Του Σταύρου Μαυρουδέα
«Έφυγε» στις 19/8/2025 ο Ευτύχης Μπιτσάκης, ένας εξαίρετος άνθρωπος, επιστήμονας, πανεπιστημιακός αλλά πάνω από όλα κομμουνιστής.
Το αξιοζήλευτο πολιτικό και επιστημονικό βιογραφικό του δεν χρήζει παρουσίασης καθώς είναι ευρέως γνωστό. Όμως αξίζει να τονισθεί η προσωπική διάσταση του Ευτύχη.
Υπήρξε ένας υποδειγματικός επιστήμονας και δάσκαλος. Με εξαιρετικές σπουδές στο εξωτερικό που όμως γύρισε για να τις προσφέρει στην πατρίδα του. Με πλούσια θεωρητική δραστηριότητα αλλά ταυτόχρονα παραμένοντας ένας εκπληκτικός δάσκαλος που κατόρθωνε με απλότητα αλλά και ακρίβεια να παρουσιάζει σύνθετες έννοιες και θεωρίες – κάτι που σπανίζει ολοένα και περισσότερο σήμερα στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Επιπλέον, ο Ευτύχης ξεχώριζε γιατί κατόρθωσε να ξεπεράσει κατά πολύ τα θεωρητικά όρια της γενιάς του. Με μία νεανικότητα που ξεπερνούσε ακόμη και τους κατά πολύ νεότερους του, συμμετείχε ενεργά και δημιουργικά σε θεωρητικές προβληματικές πολύ νεότερες του.
Σε προσωπικό επίπεδο ο Ευτύχης ήταν πάντα ένα υπόδειγμα, ιδιαίτερα σε καιρούς που πολλαπλασιάζονταν οι «μικροί άνθρωποι» με τους μεγάλους εγωισμούς. Απλός και προσηνής. Κοσμοπολίτης χωρίς να ξεχνά ποτέ τις εθνικές και τοπικές ρίζες του, τις οποίες τόνιζε πάντα με αφοπλιστική ευθύτητα και ίσως κάποια συγκαλυμμένη ειρωνεία απέναντι στις τωρινές ορδές κενόδοξων «φραγκολεβαντίνων». Με υποδειγματική εργατικότητα και αυτοπειθαρχία.
Όμως ο Ευτύχης ήταν πρώτα και κύρια ένας αφοσιωμένος και εξέχων κομμουνιστής. Αταλάντευτα σταθερός στην ουσία της κομμουνιστικής υπόθεσης, πέρα από τυπολατρίες και γραφειοκρατικά παιχνίδια που την αμαυρώνουν. Κράτησε ψηλά την σημαία του κομμουνιστικού ρεύματος, στη δύσκολη περίοδο του 1989, μακριά από τις συστημικές σειρήνες και την προσχώρηση στην αστική πολιτική. Στη συνέχεια, η συνεισφορά του ήταν καθοριστική στο εγχείρημα του Νέου Αριστερού Ρεύματος και των μετωπικών σχημάτων της επαναστατικής Αριστεράς. Με πλούσια θεωρητική και πολιτική συνεισφορά στην υπόθεση της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Ταυτόχρονα όμως με την ορμή του νεολαίου στο να καταπιαστεί ο ίδιος με τα απλά αλλά πάντα αναγκαία πρακτικά καθήκοντα της. Ιδιαίτερα σε εποχές απογοήτευσης, που η έλλειψη προσωπικής δοτικότητας, ο συγκαλυμμένος ή απροκάλυπτος ναρκισσισμός και ο οργανωτικός διαλυτισμός κυριαρχούσαν, ο Ευτύχης παρέμεινε πάντα ένα φωτεινό αντιπαράδειγμα: έτοιμος πάντα να σηκώσει αυτός (ίσως ο γηραιότερος μεταξύ άλλων) τα μανίκια για μπει ένα μικρό – ακόμη και αμελητέο – λιθαράκι στο κομμουνιστικό ρεύμα. Για εμάς τους νεότερους, που είχαμε την τιμή να δουλέψουμε μαζί του σε κοινά επιστημονικά και θεωρητικά εγχειρήματα αλλά ιδιαίτερα μέσα από τις γραμμές της ασυμβίβαστης Αριστεράς, η μνήμη του και το παράδειγμα του θα παραμείνουν αξέχαστα.Ανάρτηση από: https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/
Ευχαριστώ τον φίλο Κοσμά Τ.
