Ασβεστώνοντας το βλέμμα της μνήμης

Του Θανάση Σκαμνάκη

Οι πράξεις έχουν πάντα, τουλάχιστον, δυό αξίες. Η μια η κυριολεκτική, που παράγει το άμεσο αποτέλεσμα. Η άλλη συμβολική που εμπεριέχει το άμεσο αλλά πολλαπλασιάζει στο χώρο και στο χρόνο τις σημασίες της.

Όταν ο πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης το Νοέμβριο του 1973 Ευάγγελος Σδράκας κάλεσε την αστυνομία να μπεί στο Πανεπιστήμιο, εξ ου και η μετέπειτα επωνυμία του «πρύτανης των τανκς», παρήγαγε ένα άμεσο και ένα συμβολικό αποτέλεσμα. Το δεύτερο διατηρεί την αξία και την επικαιρότητά του μέχρι σήμερα.

Ομοίως και η πράξη ενίσχυσης των φοιτητών από τον καθηγητή τότε της Αρχιτεκτονικής Σχολής Δημήτρη Φατούρο ή, ακόμη περισσότερο η πράξη της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου της Αθήνας τότε.   

Ένα πορτρέτο του Θόδωρου Αγγελόπουλου στον τοίχο ενός πανεπιστημίου έχει μια άμεση σημασία. Τη διακόσμηση ενός τοίχου με την υπενθύμιση του μεγάλου δημιουργού και του έργου του. Και έχει μια πολύπλευρη διαχρονική συμβολική σημασία. Το βλέμμα που απεικονίζει είναι «το βλέμμα του Οδυσσέα», της ιστορίας, της συνείδησης, του κόσμου που βουλιάζει και παλεύει τρόπους να μείνει πάνω απ’ το νερό και ν’ ανασαίνει ακόμη.  

Όταν η μπατανόβουρτσα αναλαμβάνει να εξαφανίσει το πορτρέτο, και το βλέμμα προφανώς, παράγει επίσης δυό, τουλάχιστον, αποτελέσματα. Το πρώτο είναι η αποκατάσταση της τάξης που παραβιάστηκε από το «αυθαίρετο» εικαστικό έργο. Κι έτσι ο τοίχος παραδίδεται λευκός όπως τον γέννησε ο κατασκευαστής του και αισθητικά … άρτιος! Το δεύτερο, είναι ο συμβολισμός της αισθητικής, καλλιτεχνικής, κοινωνικής και πολιτικής αντίληψης της Συγκλήτου. Και όχι μόνο της Συγκλήτου.

Για την επέτειο του βασιλικού πραξικοπήματος και της έναρξης των Ιουλιανών του 1965, μια αναφορά στη συγκλονιστική κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα

Του Γιώργου Αλεξάτου

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΗΡΩΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝΕ

«Για ό,τι έπεσες, ήταν αλήθεια»

Νικηφόρος Βρεττάκος

Ήταν χιλιάδες αυτοί που ξενύχτησαν έξω από το σπίτι του Σωτήρη εκείνη τη νύχτα της Πέμπτης 22 προς Παρασκευή 23 Ιούλη 1965, πλημμυρίζοντας τους γύρω δρόμους και τα περιβόλια. Στην πλειονότητά τους νέοι και νέες, αλλά και μεγαλύτεροι. Σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, που ’χαν ζωντανές τις μνήμες από τότε, πριν δυο δεκαετίες, που ήταν κι αυτοί νέοι κι είχαν πάρει τα όπλα για τη λευτεριά και την προκοπή. Και πολλοί απ’ αυτούς πέρασαν χρόνια στις φυλακές και στα ξερονήσια. Και θυμόνταν τους συναγωνιστές τους που έπεσαν πολεμώντας, δολοφονήθηκαν από τις χίτικες συμμορίες ή στήθηκαν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ανάμεσά τους και μαυροντυμένες μανάδες, αδελφές, γυναίκες και κόρες εκείνων που περιφρόνησαν τον θάνατο, γιατί είχαν αγαπήσει με πάθος τη ζωή. 

Και βούρκωναν και έκλαιγαν, μικροί και μεγάλοι. Και κάποια στιγμή βγήκε έξω ο Θόδωρος, ο πατέρας, και ζήτησε να σταματήσουν τα μοιρολόγια.

Και τότε πιάσανε το τραγούδι, έτσι όπως συνηθιζόταν από πάντα να αποχαιρετιούνται οι ήρωες σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αντιλαλούσαν τα Σεπόλια, μέχρι πέρα στον Κηφισό και στον λόφο Σκουζέ, από τα τραγούδια του Θεοδωράκη, από τον «Επιτάφιο»:

«Γιε μου, ποια Μοίρα το ’γραφε και ποια μου το ’χε γράψει

τέτοιον καημό, τέτοια φωτιά, στα στήθεια μου ν’ ανάψει».

Και «σημαίες τώρα σε ντύσανε, παιδί μου εσύ κοιμήσου

κι εγώ τραβώ στ’ αδέρφια σου και παίρνω τη φωνή σου». 

Κι ακουγόταν μυριόστομο, από το «Ένας όμηρος», ξανά και ξανά:

«Ανάθεμα την ώρα, κατάρα στη στιγμή

σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί».

Κι αντηχούσαν τα γύρω περιβόλια και οι κήποι «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού»:

«Στα περβόλια μες στους ανθισμένους κήπους

σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό.

Και το Χάρο θα καλέσουμε

να πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί.

……………..

Στα περβόλια μες στους ανθισμένους κήπους

αν σε πάρω, Χάρε, στο κρασί

αν σε πάρω στο χορό και στο τραγούδι

τότε χάρισέ μου μιας νυχτιάς ζωή».

Στρατιωτικοί της Πολεμικής Αεροπορίας, οδηγοί ασθενοφόρων...

Τρεις στρατιωτικοί της Πολεμικής Αεροπορίας στάλθηκαν σήμερα να αναλάβουν υπηρεσία, ως οδηγοί ασθενοφόρων, στο Κέντρο Υγείας Λεωνιδίου

Κατάπληκτοι οι αγροτικοί γιατροί διαπίστωσαν πως οι άνθρωποι αυτοί:

• Δεν έχουν λάβει καμία απολύτως εκπαίδευση. Δεν έχουν στοιχειώδεις γνώσεις πρώτων βοηθειών-δεν θα μπορούν να βοηθήσουν τον διασώστη ούτε καν στην μετακίνηση του τραυματία, όπως κάνουν πάντα οι οδηγοί.

• Δεν έχουν καμία σχέση με τα ασθενοφόρα και τον εξοπλισμό τους.

• Οι δυο στους τρεις έχουν απλό δίπλωμα Ι.Χ και καμία εμπειρία οδήγησης μεγάλου οχήματος.

Διαβάστε την επιστολή των γιατρών-που φυσικά δεν τα βάζουν με τους στρατιωτικούς- να φρίξετε:

«Σήμερα, 13/07/2023, παρουσιάστηκαν στο Κέντρο Υγείας Λεωνιδίου τρεις στρατιωτικοί της πολεμικής αεροπορίας στους οποίους δόθηκε η εντολή να εκτελέσουν χρέη οδηγού ασθενοφόρου. Θέλουμε να γνωστοποιήσουμε και να τονίσουμε ότι οι στρατιωτικοί αυτοί:

1). Δεν έχουν λάβει απολύτως καμία εκπαίδευση πάνω στο χειρισμό και τη μετακίνηση ασθενών, δεν έχουν καν εκπαιδευτεί επαρκώς στην παροχή πρώτων βοηθειών.

2). Δεν έχουν απολύτως καμία παρελθοντική επαφή με ασθενοφόρα και τον εξοπλισμό τους

3). Δύο από τους τρείς δεν έχουν καν δίπλωμα οδήγησης μεγαλύτερης κατηγορίας από ι.χ. και προφανώς ούτε εμπειρία οδήγησης παρόμοιου οχήματος.

Μάλιστα, η ίδια η νομοθεσία που εκδόθηκε δεν προϋποθέτει την κατοχή διπλώματος οδήγησης μεγαλύτερης κατηγορίας από όσους στρατιωτικούς επιστρατευτούν ως οδηγοί ασθενοφόρων.

Η μόνη οδηγία που έλαβαν οι στρατιωτικοί είναι πως η αποκλειστική τους αρμοδιότητα είναι να οδηγούν.

H κραυγή των φιλοσόφων: Σταματήστε την πορεία στον όλεθρο

Μια έκκληση από φιλοσόφους, καθηγητές φιλοσοφίας, φοιτητές και ερευνητές της φιλοσοφίας ή/και φίλους της διδασκαλίας της φιλοσοφίας για το Ουκρανικό.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
13 Ιουλίου 2023

Έναν χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2022, υπογραμμίσαμε με μια διεθνή έκκληση εκατοντάδων διανοουμένων από όλο τον κόσμο, ίσως και την πρώτη του είδους, ότι, ακόμα και αν δεχτούμε το σύνολο των επιχειρημάτων του ΝΑΤΟ και απορρίψουμε εκείνα της Ρωσίας (που δεν είναι η θέση μας), πρέπει να απορριφθεί η απάντηση της συλλογικής Δύσης στο Ουκρανικό.

Όση στρατιωτική βοήθεια και αν λάβει η Ουκρανία από τους δυτικούς, είναι ανέφικτη μια νίκη της επί της Ρωσίας. Στις συνθήκες αυτές το μόνο που κάνει η παροχή όλο και πιο εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, με παράλληλη άρνηση των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα και οποιασδήποτε εκεχειρίας, είναι να καταστρέφει τον ουκρανικό λαό και τη χώρα του, εκθέτοντας παράλληλα όλη την Ευρώπη και την ανθρωπότητα σε μεγάλους και διαρκώς αυξανόμενους κινδύνους πυρηνικής και οικολογικής καταστροφής. Όσο για τις κυρώσεις, το μόνο που έχουν κάνει είναι να δημιουργήσουν σοβαρά επισιτιστικά προβλήματα στον Νότο της ανθρωπότητας, να πλήξουν το βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών και να εντείνουν τον έλεγχο των ευρωπαϊκών οικονομιών από τις ΗΠΑ. Για αυτό η μόνη λύση είναι η διακοπή των εχθροπραξιών, ένα μορατόριουμ στη μεταφορά οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, η άρση των κυρώσεων και οι διαπραγματεύσεις.

Οι προ έτους προειδοποιήσεις μας επαληθεύτηκαν δυστυχώς πανηγυρικά. Σήμερα το βλέπει αυτό ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων στη δυτική Ευρώπη, παρόλο που υπόκεινται σε ένα πρωτοφανές μπαράζ ιδεολογικής τρομοκρατίας και νεομακαρθισμού, που συνιστά αφ’ εαυτού μείζονα απειλή για ότι έχει απομείνει από δημοκρατικά δικαιώματα στη Δύση. Δυσκολεύονται όμως να εκφραστούν πολιτικά γιατί σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης ελέγχεται πια από το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα θινκ τανκ και τις υπηρεσίες τους (όλους στενά συνδεόμενους και με τις πολεμικές βιομηχανίες).

Καλά το pass!

Η τουριστικοποίηση βλάπτει σοβαρά τη χώρα

Του Παύλου Δερμενάκη

Στην Ελλάδα του 2023, μετά από τρεις δεκαετίες «ανάπτυξης» με ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις προς ημετέρους, και 12 χρόνια μνημονίων βρισκόμαστε στην εποχή που κύρια η νεολαία μας βιώνει με τον πιο ακραίο τρόπο το τι σημαίνει η άποψη ότι ο τουρισμός είναι βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, όπως φάνηκε με το περιστατικό του σερβιτόρου στη Ρόδο. Παράλληλα το ίδιο το τουριστικό μοντέλο είναι ένα άναρχο, αδιέξοδο μοντέλο ανάπτυξης που έχει σοβαρές επιπτώσεις για την χώρα όπως:

• Συνεχή υποβάθμιση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας, καθώς στο συγκεκριμένο τομέα το μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης είναι εισαγόμενα είδη. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος των ποσών που καταβάλλουν οι τουρίστες παραμένει στο εξωτερικό είτε σαν «μερίδιο του λέοντος» των tour operators (TUI κ.λπ.) είτε στο πλαίσιο φορολογικού σχεδιασμού υπέρ και υπό τιμολογήσεων των μεγάλων διεθνών αλυσίδων παροχής υπηρεσιών τουρισμού.
• Εξόντωση των μικρομεσαίων ακόμα και μεγάλων επιχειρήσεων λόγω των ληστρικών συμβάσεων με τους tour operators, των απαράδεκτων διαδικασιών δανεισμού από το τραπεζικό σύστημα και του τρόπου διαχείρισης συνολικά των «κόκκινων δανείων» που προέρχονται από τον τουριστικό τομέα.
• Τα παραπάνω οδηγούν σε συνεχή, εντεινόμενο αφελληνισμό το ξενοδοχειακό δυναμικό της χώρας και όχι μόνο, που συνεχώς όλο και μεγαλύτερο τμήμα του περνά στην ιδιοκτησία των ξένων μεγάλων αλυσίδων τουρισμού ή των funds και των εταιρειών real estate που κάνουν επιδρομή μέσω των κόκκινων δανείων και στα τουριστικά ακίνητα.
• Μαζικός τουρισμός χωρίς κριτήρια και ασφαλιστικές δικλείδες. Ο στόχος της μεγιστοποίησης των αριθμών, των αφίξεων, των διανυκτερεύσεων, της συνεχούς επέκτασης των τουριστικών υποδομών κλπ οδηγεί σε καταστάσεις τραγελαφικές. Κορυφαίο παράδειγμα των ημερών τα τέσσερα ταυτόχρονα κρουαζιερόπλοια στη Μύκονο. Καθένα από αυτά με 4.000 τουρίστες. Που θα αποβιβαστούν όλοι αυτοί, με ποιες συνέπειες, σε ποιες υποδομές είναι «ψιλά γράμματα» για τους αρμόδιους που χαράσσουν πολιτική.

Το restart στα ελληνοτουρκικά κρύβει παγίδες…

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Στις μαγικές τελετουργίες του άλλοτε, έτσι όπως εκλεπτυσμένα εκφράζονται και στις θρησκείες του σήμερα, η βασική λειτουργία είναι η διαχείριση του ιστορικού χρόνου. Σε μια καθώς πρέπει τελετή μαγείας το ζητούμενο είναι η επιστροφή του ιστορικού χρόνου πίσω στις απαρχές του όποιου συμβάντος ή της όποιας κατάστασης, σε τρόπο ώστε να μπορέσει ο μάγος, η μάγισσα ή ο ιερέας να οικοδομήσει τον δικό του κόσμο – την επιθυμία του “πελάτη” του – πάνω στο αρχικό χάος. Ο θάνατος και η ανάσταση του Θεού, στις μεγάλες θρησκείες έχει την ίδια και την αυτή έννοια: τον αρχικό μηδενισμό που θα επιτρέψει την επανεκκίνηση – σε νέες επιθυμητές βάσεις – του ιστορικού χρόνου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εν μέρει ιδιότητες μάγου – ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, επιθυμεί να έχει. Για το λόγο αυτό ο πολιτικός σχεδιασμός του βασίζεται στην – καθόλα ελληνική παρά τα φαινόμενα – λέξη “RESTART”. Τουτέστιν στα αγγλικά “ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ”! Σκέφτεται να μηδενίσει τον ιστορικό χρόνο, να διαγράψει την όποια πραγματικότητα διαμόρφωσε η ιστορία στην ελληνική κοινωνία: Όλα! Από τις οικονομικές παραμέτρους και λειτουργίες ως τις ιδεολογίες και τις συμπεριφορές.

Πάνω σε αυτό το κενό ο πρωθυπουργός επιθυμεί να οικοδομήσει μια υποδειγματική Ελλάδα όπου τα πάντα θα αγοράζονται και θα πουλιούνται και όπου τα κέρδη των “επενδυτών” θα προσελκύουν τοιούτους από κάθε γωνιά της Γης. Δηλαδή τον καπιταλιστικό παράδεισο. Με βάση την παραπάνω λογική επιλογή η εξωτερική πολιτική της χώρας και τα λεγόμενα “εθνικά θέματα” – η προστασία δηλαδή της εθνικής επικράτειας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων – δεν μπορεί παρά να υιοθετήσει την ίδια μεθοδολογία: RESTART.

Εφοπλιστές: «Χόμπι» τους οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις που πληρώνουμε εμείς!

Αυτά τα πατριωτάκια μας! Οι αγαπημένοι μας εφοπλιστές! Αυτά τα υποδείγματα …«υγειούς» επιχειρηματικότητας και επενδύσεων μας ενημέρωσαν – με αφορμή τις εξωφρενικές τιμές που έχουν επιβάλλει στα εισιτήρια – ό,τι κάνουν δεν το κάνουν για τα λεφτά (άλλωστε έχουν ζημιές, όπως ισχυρίζονται οι άνθρωποι!), αλλά από… “χόμπι”!

Μας λένε λοιπόν ότι μπαίνουν και μέσα που έχουν πλοία προς τα ελληνικά νησιά και άρα πρέπει να τους δώσει το κράτος (δηλαδή ο ελληνικός λαός) νέες επιδοτήσεις προκειμένου να ξεκινήσουν οποιαδήποτε συζήτηση για μείωση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων!!!

Πάρτι επιδοτήσεων…

Ποιοι τα λένε αυτά; Οι Έλληνες πλοιοκτήτες. Αυτοί που από το 2018 μέχρι το 2022 πήραν αύξηση κατά 40% για τις επιδοτήσεις των άγονων γραμμών για την κάλυψη νησιών των Κυκλάδων.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με τη Διεύθυνση Θαλασσίων Συγκοινωνιών, ο συνολικός προϋπολογισμός των άγονων γραμμών:

Το 2018 και 2019 ανερχόταν ανά έτος στα 90 εκατ. ευρώ

Στα 130 εκατ. ευρώ έφτασε το 2020 και

Στα 138 εκατ. ευρώ το 2021 και το 2022.

Ποιοι τα λένε αυτά; Οι Έλληνες πλοιοκτήτες, ο οποίοι:

— Μόνο εντός του 2022 έλαβαν χρονιάτικη επιδότηση 138 εκατ. ευρώ.

— Πήραν άλλα 79 εκατ. ευρώ για την πανδημία.

— Για την ανανέωση του στόλου τους περιμένουν συνολικά 670 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ και το πρόγραμμα ΝΕΑΡΧΟΣ του υπουργείου Ναυτιλίας.

— Εξασφάλισαν από την κυβέρνηση της ΝΔ μείωση έως και 80% σε πρόστιμα στις περιπτώσεις παραβίασης των εργασιακών ωραρίων στα πλοία τους.

ΕΣΥ…

Ανασφάλιστοι διδακτορικοί ερευνητές...

Πριν μερικά χρόνια διάβασα κάποια στιγμή ένα κείμενο-ανακοίνωση ενός συλλόγου που εκπροσωπούσε τους άνεργους διδάκτορες. Το διάβασα και μετά ξαναδιάβασα τον τίτλο του συλλόγου. Ελεγε ότι αριθμούσε 15.000 διδάκτορες. Αραγε σε ποια χώρα του κόσμου ένας διδάκτορας έχει τέτοιο βαθμό ανεργίας? Βλέπω προκηρύξεις για έκτακτους διδάσκοντες που συνωστίζονται 10 άτομα για μια θέση των 400 ευρώ. Ποιος ωθεί κατά χιλιάδες τους πτυχιούχους να κάνουν διδακτορικά?

Για να βάλουμε μια σειρά εδώ. Πρώτα-πρώτα θα πρέπει να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος των υποψηφίων διδακτόρων είναι άμισθοι. Ουσιαστικά είναι οι ‘μαύροι ‘ μια μελανής πλευράς του συστήματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Χωρίς καμία αξιολόγηση τις περισσότερες φορές, με μόνο κριτήριο αν θα δεχθούν να δουλέψουν τσάμπα εγγράφονται για διδακτορικό και εκεί αρχίζει ενας γολγοθάς που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν. Ο άμισθος υποψήφιος διδάκτορας, καταρχάς είναι ενας σκληρά εργαζόμενος ο οποίος δεν πρόκειται να αποκτήσει ποτέ ταξική συνείδηση, γιατί απλά δουλεύει τσάμπα. Είναι δηλαδή δούλος. Αρα αν υποτίθεται ότι οι ‘προοδευτικές’ διοικήσεις των παντός είδους εργαζομένων στα ΑΕΙ έπρεπε να πούν κάτι, έπρεπε κατά τη γνώμη μου να μην επιτρέπουν τέτοια κατάσταση. Οι ισχυρισμοί ότι είναι εκπαιδευόμενοι δεν αντέχουν σε καμία κριτική και είναι αστείοι. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που οι υποψήφιοι διδάκτορες να δουλεύουν τσάμπα.

Με κακούς οιωνούς αρχίζει ο «διάλογος» με την Τουρκία

Η Αθήνα έκανε (ή ετοιμάζεται να κάνει) τρεις αδικαιολόγητες υποχωρήσεις μείζονος σημασίας προτού καλά - καλά αρχίσει ο υποτιθέμενος «ελληνοτουρκικός διάλογος».

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Λένε ότι η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με την κακιά και με την πολύ κακιά μέρα. Συνήθως συμβαίνει γιατί, στα κοινωνικά, τα γεωπολιτικά και τα φυσικά ακόμα φαινόμενα, οι αρχικές συνθήκες (στο σκάκι οι αρχικές κινήσεις) προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες της τροχιάς τους, τις περιοχές δηλαδή και τα αποτελέσματα όπου ενδέχεται (μπορούν) να καταλήξουν.

Η Αθήνα έκανε (ή ετοιμάζεται να κάνει) τρεις αδικαιολόγητες υποχωρήσεις μείζονος σημασίας προτού καλά – καλά αρχίσει ο υποτιθέμενος «ελληνοτουρκικός διάλογος». Αφορούν τη διεθνή αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις τουρκικές κατηγορίες κατά της Ελλάδας ότι υποθάλπει την «κουρδική τρομοκρατία» και την άμυνα των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Όχι με το «καλημέρα», πριν από το «καλημέρα».

Από την πλευρά της, η Άγκυρα επέλεξε τις παραμονές της εκκίνησης του ελληνοτουρκικού διαλόγου (αν όχι διαπραγμάτευσης) να υπενθυμίσει τις εξωφρενικές θέσεις της για «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία και να ζητήσει τη μετονομασία των Στενών όπως προσδιορίζεται από τη συνθήκη του Μοντρέ.

Αρχή «αποαναγνώρισης» της Κυπριακής Δημοκρατίας

Σύμφωνα με πληροφορίες από καλά πληροφορημένους διπλωματικούς κύκλους η Αθήνα έχει ήδη ή πάντως ετοιμάζεται να αποδεχθεί την εξωφρενική απαίτηση να μην αναφέρεται η Κυπριακή Δημοκρατία σε χάρτες του ΝΑΤΟ, στους οποίους εφεξής, και για να μην αναφερθεί η Κύπρος, οι χώρες θα αναφέρονται ως χώρες, δηλαδή ως εδαφικές περιοχές με τις γεωγραφικές συντεταγμένες τους. Αυτό άλλωστε προκύπτει ως το πιθανότερο συμπέρασμα πίσω από τις αρκετά περίτεχνες εκφράσεις σχετικού ρεπορτάζ της φιλοκυβερνητικής Καθημερινής.

Εποχή Κούλη με 40%...

Άνθρωποι για όλες τις δουλειές…

Η σαπίλα και η βαρβαρότητα παραμένουν άθικτες και ενισχυμένες

Χρόνια γράφαμε για όλα τα τα κακώς κείμενα που υπήρχαν και για όλες τις οπισθοδρομικές και βάρβαρες συχνά καταστάσεις τις οποίες βιώναμε σαν κοινωνία.

Πλέον η καταγραφή της βαρβαρότητας θεωρούμε ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι...
Οι ίδιοι τα ανακυκλώνουμε μεταξύ μας, ένας κύκλος ανθρώπων που ήδη συμφωνεί στα βασικά...

Το facebook λειτούργησε σαν παρατηρητήριο για τη βία, την κακοποίηση, το φασισμό, την ακροδεξιά, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ομοφοβία, τον αντικομμουνισμό...

Παρατηρητήριο... όχι όμως και ως μήτρα που θα γεννήσει τελικά δράση άξια να αντιπαλέψει την καθεστωτική τάξη των πραγμάτων.

Επομένως, για μια σελίδα νόησης που αντιστέκεται στην αποσάθρωση του μυαλού η συνέχεια αναφορών σε άρθρα που άπτονται του αστυνομικού ρεπορτάζ και της ειδησεογραφίας μοιάζουν λίγο παράταιρα πλέον...

Εφόσον μέχρι τώρα η διαδρομή έδειξε πως δεν αλλάζει η κατάσταση όσες φορές κι αν καταδείξουμε τη σαπίλα σε διάφορους τομείς...

Ιδιωτικά πανεπιστήμια και τα μυαλά στα κάγκελα!

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ο νέος υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, κατά την ομιλία του στην συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, δήλωσε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση πιστεύει στην «άρση του μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση».

«Για τον λόγο αυτό, σχεδιάζεται η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, ενώ θα διερευνηθεί η δυνατότητα σύναψης διακρατικών εκπαιδευτικών συμφωνιών με μεγάλα ιδρύματα, να λειτουργήσουν δηλαδή μέσω παραρτημάτων στην Ελλάδα με αυστηρά κριτήρια και με ισοτιμία. Δεν γίνεται να μην έχουμε καταφέρει να γίνουμε περιφερειακό κέντρο ξένων φοιτητών, μας αξίζει καλύτερα», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο κ. Πιερρακάκης. Στην δε ομιλία του ο πρωθυπουργός έκανε άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ για το ζήτημα, υπενθυμίζοντας το “μπρος-πίσω” του Γιώργου Παπανδρέου, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εκφράζει την αντίθεση του στον κυβερνητικό σχεδιασμό.

Στην πραγματικότητα, η συζήτηση το περιβόητο άρθρο 16 που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αποτελεί ένα σύμπτωμα της βαριάς ιδεοληπτικής πάθησης που ταλανίζει τα δύο κόμματα. Πάντως, από τις ευρύτερες συζητήσεις που γίνονται εκτός πολιτικής, η ιδέα του μη κρατικού-μη κερδοσκοπικού πανεπιστημίου, μοιάζει να κυριαρχεί.

Υπέρ των μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων είναι τα επιχειρήματα: στροφή της πανεπιστημιακής παιδείας και της έρευνας προς τις ανάγκες της αγοράς, γεγονός που θα προσέλκυε περί τις 110.000 φοιτητές από το εξωτερικό (το 2,5% του κυπριακού ΑΕΠ προέρχεται από την εισροή φοιτητών), ενώ ταυτόχρονα 35.000 Έλληνες φοιτητές σπουδάζουν στο εξωτερικό. Στα πανεπιστήμια αυτά θα μπορούν να φοιτούν με υποτροφίες το 1/5 των φοιτητών τους, με κοινωνικά κριτήρια και επιδόσεις αριστείας. Ο ανταγωνισμός θα βοηθήσει στην αναβάθμιση και των κρατικών πανεπιστημίων.

Ζούμε ή δεν ζούμε...

Ζούμε, νομίζουμε πως ζούμε.

Ουσιαστικά παρακολουθούμε τα σώματά μας να εκτελούν προδιαγεγραμμένες πορείες, να ακολουθούν προαποφασισμένες επιλογές, να φοράνε προεπιλεγμένα ρούχα, στερεότυπα, σύμβολα και αντιλήψεις...

Δε ζούμε...

Το να ζει κάποιος έχει κόστος.

Η ελευθερία έχει κόστος.

Η ανάληψη ευθύνης της ίδιας της ζωής έχει τεράστιο βάρος...

Είμαστε πολύ μικροί για να το σηκώσουμε, για να το αντέξουμε...

Καλύτερα μια ήρεμη και ήσυχη ζωούλα.

Η τηλεόραση είναι πάντα ανοιχτή στο σπίτι, δεν αντέχεται η ησυχία και η σιωπή...

Ξαπλώνουμε τα σώματά μας στο καναπέ απέναντι και ζούμε τις ζωές των άλλων μέσα από την οθόνη...

Οι πέντε Ελλάδες του «πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού»

(και η πραγματικότητα του υπαρξιακού προβλήματος της χώρας)

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Οι προγραμματικές δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη στη Βουλή περιέγραψαν ένα σχέδιο για την Ελλάδα στο οποίο προσέδωσε στρατηγικό χαρακτήρα. Το ονόμασε «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό» που φιλοδοξεί να «αντιμετωπίσει πολλές παθογένειες σε πολλά μέτωπα, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να κινούμαστε με μεγάλη ταχύτητα, με την ταχύτητα της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις οι οποίες έρχονται από το μέλλον».

Αυτός ο εκσυγχρονισμός έρχεται, σύμφωνα με τον ίδιο, ως συνέχεια τριών προηγούμενων μεγάλων εκσυγχρονισμών «που έβαλαν την Ελλάδα σε σύγχρονη ευρωπαϊκή τροχιά» (ο αστικός εκσυγχρονισμός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο ανορθωτικός εκσυγχρονισμός των δεκαετιών 1950-60, και ο πολιτικός εκσυγχρονισμός της Μεταπολίτευσης, βασικά με Κ. Καραμανλή, κάπως με Α. Παπανδρέου και κυρίως με Κ. Σημίτη).

Ο Κ. Μητσοτάκης είπε ακόμη ότι ο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός» στηρίζεται σε πέντε πυλώνες: «την παραγωγική Ελλάδα, την κοινωνική Ελλάδα, την ψηφιακή και “πράσινη” Ελλάδα, τη δίκαιη Ελλάδα και, ασφαλώς, την ισχυρή Ελλάδα», για να συνοψίσει πως «αυτές οι πέντε Ελλάδες συγκροτούν την Ελλάδα την οποία θέλουμε».

Προσοχή, δεν πρόκειται για έκθεση ιδεών, παρά τις υπερβολές και τα καλολογικά στοιχεία που συνοδεύουν το σχέδιο αυτό. Πρόκειται για ένα ενεργό, ήδη υλοποιήσιμο από καιρό σχεδιασμό, για την παραπέρα αναβάπτισή του μετά τις εκλογές, μέσα στο νέο τοπίο που ξανοίγεται ειδικά για την πολιτική έκφραση των ελίτ στη χώρα μας: από τη Ν.Δ., το Μητσοτακικό Μαξίμου και την πιο προωθημένη σύμφυση προσωπικού, το οποίο προέρχεται από τον σημιτισμό και νεοδημοκρατικά στελέχη που έχουν διαπρέψει στην εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, του ατλαντισμού, της ευθυγράμμισης της χώρας στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον.

Οι φαρμακομαφίες κτυπούν πισώπλατα

Δευτέρα 5 Ιούνη>> Κάτω το video της εκδήλωσης των κόκκινων μαντηλιών (την 1^η Ιούνη). Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού είναι αποσπάσματα από εισηγήσεις που έγιναν σε διήμερη εκδήλωση /συνέδριο στη Στοκχόλμη στα μέσα του περασμένου Γενάρη. Με ομιλητές πολλούς απ’ τους «καταραμένους» που στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας απαγορεύτηκαν, λοιδορήθηκαν, ελεεινολογήθηκαν από κάθε «επώνυμο» κι «ανώνυμο» λακέ του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Όπως το λέει η ομιλήτρια στο τέλος: Ετοιμαστείτε να αγωνιστείτε και κάντε τους φίλους σας και όποιον άλλον γνωρίζετε να καταλάβουν τι συμβαίνει. Μπορούμε έτσι να νικήσουμε πιο γρήγορα, με πολύ λιγότερη δυστυχία για όλους…

60 χρόνια από την ίδρυση της Νεολαίας Λαμπράκη

 

Του Σπύρου Κουζινόπουλου

Αρχές Ιουνίου 1963 και η ελληνική νεολαία ήταν σε αναβρασμό. Η νέα γενιά δεν μπορούσε να αναπνεύσει από τα σκληρά, καταπιεστικά μέτρα των συντηρητικών κυβερνήσεων της εποχής, ενώ ένα πλέγμα νόμων, διατάξεων, απαγορεύσεων που διαιωνίζονταν από την εποχή του Εμφυλίου, «έπνιγε» κάθε δημοκρατική, κάθε ελεύθερη φωνή. Καρπός των αγώνων εκείνων αποτέλεσε η ίδρυση ταυτόχρονα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα της “Δημοκρατικής Κίνησης Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης” που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε “Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη”.

Είχαν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια οι σκληροί αγώνες των νέων για το Κυπριακό, το 1-1-4 για την υπεράσπιση του Συντάγματος και την αύξηση των δαπανών στην Παιδεία κατά 15%, ενώ ιστορική είχε μείνει η πορεία χιλιάδων σπουδαστών της Σχολής Υπομηχανικών «Ευκλείδης» Θεσσαλονίκης και άλλων τεχνικών σχολών προς την Αθήνα, οι οποίοι βάδιζαν επί μέρες με τα πόδια, με αίτημα τη βελτίωση της τεχνικής εκπαίδευσης.
Η αναστάτωση στους κόλπους της νεολαίας αλλά και τις μεγαλύτερες ακόμη ηλικίες κορυφώνεται, όταν στις 22 Μαΐου 1963, κράτος και παρακράτος σε στενή συνεργασία καταφέρουν δολοφονικά χτυπήματα στον Μαραθωνοδρόμο της Ειρήνης, Γρηγόρη Λαμπράκη, για να πλήξουν το ανερχόμενο κίνημα ειρήνης.
Στα πέντε μερόνυχτα που ο βουλευτής της Αριστεράς, ο μαραθωνοδρόμος αθλητής, ο διαπρεπής γιατρός και ο σπουδαίος άνθρωπος Γρηγόρης Λαμπράκης χαροπαλεύει στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, εκατοντάδες άνθρωποι, κυρίως νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, ξενυχτάνε καθισμένοι στο γρασίδι, στο πάρκο της πανεπιστημιούπολης.
Κι εκεί, επισημαίνεται η ανάγκη δημιουργίας μιας νεολαιίστικης κίνησης που θα παλεύει για τα ιδανικά της Δημοκρατίας και της Ειρήνης, για τα οποία πάλευε ο δολοφονημένος αγωνιστής. Μιας ανεξάρτητης οργάνωσης η οποία θα φέρει στον τίτλο της το όνομά του, για να θυμίζει τη θυσία του οσιομάρτυρα.

Η κυβέρνηση πιο γεράκι από τα γεράκια του Ισραήλ-«Έχουν δικαιώματα δολοφονιών»

Απόλυτη κάλυψη στην δολοφονική μανία του κράτους του Ισραήλ, απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, παρείχε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, κάνοντας λόγο για ανάγκη «καταδίκης της τρομοκρατίας» και σεβασμό στο «δικαίωμα των κρατών στην ασφάλεια».

Μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ Έλι Κοέν, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη σήμερα στην Αθήνα, ο Γ. Γεραπετρίτης, ανέφερε ότι «παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην περιοχή και είμαστε ανήσυχοι με την κλιμάκωση της βίας», ενώ έσπευσε να τονίσει ότι «καταδικάζουμε την τρομοκρατία σε κάθε μορφή της. Είναι σαφές ότι η βία δεν αποτελεί ούτε λύση ούτε απάντηση και το δικαίωμα των κρατών στην ασφάλεια πρέπει να γίνει απολύτως σεβαστό», αναγνωρίζοντας στο κράτος του Ισραήλ το …«δικαίωμα» να πραγματοποιεί δολοφονικές επιδρομές όπως στην Τζενίν. Κάλεσε δε «να επικρατήσει ηρεμία και αυτοσυγκράτηση από όλους ώστε να αποκλιμακωθεί η κρίση»!

Όσο αφορά τα ελληνοτουρκικά, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ανέφερε ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη να αξιοποιήσει το θετικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί με την Τουρκία, ώστε να διαμορφωθούν συνθήκες διαλόγου στη βάση βεβαίως του Διεθνούς Δικαίου και ιδίως του Δικαίου της Θάλασσας».

Για τα μάτια της Bayer-Monsanto η ΕΕ αλλάζει γραμμή στα μεταλλαγμένα

Του Ηρακλή Γωνιάδη

Η πολυεθνική (υπερεθνική) Monsanto είναι μια αμερικανική χημική βιομηχανία παραγωγής προσθετικών ουσιών στα τρόφιμα, φαρμάκων για την αγροτική παραγωγή όπως το γνωστό Roundup και γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Η εταιρία αποκωδικοποιεί το DNA φυτών χρησιμοποιώντας τεχνολογία ευρύτερα γνωστή (και ακατοχύρωτη) προκειμένου να δημιουργήσει μια δεξαμενή γνώσης στην παραγωγή σπόρων και να επιβάλλει την αποκλειστική τους χρήση υπό καθεστώς μονοπωλίου. Επιδιώκει, με άλλα λόγια, τη δημιουργία καθεστώτος εξάρτησης ενός τεράστιου κλάδου παραγωγής από τη δική της βουλιμία με την ιδιοποίηση σημαντικού μέρους της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Σε αρκετές χώρες κατάφερε -μέσω “κυβερνήσεων”- να απαγορέψει την καλλιέργεια με σπόρους (αρχέγονους) της προηγούμενης χρονιάς παραγωγής επιβάλλοντας την αγορά των δικών της. Οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι της δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν ως γέννημα -όπως αποκαλούνταν παλιότερα- για νέα σοδειά με συνέπεια ο αγρότης να “πέφτει” στις δαγκάνες της, αγοράζοντάς τους κάθε φορά.

Πρακτική η οποία οδήγησε στην εξαθλίωση εκατομμυρίων αγροτών οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα να προμηθευτούν τον αναγκαίο και πανάκριβο σπόρο. Πέραν δε, της παραπάνω απαγόρευσης, προσπαθεί με πλάγια μέσα (εξαγοράζοντας συνειδήσεις ή εκβιάζοντας) να κατοχυρώσει το δικαίωμα αυτό παγκόσμια, ισχυριζόμενη ότι η χρήση των αρχέγονων σπόρων το παραβιάζει!!! Αν αυτό δεν είναι προσπάθεια οικειοποίησης της παγκόσμιας κληρονομιάς, τότε τι ακριβώς είναι;

Νέα καταπάτηση του Συντάγματος απ' την κυβέρνηση. Και η αιολική απάτη συνεχίζεται με αρπαγή περιουσιών στο Αιγαίο!

Πριν τα Τέμπη η κυβέρνηση σκεφτόταν εκλογές για τις αρχές Απριλίου και στο τέλος Μαρτίου 2023 το ΥΠΕΝ έτρεχε να τακτοποιήσει εκκρεμότητες. Το αποτέλεσμα ήταν να μας φορέσει το νόμο 5037/2023 (ΦΕΚ τ. Α΄, φ. 78, 28.3.2023), με θέμα "Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής - Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τη χρήση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέσω της ενσωμάτωσης των Οδηγιών ΕΕ 2018/2001 και 2019/944- Ειδικότερες διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος."

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα νόμο-έκτρωμα, καθώς εκτείνεται σε... 284 σελίδες κι όποιος αναγκαστεί να τον διαβάσει πρέπει να κάνει αίτηση για επίδομα ανθυγιεινής εργασίας! Ο νόμος έχει 275 άρθρα και στο άρθρο 162 βλέπουμε μια νέα παραβίαση του Συντάγματος: με την παράγραφο 8 καταργείται εν έτει 2023 η υποχρέωση που είχε αναλάβει η πολιτεία το 2011, να έχει ολοκληρώσει τη μετεγκατάσταση του Οικισμού Ακρινής μέχρι το... 2021! Έτσι ακριβώς! "8. Η παρ. 1 του άρθρου 28 του ν. 3937/2011 (Α’ 60), κατά το μέρος που προβλέπει τη μετεγκατάσταση του οικισμού «Ακρινής του Νομού Κοζάνης» καταργείται." Αυτοί έχουν τα "κουκιά", αυτοί αποφασίζουν και διατάσσουν ό,τι γουστάρουν! Αφού δεν εφάρμοσαν το νόμο, που οι ίδιοι είχαν ψηφίσει, τον καταργούν μετά από ΔΩΔΕΚΑ (12) ολόκληρα χρόνια! Ποιο Σύνταγμα και ποιοι νόμοι; Αυτά δεν υπάρχουν στη διεφθαρμένη χώρα των Βαλκανίων! Φυσικά δεν περιμένουμε καμιά Δικαιωσύνη να τρίψει στη μούρη των επίορκων πολιτικών τον όρκο που έδωσαν, να τηρούν το Σύνταγμα και να εφαρμόζουν τους νόμους.

Στο ακριβώς επόμενο άρθρο 163 βλέπουμε τροποποίηση του ν. 4951/2022, (ΦΕΚ Α' 129/04.07.2022), με τον οποίο επιτρέπεται η απαλλοτρίωση ιδιωτικών εκτάσεων για να μπουν αιολικά! Τον Ιούλιο 2022, στο νόμο-έκτρωμα των 173 άρθρων, είχαν ξεχάσει να συμπεριλάβουν τα... γήπεδα ασφαλείας στο σκοπό της απαλλοτρίωσης! (Τα γήπεδα ασφαλείας ορίζονται ως έκταση με κέντρο τη θέση κάθε ανεμογεννήτριας και ακτίνα ίση με την ακτίνα της ανεμογεννήτριας, δηλαδή, περί τα 150 μέτρα διάμετρο, για πτερύγια 75 μέτρων).

Λαϊκισμός τέλος...

Αρκετά από αυτά έχουν ξεραθεί εντελώς...

Ο Μπακογιάννης έβαλε στο βουλεβάρτο του 60 πλατάνια, τα οποία τα μεταφύτευσε Ιούνη μήνα, πλατάνια ώριμα με κάτι ρίζες να, σαν το κ@λοσογο του, τα οποία έχει βάλει να τα ποτίζουν με υδροφόρες και ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΊΜΕΝΕ, ξεράθηκαν τα μισά ΠΡΊΝ ΚΆΝ ΤΕΛΕΙΏΣΕΙ ΤΟ ΈΡΓΟ και μέχρι τέλος του μήνα θα έχουν ξεραθεί όλα.

Όλα, 60 πλατάνια τα έκανε κούτσουρα.

Η Δύση πέταξε στην Ουκρανία που είναι βόθρος διαφθοράς 135 δισ

Ας ειπωθεί η αλήθεια, έχουμε βαρεθεί τον βόθρο της διαφθοράς, της τυραννίας, της αυταπάτης και του θανάτου που ονομάζεται Ουκρανία.
Αυτός ο κλόουν ο Zelensky που διοικεί την Ουκρανία υπό στρατιωτικό νόμο, απαγορεύοντας 11 κόμματα της αντιπολίτευσης, εθνικοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης και φυλακίζοντας όσους εναντιώνονται στον πόλεμο συνεχίζει να απαιτεί επίμονα χρήματα, όπλα και υποστήριξη από τον υπόλοιπο κόσμο χωρίς αποτέλεσμα αφού όπως αποδεικνύεται η αντεπίθεση δεν πάει καλά.

Ο Volodymyr Zelensky σκόπιμα και παραπλανητικά υποστηρίζει ότι η εάν ηττηθεί η Ουκρανία η Ρωσία θα επιτεθεί στις χώρες του ΝΑΤΟ αλλά αυτό είναι ψευδέστατο, σκόπιμα λέει ψέματα ο Zelensky για να υποστηρίξει ένα ψεύτικο αφήγημα.
«Ο Putin θα εισβάλει στην Ευρώπη μετά και ίσως και στην Αμερική»… αυτά που λέει ο Zelensky είναι ανοησίες.
Είναι στην πραγματικότητα μια αβάσιμη εκρηκτική βλακεία, και όμως οι ΗΠΑ τον αντιμετωπίζουν ως γενναίο σύμμαχο και πολιτικό:
«Αν κάποιος πιστεύει ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας είναι πολύ δαπανηρή, είναι έτοιμος να πάει στον πόλεμο;
Είναι έτοιμος να πολεμήσει;
Να στείλει τα παιδιά του να πεθάνουν» ανέφερε ο ψεύτης – κλόουν Zelensky.

«Θα πρέπει να το κάνουν ούτως ή άλλως εάν το ΝΑΤΟ εισέλθει σε αυτόν τον πόλεμο, και εάν η Ουκρανία αποτύχει και η Ρωσία μας καταλάβει, θα προχωρήσουν στη Βαλτική ή στην Πολωνία ή σε κάποια άλλη χώρα του ΝΑΤΟ.
Και τότε οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ διατήρησης του ΝΑΤΟ ή να εμπλακούν στον πόλεμο».
Αυτά τα παραμύθια υποστηρίζει σκόπιμα ο Zelensky για να αρπάζει χρήματα από την Δύση.

Χρ. Γιανναράς: «Εύχομαι να ανακαλύψουν τα σημερινά παιδιά ότι Ελληνας δε γεννιέσαι, γίνεσαι…»

“Aπό ποια σχολεία να βγουν σήμερα οι ηγέτες, από ποιο κοινωνικό κλίμα;”

Συνέντευξη στον Γιώργο Βαϊλάκη – Ημερησία

Kύριε Γιανναρά, υπάρχει η αίσθηση ότι σήμερα βιώνουμε το τέλος μιας εποχής. Ποιες είναι οι συνέπειες στην Eλλάδα;

Tις συνέπειες τις βιώνουμε, με οδύνη και πανικό, κάθε μέρα. Aλλά ο περιγραφικός εντοπισμός τους μάλλον κουράζει και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τις αναχαιτίσει.

Πώς αντιλαμβάνεστε την οικονομική κρίση που μας έπληξε τα τελευταία χρόνια; Yπήρχε, άραγε, εναλλακτική λύση;

Πιστεύω ότι υπήρχε εναλλακτική λύση. Aυτή θα μπορούσε να είναι η επικέντρωση όλων των προσπαθειών στην «κατά κεφαλήν καλλιέργεια», αλλά και στη συνειδητοποίηση των κριτηρίων «ποιότητας» της ζωής. Γιατί τη Φινλανδία ή την Eλβετία δεν τις διαλύει η «κρίση»;

Tις προηγούμενες δεκαετίες είχε επικρατήσει ευρέως η «φιγούρα» και η υπερκατανάλωση. Πιστεύετε ότι η κρίση μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά σε επίπεδο αξιών;

H ζωή προχωρεί με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων, όχι τις αφηρημένες «αξίες». Στις προηγούμενες δεκαετίες, ανάγκη των Eλλαδιτών ήταν η φιγούρα και η καταναλωτική απληστία. Kαι κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή καταστροφή: στον πρωτογονισμό της εξουσίας με ανυπαρξία λαϊκής αντίδρασης.

Περί κύκλων

(Ο κύκλος που κλείνει, ο νέος που ανοίγει, και αυτός που πρέπει να ανοίξει)

Του Ρούντι Ρινάλντι

Σε ολόκληρη την πολιτική και ιστορική φιλολογία υπάρχει σωρεία αναφορών σε κύκλους: μικρούς, μεγάλους, οικονομικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, αγώνων, επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων. Πολλές φορές αντί του «κύκλου» χρησιμοποιείται και ο όρος «κύμα». Όσον αφορά τη χώρα μας:

• Φαίνεται να έκλεισε αποφασιστικά και με τον πιο ηχηρό τρόπο ο αντιμνημονιακός κύκλος – με την έννοια της λαϊκής ορμής, των ανακατατάξεων σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, του συσχετισμού ανάμεσα σε μεγάλες παρατάξεις και μπλοκ δυνάμεων. Οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν όχι εντελώς απότομα, κι ούτε κλείνουν «μια κι έξω». Συνήθως υπάρχουν «ουρές» των προηγούμενων καταστάσεων, υπολείμματα ή κατακτήσεις προηγούμενης φάσης, που διατηρούνται ή απορροφούνται μέσα από μια σύνθετη διαδικασία. Ακόμα και σε ιδεολογικό ή συμβολικό επίπεδο, πολλές φορές διατηρούνται στοιχεία ενώ έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος.

• Για παράδειγμα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο αντιμνημονιακός κύκλος έκλεισε το καλοκαίρι του 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος ψήφισαν το 3ο μνημόνιο (222 «ναι σε όλα» στη Βουλή τον Αύγουστο του 2015), και νομίζουν ότι έτσι έσωσαν την Ελλάδα. Ή ακόμα ότι ο κύκλος έκλεισε το 2019, με την αυτοδυναμία της Ν.Δ. και την τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα ο κύκλος κλείνει ουσιαστικά το 2020 με την πανδημία και όσα ακολούθησαν (κατάργηση δημόσιου χώρου, κατάσταση έκτακτης ανάγκης, υποχρεωτικότητες κ.λπ.) και το 2022 με την είσοδο στον πόλεμο της Ουκρανίας. Τυπικά και πανηγυρικά, αποφασιστικά, κλείνει με τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, την επικράτηση της Ν.Δ., πάλι με αυτοδυναμία, και το γκρέμισμα της Συριζικής κατάστασης – αριστεράς.

Ολοι μια γροθιά για τη νίκη: Τα σχέδια αποσταθεροποίησης έπεσαν ξανά στο κενό!!!

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Η ιστορία του "κινήματος Πριγκόζιν" έληξε, τουλάχιστον προς το παρόν. Πρόλαβε, ωστόσο, να προκαλέσει τόσες αναταράξεις και αντικρουόμενες προσεγγίσεις, που αξίζει τον κόπο να σταθεί κανείς σε μερικά σημεία, σε συνέχεια βεβαίως των πρώτων εκτιμήσεων που κάναμε πριν λίγες μέρες.

Υπάρχε, καταρχάς, το "θέμα Βάγκνερ" και η "ιερή αγανάκτηση" που προκαλεί σε διάφορους "συνεπείς" (ο Θεός να μας φυλάει...) συντρόφους "η εικόνα μιας Ρωσίας που στηρίζεται στους μισθοφόρους". Καταρχάς, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ο τακτικός ρωσικός στρατός (όπως και κάθε σύγχρονος στρατός) είναι εν πολλοίς μισθοφορικός με την έννοια ότι οι πλέον επίλεκτες μονάδες του στελεχώνονται από επαγγελματίες στρατιώτες (χώρια οι αξιωματικοί κλπ.). Χώρα που να στηρίζει τη στρατιωτική της ισχύ στους κληρωτούς, πολύ απλά, δεν υπάρχει.

Αλλά αυτό δεν είναι το κύριο ζήτημα. Ο βασικός λόγος για τον οποίο είναι απλώς γελοίο να θεωρείται - όπως διαβάζω από κάποιους - ειδικά η Βάγκνερ μια οποιαδήποτε "ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία", είναι ότι η Βάγκνερ ήταν και παραμένει ένα πρότζεκτ της GRU, της ρωσικής στρατιωτικής αντικατασκοπείας κι αυτό αν και δεν είναι πολύ πλατιά διαδεδομένο, εντούτοις δεν είναι και άγνωστο, τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρθηκαν να το "ψάξουν". Γι' αυτό, άλλωστε και η δομή και το ιδεολογικό πλαίσιο δράσης της είναι πολύ συγκεκριμένο. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, λίγο-πολύ, όλες οι αντίστοιχες PMC's μια αντίστοιχη σχέση έχουν με τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών τους.

Το δεύτερο ζήτημα που κυριάρχησε, ίσως και περισσότερο από το πρώτο, είναι φυσικά ο ίδιος ο Πριγκόζιν. Είναι, όμως, κάπως άδικο αυτό μιας και ως πρόσωπο, στην πραγματικότητα, ήταν μονάχα ο "μπροστινός" της "δύναμης Βάγκνερ", τουλάχιστον μέχρι τις τελευταίες μέρες. Το γιατί επιλέχθηκε αυτός σε αυτή τη θέση, αν και οι στρατιωτικές του ικανότητες ολοφάνερα δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο, είναι μια άλλη συζήτηση. Ας πούμε μόνο ότι με το λούμπεν προφίλ του ήταν το κατάλληλο πρόσωπο να ηγηθεί ενός στρατού παραβατικών ή μισοπαραβατικών "κατσαπλιάδων" προορισμένων για πολύ ειδικές "δουλειές". Όσοι νιώθουν κάπως άβολα με αυτό, ας σκεφτούν αν μπορούσε, αν είχε δικαίωμα η ηγεσία του ρωσικού στρατού να πολεμήσει αποτελεσματικά τα ναζισταριά και τους ΝΑΤΟικους δολοφόνους αντιπαρατάσσοντας αμούστακα παιδιά, ή/και έφεδρους επίστρατους των 2 μηνών εκπαίδευσης. Η απάντηση, είναι, νομίζουμε, προφανής...

Θεοφάνης Τάσης: Θα υποδουλωθούμε τελικά στους αλγορίθμους;

Συνέντευξη

• Ποια χρονική στιγμή, ποια συνθήκη κοινωνική σάς κινητοποίησε να γράψετε τον Ψηφιακό ανθρωπισμό;

Δεν υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το βιβλίο κατά κάποιον τρόπο γράφτηκε από μόνο του, διότι σε αυτό συγκεντρώνονται γραπτά και συνεντεύξεις των τελευταίων χρόνων με θέμα την παρούσα μορφή της εικονιστικής κοινωνίας. Σκέφτηκα ότι, περιλαμβάνοντας δοκιμιακά και ακαδημαϊκά κείμενα σ’ έναν τόμο, θα καταστούν –πιθανώς– ευκολότερα προσβάσιμα για τις/τους αναγνώστριες/ες. Επιπλέον, θα ήταν δυνατόν να διαπιστώσουν σε συγκεκριμένα ζητήματα την εφαρμογή των θεωρητικών εννοιών που αναπτύσσω στις Πολιτικές του Βίου ώστε, ενδεχομένως, κατ’ αυτόν τον τρόπο ν’ αποκαλυφθούν απροσδόκητες διασυνδέσεις μεταξύ τους και καινούργιες απορίες.

Ποια η διαφορά ανάμεσα στην εικονική και εικονιστική κοινωνία;

Εικονική πραγματικότητα (virtual reality) ονομάζουμε την ψηφιακή προσομοίωση της πραγματικότητας από έναν υπολογιστή. Ο χρήστης μπορεί να περιηγηθεί στο ψηφιακό περιβάλλον και ν’ αλληλεπιδράσει με αυτό χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό όπως ειδικά γυαλιά, ακουστικά και αισθητήρες. Κατά την αλληλεπίδραση ο χρήστης δεν «βλέπει/ακούει/αισθάνεται» το φυσικό περιβάλλον. Με τον όρο εικονιστική κοινωνία περιγράφω τη σύγχρονη υβριδική, δηλαδή ταυτόχρονα φυσική και ψηφιακή πραγματικότητα. Η εικονιστική κοινωνία συνιστά την παρούσα μορφή της νεωτερικότητας, η οποία έχει ως κεντρικό γνώρισμα την κυριαρχία της εικόνας σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και τη βαθμιαία εξεικόνιση του βίου. Η εικονιστική κοινωνία χαρακτηρίζεται από την ανάδυση ενός καινοφανούς τρόπου παραγωγής και διακίνησης εικόνων, μέσω της ψηφιοποίησης, ο οποίος τείνει στην εξαΰλωση των αγαθών (π.χ. εξουσία, πλούτος, πληροφορία) και των σχέσεων (διαπροσωπικών, οικονομικών και πολιτικών), η αρχιτεκτονική, το περιεχόμενο και η εγγύτητα των οποίων προσδιορίζονται ολοένα περισσότερο από αλγορίθμους.

Διονύσης Τεμπονέρας: «Δηλώνω προκαταβολικά παρών σε όλες τις διεργασίες»

Συνέδριο μετά τις αυτοδιοίκητικες εκλογές, πρότεινε κατα τη διάρκεια της ομιλίας του στην Πολιτική Γραμματεία ο Διονύσης Τεμπονέρας, τονίζοντας ότι θα πρέπει να γίνει «μια ανοιχτή, επίπονη και επίμονη διαδικασία, χωρίς βιαστικές επιλογές».

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ΣΥΡΙΖΑ «θα εξαϋλωθεί, αν προσποιηθούμε πως δεν συνέβη τίποτα και συνεχίσουμε με τις συνταγές του παρελθόντος. Το γήπεδο είναι πλέον διαφορετικό.
Πρέπει να αφήσουμε το νέο να γεννηθεί».

Ο κ. Τεμπονέρας επισήμανε ότι σε αυτή τη συγκυρία στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει «να αποδείξουμε τελικά, ότι ο σκοπός, η «Υπόθεση» είναι πάνω από τα πρόσωπα και το συμφέρον τους.  Παραμέρισε ο Αλέξης  Τσίπρας, που δεν είναι άμοιρος ευθυνών  και ουσιαστικά ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και δεν θα παραμερίσουμε εμείς, συντρόφισσες και σύντροφοι;» και συνέχισε: 

«Αλλά πάλι, πως γίνεται  σε ένα κόμμα να χωράνε όλοι; Πως γίνεται να χωράνε όλες οι ιδέες, ακόμα και όταν κάποιοι δηλώνουν, ότι δεν δεσμεύονται από αυτές; «Είμαι με τον Τσίπρα ή τον εκάστοτε Πρόεδρο» σημαίνει δεν δεσμεύομαι από τίποτα. Πρόκειται για τον ορισμό του πολιτικού χυλού! Αυτό το κόμμα φτιάξαμε».

Αναλυτική η ομιλία του στην Πολιτική Γραμματεία

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

η διπλή ήττα των εκλογών, είναι μια ήττα «στρατηγική». Είναι μια εκλογική συντριβή, η οποία απαιτεί εις βάθος ανάλυση, μελέτη και επεξεργασίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, έχασε το 50% της δύναμής του, σε σχέση με το 2015. Όλες οι κοινωνικές ομάδες, ανεξαρτήτως γεωγραφικού ή άλλου προσδιορισμού αποδοκίμασαν ένα κόμμα, που δεν βρισκόταν στα έδρανα της κυβέρνησης, αλλά σε αυτά της αντιπολίτευσης. Για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία, ο χώρος δεξιά του κέντρου, είναι μεγαλύτερος από τον χώρο στα αριστερά του.
Οι πολίτες προσήλθαν στην κάλπη, για να εκφράσουν την πολιτική δυσαρέσκεια και την αποδοκιμασία προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τιμωρώντας τον για την ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική του ανεπάρκεια.