Γ. Κοντογιώργης, Η απάντηση του ελληνικού κόσμου στο ερώτημα πού πηγαίνει ο κόσμος τον 21ο αιώνα

ΔΕΘ 2023

Ασυγχώρητό μου παραστράτημα...

Μητσοτάκης (10.12.2017): "Είμαστε μια χώρα στην οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε, μετά βεβαιότητας, φωτιές, πλημμύρες & σεισμούς και είμαστε ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ εάν δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτά τα οποία ξέρουμε, με βεβαιότητα, ότι θα γίνουν κάποια στιγμή."

Μητσοτάκης (16.09.2023): "Σε έναν τόπο που αντιμετωπίζει, φωτιές, πλημμύρες και σεισμούς η επιδίωξη, για την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ των περιουσιών, γίνεται μονόδρομος."

"Εκλογές" (;) ΣΥΡΙΖΑ: Η «δεξιά αριστερά», η ταξική πάλη κι η «διακόσμηση», ο εξωραϊσμός της δήθεν "δημοκρατίας"...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Προοίμιο: «Οι ελίτ  εφεύραν την λεγόμενη “άμεση εκλογή από το λαό”
αρχηγών πολιτικών κομμάτων και μάλιστα με προοδευτικό, αριστερό παρελθόν και πορεία. Έχουμε το παράδοξο της “άμεσης εκλογής ηγέτη” ενός πολιτικού κόμματος με δική του ιδεολογία κι οργανωτική δομή από το φάσμα ψηφοφόρων όλων των κομμάτων, αριστερών και δεξιών κι όχι από την οργάνωση του κόμματος, τα μέλη και τα στελέχη που έχουν στρατευτεί ιδεολογικά σ' αυτό το κόμμα...»

➦ 28 Νοέμβρη 2021: Το παράδοξο της “άμεσης εκλογής” αρχηγού κόμματος από το λαό κι όχι από το κόμμα του... κατασκευάστηκε στα “εργαστήρια” πέραν του Ατλαντικού!

Ακόμη και με το "παράδοξο" που περιγράφουμε στον "Προοίμιο", και τη διαπίστωση πως τις "ηγεσίες" των ευρωπαϊκών κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς επιλέγει η πρεσβεία της αποικίας με το ψευδώνυμο "Ευρωπαϊκή Ένωση", η υπόθεση θα ήταν απλή και σίγουρη η ανάδειξη του Στέφανου Τζουμάκα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως:

Το επονομαζόμενο, βαπτισμένο "εκλογικό σώμα", που προέρχεται κι αποτελείται από τους ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη κι όχι από το 3% του "ευρωκομουνιστικού" ΚΚΕ εσωτερικού, έχει υποστεί κι αυτό τον "εκσυγχρονισμό" που δεν μπόρεσαν να του επιβάλουν οι Σημίτης, Γεώργιος Παπανδρέου, Βενιζέλος... και μπόρεσε ο Τσίπρας.

Έτσι, ο Στέφανος Τζουμάκας είναι "πολύ αριστερός" για τον δεξιό ΣΥΡΙΖΑ.

Πολλά μπορεί κάποιος να καταμαρτυρήσει, ή να προσάψει πολιτικά στον Τζουμάκα, αλλά τίποτα αναφορικά με τον συγκρουσιακό του πολιτικό χαρακτήρα και το σημερινό γίγνεσθαι. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι τον ξέρουν από νεολαίο, βουλευτή, υπουργό, αρνητή των μνημονίων (όταν τα ψήφιζαν οι μέχρι χθες πρωτοκλασάτοι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κύριος τίποτα, ο κηπουρός του Γ. Παπανδρέου, εξάδελφος της κυρίας Νταλάρα, πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα κι ορκισμένος εχθρός του Τσίπρα μέχρι την μετοίκηση).

«Άπιστον θυμίαμα της κολακείας»

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

Αναπλ. Καθηγητής στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας. Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

«Άπιστον θυμίαμα της κολακείας».

Ε, και να ζούσε σήμερα ο Ανδρέας Κάλβος, και να εκκλησιαζόταν μεσούσης της προεκλογικής περιόδου! Και να ‘βλεπε τους θλιβερούς υποψήφιους που στριμώχνονται μπροστά από το ιερό και κοντεύουν να πάθουν αυχενικό από το τέντωμα για μην τους κρύψει κάποιος ανταγωνιστής! «Άπιστον θυμίαμα της κολακείας», από ανθρώπους που δηλώνουν ευσεβείς και παίρνουν προεκλογική σβάρνα τους ναούς, όπως παίρνουν προεκλογική σβάρνα τις καφετέριες. Όχι απλώς εργαλειοποίηση της πίστης. Εκπόρνευσή της!

Αν νομίζει κάποιος πολιτευόμενος ότι έτσι γοητεύει θρησκευόμενους, τότε απλώς τους βλέπει σαν γίδια. Και όσοι θρησκευόμενοι δεν προσβάλλονται, τότε έχουν ήδη αντικαταστήσει τον ελεύθερο και ελευθερωτή Χριστό με κάποιον γιδοβοσκό. Σε τέτοια ατμόσφαιρα μαντριού-πασαρέλας δεν απομένει ούτε χριστιανισμός ούτε δημοκρατία.

Σκέφτομαι τον Κάλβο να ψέλνει αντικριστά με τον Μ. Βασίλειο. Και στην συγκλονιστική ψαλμουδιά του Κάλβου, «άπιστον θυμίαμα της κολακείας», ο άγιος Βασίλειος να τα ψέλνει στο εκκλησίασμα:

«Μονάχα μην εξαπατηθείτε από τις ψευδολογίες τους, καθώς δηλώνουν πως πιστεύουν ορθόδοξα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι Χριστέμποροι και όχι χριστιανοί, και σ’ όλη τη ζωή τους προτιμούν αυτά που τους φέρνουν όφελος, παρά το να ζουν σύμφωνα με την αλήθεια».

Ανασκόπηση: Πλημμύρες

Πέρασε πολύς καιρός χωρίς Ανασκόπηση. Κι όμως, είναι μερικά πράγματα που δεν μπορείτε να τα μάθετε από κάπου αλλού: δεν θα διαβάζατε τα παράπονα της ΕΕ για την αντιπλημμυρική προστασία μας, δεν θα σκεφτόσασταν ότι η Κιβωτός του Νώε βρώμαγε ζευγαρίλα, δεν θα δίνατε ποτέ συμβουλές στην κύρια Τζέλα για το πώς να εκκενώσει, με τη στάθμη του νερού στα δύο μέτρα. Σίγουρα δεν θα αντέχατε να δείτε ένα μικρό ανθολόγιο κυβερνητικών επιχειρημάτων, μαζί με την αποδόμησή τους. Αυτά θα τα κάνουμε εμείς για σας, γιατί η Ανασκόπηση επέστρεψε.

 

Το ταξίδι Κιμ στη Ρωσία και το 2ο μέτωπο του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου

O διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας και καθηγητής φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, Δημήτρης Πατέλης, μιλάει στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη, στο TPP, με αφορμή τη συνάντηση των αρχηγών κρατών της Ρωσίας και της Κορέας, για τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον και των συμμάχων τους, ώστε να ανοίξουν ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο, παράλληλα με το ουκρανικό, αυτή τη φορά στην Άπω Ανατολή.

O Δ. Πατέλης έχει επίσης διδάξει στη Σχολή Ικάρων της Πολεμικής Αεροπορίας και στη ΣΕΛΕΤΕ. Είναι μέλος της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας «Η Λογική της Ιστορίας» και της Συλλογικότητας Αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας. Επίσης δραστηριοποιείται στους Ομίλους Επαναστατικής Θεωρίας και στην Ομάδα Εργασίας της Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής Πλατφόρμας.

Στη συνέντευξη αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία ως επεισόδιο μιας παγκόσμιας σύρραξης, ανάλογης και σε συνέχεια των δύο προηγούμενων παγκοσμίων πολέμων, όπου αυτή τη φορά οι αντιμαχόμενες πλευρές είναι από την μία ο ιμπεριαλιστικός άξονας με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και από την άλλη ένα αντιφατικό αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών του πρώιμου σοσιαλισμού. Μέσα από το πρίσμα της Λογικής της Ιστορίας επιχειρεί μία συνολικότερη ανάλυση των παραπάνω συγκρούσεων, φτάνοντας μέχρι την πρόσφατη συνάντηση του ηγέτη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΛΔ) Κορέας, Κίμ Γιονγκ Ουν, με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν και τι αυτή προμηνύει.

Τέλος, αναφέρεται στο πρόσφατο ταξίδι του στο «κατεχόμενο από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ τμήμα της Κορέας», αλλά και στα αντιιμπεριαλιστικά καθήκοντα του κομμουνιστικού κινήματος στον σημερινό πόλεμο.

Τα αφεντικά του ΣΕΒ και της ΕΕ διατάζουν και ο Άδωνις εκτελεί

Καθώς το άκρως αντεργατικό νομοσχέδιο του Άδωνι έχει πάρει την προδιαγεγραμμένη πορεία του για ψήφιση και εφαρμογή, καλό είναι να θυμηθούμε πώς, πότε και από ποιους διατυπώθηκαν, με ακριβή και συγκεκριμένο τρόπο, τα όσα περιέχονται στο νομοσχέδιο, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί αντίγραφό τους. Και ότι ήταν απλώς εν αναμονή για την κατάλληλη συγκυρία, που συνέπεσε με τον «κατάλληλο» υπουργό Εργασίας, με αυτό το άκρως νεοφιλελεύθερο, νεοφασιστικό και βαθιά ρατσιστικό προφίλ, λειτουργώντας ως ένα cyborg των αφεντικών, για την νομοθέτησή τους. Γιατί η εφαρμογή τους έχει αρχίσει εδώ και πολύ καιρό αποτελώντας τη νέα πραγματικότητα στο πεδίο της αγοράς εργασίας στην οποία ζούμε.

Photo: Konstantinos Tsakalidis / SOOC

Του Θεόδωρου Μεγαλοοικονόμου

Είναι όλα στην επίσημη προγραμματική διακήρυξη του ΣΕΒ, στην ημερίδα που είχε οργανώσει στις 24 Οκτωβρίου 2017, με θέμα «Το μέλλον της εργασίας μετά το Μνημόνιο». Στόχος της ημερίδας ήταν, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «να γίνει καταγραφή των νέων μορφών απασχόλησης» και στη συνέχεια «να υπάρξει συναίνεση ότι η πρόσβαση σε όλες τις μορφές απασχόλησης θα είναι ανοιχτή προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία, ότι παράλληλα θα διασφαλιστούν αξιοπρεπείς όροι και συνθήκες εργασίας για όλους και θα προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός των καθεστώτων κοινωνικής ασφάλισης». Για τον ΣΕΒ αυτό είχε να κάνει με την ανάγκη «κυβέρνηση, κοινωνικοί εταίροι και φορείς της αγοράς ν΄ αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα της ύπαρξης πολλαπλών εργασιακών καθεστώτων, ως μια νέα κομβικής σημασίας συνιστώσα των αγορών εργασίας» (υπογρ. δική μας).

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις διατυπώσεις του ΣΕΒ, στις νέες μορφές απασχόλησης περιλαμβάνονται οι συμβάσεις εργασίας με πληθοπορισμό (crowdwork), οι συμβάσεις απασχόλησης «μηδενικών ωρών» (zero hours contracts), οι συμβάσεις σύντομης διάρκειας (short term contracts), προσωρινής εργασίας ή εργασίας κατά παραγγελία (on demand work), οι «μικροσυμβάσεις» (mini jobs), η εργασία ανά χαρτοφυλάκια (portfolio work), η εργασία βάσει δελτίου/κουπονιών (voucher-based work), διάφορες μορφές τηλεργασίας και κινητής εργασίας με χρήση εφαρμογών και νέων τεχνολογιών, οι συμβάσεις αστικού δικαίου (σύμβαση έργου, σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών) και οι συμβάσεις επιμερισμού θέσεων εργασίας (job sharing).

Resistance Festival 2023 – 16 & 17 Σεπτεμβρίου Ανοίγοντας δρόμους σ’ έναν κόσμο που αλλάζει

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

 Γεωπολιτικές εξελίξεις και BRICS: Τι αλλάζει;
Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου, ώρα 6:30 μ.μ., Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Συμμετέχουν:

• Η δημοσιογράφος Λαμπρινή Θωμά (ΤΡΡ), που παρακολούθησε από κοντά την πρόσφατη σύνοδο των BRICS στη Νότια Αφρική.
• Ο Στέλιος Ελληνιάδης, δημοσιογράφος που μεταξύ άλλων παρακολουθεί τις αλλαγές στις χώρες τις Ασίας και αρθρογραφεί γι’ αυτές.
• Ο Ερρίκος Φινάλης, συντάκτης διεθνών της εφημερίδας Δρόμος, που έχει συμμετάσχει σε δεκάδες διεθνείς συναντήσεις κινημάτων και χωρών.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Αφρική και Μέση Ανατολή: Σταυροδρόμια αντιθέσεων και αγώνων
Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου, ώρα 8:00 μ.μ., Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Συμμετέχουν:

• Ο Σενεγαλέζος αγωνιστής και συγγραφέας Μομάρ Σάμπε, ένας άνθρωπος με συμμετοχή δεκαετιών στην πάλη ενάντια στα νεοαποικιακά καθεστώτα, μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Σενεγάλης.
• Ο Λιβανέζος μαχητής και διανοούμενος Αλί Φαγιάντ, βουλευτής του «Μπλοκ της Αντίστασης» και μέλος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου του Λιβάνου.

Λάσπη παντού

Η αλλοτρίωση, ο εκμαυλισμός και μια απόπειρα αντιμετώπισης τους (Α-ΜΕΡΟΣ)

Του Γιάννη Περάκη

Κάθε φορά που συμβαίνουν μεγάλα, δυσάρεστα και αποκρουστικά γεγονότα μετά την πρώτη αντίδραση που συνήθως είναι τα συναισθήματα της οργής, της λύπης ή της απέχθειας, αντικαθίσταται με την περισυλλογή με στόχο την εξήγηση τους.

Αυτό συνέβη αυτές τις ημέρες με τις φωτιές, την δολοφονία του Αντώνη και τώρα με τις πλημμύρες. Το ερευνητέο σήμερα αποτελεί η παθητική στάση και αντίδραση μιας μεγάλης μερίδας πολιτών απέναντι σε όλα αυτά τα γεγονότα.

Στο Α-Μέρος θα διερευνηθεί το φαινόμενο της Αλλοτρίωσης, με την απόπειρα της ερμηνεία της, αλλά συμπεριλαμβάνοντας και τις τυχόν παρενέργειες της.

Η Αλλοτρίωση ως Εξελισσόμενο & Κλιμακούμενο Φαινόμενο στην Μαρξική Θεωρία

Στη καθημερινή ζωή η αλλοτρίωση σημαίνει συνήθως αποξένωση ή απομάκρυνση από πρώην φίλους ή συναδέλφους 1.

Η πρώτη και βασική προυπόθεση της διαδικασίας της αλλοτρίωσης δέον να αναζητηθεί στη βασική αρχή της πολιτικής οικονομίας, την ατομική ιδιοκτησία. Δεν καταφέρνει να εξηγήσει την αιτία για τη διαίρεση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου 2.

Η αρχή αυτή θεωρείται για την σύγχρονη πολιτική οικονομία ως δεδομένη και προαπαιτούμενη.

Μια ανάγλυφη περιγραφή της αλλοτρίωσης συναντάται3 στα Οικονομικά Φιλοσοφικά Χειρόγραφα: «Τι συνιστά την αλλοτρίωση της εργασίας; Πρώτον, το γεγονός ότι η εργασία είναι εξωτερική προς τον εργάτη, δηλαδή δεν ανήκει στη βαθύτερη ύπαρξή του, επομένως ο εργάτης δεν επιβεβαιώνει τον εαυτό του στην εργασία, αλλά αρνείται τον εαυτό του, νοιώθει μίζερος και καθόλου ευτυχισμένος…].

Ο εργάτης όσο περισσότερα αγαθά παράγει, τόσο φθηνότερο εμπόρευμα γίνεται. Η εργασία δεν παράγει μόνο εμπορεύματα παράγει επίσης τον εαυτό της και τους εργάτες σαν εμπόρευμα 4.

Αυτές οι περιοχές θα πλημμυρίσουν με βεβαιότητα όταν κάποια στιγμή υπερχειλίσουν ο Κηφισός και ο Ιλισός

Με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο καθηγητής Πολεοδομίας του ΕΜΠ και δημοτικός σύμβουλος με τον ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά, Νίκος Μπελαβίλας, επισημαίνει ποιες περιοχές της Αθήνας κινδυνεύουν να πλημμυρίσουν σε περίπτωση που μία νεροποντή, όπως αυτή που χτύπησε τη Θεσσαλία, συμβεί στην Αττική και υπερχειλίσουν ο Κηφισός και ο Ιλισσός.

«Ο χάρτης είναι εφιαλτικός. Αν γίνει το κακό, από το ΚΙΣ «Σταύρος Νιάρχος» ως τον Ρέντη και ως τον σταθμό μετρό στο λιμάνι του Πειραιά τα πάντα θα βρεθούν κάτω από το νερό. Η μισή Καλλιθέα, όλο το Μοσχάτο, όλο το Νέο Φάληρο, τα Καμίνια, η Παλιά Κοκκινιά και τμήμα του Ταύρου. Μαζί τους εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι», σημειώνει και προσθέτει πως δεν πρόκειται για «σενάριο επιστημονικής φαντασίας».

Αναλυτικά η ανάρτηση

Αυτές είναι οι περιοχές που θα πλημμυρίσουν με βεβαιότητα όταν κάποια στιγμή υπερχειλίσουν ο Κηφισός και ο Ιλισσός. Σχεδόν τυχαία δεν συνέβη πέρυσι και πρόπερσι. Τότε είδαμε το νερό να έχει φθάσει στα όρια των γεφυρών και των πλευρικών στηθαίων. Δεν συνέβη τυχαία τώρα, καθώς ο τεράστιος όγκος των 650 mm βροχής έπεσαν στη Θεσσαλία και όχι στην Αττική. Η πρόβλεψη του χάρτη αφορά την πλημμύρα της πεντηκονταετίας (T=50) αλλά οι συντάκτες του προειδοποιούν ότι δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα δεδομένα της κλιματικής κρίσης.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενα που έχουν πυκνώσει. Οι πλημμύρες της πεντηκονταετίας όπως και οι άλλοτε σπάνιες μεγα-πυρκαγιές συμβαίνουν με συχνότητα 5-10 χρόνων αντί για 50 και 100 ετών. Ή όπως μάθαμε από το Coperincus το φετινό καλοκαίρι ήταν το χειρότερο της καταγεγραμμένης μετεωρολογικής ιστορίας. Επομένως την πλημμύρα που βλέπουμε ως αποτυπωμένη είναι σίγουρο ότι θα τη ζήσουμε.

Κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία

Μήνυμα

Η μαγική αντίληψη της θρησκευτικότητας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Η κατά παράδοση θαυματουργή εικόνα της Παναγίας "Φοβερά Προστασία" εστάλη από το Άγιο Όρος και έγινε δεκτή από την τοπική εκκλησία στα Τρίκαλα - διαβάζουμε στον τύπο.

Οδυνηρό!

 Όχι διότι είναι τάχα μια καθαρά θρησκευτική πράξη, την οποία δεν κατανοούν όσοι δεν συμμερίζονται την πίστη, και άρα την κακολογούν. Αλλά διότι είναι μια πράξη που όχι μόνο φαίνεται να υποτιμά την έννοια της υλικής βοήθειας, αλλά (όσο κι αν ακουστεί ίσως περίεργο) φαίνεται ότι πλήττει την ίδια την χριστιανική πίστη.

Εξηγούμαι: 

Καθαρά θρησκευτική πράξη είπαμε;

«Θρησκεία καθαρή κι αμόλυντη για το Θεό και Πατέρα είναι αυτή: Να συμπαραστέκεστε στα ορφανά και στις χήρες όταν υποφέρουν, και να διατηρείτε αγνό τον εαυτό σας από την επιρροή του αμαρτωλού κόσμου» (Καινή Διαθήκη, επιστολή Ιακώβου 1:27).

1. Ορφανά και χήρες είναι η έκφραση με την οποία παγίως η Αγία Γραφή δηλώνει τους αδύναμους, τους ευάλωτους, αυτούς που δεν έχουν κοινωνικό στήριγμα. 

2. Ποιος είναι λοιπόν ο αμαρτωλός κόσμος από την επιρροή του οποίου οι πιστοί καλούνται να διατηρούν αγνό τον εαυτό τους; Ένας κόσμος ο οποίος δεν συμπαραστέκεται στα ορφανά και στις χήρες όταν υποφέρουν. 

Μήπως λέγοντας αυτά σνομπάρω την προσευχή; Το αντίθετο! Η προσευχή είναι σπουδαίο πράγμα, διότι ανοίγει τον ορίζοντα στο άπειρο. Άνθρωπος που δεν προσεύχεται, μου φαίνεται σαν άνθρωπος που θεωρεί σύμπαν το χωριό του και μόνο. Ταυτόχρονα είναι σπουδαία η προσευχή, διότι προϋποθέτει τον Θεό όχι ως αφηρημένο αξίωμα, αλλά ως ολοζώντανο πρόσωπο, που σε καλεί να συνάψεις σχέση μαζί του και να ανταποκριθείς στο κάλεσμά του, το απελευθερωτικό από κάθε λογής θάνατο.

'Έρχομαι από την λάσπη - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ξεχαρβαλωμένη χώρα, ανοχύρωτη πολιτεία

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Όσα ζούμε το τελευταίο 6μηνο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το μέγεθος και την «ποιότητα» της διάλυσης και του ξεχαρβαλώματος της χώρας. Δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας και ανά πάσα στιγμή ΟΛΟΙ οι πολίτες κινδυνεύουν με θάνατο, με καταστροφή περιουσιών, με αφανισμό. Στο τρένο, στο πλοίο (μέσα ή την ώρα που επιβιβάζεσαι), στο δάσος που καίγεται (αλλά και στις πόλεις, τις βιομηχανικές ζώνες, και τα στρατόπεδα που ανατινάζονται), στον κάμπο, στο χωριό, στα νησιά, σε ολόκληρους νομούς που είτε κατακαίγονται για 15 μέρες ή πλημμυρίζουν από τα νερά, στο γήπεδο και πέριξ των γηπέδων, στις γέφυρες που γκρεμίζονται.

Έχουμε απόσυρση του κράτους από κάθε μορφή κοινωνικής πρόνοιας, από κάθε γωνιά και πεδίο της κοινωνικής οργάνωσης. Έχουμε διόγκωση του παρακράτους και των μηχανισμών μπράβων και τραμπούκων. Έχουμε ολομέτωπη επίθεση σε εργασία και πλήρη ιδιωτικοποίηση τομέων όπως υγεία και παιδεία, εγκατάλειψη της πολιτικής προστασίας, περικοπές κονδυλίων από κρίσιμους τομείς. Και μαζί μ’ αυτά κουβαλάμε 13 χρόνια μνημονιακής υποβάθμισης, ξηλώματος, απαγόρευσης προσλήψεων και υποθήκευσης κάθε δημόσιου αγαθού. Συν την ιδιαίτερη έκφανση του «επιτελικού κράτους», της «Ελλάδας 2.0», του «πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού», που όλα αυτά τα πολλαπλασιάζει με απίστευτο κυνισμό (κάποτε είχαμε την Intrakom του Κόκκαλη ως «εθνικού προμηθευτή», τώρα έχουμε την ΤΕΡΝΑ που καταπίνει ΕΣΠΑ-έργα-φωτοβολταϊκά-δάση-Αττική Οδό κ.λπ). Τα έργα μιας βιτρίνας και χλιδής στην παραλιακή Ριβιέρα (που αποκλείουν εκατομμύρια κατοίκων από την πρόσβαση στην θάλασσα του Σαρωνικού, πρακτικά από Φάληρο έως Σούνιο) αδυνατούν να κρύψουν την ουσιαστική γύμνια ολόκληρης της υπόλοιπης Ελλάδας – η οποία, ανοχύρωτη πλέον, δοκιμάζεται από τη φωτιά, το νερό και τον αέρα.

Χωρίς λόγια

Αναποδιές...

Μούχλιασε

Αφού πρώτα …σώθηκε ο πλανήτης με τα χάρτινα καλαμάκια και ποτηράκια που αντικατέστησαν τα πλαστικά μιας χρήσης, αφού οι βιομηχανίες του κλάδου έκαναν τα κουμάντα τους και ρούφηξαν κέρδη τροφοδοτώντας την αγορά με τα «φιλικά» στο περιβάλλον ανακυκλωμένα υλικά, τώρα «σκάνε» τα επόμενα επεισόδια. 

Οπως γράφεται, επικίνδυνες χημικές ουσίες περιέχονται στα χάρτινα καλαμάκια, που διαλύονται στο ρόφημα και από εκεί περνούν στον ανθρώπινο οργανισμό, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες. Αυτό που συζητείται τώρα, είναι η απόσυρσή τους, προφανώς για να αντικατασταθούν με τα επόμενα «φιλικά στο περιβάλλον και στον άνθρωπο» υλικά και να αρχίσει ο ίδιος κύκλος. 

Την ίδια ώρα, βέβαια, που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της παρουσιάζουν ως «λίρα εκατό» για τη διάσωση του περιβάλλοντος τα …καλαμάκια και τα ποτηράκια, με την «πράσινη πολιτική» τους κάνουν κάρβουνο εκατομμύρια στρέμματα δασών, μετατρέπουν ορεινούς όγκους σε κρανίου τόπο, δηλητηριάζουν τον λαό με την καύση σκουπιδιών, χωροθετούν άναρχα βιομηχανικές εγκαταστάσεις κ.ο.κ. 

Η πολιτική τους, που έχει για κριτήριο την ενίσχυση της κερδοφορίας, δεν μπορεί να προστατέψει τον λαό ούτε το φυσικό περιβάλλον. Αντίθετα, πότε θα προσφέρει και πότε θα αποσύρει τη στήριξη σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια και πρότζεκτ, πότε θα αναπτύσσει και πότε θα καταστρέφει κλάδους, ανάλογα με τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. 

Και όμως τα κατάφερε...

Αμερικανοί, Τσίπρας, Κασσελάκης και … παρένθετες μητέρες

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τις προάλλες μιλούσα με γνωστό μου, διακηρυγμένο οπαδό της ΝΔ. Μου εξηγούσε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. «Κι εγώ τη θέλω», μου είπε, «για να ελέγχουν τους δικούς μου από τον κακό τους εαυτό!»

«Και λοιπόν;» τον ρώτησα, κάπως παραξενεμένος από την εισαγωγή του. «Ε», μου λέει, «λέω να πάω την Κυριακή, να ψηφίσω Κασσελάκη για να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ορίστε σε ποιο περαιτέρω χάος οδηγεί την αριστερά και την πολιτική ζωή της χώρας (αν δηλαδή υπάρχει τίποτα από αυτά τα δύο) η δήθεν δημοκρατική «αμερικανιά» της «εκλογής από τη βάση», σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρότητας και οποιασδήποτε ηθικής και ιδεολογικής δέσμευσης σε μερίδα τουλάχιστο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο ένα σύμπτωμα της αξιοθρήνητης κατάστασης που βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει έρχονται και καινούρια στοιχεία στο φως γύρω από την εξωφρενική υπόθεση της διεκδίκησης της ηγεσίας του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν εξ ΗΠΑ ορμώμενο εφοπλιστή που δεν ήταν ούτε καν μέλος του πριν από μερικές μέρες και δεν έχει καμία «ορατή» σχέση με την αριστερά και τις ιδέες της.

Πριν όμως αναφερθώ σε μερικές από αυτές που εκτιμώ ως πολύ σημαντικές, νοιώθω την ανάγκη να απευθύνω ένα ερώτημα στα 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που, με επικεφαλής τον Πολάκη και τον γνωστό και ως «εξάδερφο» του Αρχηγού, τον Γιώργο Τσίπρα, υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Το ίδιο ερώτημα απευθύνω βέβαια και στον Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τον Κασσελάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα υποδύεται τον Βούδα, παρά τα σοβαρότατα ζητήματα που απειλούν την ενότητα του κόμματός του αλλά και τα σοβαρότατα ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με την «προϋπηρεσία» στη Goldman Sachs και σε πολεμοχαρές ινστιτούτο που συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και τις ιδέες εν τέλει του κ. Κασσελάκη.

Οι 4 εποχές Μητσοτάκη...

Συγνώμες….

Ποια ελληνική γλώσσα! – Να μιλάμε καλά αγγλικά!

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Η Εταιρεία Κρητικών Μελετών/Ίδρυμα Καψωμένου οργάνωσε στα Χανιά, το τριήμερο 1 με 3 Σεπτεμβρίου, μια συνάντηση εκπροσώπων των ακαδημαϊκών τμημάτων που διδάσκουν γλώσσα, ιστορία, λογοτεχνία και γενικότερα ελληνικό πολιτισμό στο εξωτερικό. Παρευρέθηκαν πανεπιστημιακοί από χώρες της Ευρώπης ή και έξω από αυτή: σε Αυστραλία, ΗΠΑ, Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Γαλλία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρωσία και όπου αλλού υπάρχουν τμήματα ή μονάδες που διδάσκουν είτε γλώσσα, είτε ελληνικά θέματα, με μεταβαλλόμενη και κυμαινόμενη επιτυχία. Η παρουσία πολλών από τους συντελεστές των ελληνικών σπουδών στα Χανιά – άλλοι παρενέβησαν διαδικτυακά – επέτρεψε ουσιαστικές συζητήσεις μέσα και έξω από την αίθουσα των συνεδριάσεων. 

Η γενική ατμόσφαιρα ήταν ηρωική μεν, απαισιόδοξη δε. Τα προβλήματα που επισημάνθηκαν –με λίγες εξαιρέσεις – ήταν κοινά: η έλλειψη ενδιαφέροντος – είτε από τους εγχώριους φοιτητές, είτε από τους νέους των όποιων ελληνικών παροικιών, είτε από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, είτε από το ελληνικό κράτος – ήταν το βασικό από αυτά. Πολλές θέσεις ή έδρες διδασκαλίας ελληνικών σπουδών δεν ανανεώνονται, περισσότερες γίνονται σε εθελοντική βάση από ηλικιωμένους συνήθως καθηγητές, οι αριθμοί των φοιτητών μικροί, οι υποδομές στοιχειώδεις, οι αρνητικές πιέσεις γενικά παρούσες.

Η αίσθηση του περιθωριακού, του επουσιώδους και του ασήμαντου, παρούσα: πέρα από την τοπική αυτοδιοίκηση οι αρμόδιοι φορείς του ελληνικού κράτους – τα υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών – δεν εκδήλωσαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την σύναξη. Η δε τοπική κοινωνία εκκωφαντικά απούσα στην μεγάλη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της πόλης των Χανίων.

Βόλος: 27 νεκροί και 23 τραυματίες στις πλημμύρες του 1955

 Η ιστορία επαναλήφθηκε το 2006, το 2009 και σήμερα

Η κακοκαιρία Daniel είναι πρωτοφανής για τον Βόλο και τη Μαγνησία, όσον αφορά στην διάρκεια της βροχόπτωσης, τις ζημιές και το γεγονός ότι έχει αφήσει πίσω της μέχρι στιγμής δύο νεκρούς και αγνοούμενους.
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, καθώς η μεγάλη πλημμύρα του 1955, μόλις μερικούς μήνες από έναν καταστροφικό σεισμό που σχεδόν ισοπέδωσε την πόλη του Βόλου, ήρθε ο υγρός τάφος για 27 ανθρώπους, λόγω μιας μεγάλης πλημμύρας, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού έμενε σε αντίσκηνα λόγω του σεισμού.
Ήταν Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 1955, όταν ο Βόλος χάθηκε κάτω από τα νερά έντονης βροχόπτωσης από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι της ίδια μέρας με τραγικό απολογισμό 27 νεκρών και 23 τραυματιών, ανυπολόγιστες ζημιές, λίγο μετά το χτύπημα του εγκέλαδου.
Από τα 12.000 σπίτια που στάθηκαν όρθια από τον μεγάλο σεισμό του Απριλίου 1955, 1257 παρασύρθηκαν στην θάλασσα ή πλημμύρισαν, ενώ η κυκλοφορία στους 18 δρόμους της πόλης, που είχαν μετατραπεί σε χείμαρρους, διακόπηκε για δύο ώρες.

Συγγνώμη, κύριε Μητσοτάκη, που καιγόμαστε και πνιγόμαστε!

Του Γεράσιμου Χολέβα

Η χώρα βουλιάζει από την κακοκαιρία, αφού κάηκε από τις φωτιές και σε ορισμένα ΜΜΕ αυτό που κυριάρχει είναι ένα κλίμα που περιγράφεται περίπου ως εξής: «Τι τραβάει ο Μητσοτάκης με τις καταστροφές. Δεν τις προλαβαίνει»!

Εμείς να απαντήσουμε το εξής: Να’ ναι καλά ο πρωθυπουργός μας να δίνει εντολές για να φύγουμε από τα σπίτια μας (στις πυρκαγιές) ή για να μένουμε σπίτια μας (στις έντονες κακοκαιρίες)!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάντως, κάνει τη «δουλειά» του. Απευθύνει έκκληση σε όλους τους πολίτες να υπακούουν τις εντολές της Πολιτικής Προστασίας. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο, ξέρετε, να πρέπει να διαχειριζόμαστε τέτοια ακραία φαινόμενα χωρίς τη συνεργασία των πολιτών και αν η πολιτική προστασία ενθαρρύνει τους πολίτες να καθίσουν στο σπίτι τους αυτό θα πρέπει να κάνουν, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ακραία φαινόμενα», είπε ο κατά τη διάρκεια της συνάντησης του με την πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και… καθάρισε. 

Ο πρωθυπουργός έκανε και μια «χαλαρή»… αυτοκριτική για τις καταστροφές από τις φωτιές, γιατί είναι και μεγαλόψυχος: «Η πραγματικότητα είναι ότι φέτος το καλοκαίρι δοκιμαστήκαμε στο μέτωπο των πυρκαγιών, εκ του αποτελέσματος είναι σαφές ότι δεν τα καταφέραμε όσο καλά θα θέλαμε». Τι σημαίνει αυτό το προκλητικό «δεν τα καταφέραμε όσο καλά θα θέλαμε»; Νεκροί, στάχτη και απόλυτη καταστροφή. 

ΔΕΘ 2023

Ποια Αριστερά δεν χρειαζόμαστε ;

Του

 

Ηλία 

Παπαναναστασίου

 

 

Μετά την είσοδό της – με ρυθμούς σίφουνα – στην προεκλογική κονίστρα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών» (Έφη Αχτσιόγλου) έρχεται πλέον αντιμέτωπη με τον «Αυτοδημιούργητο Εφοπλιστή» από  τα Χανιά. Για την «Έφη των Γιαννιτσών» έχουμε κάνει την κριτική μας, ανάλογη θα κάνουμε και για τον νεαρό «Εφοπλιστή της Αυτοδημιουργίας», ομολογουμένως τον πλέον επικίνδυνο ανταγωνιστή της «Έφης των Γιαννιτσών». Εν ευθέτω χρόνω...

 

Το επίδικο όμως σημείο ενός διαλόγου για ένα κόμμα/μόρφωμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ «που αργοπεθαίνει» και για μια Αριστερά «που δεν υπάρχει ακόμη», δεν είναι η «ευειδής εμφάνιση» και τα ακριβά μοντελάκια της Έφης ούτε η επιχειρηματική καριέρα με Αμερικανικές προδιαγραφές, αλλά η ζητούμενη Αριστερά. Τελικά, για «ποιο πράγμα» ακριβώς συζητάμε ;

 

Μιλάμε για μια «Μεταμοντέρνα Αριστερά», της Πολιτικής Ορθότητας και της «Κουλτούρας Αφύπνισης»; Για μια «Αριστερά» που θα στρογγυλοκαθίσει στον «Θρόνο του Φιλελεύθερου Δικαιωματισμού» όπου δεν είσαι ό,τι «πραγματικά αντανακλάς» εκπροσωπώντας μια «Πραγματικότητα που υπάρχει», αλλά αντίθετα, είσαι «ό,τι δηλώσεις» για «όποια νομιζόμενη πραγματικότητα φαντασιώνεσαι»; Δηλαδή, μιλάμε για μια «Φανταστικού τύπου Αριστερά» που αντιπροσωπεύει «Μη Πραγματικότητες Νοητικού αυτοσχεδιασμού»; Τελικά, μιλάμε για «Αριστερά Δικαιωματιστικής προέλευσης» με «Ανάλογη Τάση ψυχωτικής διεκδίκησης» και μάλιστα με «Στόχους Προνομιακής Νομικής Κατοχύρωσης»; Σε αυτή την περίπτωση ας θυμηθούμε το ρηθέν υπό του Φερδινάνδου του Α’, Αυτοκράτορα της Άγιας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον

16^ο Αιώνα «Fiat justitia, et pereat mundus» («Δικαιοσύνη να γίνει και ας χαθεί όλος ο κόσμος!»). Αυτό θέλουμε, «Δικαιωματισμού» και μάλιστα «Προνομιακού τύπου για μειονοτικές ομάδες» και τίποτε παραπάνω; Για να ικανοποιήσουμε την «Χίπστερ, Αριστερά της Παρακμής», το Λόμπυ των «Φεμινιστριών που πουλάνε φρέσκο αέρα απελευθέρωσης» με πολύ στυλ, υφάκι και μπλαζέ αύρα ή των ΛΟΑΤΚΙ των «62 φύλων και των απεριόριστων διεκδικήσεών» τους; Ή μήπως των «Αντιφά εθνομηδενιστών» και οι οποίοι φαντασιώνονται «καθημερινούς και έρποντες φασισμούς» παντού, εξοβελίζουν στο «πυρ το εξώτερον» τη λέξη Έθνος και υστεριάζουν ακόμα και στο άκουσμα των λέξεων «Πατρίδα», «Πατριωτικός» κλπ ; Φαντασθείτε πως θα αποκαλούσαν τους Αριστερούς του ΕΑΜ που θυσιάζονταν για την πατρίδα πολεμώντας τους Ναζί...

Η αρπαγή της Αριστεράς (ο Κασσελάκης και οι Αμερικανοί)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»

Λαϊκή παροιμία

Σε μπακάλικο να θες να προσληφθείς θα σε ρωτήσουν που δούλεψες και τι δουλειά έκανες, θα ρωτήσουν τους πρώην εργοδότες σου πως τα πήγες.

Θα περίμενε κανείς από έναν υποψήφιο πρόεδρο ενός κόμματος της αριστεράς να έχει μια ελάχιστη κομματική θητεία, να έχει τουλάχιστο μια ελάχιστη συμμετοχή σε κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς ή άλλους αγώνες, να έχει μια ελάχιστη εξοικείωση με την ιδεολογία και τις πολιτικές ιδέες και θεωρίες της αριστεράς.

Ο κ. Κασσελάκης θέτει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω. Σύμφωνα με το βιογραφικό του εργάστηκε στη Goldman Sachs, στο αμερικανικό CSIS και ασχολήθηκε με το εφοπλιστικό επιχειρείν. Τι ακριβώς έκανε στις δύο πρώτες δουλειές που αναφέρει δεν είναι γνωστό και ορισμένοι αμφισβητούν έντονα και την περιγραφή που μας δίνει της τρίτης δραστηριότητας. Ενδιαφέροντα όλα αυτά, γιατί όμως αυτές οι δραστηριότητες τον έχουν προετοιμάσει για να ηγηθεί ενός κόμματος της αριστεράς;

41 τακατό και κακοκαιρία Daniel

Οι φωτιές και ο Άγιος Χαράλαμπος

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Πριν από τριάντα χρόνια, ο καθηγητής Νίκος Μάργαρης έλεγε πως για τις δασικές πυρκαγιές ευθύνεται κυρίως το υπόστρωμα από ξερά χόρτα, κλαδιά και πευκοβελόνες. Με ένα καλό καθάρισμα η πυρκαγιά είναι δύσκολο να επεκταθεί γιατί δεν βρίσκει υλικό εύκολης ανάφλεξης και επομένως μπορεί ευκολότερα και γρηγορότερα να κατασβεσθεί. Έφερνε μάλιστα σαν παράδειγμα την εποχή όπου μεγάλες ομάδες ανθρώπων βιοπορίζονταν από τα δάση, όπως οι ρητινοσυλλέκτες, οι ξυλοκόποι κλπ. Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή η ζωή τους εξαρτιόταν από το δάσος, φρόντιζαν να το συντηρούν, αλλά και να το επιβλέπουν, ώστε να αποτρέψουν ή να περιορίσουν την πυρκαγιά όταν εκδηλωνόταν.

 Από τότε που γράφτηκαν αυτά τα σοφά λόγια η κατάσταση άλλαξε ριζικά.  Οι επιστημονικές και τεχνικές βελτιώσεις στον τομέα της οινοποιϊας έβγαλαν σε αχρηστία το ρετσίνι και φυσικά τους ρητινοσυλλέκτες. Η φθηνή σκανδιναβική, αμερικανική και τροπική ξυλεία περιόρισε έως εξαφανίσεως και τους έλληνες υλοτόμους. Έτσι τα δάση βρέθηκαν κάτω από την προστασία του Κράτος.

 Κράτος στην ελλάδα είναι τα κόμματα. Και τα κόμματα σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κονδύλη είναι «οργανισμοί με τα  δικά τους αυτοτελή συμφέροντα και με πρωταρχικό τους μέλημα την κατάληψη του κράτους και το μοίρασμα των ανώτερων κρατικών θέσεων στα μάλλον ανυπόμονα στελέχη τους».