Για δες καιρό που διάλεξε,
καρδιά μου, το μαράζι,
τώρα π’ ανθίζουν μεσπιλιές
κι ο νους αλλού καλπάζει.
καρδιά μου, το μαράζι,
τώρα π’ ανθίζουν μεσπιλιές
κι ο νους αλλού καλπάζει.
Εάν ο Αντρέ Μπρετόν ζούσε και επισκεπτόταν την Κύπρο, σίγουρα θα έφευγε λέγοντας ότι η Κύπρος είναι η μοναδική ΜΕΤΑΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ χώρα στον κόσμο. Το κίνημα του σουρεαλισμού στην Κύπρο αρχίζει το 1960, όταν, μετά από μία οδυνηρή ήττα στη Ζυρίχη και στο Λονδίνο, ο Μακάριος επιστρέφει στην Κύπρο και αμολά το περιβόητο ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ. Έκτοτε, η Κύπρος πρωτοπορεί παγκοσμίως, προσθέτοντας στον σουρεαλισμό μία άλλη διάσταση, η οποία δεν εκφράζεται μόνο στις τέχνες, όπως έγινε σε άλλες πολιτισμένες χώρες, αλλά και στην καθημερινή ζωή, στην ίδια την κοινωνία. Ο κοινωνικός σουρεαλισμός της ιδιαίτερης μικρής μας πατρίδας ή παρτίδας κορυφώνεται, κατά την άποψή μας, τον Νοέμβριο του 1983, όταν ο GRECUS GRECUSI Ραούφ Ντενκτάς ανακηρύττει ΚΡΑΤΟΣ στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου και η τότε εθνική μας ηγεσία αντιδρά για πρώτη φορά με μία εντελώς καινούργια μέθοδο. Ο μεν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού νίφτηκε, βγήκε στους κήπους του Προεδρικού ψάχνοντας για ΝΤΟΥΝΤΟΥΚΑ να μιλήσει στο πλήθος το οποίο μαζεύτηκε εκεί για να διαμαρτυρηθεί, ο δε πρωθυπουργός της Ελλάδας, αφού κάτι ένιψε, απείλησε ότι θα διακόψει διπλωματικές σχέσεις με το καημένο το κράτος του Μπαγκλαντές!
Από τότε, ξεκινά η ΜΕΤΑΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ περίοδος. Η περίοδος αυτή, από τα γεννοφάσκια της, αρχίζει με την ένταξη στο λεξιλόγιό μας μίας καινούργιας λέξης. Της λέξης ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ. Έκτοτε, το πρόθεμα ΨΕΥΔΟ- ή PSEUDO- ή ΣΟΥΤΟ- θα διεισδύσει τόσο βαθιά μέσα μας, που ακόμα και οι ψευδαισθήσεις μας έχουν μετατραπεί σε ψευδοψευδαισθήσεις, με αποτέλεσμα η Κερύνεια, όπως και τα άλλα κατεχόμενα χωριά μας, να έχουν μετακινηθεί από τον τόπο τους και να έχουν παρκάρει είκοσι μέτρα πιο κάτω από το Λήδρα Πάλας ή σε άλλα σημεία κατά μήκος της πράσινης γραμμής.
Σε μία τέτοια ΜΕΤΑΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ χώρα, με πράσινη γραμμή και δίχως πράσινα άλογα, η ΕΝΩΣΙΣ είναι πια αναγκαία. Η ΕΝΩΣΙΣ είναι μία ψευδοεφημερίδα, μία ψευδοφυλλάδα, γέννημα-θρέμμα της ψευδογενιάς του ψευδοκράτους – όχι της γενιάς του ψευδοκράτους, όπως θα υποστήριζε ο κύριος Κεχαγιόγλου του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Η ΕΝΩΣΙΣ έρχεται να συμπληρώσει ακόμα ένα κιλό στα κενά που αφήνουν πίσω τους οι σκληρές δίαιτες της ψευδομετακατοχικής μας αντίστασης. Στα οδοφράγματα και στις πορείες, στα συρματοπλέγματα της σκλαβιάς και στις συγκρούσεις η ΕΝΩΣΙΣ δεν θα είναι εκεί, θα είναι κάπου αλλού. Πού;
Αυτό το μικρό κειμενάκι είναι το πρώτο ΕΘΝΙΚΩΛΟΓΙΚΟΝ εκδοτικόν σημείωμα που έγραψα πριν από είκοσι χρόνια στο πρώτο τεύχος της εφημερίδας. Όταν το έγραφα, κατά βάθος πίστευα και ήλπιζα πως κάτι θα άλλαζε σ’ αυτόν τον τόπο. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ακόμα και το μεγαλειώδες ΟΧΙ του 2004 δεν άντεξε πάνω από δυο τρεις εβδομάδες. Τότε είχα πει στα πιτσιρίκια της ΕΝΩΣΙΣ να είναι περισσότερο επιφυλακτικοί απέναντι στους πολιτικούς και να μην παρασύρονται από πρόσκαιρες νίκες. Τόνισα δε πως αρκετοί από τους νέους που πρωτοστάτησαν τότε στην αντίσταση κατά του σχεδίου, ΑΥΡΙΟ θα είναι οι μελλοντικοί μας καταπιεστές, οι μελλοντικοί μας ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ. Είκοσι χρόνια μετά, το λέω ξανά: Ας παραμείνουμε οραματιστές και ας μας τρώει το μαράζι και η θλίψη. Στο τέλος, πώς να το κάνουμε, υπάρχει και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, η ελληνική ανάσταση.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com
