Η Κεραμέως αναβαθμίζει το Σχολείο, υποβαθμίζοντας την Εκπαίδευση

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

«Δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν άτομα και οι οικογένειές τους»
Μάργκαρετ Θάτσερ, 1987

Στο ισχύον σχολικό βιβλίο της Κοινωνιολογίας Γ΄ Λυκείου, ως ορισμός του γνωστικού αντικειμένου της συγκεκριμένης επιστήμης αναγράφεται ότι: «Η κοινωνιολογία έχει ως αντικείμενο μελέτης τα κοινωνικά φαινόμενα, τη δράση των κοινωνικών ομάδων, τις σχέσεις μεταξύ ατόμου και ομάδων, τις σχέσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων, τις κοινωνικές διαδικασίες και ειδικότερα το μετασχηματισμό των κοινωνιών».

Είναι ενδιαφέρον ότι ενώ η φιλοκυβερνητική δημοσιολογία αναλώνεται πολύ στις ρυθμίσεις για την αξιολόγηση ή για τα πρότυπα σχολεία, όπως αυτά συνδέονται με την κυβερνητική αντίληψη περί αριστείας, ουδόλως αναφέρεται στην κατάργηση του μαθήματος της Κοινωνιολογίας ως πανελλαδικώς εξεταζόμενου μαθήματος στην Γ' Λυκείου (αρ. 7 και 61 ν/σ) και την απόσυρση των μαθημάτων Κοινωνικών Επιστημών από το πρόγραμμα της Β' Λυκείου.

Επιτομή της συγκεκριμένης πρακτικής που συνιστά τον ορισμό της άρνησης του διαλόγου, είναι η επιλογή του υπουργείου Παιδείας να μην διατυπώσει επίσημη θέση-άποψη στο άρθρο 7 της αιτιολογικής έκθεσης του νομοσχεδίου για τους λόγους που οδηγείται στη συγκεκριμένη ενέργεια. Δεν γεννά άραγε ζήτημα αρνητικής αξιολόγησης η συγκεκριμένη "παράλειψη" της υπουργού Παιδείας σύμφωνα με τις "αρχές της καλής νομοθέτησης";

Τίποτα δεν πάει χαμένο για αιολικά και πράσινα άλογα (πράττω αλόγιστα)

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Ήταν 24-05-2015 όταν έγινε, ίσως, η πρώτη ανοιχτή εκδήλωση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης από το Δίκτυο φορέων και πολιτών για την Προστασία των Αγράφων, στο Παυσίλυπο. Εκεί, είχαν ακουστεί πρωτόγνωρα στοιχεία για το αναποτελεσματικό εγχείρημα των αιολικών και την απαραίτητη αφύπνιση του κόσμου. Θυμάμαι, την θετική έκπληξη αυτοδιοικητικού παράγοντα του νομού μας τότε, ασχέτως αν ο ίδιος στη συνέχεια συνέργησε απόλυτα στις επερχόμενες αδειοδοτήσεις, που μου έκανε εντύπωση. Είχε προηγηθεί, λίγα χρόνια πριν, η ίδρυση του Δικτύου (συμμετέχουν σ’ αυτό δραστήριοι σύλλογοι, όπως ο Ορειβατικός, της Οξυάς κ.ά.) και ακολούθησαν και άλλες κινήσεις – συλλογικότητες, όπως η Ανοιχτή Συνέλευση, ακόμα και κομματικές πρωτοβουλίες, για το ίδιο θέμα. Βέβαια, ας είμαστε ειλικρινείς, ελλοχεύει ένας κίνδυνος κατακερματισμού του αγώνα αν ο καθένας προβάλει την δική του αλήθεια και οπτική. Ας ευχηθούμε να μην συμβεί.

Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν πάει χαμένο. Όλα αυτά τα χρόνια, σφυρηλατήθηκαν συνειδήσεις, ισχυροποιήθηκαν επιχειρήματα, εμπλουτίσθηκαν απόψεις, ενισχύθηκαν και αναπτύχθηκαν κινήσεις και αγώνες. Τώρα είναι πιο πολλοί οι συνειδητοποιημένοι – αποφασισμένοι ότι αυτό που γίνεται έχει αρνητικό πρόσημο και είναι έτοιμοι να αντιπαλέψουν την «πράσινη» επιχειρηματική ανάπτυξη και τα συνακόλουθα. Οι τελευταίες αντιδράσεις στον τόπο μας αλλά και αλλού, αφήνουν μια αισιοδοξία.

Ποιοι κερδίζουν από την πανδημία

Του Κώστα Μελά

Η πανδημία Covid-19 έχει προκαλέσει εκρηκτικά κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα, αλλά δεν έχουν χτυπηθεί όλοι με τον ίδιο τρόπο. Το περιοδικό Forbes δημοσίευσε μια χρήσιμη σύνθεση των κερδών των υπερ-πλούσιων κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στη πρώτη θέση βρίσκεται ο γίγαντας του ψηφιακού καπιταλισμού, το Facebook, του οποίου η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών του αυξήθηκε κατά 60% τους τελευταίους δύο μήνες, χάρις στην ψηφιακή εφαρμογή Facebook Shops, που έθεσε σε εφαρμογή. Πρόκειται για σύστημα που επιτρέπει τη δημιουργία online καταστημάτων δωρεάν μέσω μιας απλής εγγραφής στο Facebook. Είναι ένα απλό παράδειγμα πως οι προωθούμενες εφαρμογές των ψηφιακών γιγάντων έχουν καταφέρει να βρουν στο καιρό της πανδημίας χώρους και ευκαιρίες πειραματισμού άνευ προηγουμένου.

Αντιθέτως, για το άλλο ψηφιακό γίγαντα, Airbnb, πρόκειται για πραγματική καταστροφή. Με το ολοκληρωτικό κλείσιμο των τουριστικών δραστηριοτήτων, η ηλεκτρονική πλατφόρμα με έδρα το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας προβλέπεται μείωση των εσόδων για το 2020 πάνω από 50% σε σχέση με το 2019. Με αυτές τις εξελίξεις έχουν ήδη απολυθεί 1.900 εργαζόμενοι σε ένα σύνολο 7.500.

Μάχη της Κρήτης και η “εσωτερική σοφία των αγορών”

Του Γιάννη Ραμουτσάκη 

Γνώρισα τον Barton Biggs στα τέλη του 2007. Για μέρες μετρούσα ανάποδα, περιμένοντας τη “στιγμή”… Ο μεγάλος “Stratega” της  Morgan Stanley, ήταν ένας ζωντανός θρύλος στη Wall Street.  Άνθρωπος με τεράστια  Παιδεία, αλλά και χαρακτήρα, είχε γίνει διάσημος για τα πολλά επιτυχημένα “call” στις αγορές (την ανοδική τάση από το 82’, την Ιαπωνική φούσκα του 1990, καθώς και εκείνη του 2000), και για κάποια άλλα, λιγότερο ακριβή…

Εχοντας ολοκληρώσει τον 30ετή κύκλο του, στη μεγάλη επενδυτική τράπεζα, ήταν πια, ένας εξίσου διάσημος Hedge fund manager, κάνοντας το όνειρο του πραγματικότητα:  Να περάσει από την ανάλυση και τη στρατηγική, στο “πεδίο της δράσης”…

Συνοδευόμενος απο παλαιούς συνεργάτες στη Morgan Stanley, θα μιλούσε σε ενα “κλειστό” κύκλο “ταλαντούχων” νέων και ίσως “ψάρευε” και κάποιους για το fund του…

Η ιστορία της επιγραφής σε τάφο: «Έζησα 90 χρόνια- Πέρασα καλά 8 επί Ανδρέα Παπανδρέου»

Η απίστευτη ιστορία πίσω από μία επιγραφή σε τάφο που έγινε viral

Πολλοί ήταν οι χρήστες που εξέφρασαν την απορία τους για το εάν η φωτογραφία ήταν πραγματική ή προϊόν φωτομοντάζ. Ο χρήστης του Facebook, Περίανδρος Παπανικολάου, όχι μόνο επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για αληθινή φωτογραφία, αλλά εξιστορεί και την απίστευτη ιστορία πίσω από την επιγραφή που «σαρώνει» στα social media.

Όπως, λοιπόν, γράφει ο Περίανδρος Παπανικολάου, η εντολή για τη δημιουργία της περιγραφής δόθηκε από τον νεκρό, τον μπαρμπα-Χαράλαμπο, λίγο πριν πεθάνει.

Η απίστευτη ιστορία πίσω από την περιγραφή

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν…

Η Μύκονος και η ...ανοησία της αγέλης

Του Κώστα Γρίβα

Εδώ και πολλά χρόνια, η Μύκονος και το τουριστικό της μοντέλο αντιπροσωπεύει το πιο παρακμιακό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και το πιο στρεβλό και παθογενές μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Η Μύκονος έχει εξελιχθεί σε έναν χώρο εκδήλωσης χυδαίας επίδειξης πλούτου και ναρκισσιστικών συμπεριφορών, σε έναν χώρο όπου συναγελάζεται, συμβιεί και χαριεντίζεται το οργανωμένο έγκλημα με την παρασιτική μεγαλοαστική τάξη.

Την τάξη η οποία πλούτισε τις προηγούμενες δεκαετίες διαγουμίζοντας τον εθνικό πλούτο και το ευρωπαϊκό χρήμα, οδηγώντας την Ελλάδα στην κατάσταση που είναι σήμερα. Κοντά σε αυτούς μαφιόζοι και ολιγάρχες από τις χώρες της πρώην Σοβιετική Ένωσης, Άραβες και Τούρκοι που έρχονται να σκορπίσουν ευρώ και δολάρια, ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλο σε χοντροκοπιά και εγωπάθεια. Και φυσικά, ελάχιστο από αυτό το χρήμα βρίσκει τον δρόμο του προς τα κρατικά ταμεία, αφού η φοροδιαφυγή είναι ο κανόνας.

Οιστρογόνες και Αγία Φανφάρα τραγουδάνε για την Γη - Βενζινάδικο

Η καταστροφική για το περιβάλλον και την αυτοδυναμία της χώρας πολιτική στην ενέργεια

Του Δημήτρη Μπούσμπουρα

Η επίθεση στο περιβάλλον από την κυβέρνηση φαίνεται να είναι συνολική και αυτή συνδυάζεται με την υπονόμευση των δυνατοτήτων παραγωγής και αυτονομίας της χώρας. Υπάρχει άραγε δυνατότητα να αλλάξουμε γραμμή;

Τα αιολικά

Η κίνηση του Πρωθυπουργού να ανακοινώσει την παύση παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας μέχρι το 2028 ήταν μία θεαματική κίνηση, σε σημείο που να επιχειρείται να προβληθεί ως ο πράσινος πρωθυπουργός.  Ήταν όμως μία κίνηση που μόνο ως θέαμα μπορεί να εκληφθεί γιατί όλες οι άλλες χώρες της Ε.Ε., οι οποίες κινούνται με πολύ βραδύτερους ρυθμούς προς μία τέτοια κατεύθυνση, έχουν εξασφαλισμένες άλλες πηγές ενέργειας. Εδώ αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα είναι ότι  ο λιγνίτης υποκαθίσταται από το εισαγόμενο φυσικό αέριο.

Αλλά το φυσικό αέριο είναι και αυτό υδρογονάνθρακας και συμβάλλει περισσότερο από τον λιγνίτη  στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.  Διεθνώς, θεωρείται ως ένας τρόπος μετάβασης στις ανανεώσιμες  πηγές ενέργειας .  Αν και ακόμα οι χώρες δεν έχουν καθορίσει, με σαφήνεια, τα ποσοστά των πηγών ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού τις επόμενες δεκαετίες, εδώ οδηγούμαστε στην αποκλειστική χρήση από φυσικό αέριο. Το ελληνικό δηλαδή καύσιμο εγκαταλείπεται για τις εισαγωγές. Αυτό προβάλλεται σαν μία θετική κίνηση. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα ακόμα βήμα προς την εξάρτηση. 

Με τον νόμο «για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που ψηφίστηκε στην Βουλή, την 5/5/2020, δίνονται πολύ περισσότερες δυνατότητες για την εγκατάσταση σταθμών παραγωγής ενέργειας  σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας, ακόμα και στις περιοχές Natura. Με μία απλή ματιά στους χάρτες της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας[1] θα διαπιστώσουμε ότι η επέλαση είναι καθολική.  Με διάφορες σοφιστικές προσεγγίσεις, γίνεται προσπάθεια να συγκαλυφθούν οι τεράστιες επιπτώσεις στην βιολογική ποικιλότητα και στο τοπίο.  Ενώ οι άλλες χώρες προχωρούν σε απαγορεύσεις τοποθέτησης μεγάλων Συστημάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στις περιοχές Natura, στην Ελλάδα κάνουμε το αντίθετο.  Αν όλες οι προτάσεις υλοποιηθούν θα έχουμε εξαφανίσεις ειδών και υποβάθμιση του τοπίου στις περιοχές τις οποίες θέλουμε να προβάλουμε ως χώρους τουριστικού προορισμού.

Επιφοίτηση

Παραγωγή πλούτου από τα... σκουπίδια - Το παράδειγμα του Δήμου Χαλανδρίου

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Waste4Think» για τη διαχείριση των απορριμμάτων, στο οποίο συμμετέχει ο Δήμος Χαλανδρίου, μαζί με τις πόλεις Κασκάι (Ισπανία), Σεβέζο (Ιταλία) και Ζαμούθιο (Πορτογαλία) και τα συμπεράσματα παρουσιάστηκαν ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 

Ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος για τη διαχείριση ανακυκλώσιμων υλικών και καθηγητής του ΕΜΠ, Γεράσιμος Λυμπεράτος, ο οποίος είχε τη γενική εποπτεία, παρουσίασε αναλυτικά και στο Δημοτικό Συμβούλιο, όλα όσα έγιναν από τον Ιούνιο του 2016 έως φέτος και συνιστούν έναν πρωτοποριακό τρόπο στη διαχείριση και αξιοποίηση των βιοαποβλήτων.

Συλλογή των υπολειμμάτων τροφών και καφέ κάδος

Η καταγεγραμμένη εμπειρία αποδεικνύει ότι τα βιοαπόβλητα είναι πόρος που μπορεί να αξιοποιηθεί πολλαπλά, αντί να καταλήγει στην υγειονομική ταφή, όπως γίνεται στη χώρα μας. Η αξιοποίηση των βιοαποβλήτων στον Δήμο Χαλανδρίου έγινε με συλλογή των υπολειμμάτων τροφών στην πηγή τους και με πρόσβαση στον καφέ κάδο μόνο από ενημερωμένους κατοίκους. Ακολούθησε η ξήρανση και ο τεμαχισμός τους για την παραγωγή ενός προϊόντος βιομάζας FORBI (food residue biomass), που στη συνέχεια μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή καυσίμων και προϊόντων. Έτσι, ο Δήμος Χαλανδρίου, σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, κατέληξε σε τρεις εναλλακτικούς, οικονομικούς και φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους αξιοποίησης: τη βιοαεριοκίνηση, την παραγωγή κομπόστ και την παραγωγή καυσίμου για τη βιομηχανία.

Πιο κοντά σε θερμό επεισόδιο – Τα 4 σενάρια της Άγκυρας και οι ελληνικές αναγνώσεις

Του Κώστα Βενιζέλου

Κινήσεις στη γεωπολιτική σκακιέρα συνεχίζει να κάνει η Άγκυρα, η οποία κορυφώνει την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Καθίσταται σαφές πως η Τουρκία είναι αποφασισμένη να δημιουργήσει τετελεσμένα, μεταφέροντας την πίεση και τα διλήμματα στην πλευρά της Ελλάδος. Η τουρκική ηγεσία έχει πλέον στις επιλογές της ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα.

Πάνω σε αυτό υπάρχουν διάφορα σενάρια, που συνδέονται και με τον τρόπο μεθόδευσης των επιδιώξεων της στην Ανατολική Μεσόγειο. Πρώτο σενάριο, να προχωρήσει σε σεισμικές έρευνες νοτίως της Κρήτης, εκ μέρους της κυβέρνησης της Τρίπολης, σε απόσταση 6-12 ναυτικών μιλίων από ελληνικές ακτές. Τούτο θα είναι μια πολύ σοβαρή παραβίαση.

Δεύτερο σενάριο να προχωρήσει σε σεισμικές έρευνες, σε απόσταση ολίγον πέραν των 12 ναυτικών μιλίων. Κι αυτό θα θεωρείται πολύ σοβαρή παραβίαση. Τρίτο σενάριο, να προχωρήσει σε σεισμικές έρευνες, κοντά στη μέση γραμμή μεταξύ Ελλάδος και Λιβύης. Αυτό θα είναι παραβίαση, ενώ η Άγκυρα θα "ανοίγει λογαριασμό" στην περιοχή, κλιμακώνοντας σταδιακά.

Marc Jacobs: Ένα σπασμένο τζάμι σε ένα κατάστημα δεν είναι βία – Ο ρατσισμός είναι

O Marc Jacobs είναι σχεδιαστής μόδας.

Το κατάστημα του στο Λος Άντζελες βανδαλίστηκε πριν λίγες μέρες από διαδηλωτές.

Ο Μarc Jacobs έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Ποτέ μην τους αφήσετε να σας πείσουν ότι ένα σπασμένο τζάμι ή περιουσία είναι βία. Η πείνα είναι βία. Το να μην έχεις σπίτι είναι βία. Ο πόλεμος είναι βία. Το να ρίχνεις βόμβες σε ανθρώπους είναι βία. Ο ρατσισμός είναι βία. Η ανωτερότητα της λευκής φυλής είναι βία. Το να μην έχεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι βία. Το να μολύνεις το νερό για το κέρδος είναι βία. Οι περιουσίες μπορούν να αντικατασταθούν, οι ανθρώπινες ζωές όχι».

Οι ναζί που ..."δεν" είναι ναζί

Είτε με τη ναζιστοσυμμορία του Μιχαλολιάκου, είτε του Κασιδιάρη, είτε του Λαγού το συμπέρασμα είναι ίδιο. Αυτοί είναι ναζί: Ανάρτηση από: https://www.imerodromos.gr/

Το κοστουμάκι δεν κρύβει τη σβάστικα, ναζίδι

Ο Κασιδιάρης ανακοίνωσε το όνομα και το έμβλημα του δικού του, πλέον, ναζιστικού μορφώματος,  αφού το άλλο, η Χρυσή Αυγή, έμπασε νερά και τα τρωκτικά ένα – ένα τώρα την “κάνουν”. Οπως αρμόζει στις ναζιστόκοτες. 

Το ναζιστιστικό μόρφωμα ανακοινώθηκε με επίσημο ύφος και κοστουμάκι. 

Υπενθυμίζουμε, λοιπόν: Αυτός ο τύπος, που όταν τον ρωτούν οι δικαστές στη δίκη για την δολοφονία του Φύσσα αν είναι ναζιστής και εκείνος απαντάει… λεβέντικα ότι δεν είναι ναζί,  στις 20/4/2011, στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» εξυμνούσε με αυτό τον τρόπο το «ανανεωτικό» και «πνευματικό κίνημα» του ναζισμού, των Ες-Ες και της Γκεστάπο:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…)».

Μικρό πλιάτσικο, μεγάλο πλιάτσικο

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ενδεχομένως παραβιάζω ανοιχτές πόρτες. Έγραψε το περασμένο Σάββατο ο Άρης Χατζηστεφάνου ένα εύστοχο κείμενο για το «Δικαίωμα στο πλιάτσικο», ξεκινώντας από την αγγλοσαξονική λέξη loot που χρησιμοποιείται για τη λεηλασία, την αρπαγή, κι εκεί επισήμανε την απροσδόκητη σύνδεση του looting (=πλιάτσικο) με τις οικονομικές και κοινωνικές ρίζες του ρατσισμού: εφόσον ιδιοκτησία στη δουλοκτητική Αμερική σήμαινε λίγο πολύ μέχρι και τον 19ο αιώνα την κατοχή γης και μαύρων δούλων, looting (=πλιάτσικο) αποκαλούνταν και η διά της βίας απελευθέρωση ενός σκλάβου από πλήθος εξεγερμένων μαύρων (ενδεχομένως με τη δειλή υποστήριξη και λίγων λευκών). Και σ’ αυτήν την αυτονόητη στις μέρες μας απελευθερωτική πράξη θεμελιώνεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ένα «δικαίωμα στο πλιάτσικο», κατά τον τίτλο του κειμένου του Άρη Χατζηστεφάνου.

Είτε μας ενοχλεί είτε όχι, είτε προσβάλλει την αστική, τη δημοκρατική, τη δικαιωματική, ενδεχομένως και την επαναστατική μας αισθητική ή όχι, το πλιάτσικο (η αρπαγή, η λεηλασία) ήταν και παραμένει θεμελιώδης συνιστώσα διαμόρφωσης του κόσμου μας. Από την εποχή των μεγάλων προϊστορικών μεταναστεύσεων μέχρι την εδραίωση της αποικιοκρατίας και τη μεταλαμπάδευση του αρπακτικού της πνεύματος στον σύγχρονο καπιταλισμό.

Η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να διαβαστεί κι έτσι: ως μια διαδοχή ανελέητων πράξεων αρπαγής, λεηλασίας, εξανδραποδισμού, βίας και μαζικής εξόντωσης πληθυσμών. Πράγμα που δεν εμπόδισε διόλου τα λαμπερά πνευματικά και τεχνολογικά επιτεύγματά της που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι για το είδος μας. Αντιθέτως, μας αρέσει ή όχι, ο Παρθενώνας, η Καπέλα Σιξτίνα και η Σίλικον Βάλεϊ προϋποθέτουν την αρπακτική ιστορία των αρχαίων Αθηναίων, του Βατικανού και της ιμπεριαλιστικής Αμερικής. Μεγαλείο και αθλιότητα συνυπάρχουν διαρκώς.

Εορτασμός 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Πριν από 55 χρόνια περίπου, υπήρχε ένα διήγημα στο βιβλίο των Νέων Ελληνικών του ενιαίου τότε Γυμνασίου. Έλεγε πάνω κάτω τα εξής:

 Την πρώτη φορά που οργανώθηκε στο Μεσολόγγι πανηγυρικός εορτασμός για την Έξοδο, πήγε κι ο γέρο καπετάνιος για να την παρακολουθήσει. Ήταν η δική του γιορτή. Πάνω στην εξέδρα, είδε πολιτικούς με βελάδες και ημίψηλα. Τους άκουσε ώρα πολλή να λένε ακαταλαβίστικες κουβέντες. Κίνησε να φύγει. Όχι ωρέ, δεν ήταν έτσι, μουρμούριζε. Στα σκαλιά της εκκλησίας ήταν ένας τυφλός ζητιάνος. Τραγουδούσε το μοιρολόϊ της εξόδου. Έκατσε ο γέρο καπετάνιος δίπλα του κι έκλαιγε. Ναι ωρέ, έτσι ήτανε, μονολογούσε.

 Ναι μωρέ, έτσι ήτανε. Αίμα, πόνος και δάκρυα. Οχτώ χρόνια αγώνας, οχτώ χρόνια συντροφιά με τον θάνατο. Πόλεμος, τρεχαλητό, αγωνία. Οχτώ χρόνια μια φούχτα φουκαράδες αρνιόνταν να προσκυνήσουν και το χειρότερο, αρνούνταν και να πεθάνουν για να λυθεί επιτέλους το «ελληνικό πρόβλημα» και να επιστρέψει η Ευρώπη στην κανονικότητα.

Η αγυρτεία ως δήθεν «πολιτισμός»

Του Χρήστου Γιανναρά

Πολιτισμός είναι το παράγωγο (προϊόν) της πόλεως, ο τρόπος ατομικού και συλλογικού βίου που προκύπτει, όταν η συλλογικότητα κατορθώσει να λειτουργεί ως πόλις. Τόσο το ιστορικό γεγονός όσο και η έννοια πόλις είναι γέννημα των Αρχαίων Ελλήνων. Το γέννησε η ανάγκη τους, όχι μόνο η σκέψη τους.

Δεν ήταν ένα εφάπαξ, εφήμερο γέννημα της κοινής ανάγκης των Ελλήνων η πόλις, ούτε ένα σταθερό, παγιωμένο κατόρθωμα. Ηταν το ζητούμενο (ο στόχος) της συμβίωσης. Με την ελληνική πόλιν, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, στόχος – σκοπός – επιδίωξη της συλλογικότητας έγινε η πραγματοποίηση της αλήθειας. Και αλήθεια δεν σήμαινε κάποιαν ορθότητα συλλογισμών, αρχών ή διατυπώσεων, αλήθεια για τους Ελληνες ήταν η αθανασία – αληθινό είναι ό,τι δεν φθείρεται, δεν μεταβάλλεται, δεν πεθαίνει.

Υπάρχει στον ορίζοντα του ανθρώπινου επιστητού «κάτι» αθάνατο, ένα «κριτήριον αληθείας»; Ναι, είπαν οι Ελληνες με τη γραφίδα του Ηράκλειτου. Υπάρχει, όχι «κάτι τι», αλλά ένα πώς, ένας τρόπος του αθανατίζειν – ο τρόπος της του παντός διοικήσεως. Είναι οι κατά λόγον σχέσεις αρμονίας, που καθιστούν το σύμπαν κόσμον: κόσμημα αθάνατης και άφθαρτης ευμορφίας.

Ποιος ήταν τελικά ο άντρας που στάθηκε απέναντι στα τανκ;

Ακριβώς 31 χρόνια πριν ένας άντρας στεκόταν μπροστά από ένα τανκ και γινόταν ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης. Το όνομά του και η τύχη του όμως δεν θα γίνονταν ποτέ γνωστά...

Ο δρόμος ήταν έρημος. Κανείς δεν περπατούσε πια στα πεζοδρόμια και το μόνο που θύμιζε την κόλαση της προηγούμενης μέρας ήταν ένα μισοκαμένο λεωφορείο που στεκόταν ακόμα όρθιο στην άκρη του δρόμου. Τα σημάδια από το αίμα των φοιτητών που είχε χυθεί στην άσφαλτο και είχαν ξεπλυθεί πρόχειρα ήταν ακόμα νωπά. Στο κέντρο της μεγάλης λεωφόρου ένα κομβόι από τανκ έκανε τη μεγαλειώδη πορεία του καθιστώντας ξεκάθαρο ότι η πλατεία Τιενανμέν ανήκει πλέον στον στρατό. Μέχρι που ένας άντρας με δυο σακούλες στα χέρια άλλαξε την ιστορία.

Το ιστορικό πλαίσιο

Είχαν περάσει λιγότερες από 24 ώρες από τότε που η κόλαση ξέσπασε. Στις 4 Ιουνίου η κυβέρνηση της Κίνας αποφασίζει ότι έχει ήδη ανεχθεί πολύ τους χιλιάδες διαδηλωτές – κυρίως φοιτητές - που βρίσκονται στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο από τις 15 Απριλίου. Εκεί διαδήλωναν ειρηνικά ζητώντας περισσότερες πολιτικές ελευθερίες και μια στροφή προς τον δημοκρατία επηρεασμένοι από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί εκείνη την εποχή και την περεστρόικα που έχει ξεκινήσει στη Σοβιετική Ένωση.

Επιτροπή "Ελλάδα 2021" – "Ξύνοντας" τις δηλώσεις Γιάννας Αγγελοπούλου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη

Ελπίζαμε, όλοι εμείς οι Ελληνίδες και Έλληνες που αυθόρμητα αφιερωθήκαμε στην προετοιμασία ενός παράλληλου εορτασμού του 1821, ότι η χθεσινή συνέντευξη της προέδρου της επιτροπής "Ελλάδα 2021", κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου, θα έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Και ότι θα μας απάλλασσε, έτσι, από μια συνέχεια, που επιβαρύνει τα τρέχοντα προγράμματά μας και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας.

Δυστυχώς, όμως, αφού μελετήσαμε με μεγάλη προσοχή το περιεχόμενο της συνέντευξης, αναπόφευκτα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι, δυστυχώς, οι αρχικές μας ανησυχίες ήταν βάσιμες και ότι συνεπώς αποτελεί στοιχειώδες χρέος κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα, να προσπαθήσουμε, με τα όποια μέσα διαθέτουμε, να παρεμποδίσουμε την σοβαρότατα απειλούμενη παραχάραξη της ιστορίας μας.

Τα όσα στιγματίζουμε στη συνέχεια, ουδόλως πηγάζουν από την οποιασδήποτε μορφής πρόθεσή μας να προβούμε σε κριτική με συγκρουσιακούς όρους, υπόθεση που άλλωστε είναι παντελώς παράλογη. Αντιθέτως, τα όσα ολίγα προς το παρόν ακολουθούν, βασίζονται στην απολύτως δικαιολογημένη αγωνία, που μας δημιούργησε η συνέντευξη αυτή.

TURK-20

O ακήρυχτος πόλεμος της μετανάστευσης – Ολοταχώς για νεοφεουδαλικές κοινωνίες

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Το παγκόσμιο γεγονός της μετανάστευσης είναι πολλαπλής χρήσης και ερμηνείας ανάλογα με την οπτική, τα κίνητρα και τους υποκινητές. Άλλο οι μετανάστες-εισβολείς στον Έβρο κι άλλο οι μετανάστες εργάτες, συλλέκτες φράουλας στη Μανωλάδα. Για τον Έβρο μιλάμε ακόμα γιατί η απειλή δεν έχει τελειώσει και δεν είναι καθ’ αυτό οι μετανάστες, αλλά οι Τούρκοι. Οι Αφρικανοί και άλλοι στη Μανωλάδα που κοψομεσιάζονται να μαζεύουν τις φράουλες για "δυο δεκάρες" μεροκάματο ξεχάστηκαν.

Αν, όμως, οι μαύροι της Μανωλάδας έφευγαν ξαφνικά, οι Έλληνες "αγρότες" θα έπρεπε να γυρίσουν στα χωράφια, ύστερα από πολλά χρόνια, κι εμείς στις πόλεις θα πληρώναμε τις φράουλες χρυσάφι. Γράφτηκε στο διαδίκτυο προ ημερών ότι πολλοί αγρότες πήγαν ξανά στο χωράφι, ύστερα από 30 χρόνια που τα δούλευαν ξένοι (Αλβανοί μετανάστες που «δεν θα γίνουν Έλληνες ποτέ», το θυμόμαστε το "πανέξυπνο" σύνθημα). Οι Αλβανοί μετανάστες νοίκιασαν χωράφια Ελλήνων, τα δουλεύουν και ζούνε μια χαρά, συνολικά γύρω στις 150.000 ελληνοποιημένοι.

Αυτοί δουλεύουν και τα αφεντικά-"αγρότες" πάνε στο καφενείο για ούζο και μετά απ’ ευθείας στις κάλπες, ως Ηρακλείς της Δημοκρατίας και εισπράκτορες των ευρωπαϊκών επιδομάτων! Τα ίδια με τους ψαράδες. Οι Φούρνοι ήταν κάποτε "ψαρομάνα" της Ελλάδας. Τώρα, έμειναν λιγότεροι από τους μισούς ψαράδες, αλλά φτιάχτηκε ξενοδοχείο. Μερικοί έβαλαν και την άσπρη πετσέτα στο χέρι και περιμένουν τους τουρίστες, μάλλον μάταια για φέτος.

Kατά μισό τρισ. δολάρια αυξήθηκε ο πλούτος των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων στο διάστημα της καραντίνας

Η περιουσία όλων των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων μαζί, συμπεριλαμβανομένων των ιδρυτών της Amazon.com Τζεφ Μπέζος και του Facebook Inc Μαρκ Ζάκερμπεργκ αυξήθηκε κατά 19% ή κατά μισό τρισεκατομμύριο δολάρια αφότου ξέσπασε η πανδημία της Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται από μια έκθεση που δημοσιοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών (IPS).

Μέσα σε διάστημα 11 εβδομάδων, από τις 18 Μαρτίου όταν ξεκίνησαν τα μέτρα καραντίνας, η περιουσία των πλουσιότερων ανθρώπων στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 565 δισεκατομμύρια δολάρια. Στο ίδιο διάστημα 42,6 εκατομμύρια εργαζόμενοι έκαναν αίτηση για να τους χορηγηθεί επίδομα ανεργίας.

5 – 10 Ιούνη: «Ο Πόλεμος των 6 Ημερών»

Το Ισραήλ σαν αποτέλεσμα αυτού του πολέμου τετραπλασίασε την έκτασή του. Από αυτό τον πόλεμο ξεκινά η Ισραηλινή κατοχή στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη Δυτική όχθη του Ιορδάνη, στη λωρίδα της Γάζας και στα άλλα Παλαιστινιακά εδάφη.
Του Μάνου Δούκα

Η περιοχή της Παλαιστίνης, από το 1923, βρισκόταν υπό Βρετανική διοίκηση με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1947, ο ΟΗΕ ανέλαβε τον έλεγχο της Παλαιστίνης, όπου κατοικούσαν 590.000 Εβραίοι και 1.320.000 Άραβες. Στις 29 Νοεμβρίου 1947, ο ΟΗΕ αποφάσισε να δημιουργηθεί κράτος του Ισραήλ και να χωριστεί η Παλαιστίνη σε δύο κράτη, το Ισραηλινό με 55,5% του εδάφους και το Αραβικό με 45,5% του εδάφους. Το Εβραϊκό κράτος ανακηρύσσεται στις 14 Μαΐου 1948 (ημέρα που οι Παλαιστίνιοι την ονομάζουν «Ημέρα της Καταστροφής» – «Nakba»).

ΠΡΩΤΟΣ ΑΡΑΒΟΪΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Την επόμενη μέρα πέντε αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ) εισέβαλαν με την συμμετοχή στρατευμάτων και από την Υεμένη και τη Σαουδική Αραβία, στα εδάφη του Ισραήλ (1ος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος). Τα Αραβικά κράτη ήταν αντίθετα με τη δημιουργία Ισραηλινού κράτους. Η Αίγυπτος προσάρτησε το Σινά και τη Γάζα και η Ιορδανία τη Δυτική Όχθη. Αλλά και το Ισραήλ πήρε εδάφη περισσότερα από όσα του έδινε ο ΟΗΕ το 1947, μαζί και τη μισή Ιερουσαλήμ. Μετά από ένα χρόνο εχθροπραξιών, κι αφού το Ισραήλ δεν νικήθηκε, υπεγράφη ανακωχή. Εκείνο που… δεν «εμφανίστηκε» πουθενά, ήταν το κράτος των Παλαιστινίων με το «45,5%» που είχε πει η απόφαση του ΟΗΕ.

Ελεημοσύνες απ’ την Φραγκιά, απ’ την Τουρκιά χαστούκια…

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ο Γιώργος Σεφέρης (Μέρες Ζ’, 1 Οκτώβρη 1956 – 27 Δεκέμβρη 1960, Αθήνα, εκδ. Ίκαρος, 1996) παραθέτει στο ημερολόγιό του, την πρωτοχρονιά του 1959, ένα ποίημα του Γ. Βιζυηνού και το σχολιάζει ως εξής:

“Τὴν μάν’ αὐτοί, ποῦ τοὺς γεννᾷ,
τὴν ῥουκανοῦν παντοτεινά,
σὰν δένδρο τὰ σκουλούκια.
Καὶ πέρνουν, γι’ ἄπειρα πουγγιά,
ἐλεημοσύν’ ἀπ’ τὴν Φραγκιὰ
κι’ ἀπ’ τὴν Τουρκιά—Χαστούκια!”

Βιζυηνός, Ατθίδες αύραι, «Το συναξάρι του Αγίου Κασσιανού», Λονδίνο 1883

Ο Σ[ταύρος] Παπασταύρου μου άφησε τ’ απόγευμα, πρωτοχρονιάτικο δώρο, το παραπάνω βιβλίο. Το ξεφύλλισα το βράδυ – Ελεημοσύνη απ’ τη Φραγκιά, κι απ’ την Τουρκιά χαστούκια – έπειτα από ¾ του αιώνα, και τόσα, και τόσα- δεν αλλάξαμε, αλίμονο.

***

Άλλα 60 χρόνια πέρασαν από τότε. Συνεχίζουμε να πανηγυρίζουμε για τις ελεημοσύνες (μετά τον στραγγαλισμό) από την Φραγκιά, τη Δύση, και να δεχόμαστε συνεχόμενα χαστούκια από τη μεριά της Τουρκίας. Όχι ότι δεν άλλαξε τίποτα, αλλά ισχύει ότι «δεν αλλάξαμε, αλίμονο» με την έννοια που το γράφει ο ποιητής.

Ο Σεφέρης αναφερόταν βέβαια στην πολιτική ηγεσία που τότε διαπραγματευόταν τις προδοτικές συμφωνίες τις οποίες υπέγραψε τελικά την ίδια χρονιά, το 1959, στη Ζυρίχη και το Λονδίνο. Με τις συμφωνίες αυτές, όπως γνωρίζουμε, επικυρώθηκε μια κολοβή ανεξαρτησία και η Τουρκία ορίστηκε εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου. Το αίτημα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα ρίχτηκε στο ανάθεμα και χαρίστηκε εύκολα στην Ακροδεξιά. Η Τουρκία από τότε, από το 1959-1960, έχει εξυφάνει τη στρατηγική της απέναντι στο Κυπριακό, κλιμακώνοντας μετά το 1974 και την εισβολή του Αττίλα Ι και ΙΙ. Γα να φτάσει σήμερα, επί Ερντογάν και νέο-οθωμανικού καθεστώτος, να κάνει λόγο για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και να απειλεί ευθέως μεγάλο τμήμα της ελληνικής επικράτειας.

Παγκοσμιοποίηση, η “Μαύρη Εξέγερση” και η «Αριστερά»

Η έκρηξη οργής των μαύρων στις ΗΠΑ για την κτηνώδη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ που μετατράπηκε σε παναμερικανική εξέγερση είναι εν πολλοίς δικαιολογημένη και οδήγησε, πέραν των επιθέσεων εναντίον αστυνομικών τμημάτων, και σε μη ελεγχόμενες από τους φιλελεύθερους παγκοσμιοποιητές καταστάσεις, όπως οι επιθέσεις στο CNN, σε τράπεζες και σε άλλα σύμβολα της υπερεθνικής ελίτ. Βέβαια, δεν είδαμε παρόμοιας έκτασης εξέγερση την εποχή Ομπάμα, στην οποία επίσης υπήρχαν πολλά περιστατικά φόνων από μπάτσους, ούτε όταν βομβάρδιζε παρέα με τη Χίλαρι τον λαό της Λιβύης και το καθεστώς Καντάφι, που αγωνιζόταν για τους μαύρους της Αφρικής.

Οι λόγοι του κύκλου της βίας στην Αμερική ανάγονται όχι μόνο σε φυλετικές προκαταλήψεις που προέρχονται από παλιά και εκδηλώνονται ακόμα και σήμερα σε σώματα του κράτους όπως η Αστυνομία, αλλά και σε ανταγωνισμούς που είναι αναπόφευκτοι σε μια παγκοσμιοποιητική πολυπολιτισμική κοινωνία όπου αυτό που «ενώνει» τους πολίτες είναι ο καταναλωτισμός και ο ατομικισμός, ενώ παράλληλα καλλιεργείται έντονα από το κατεστημένο ο διαχωρισμός με βάση το χρώμα του δέρματος, το φύλο, τη σεξουαλικότητα και άλλα πολιτικά ασήμαντα χαρακτηριστικά, δηλαδή οι λεγόμενες «πολιτικές ταυτότητας».Ο κυριότερος λόγος όμως είναι οι βαθιές κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που έχουν φτάσει σε πρωτοφανή ύψη λόγω της εμβάθυνσης και επέκτασης τις τελευταίες δεκαετίες στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης —και όχι απλώς λόγω του «καπιταλισμού», όπως διακηρύσσει η παλαιολιθική αντισυστημική αριστερά που σήμερα διαδηλώνει στην Ελλάδα γενικώς και αορίστως «κατά του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και του ρατσισμού», λες και ζούμε κάπου στη δεκαετία του ’60!

Αποστάσεις...

Ζητείται σάλος (στην ανάγκη σαλός)…

Του Στάθη

Μιλώντας με δύο Γερμανούς δημοσιογράφους της BILD ο κ. Μητσοτάκης, δεν παραδέχτηκε μόνον αλλά πανηγυρικώς διεκήρυξε, ότι συχνά μέσα στα δέκα χρόνια της κρίσης οι Έλληνες υπήρξαμε το «κακό παράδειγμα» στο πλαίσιο της Ένωσης.

Έμπλεος ενθουσιασμού, σαν χαζός χαρά γεμάτος (και ως μωρός που γελά καν τι μη γελοίον ει, όπως έλεγε και το προγονικό), έμπλεος ενθουσιασμού λοιπόν, ο Έλληνας Πρωθυπουργός χασκάριζε που ήμασταν το κακό παράδειγμα, προκειμένου να τονίσει ότι τώρα είμαστε το καλό παράδειγμα!

………………………………………………………………………….

Είναι να απορεί κανείς: για να γίνει κανείς πρωθυπουργός στην Ελλάδα της κρίσης, πρέπει να είναι χαζός ή να κάνει τον χαζό;

Αν κρίνουμε από τις περιπτώσεις Τσίπρα-Μητσοτάκη, το ερώτημα θα μείνει μάλλον αναπάντητο.

Οι παλιοί έλεγαν, την εποχή που η σχολαστική εκπαίδευση πρυτάνευε, ότι «η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεων». Στους καιρούς μας θα λέγαμε ότι η επανάληψη είναι η μήτηρ της προπαγάνδας.

Ο κ. Μητσοτάκης, ανερυθρίαστος και μάλιστα ενθουσιώδης επανέλαβε το άθλιο στερεότυπο του «τεμπέλη» Έλληνα, του «διεφθαρμένου», του «παράσιτου»!

ΗΠΑ: Κοινωνική έκρηξη δίχως κοινωνικά αιτήματα…

Γενικός λαϊκός ξεσηκωμός στις ΗΠΑ!
Αναμφίβολα τα αίτια αυτής της λαϊκής έκρηξης είναι πολύ βαθύτερα από τη δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ. Αυτή απλώς αποτέλεσε τον σπινθήρα…Αναμφίβολα η πρώτη ύλη των εύφλεκτων υλικών είναι το τεράστιο και πρωτοφανές εύρος της κοινωνικής ανισότητας και εκμετάλλευσης που υπάρχει στις ΗΠΑ.

Πάνω σ’ αυτό το ταξικό υπόβαθρο λειτούργησε πολλαπλασιαστικά η κτηνώδης ταξική πολιτική του Τράμπ στην επέλαση το κορονοϊού: Άφησε να πεθάνουν πάνω από 100.000 αμερικανοί, στη συντριπτική πλειονότητά τους από τα εργατικά, φτωχά και εξαθλιωμένα στρώματα του πληθυσμού…

Το ήδη τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα μεγεθύνθηκε και προσέλαβε δραματικά εκρηκτικές διαστάσεις με τις νέες στρατιές των ανέργων που προστέθηκαν από την πανδημία: Πάνω από 40 εκατομμύρια…
Και εδώ αναδύεται η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ του προβλήματος:

Έχουμε μία ηφαιστειώδη Κοινωνική λαϊκή ΕΚΡΗΞΗ, πολιτικά ΤΥΦΛΗ, συνακόλουθα και ΑΔΙΕΞΟΔΗ…

Έχουμε ένα Κοινωνικό κατακλυσμό δίχως να διατυπώνονται, από ΠΟΥΘΕΝΑ, κοινωνικά ΑΙΤΗΜΑΤΑ.

Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και η τελική πράξη του ενδοκαπιταλιστικού εμφυλίου

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Το γεγονός της άθλιας και φασιστικού χαρακτήρα δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ, ήταν άλλο ένα από τα χιλιάδες καταχωρημένα εγκλήματα βίας της αστυνομίας των ΗΠΑ κυρίως σε αφροαμερικάνους αλλά και σε λατινοαμερικάνους και γενικά σε πολίτες των αδύνατων τάξεων της μητρόπολης του καπιταλισμού.

Όμως αποτέλεσε την θρυαλλίδα η οποία σε συνδυασμό με τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα της πανδημίας (με πάνω από 80.000 νεκρούς από τις συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις και 30 εκατομμύρια νέους άνεργους), έβγαλε τον λαό στους δρόμους.

Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ αυτήν την ώρα δεν έχει προηγούμενο.
Άσχετα με την κατάληξη του, δεν έχει καμία σχέση με τις συνηθισμένες "στημένες" μιντιακές εξεγέρσεις.

Υπάρχουν διαδηλώσεις και εξεργεσιακή ατμόσφαιρα παντού, σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις στις πολιτείες  Αριζόνα, Καλιφόρνια, Κολοράντο, Φλόριντα, Τζώρτζια, Ιλινόι, Ιντιάνα, Κεντάκι, Μίσιγκαν, Μινεσότα, Μιζούρι, Μέριλαντ, Οχάιο, Νέα Υόρκη, Ορεγκον, Πενσιλβάνια, Νότια Καρολίνα, Τενεσί, Τέξας, Γιούτα, Βιρτζίνια, Ουάσιγκτον, Ουισκόνσιν, Αϊόβα.

Σε πάνω από 400 πόλεις, σύμφωνα με το RT,  εκδηλώνονται ταραχές με συμμετοχή όχι μόνον αφροαμερικανών!

Ποιος θα σταματήσει τον Ερντογάν;

Του Δημήτρη Μηλάκα

Όπως δείχνουν οι τελευταίες τουρκικές κινήσεις η Άγκυρα θεωρεί την Ελλάδα ανύπαρκτη και απόλυτα αδύναμη να αναχαιτίσει την επέκταση του τουρκικού «ζωτικού χώρου» προς τα δυτικά και νότια. Οι ανακοινώσεις στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης για παραχωρήσεις θαλάσσιων οικοπέδων που εφάπτονται των χωρικών υδάτων στα ανατολικά Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου και Κρήτης διακηρύττουν με τον πλέον επίσημο τρόπο την τουρκική θέση ότι τα ελληνικά νησιά, ως ειδική περίπτωση» δεν έχουν κανένα δικαίωμα πέραν των 6 μιλίων των χωρικών τους υδάτων. Οι εν λόγω τουρκικές ανακοινώσεις είναι πλέον πολιτική του τουρκικού κράτους καθώς επισφραγίστηκαν και από το κορυφαίο τουρκικό θεσμικό όργανο, το συμβούλιο ασφαλείας της χώρας.

Δεδομένων αυτών των τουρκικών διακηρύξεων στο υψηλότατο δυνατό επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη ότι η Άγκυρα ουδέποτε «μιλά» χωρίς να πράττει η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει μια τουρκική προσπάθεια έμπρακτης αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

«Επάνω πεντακοσίοις…»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Διδάσκων στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνα

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς», φ. 500 / 30-5-2020, σ. 17

(επετειακό φύλλο για τη συμπλήρωση 500 φύλλων της εφημερίδας)

  

Ο δρόμος έχει τεράστια σημασία. Δρόμος σημαίνει ότι υπάρχει απόσταση μεταξύ πρόθεσης και επιδίωξης, οράματος και πραγμάτωσης, εμένα και του άλλου. Και ταυτόχρονα σημαίνει ότι έχω ευθύνη, τι θα την κάνω αυτή την απόσταση. Ζωή χωρίς δρόμο είναι αυτοπαράδοση στο βλέμμα της Μέδουσας. Ζωή με δρόμο είναι λαχτάρα για τα μελλούμενα, και με τις δυο έννοιες της λέξης λαχτάρα: και δίψα και αγωνία.

Τον δρόμο τον αρνείται ο ναρκισσιστής που κομπάζει πως είναι αυτάρκης· ενώ ο οδοιπόρος νιώθει πως είναι λειψός και χρειάζεται τη συνάντηση για να προκόψει. Αλλά, παραδόξως, τον δρόμο τον αρνείται και όποιος πλειοδοτεί μεν υπέρ της συνάντησης, αλλά παραγνωρίζει τη σπουδαιότητα της απόστασης (απόσταση πρώτα απ’ όλα σημαίνει διακριτά υποκείμενα) και τη σπουδαιότητα των εσωτερικών μας διεργασιών για τον χειρισμό της απόστασης (αλλού η απόσταση χρειάζεται να αρθεί, αλλού να παραμείνει). Η ψευδαίσθηση ότι ο δρόμος είναι τζάμπα κόπος που απλώς χρειάζεται κατάργηση, ενισχύεται από ευκολίες όπως η διαδικτυακή σύνδεση εντός δευτερολέπτου. Είναι ευκολίες που δεν σε αφήνουν να δεις ότι κι αυτή η σύνδεση θέλει δρόμο. Σύνδεση χωρίς δρόμο καταλήγει σε αθλιότητες σαν αυτή που δεσπόζει πλέον στο facebook: λόγος ξεστομισμένος χωρίς βασανισμό, μέσα σε δευτερόλεπτα, χωρίς δούλεμα, χωρίς παιδεμό. Λόγος ξεριζωμένος από τη σκέψη, πανεύκολος στη χυδαιότητα και στο πλιατσικολόγημα των νοημάτων.

Η Αμερική της οργής, του Φλόιντ και του Τραμπ

Της Νικόλ Λειβαδάρη

Έξι  νεκροί στις διαδηλώσεις κατά της ρατσιστικής βίας, πάνω από  4.000 συλληφθέντες, 40 πόλεις σε καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας –ανάμεσά τους και η Νέα Υόρκη-, 104.000 θάνατοι από τον κορονοϊό, 40 εκατομμύρια άνεργοι και 53 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμέτωποι με άμεση απειλή πείνας: Είναι η Αμερική της οργής, του Τζορτζ Φλόιντ και του μεγάλου διχασμού, η Αμερική της τριπλής κρίσης – φυλετικής, οικονομικής και υγειονομικής.

Στην κραυγή αυτής της Αμερικής, ο Ντόναλντ Τραμπ απαντά κατεβάζοντας τον στρατό στους δρόμους και απειλώντας με πόλεμο την ίδια του την χώρα. Τα ξημερώματα, ο Αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε την ενεργοποίηση ενός νόμου του 1807, του Νόμου κατά των Εξεγέρσεων (Insurrection Act), που αναθέτει στον στρατό την ευθύνη της εσωτερικής ασφάλειας και της τήρησης της τάξης – ενός νόμου, που είχε ενεργοποιηθεί για τελευταία φορά στις μεγάλες ταραχές του Λος Αντζελες το 1992. Λίγη ώρα αργότερα το Associated Press μετέδωσε πως κινείτο προς την Ουάσικγτον αερομεταφερόμενη μεραρχία για να αναλάβει την καταστολή των διαδηλώσεων που ξέσπασαν μετά την δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ, ενώ στρατιωτικά ελικόπτερα πετούσαν ήδη πάνω από την αμερικανική πρωτεύουσα.

Ο "Γκρίζος Λύκος" γίνεται πανίσχυρος λόγω των ελληνικών παραισθήσεων

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας, όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος της μακράς μετεμφυλιακής περιόδου (1949-1974), χαρακτηρίστηκε από ένα κράμα μεγάλων προσδοκιών και ανάλογης διάστασης υποσχέσεων. Υποτίθεται ότι το μετεμφυλιακό καθεστώς (στην κορύφωσή του μάλιστα με την επταετή στρατιωτική δικτατορία), δημιουργούσε μια "ανώμαλη" κατάσταση στην επιθυμητή σχέση με την Δύση, την ευρωπαϊκή Δύση ιδιαίτερα.

Η άρση αυτού του παράγοντα θα έφερνε, αυτόματα σχεδόν, την Ελλάδα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και θα πετύχαινε ταυτόχρονα τους δύο μεγάλους στόχους: την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία του ελληνικού λαού (ίσως σε επίπεδα Γερμανίας) και την επίλυση των λεγόμενων εθνικών προβλημάτων, δηλαδή την εξημέρωση του ανατολικού μας γείτονα. Ως "ασιάτης" αυτός θα δίσταζε να παρενοχλήσει "Ευρωπαίους"!

Η εποχή των μεγάλων οραματισμών και των συνακόλουθων προσδοκιών τερματίστηκε άκομψα, αφού γνώρισε την δική της κορύφωση τον καιρό του Μάαστριχτ και του κοινού νομίσματος. Αντί της αναμενόμενης "οικονομικής απογείωσης", τα οικονομικά μεγέθη της χώρας παραδέρνουν ανάμεσα στη συρρίκνωση και την αβεβαιότητα, σε μια διαρκώς απειλητική ασταθή ισορροπία.

Η δε υπεσχημένη ευημερία κατέληξε στους μισθούς των 400-500 ευρώ, από τους οποίους αφαιρείται σεβαστό μέρος υπέρ των μονίμως "αναξιοπαθούντων επενδυτών" (παράδειγμα το υπέρ των τελευταίων χαράτσι στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού για να πληρωθούν οι δικές τους ανεμογεννήτριες). Παρά τις πεισματικές ενδείξεις, όμως, οι άρχουσες ελίτ εμμένουν πεισματικά στις ολοένα και πιο φαντασιακές προσδοκίες τους, φέρνοντας την χώρα και τους ανθρώπους τους συνεχώς, όλο και πιο κοντά στην μιζέρια και στην πολύμορφη εθνική απαξίωση.

Αμερικανοτσολιάδες...

Τουρκόφρονες...