν στη ζεστή αγκαλιά της ΜΑΝΑΣ τους. Είναι γνωστό πως η ΜΑΝΑ μπορεί να είναι και πουτάνα, μπορεί να είναι και μικρόψυχη, μπορεί ακόμη να είναι σκληρή, μια σκύλα-δολοφόνος, όμως δεν παύει να είναι μάνα και σε αυτή να προσδοκά ο κόσμος ένα καλύτερο μέλλον. Κάλλιο η μάνα παρά η κακιά μητριά ή η ξένη «προστάτιδα».
Στην Κριμαία είδαμε τον παλιό μας εαυτό. Χιλιάδες κόσμου, με τις σημαίες της Ρωσίας και τα λάβαρα της ορθόδοξης εκκλησίας, να ζητούν την εθνική τους αποκατάσταση. Τα ίδια κάναμε κι εμείς, μόνο που η δική μας ΜΑΝΑ ήταν στα χάλια της και αλλού κουνούσε την ουρά της. Οι κάτοικοι της Κριμαίας δεν πτοήθηκαν, όπως ακριβώς κι εμείς. Προχώρησαν στη δική τους ΕΟΚΑ και τα κατάφεραν, χωρίς κάποια ΖΥΡΙΧΗ, χωρίς το ΛΟΝΔΙΝΟ. Μη νομίζετε πως οι Κριμαίοι είναι σαν τους υπόλοιπους Ρώσους. Κυπραίοι είναι, με βαριά προφορά και με τις ιδιομορφίες τους· έχουν κι αυτοί τις δικές τους σιεφταλιές. Αυτό, όμως, δεν άλλαξε τις δικές τους καρδιές. Εμείς, απεμπολώντας το αίτημα της ΕΝΩΣΗΣ, φτάσαμε στο σημείο να επιζητούμε στάτους μειονότητας, και μάλιστα μειονότητας όχι ελληνικής, αλλά ΣΥΠΡΙΩΤΙΚΗΣ, κάτι δηλαδή ανάμεσα σε φραγκολεβαντίνους Εγγλέζους, αμερικανάκια και μεσογειακούς τουρκαλάδες. Εμείς, επειδή λέμε ένα «ΤΣΙΕ» κι ένα «ΤΖΙΑΙ», πειστήκαμε πως δεν είμαστε Έλληνες, πως δεν έχουμε το δικαίωμα να εκπληρώσουμε το πεπρωμένο μας. Οι Κριμαίοι έχουν τα δικά τους «ΤΖΙΑΙ», έχουν και τους δικούς τους «Τουρκοκριμαίους» και τους δικούς τους ευρωλιγούρηδες, όμως αυτό δεν τους εμπόδισε από το να επιδιώξουν το αυτονόητο. Γι’ αυτό και μας συγκίνησαν. Λέγεται πως την Κριμαία την έδωσε στην Ουκρανία ο Χρουτσώφ μια νύχτα μεθυσμένος. Ένας άλλος μεθυσμένος προσπαθεί τώρα να δώσει την Κύπρο στους Τούρκους. Ως Κριμαίοι, οφείλουμε ν’ αντισταθούμε, διότι το επόμενο βήμα, αν του περάσει του κύριου Αναστασιάδη, είναι να γίνουμε Τάταροι για να μας διεκδικεί ο Ερντογάν. Διαλέξτε, σκατοκυπραίοι.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com