Σειρήνες..

Ζοχράν Μαμντάνι

Του Κώστα Ντουντουλάκη

Πίσω από το αθώο πρόσωπο της συζύγου του Ζοχράν Μαμντάνι, που την εμφανίζουν ως Συριακής καταγωγής μουσουλμάνα με το όνομα «Rama Duwaji» (Ράμα Ντουβάτζι), γνωστής ως εικονογράφος κινούμενων σχεδίων και "καλλιτέχνης", κρύβεται μια τεράστια γιάφκα προπαγάνδας, παρόμοια μ' αυτή του εβραίου πατριού του δημάρχου της Νέας Υόρκης Ζοχράν Μαμντάνι, ο οποίος ασχολήθηκε αποκλειστικά με την διαστρεβλωμένη προπαγάνδιση του "ολοκαυτώματος" μέσω της τέχνης του. Όπως ακριβώς ο βραβευμένος με Όσκαρ εβραίος "αριστερός" Ιταλός "καλλιτέχνης" Ρομπέρτο Μπενίνι 

➥ Η απελευθέρωση του Άουσβιτς έγινε από τους Αμερικανούς... το λέει κι ο Roberto Benigni

Η Ράμα Ντουβάτζι έχει αφιερώσει εδώ και καιρό τα "καλλιτεχνικά" της έργα που παρουσιάζουν αφηγήσεις εναντίον του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ". Τα "έργα" της υποστήριζαν την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης πολυκομματικής -με τη συμμετοχή και του Κομουνιστικού Κόμματος Συρίας- κυβέρνησής του Μπασάρ Αλ Άσαντ μέσω "καλλιτεχνικών" έργων.

Η "καλλιτέχνης" σύζυγος του νέου "σοσιαλιστή, ή κομουνιστή, ή επαναστάτη και πάει λέγοντας" δημάρχου έχει συνεργαστεί και εμφανιστεί σε πολυάριθμες φιλοσιωνιστικές εκδόσεις και περιοδικά, και συμμετέχει σε όλες τις αντισυριακές εκδηλώσεις με καλλιτεχνικά "έργα" της εδώ και χρόνια.

Η καριέρα της αντικατοπτρίζει ένα οικείο μοτίβο που χρησιμοποιείται από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και τα δίκτυα προπαγάνδας, ιδιαίτερα τη CIA και Μοσάντ, η οποίες επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται την εικόνα του «πόνου και της ταλαιπωρίας των γυναικών» ως ψυχολογικό όπλο για να δικαιολογήσουν επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτων -χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιχειρήσεις Cia-Μοσάντ εναντίον του Ιράν- και πολιτισμική διείσδυση.

Η γλώσσα της ενσυναίσθησης, της τέχνης και του ακτιβισμού διαστρεβλώνεται και μετατρέπεται σ' ένα εργαλείο ήπιας ισχύος για τις παρεμβάσεις.

ΕΛΤΑ ομερτά και Κίμπερλι φωτιά...

«Oι Χριστιανοί και η θεότητα της Αγοράς»

«Οι Χριστιανοί ενώπιον της καινοφανούς θεότητας των αγορών και τις αξίες / αξιώσεις της».

Με αυτό το θέμα η «Χριστιανική», σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Περιστερίου, οργανώνει Ημερίδα, 

την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025, στις 6:00 μ.μ. 

Η Ημερίδα θα γίνει στο Αμφιθέατρο του Επισκοπείου της Ι. Μ. Περιστερίου, Χαλκοκονδύλη 29 και Εθνικής Αντιστάσεως (πρόσβαση από τη στάση μετρό Άγιος Αντώνιος – με το λεωφορείο 823 Αγ. Αντώνιος-Αγ. Βασίλειος, στάση της οδού Αγαθηνού).

Ομιλητές ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, ο Κώστας Καμαριάρης και π. Ευάγγελος Παπανικολάου.

Η Ημερίδα στοχεύει να απομυθοποιήσει την κυριότερη θεότητα του σήμερα, την ελεύθερη αγορά, την αγορά παραδομένη, με άλλα λόγια, στο τραπεζικό-τοκογλυφικό κεφάλαιο. Θυμίζουμε ότι ο τόκος και τα κέρδη του είναι με έμφαση κατακριτέα από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.

Ελλάδα 2.0: Η εφαρμογή δεν ανταποκρίνεται!

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη *

Από την «κανονικότητα» στο χάος.

Το τέλος της «διακυβέρνησης Μητσοτάκη» δεν θα είναι απλώς το τέλος ενός προσώπου ή μιας διακυβέρνησης.

Είναι το όριο ενός ολόκληρου φαντασιακού παραδείγματος.

Του τεχνοκρατικού μεταπολιτευτικού, νεο-αποικιοποιημένου εαυτού της Ελλάδας. Πρόκειται γι’ αυτό που ανά καιρούς εκφράστηκε ως εκσυγχρονισμός/μεταρρύθμιση/ ανανέωση/ εξευρωπαϊσμός/ ψηφιακή μετάβαση/αναβάθμιση/ επανεκκίνηση/ αναμόρφωση/ εξυγίανση/ επανασχεδιασμός/ ανασύνταξη και άλλα ανάλογα εύηχα «παραμύθια» -που η ελληνική γλώσσα προσφέρει αφειδώλευτα- και τα οποία χρυσο-πουλήθηκαν στην πολιτική πιάτσα.

Η εξάντληση του «αφηγήματος της κανονικότητας»

Η «κανονικότητα» της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει ήδη αρχίσει να καταρρέει κάτω από το βάρος των ίδιων των υποσχέσεων της.

Το αφήγημα του «σταθερού διαχειριστή» -του ανθρώπου που «ξέρει, υπολογίζει, ελέγχει»- δεν μπορεί να σταθεί όταν η πραγματικότητα ξεφεύγει από τον έλεγχο. Τέμπη, φυσικές καταστροφές, σκάνδαλο παρακολουθήσεων, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, κοινωνική βία, ακρίβεια, αυξανόμενη ανασφάλεια, είναι μόνο οι καθολικά ορατές όψεις του παγόβουνου του Χάους που βιώνει η ελληνική κοινωνία και κάτω από την επιφάνεια, σε κάθε νοικοκυριό, σε κάθε ψυχισμό.

Η «λογική του συστήματος» αρχίζει να σπάει υπό το βάρος των ίδιων της των εργαλείων. Η τεχνοκρατία δεν μπορεί να απαντήσει στο υπαρξιακό πρόβλημα του λαού και της χώρας, γιατί ο «αλγοριθμισμός» ή ο «τεχνοκρατισμός» δεν μπορεί να παράξει νόημα.

Το τέλος της «διακυβέρνησης Μητσοτάκη» σημαίνεται από το σημείο όπου ο manager-ηγέτης παύει να λειτουργεί ως υποκατάστατο «του σοβαρού και υπεύθυνου πατέρα» που συμβολοποιήθηκε στον αντίποδα του «επιπόλαιου έφηβου»… που «μας εξέθεσε στην Ευρώπη με τα ανώριμα καμώματα του».

Σαμαράς κατά Μητσοτάκη / Έχει μετατρέψει τη ΝΔ σε σημιτικό ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα – Με διέγραψε άρον άρον

Σφοδρά πυρά κατά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, η οποία θα μεταδοθεί την Κυριακή (8/11), κατηγορώντας τον, μεταξύ άλλων, ότι τον διέγραψε «άρον-άρον» από τη Νέα Δημοκρατία.

Η συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού, που πραγματοποιήθηκε στις 31 Οκτωβρίου, περιλαμβάνει αιχμηρές δηλώσεις, καθώς σε απόσπασμα που δημοσιεύθηκε το Σάββατο (8/11) ο Σαμάρας αναφέρεται στη μετατροπή της Νέας Δημοκρατίας σε «σημιτικό ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα».

Αναφερόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία σχολίασε πως «είδα τον ίδιο τον πρωθυπουργό πρόσφατα να φεύγει απ’ τη Βουλή σε συζήτηση αρχηγών, λέγοντας ότι δεν είχε χρόνο να τους ακούσει όλους και να τους απαντήσει. Σε άλλη συζήτηση, απευθυνόμενος σε Πρόεδρο κόμματος, είπε: “Σταματήστε να γκαρίζετε”. Μιλάει συχνά για “πατριώτες της φακής και του καναπέ”. Αυτά είναι όλα δείγματα αλαζονείας και θεσμικής απρέπειας».

«Ποιο γινάτι να έχει ο Σαμαράς έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ποιος τον έκανε Υπουργό; Ο Σαμαράς. Ποιος τον έκανε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο στο εξάμηνο Τσίπρα-Βαρουφάκη; Ο Σαμαράς. Ποιος τον στήριξε σταθερά για Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας; Ο Σαμαράς. Ποιος έτρεχε σ’ όλη τη χώρα, όπως σωστά είπατε, όλη αυτή την περίοδο; Ο Σαμαράς. Όχι για τον ίδιο, για την παράταξη. Λέτε μήπως έχω εγώ κάποιο γινάτι επειδή δεν με πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας;» σημείωσε. 

Δεν το γνώριζε

«Η μαζική ψύχωση κατά της Ρωσίας μας οδηγεί σε πυρηνικό πόλεμο»

O…κομμουνιστής

ΕΛΤΑ: Δεν είναι εξυγίανση. Είναι δωράκι στους ιδιώτες

 Της Μαρίας Δεναξά

Και που παραιτήθηκε ο Γρηγόρης Σκλήκας, ο CEO των ΕΛΤΑ, για να μη χρεωθεί ο «Μωυσής», άλλη μια σκόπιμη απαξίωση και στο τέλος την εξαφάνιση ενός σημαντικού δημόσιου οργανισμού, προς όφελος ιδιωτικών κολοσσών κούριερ, τι έγινε;

Τι πρόκειται στα αλήθεια να αλλάξει;

Όσο κι αν κυβερνητικοί παράγοντες επιχειρούν να υποβαθμίσουν το γεγονός και να διαχειριστούν τη δυσαρέσκεια και τις παράπλευρες απώλειες, το προγραμματισμένο λουκέτο 204 καταστημάτων των ΕΛΤΑ -το 50% σχεδόν των ταχυδρομείων- σε απομακρυσμένες κοινότητες και περιοχές, αργά ή γρήγορα θα γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η παραίτηση Σκλήκα δεν αλλάζει τις κυβερνητικές προθέσεις. Το δήλωσε άλλωστε κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: «η παραίτηση δεν σημαίνει υπαναχώρηση από την εξυγίανση». Με απλά λόγια: τα καταστήματα που δεν έκλεισαν τώρα θα κλείσουν οριστικά σε τρεις μήνες.

Για όποιον διάβασε την επιστολή παραίτησης του CEO των ΕΛΤΑ, το επιχείρημα «ο οργανισμός παραμένει οικονομικά μη βιώσιμος» είναι η τυπική φράση που χρησιμοποιείται πάντα στη γνωστή διαδικασία: πρώτα αναγορεύεις έναν δημόσιο οργανισμό ως «δημοσιονομικό βάρος», στη συνέχεια τον συρρικνώνεις, μετά αποδεικνύεις πως δεν λειτουργεί και στο τέλος τον ξεπουλάς στο ολιγοπώλιο -«ιδιώτες επενδυτές» τους αποκαλούν- όπως κάνουν οι «άριστοι» με την υγεία, την παιδεία, τις εταιρείες κοινής ωφελείας κι ό,τι άλλο δημόσιο κοινωνικό αγαθό ή υπηρεσία μπορούν να εμπορευματοποιήσουν. Άρα στα ΕΛΤΑ θα κολλήσουν;

Η χώρα μας ρημάζει και δεν υπάρχει κανένα έλεος απ’ αυτούς που ξεκοκαλίζουν με χρυσά κουτάλια επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ και δημόσιο χρήμα με απευθείας αναθέσεις κι όχι μόνο. Την τελευταία δεκαπενταετία έχουν κλείσει περισσότερα από 2.500 υποκαταστήματα τραπεζών στην περιφέρεια και μαζί τους έχουν εξαφανιστεί εκατοντάδες ΑΤΜ. Πολλά ταχυδρομεία υπολειτουργούν. Μόνο το 2023 έκλεισαν 143 καταστήματα ΕΛΤΑ σε όλη τη χώρα.

Περισσότερα από 700 δημοτικά σχολεία ή γυμνάσια έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν το 2025, με παιδιά να μετακινούνται 30 με 60 χιλιόμετρα καθημερινά με λεωφορεία για να πηγαίνουν στο σχολείο. Με πρόσχημα την «ψηφιοποίηση» κλείνουν εφορίες, ειρηνοδικεία, ΚΕΠ με αποτέλεσμα ηλικιωμένοι από την Κάρπαθο να πρέπει να πηγαίνουν στη Ρόδο ή στην Αθήνα για μια βεβαίωση.

Κόμμα έτοιμο για όλα; — Οι θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο

Αρχές Οκτωβρίου δόθηκαν στη δημοσιότητα οι θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο του κόμματος που θα διεξαχθεί μεταξύ 29-31 Ιανουαρίου του 2026 με σύνθημα «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό!». Για το ΚΚΕ, όπως και για τα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα, το συνέδριο αποτελεί το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο και συγκαλείται κάθε 4 χρόνια, στην απόληξη του εκλέγεται η Κεντρική Επιτροπή και η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού ελέγχου ενώ οι αποφάσεις του συνεδρίου εφαρμόζονται υποχρεωτικά, βάσει καταστατικού, από όλο το κομματικό δυναμικό.

Menelaos Myrillas / SOOC

Της Αιμιλίας Βήλου*

Οι θέσεις διαμορφώνονται από την ΚΕ και υποβάλλονται σε εσωκομματική διαβούλευση, η οποία διενεργείται σε όλα τα σώματα του κόμματος όπου εμπλουτίζονται, εξειδικεύονται, συνδιαμορφώνονται και εν τέλει, τίθενται σε ψηφοφορία. Παράλληλα διενεργείται και δημόσιος διάλογος μέσω του Ριζοσπάστη και της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης, όπου οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε μπορεί να τοποθετηθεί επί των θέσεων και να απευθυνθεί οριζόντια σε όλο το κόμμα.

Κεντρικός άξονας πραγμάτευσης του 22ου συνεδρίου είναι η επιδίωξη της μετάβασης του ΚΚΕ σε ένα «κόμμα έτοιμο για όλα», μάλλον ως γενίκευση του «κόμμα(τος) παντός καιρού» και η ευκταία κομματική λειτουργία ώστε να επιτευχθεί το παραπάνω (σελ. 5). Συνεπώς ο φακός μέσω του οποίου χρειάζεται να μελετηθεί το ογκώδες κείμενο των 131 σελίδων είναι το κόμμα και μάλιστα σε διττή μορφή · το κόμμα ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο και ως τρόπος λειτουργίας και οργάνωσης.

Πλαισίωση – Στόχος – Μέθοδος – Σχεδιασμός

Το κείμενο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: στο πρώτο μέρος γίνεται μια αποτίμηση του διεθνούς και εγχώριου οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού περιβάλλοντος, μέσα από το πρίσμα θέασης του ΚΚΕ, δηλαδή τη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, με γνώμονα ένα αντικαπιταλιστικό πρόταγμα και αποτελεί την πλαισίωση του κειμένου (σελ. 5-36). Το δεύτερο μέρος, το οποίο αποτελεί τον πυρήνα των θέσεων, αναφέρεται στη λειτουργία του κόμματος, με έμφαση στο πρώτο επίπεδο οργάνωσης του ΚΚΕ, τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης (ΚΟΒ), με εξαντλητικές και λεπτομερειακές αναφορές και αποτελεί το «επίδικο» του συνεδρίου (σελ. 37-77). Στο τρίτο μέρος διερευνάται η διείσδυση του κόμματος στο κίνημα, με αιχμή, αναμενόμενα, τον εργατικό-συνδικαλιστικό χώρο, άρα αποτελεί τη μέθοδο εκδίπλωσης των εσωκομματικών βελτιώσεων στο κοινωνικό πεδίο (σελ. 78-121). Και στο τέταρτο και σαφώς πιο σύντομο μέρος, γίνεται ένας σύντομος απολογισμός της ΚΕ και προτείνεται ένας σχεδιασμός για την επόμενη τετραετία (σελ. 122-131).

«Εγώ η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ…»

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Ας υποθέσουμε ότι είμαι η κυρία Κίμπερλι Γκιλφόϊλ.

Πρώτον: Δεν θα με έστελναν πρέσβειρα στην Τουρκία. Εκεί παίζουν μεγάλα παιδιά. Όμως, εδώ που πλακωνόμαστε για τον Σαββόπουλο, θα με έστελναν.

Δεύτερον: Αν ήμουν η Κίμπερλι και με έστελναν εδώ, πριν καν δώσω τα διαπιστευτήριά μου, θα πήγαινα για προσκύνημα στην Ακρόπολη. Κι έτσι θα έκλεβα τις καρδιές όλων των Ελλήνων που, ως γνωστόν, ψοφάνε για κάτι τέτοια.

Αρχαιόθεν! Ήρθε ο Μάριος στην Αθήνα, υπέβαλε τα σέβη του στην Αθηνά, και οι Αθηναίοι του έστησαν άγαλμα και το παρασημοφόρεσαν (το άγαλμα).

Αμέσως μετά ήρθε ο Σύλλας στην Αθήνα και την… κατέκαυσε! Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ας μείνουμε στην εκδοχή των Ανθυπάτων που τους δοξάζουμε — και όχι των Ανθυπάτων που μας καίνε.

Αν, λοιπόν, ήμουν η κυρία Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, θα πήγαινα πρώτα απ’ όλα στην Ακρόπολη, εκείνη όμως προκρίνει να πάει πρώτα στα μπουζούκια και μετά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

ΓΑΖΑ, το Ισραήλ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς με ΝΕΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ

Οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν και πάλι με απίστευτη αγριότητα τη Γάζα.

Τουλάχιστον 91 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων 24 παιδιών. Περίπου 200 άλλοι τραυματίστηκαν.

Τώρα που όλοι οι όμηροι παραδόθηκαν, τα προσχήματα για τη συνέχιση της Γενοκτονίας άλλαξαν.

«Ο πρωθυπουργός (Νετανιάχου) κατηγορεί τη Χαμάς για «σαφή παραβίαση» της εκεχειρίας, καθώς ακροδεξιοί υπουργοί ζητούν επανέναρξη του πολέμου.» γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian. Όσοι έλεγαν ότι «η συμφωνία θα έχει την τύχη της εκεχειρίας του Μαρτίου.» δυστυχώς δικαιώνονται.

Τώρα πλέον είναι ξεκάθαρο πως το σόου Τραμπ-Νετανιάχου για την δήθεν εκεχειρία ήταν για να βγάλει το Ισραήλ από την διεθνή απομόνωση και να στομώσει την παγκόσμια κατακραυγή για τη Γενοκτονία.

Η συνέργεια στο έγκλημα Ισραήλ-ΗΠΑ αποδεικνύεται συνέχεια.

«Σκότωσαν έναν Ισραηλινό στρατιώτη. Έτσι, οι Ισραηλινοί αντεπιτέθηκαν. Και θα πρέπει να αντεπιτεθούν», δήλωσε ο Τραμπ, δικαιολογώντας τον βομβαρδισμό, παρά το γεγονός ότι η Χαμάς σε ανακοίνωσή της αρνείται την ευθύνη για την επίθεση, αναφέροντας ότι παραμένει προσηλωμένη στη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.

Τα σύγχρονα Τάγματα Ασφαλείας…

Κύπρος: Η νέα Χάιφα του Νετανιάχου

Η εισροή Ισραηλινών εποίκων και επενδυτών στην Κύπρο έχει προκαλέσει συναγερμό στους Κύπριους και στους περιφερειακούς παρατηρητές, οι οποίοι βλέπουν αντανακλάσεις του παρελθόντος της Χάιφας στο παρόν της Λάρνακας. Πίσω από την άνθηση της αγοράς ακινήτων κρύβεται ένα βαθύτερο ισραηλινό σχέδιο αναδιαμόρφωσης της τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο – ένα σχέδιο στο οποίο η Κύπρος αποτελεί ταυτόχρονα πύλη και προκεχωρημένο φυλάκιο.

Του Χαφέζ Αλ-Αγιούμπι
23 Οκτωβρίου 2025
Φωτογραφία: The Cradle

Τον περασμένο χρόνο, πολλαπλασιάστηκαν οι αναφορές για Ισραηλινούς που αγοράζουν γη και ακίνητα σε όλη την Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος της ΕΕ. Αν και οι αριθμοί παραμένουν συγκρατημένοι, ο ρυθμός των αγορών έχει επιταχυνθεί. Ορισμένοι ερμηνεύουν αυτό το κύμα ως ένδειξη της παρακμής της ισραηλινής αυτοεικόνας ως «του ασφαλέστερου τόπου για τους Εβραίους».

Άλλοι το βλέπουν ως παράγωγο της μεταβαλλόμενης γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής της Ανατολικής Μεσογείου, στην οποία η Κύπρος καταλαμβάνει κρίσιμο κόμβο στο διευρυνόμενο θαλάσσιο όραμα του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Το νέο σύνορο

Η Κύπρος, το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, παραμένει διαιρεμένη από την εισβολή της Τουρκίας το 1974 στον βορρά, η οποία οδήγησε στην εγκαθίδρυση της μη αναγνωρισμένης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ). Περίπου 400.000 Τουρκοκύπριοι κατοικούν σε εκείνο το τμήμα υπό την κηδεμονία της Άγκυρας, ενώ η διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνοκυπριακή Δημοκρατία στο νότιο τμήμα – με πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων – βλέπει πλέον τις ακτές της να γεμίζουν σταδιακά με ακίνητα ιδιοκτησίας Ισραηλινών.

Τα στατιστικά στοιχεία από μόνα τους αποκρύπτουν το ευρύτερο μοτίβο. Σύμφωνα με την Ελεγκτική Υπηρεσία Κύπρου, οι αγοραστές εκτός Ευρώπης τα τελευταία πέντε χρόνια προέρχονταν κυρίως από τον Λίβανο (16%), την Κίνα (16%), τη Ρωσία (14%) και το Ισραήλ (10%)

Παράλληλα, η εβραϊκή κοινότητα στην Κύπρο – περίπου 4.000 οικογένειες, δηλαδή σχεδόν 15.000 άτομα – έχει αυξηθεί από μόλις μερικές εκατοντάδες πριν από είκοσι χρόνια. Το 2003, υπήρχαν μεταξύ 300 και 400 άτομα, αριθμός που ανέβηκε στους περίπου 3.500 το 2018 – μια μέτρια αλλά συμβολικά ισχυρή αύξηση, ενισχυμένη από τρεις κρίσεις: την πανδημία COVID-19, τις αναταράξεις γύρω από τη δικαστική μεταρρύθμιση στο Ισραήλ και τον πόλεμο στη Γάζα.

Χώρες που έχασαν τους περισσότερους ανθρώπους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ενδιαφέρων Χάρτης που δείχνει που έχασαν τους περισσότερους ανθρώπους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχουν οι επιτήδειοι ουδέτεροι φυσικά!

Και οι μεγάλες δυνάμεις που βάζουν άλλους να πολεμούν γι' αυτούς.

Η Ελλάδα πάντα στην πρώτη γραμμή...

Αν και στη σωστή πλευρά της ιστορίας έπρεπε μετά τη λήξη του Πολέμου να συνεχίσει με τον εθνικό διχασμό να δίνει το πολύτιμο αίμα των παιδιών της μέχρι να εμπεδωθεί στην αποικία ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. 

Απλά οι δοσίλογοι άλλαξαν στρατόπεδο περνώντας σε αυτό του Νικητή επικυριάρχου αναλαμβάνοντας το τιμόνι της χώρας. 

Πολεμική οικονομία: Πιο πολύ ξεζουμιστείτε κι άμα λάχει σκοτωθείτε…

Merz besucht Artillerieschule in Idar-Oberstein

Του Διονύση Ελευθεράτου

Πόσα ακόμη χρήματα θα κοστίσει ο παροξυσμός πολεμικής προετοιμασίας που χαρακτηρίζει την ΕΕ; Πόσοι επιπλέον πόροι θα αφαιρεθούν από τους τομείς που (πρέπει να) καλύπτουν κοινωνικές και ανθρώπινες ανάγκες, για να «ντυθούν στο χακί» και να κατευθυνθούν οπουδήποτε ορίζουν οι πολεμικοί «παιάνες»;

Θεωρητικά, η απάντηση είναι δεδομένη. Θα ξοδέψουμε 800 δισ. ευρώ έως το 2030, έτος κατά το οποίο τα κράτη της ΕΕ πρέπει να είναι έτοιμα να πολεμήσουν με τη Ρωσία. Τούτο  το χρονικό ορόσημο θέτει η Κομισιόν, με την ακρίβεια που θα είχε κάποιος φορέας διοργάνωσης μεγάλων αθλητικών αναμετρήσεων. Ή (διαλέγετε και παίρνετε) με την παραζάλη που «δέρνει» προφήτες, έτοιμους να ανακοινώσουν πότε ακριβώς θα αφανιστεί ο κόσμος. Κι αν ακόμη ο πόλεμος δεν ξεσπάσει το 2030, οι στρατιωτικές δαπάνες των κρατών – μελών της ΕΕ θα αυξάνονται κατ’ έτος κατά 288 δισ. ευρώ μέχρι το 2035. Ήδη, το 2024 αυξήθηκαν  κατά 42%.

Στην πραγματικότητα, το «ξεζούμισμα» που (θα) υφίστανται οι κοινωνίες δύσκολα υπολογίζεται και δυσκολότερα χαλιναγωγείται. Στα «ψιλά» του Τύπου αλιεύει κανείς ειδήσεις για αναπροσαρμογές – φυσικά προς τα πάνω- κονδυλίων που εντάσσονται στο φάσμα της «πολεμικής οικονομίας». Τον Ιούλιο του 2025, η ΕΕ αποφάσισε ότι πρέπει να δεκαπλασιαστεί (!) ο προϋπολογισμός για τα έργα «στρατιωτικής κινητικότητας» και από 1,7 δισ. ευρώ να φθάσει στα 17 δισεκατομμύρια («Ναυτεμπορική», 20/10/2025). Ωσάν τα δισεκατομμύρια να είναι στραγάλια…

Τα έργα «στρατιωτικής κινητικότητας» αφορούν υποδομές (σε λιμάνια, δρόμους, γέφυρες, σιδηροδρόμους, κλπ) οι οποίες, ναι μεν δεν είναι αναγκαίες στην καθημερινή κοινωνική και εμπορική ζωή, αλλά κρίνονται απαραίτητες για τη γρήγορη μετακίνηση αρμάτων, βαρέων όπλων κ.α. Το θέμα, ασφαλώς, δεν είναι πόσο «μετρούν» 17 δισεκατομμύρια επί του συνόλου του θηριώδους ευρωπαϊκού «χακί» οικονομικού σχεδίου. Διότι, αν πυκνώσουν οι πολλαπλασιασμοί και άλλων «χακί» προϋπολογισμών, γίνεται εύκολα αντιληπτό πού θα οδηγήσουν οι αντίστοιχες αφαιμάξεις από το σώμα των κοινωνιών, οι οποίες ήδη καλούνται να αποδεχθούν όσες θυσίες «χρειαστεί».

Πολάκης για την κηδεία Σαββόπουλου: Καλά κάναμε και δεν πήγαμε!

«Καλά κάναμε και δεν πήγαμε στην κηδεία του Σαββόπουλου» αναφέρει σε ανάρτησή του ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος υπενθύμισε στους ακολούθους του ότι ο μεγάλος τραγουδοποιός τον είχε αποκαλέσει «αρκουδιάρη».

Συγκεκριμένα στην ανάρτησή του αναφέρει:
«Όταν η σαπίλα και η μπόχα από τα σκάνδαλα και το φαγοπότι δημοσίου χρήματος του ΜΗΤΣΟΤΑΚΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ έχει δηλητηριάσει και τον αέρα που αναπνέουμε !!
Όταν δεξιοί σιχτιρίζουν τον Μητσοτάκη, τον Άδωνη, το Βορίδη κλπ κλπ!!
ΤΟΤΕ το μοναδικό καταφύγιο της κυβέρνησης της ΝΔ, της και καλά «νεοφιλελεύθερης κεντροδεξιάς», είναι η επιστροφή στον εμφυλιοπολεμικό ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ λόγο του τύπου: «οι κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες»!!!!!!!
Γιατί δεν πήγαμε στην κηδεία του Σαββόπουλου λέει….
Βρε ουστ από δω, ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ, των απευθείας αναθέσεων, των υποκλοπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ!!
Καλά κάναμε και δεν πήγαμε!
Ούτε ο Σαββόπουλος θα ήθελε να πάμε, καθώς τα νιάτα του τα αποστράφηκε
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ !!
Υγ στη φωτο θυμίζω την τελευταία φορά που ασχολήθηκα -μετά από αισχρή πρόκληση- με τον εκλιπόντα!»

Ο "κυρίαρχος" ή ο αδαής λαός...

Όταν ο Che Guevara συνελήφθη στην κρυψώνα του, αφού προδόθηκε από έναν βοσκό, ένας από τους στρατιώτες τον ρώτησε από έκπληξη:

Πώς μπορείς να προδώσεις έναν άνθρωπο που πέρασε όλη του τη ζωή υπερασπίζοντας εσένα και τα δικαιώματά σου;

Ο βοσκός απάντησε ήρεμα: Ο αγώνας ενάντια στον εχθρό τρόμαξε τα πρόβατά μου!

Πριν από πολλά χρόνια, στην Αίγυπτο, ο Μέγας Διοικητής Μοχάμεντ Καρίμ είχε ηγηθεί της αντίστασης ενάντια στην συνολική στρατιωτική εκστρατεία του Ναπολέοντα.

Όταν συνελήφθη, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο.

Αλλά ο Ναπολέων τον κάλεσε και του είπε:

Λυπάμαι που έπρεπε να σκοτώσω έναν άνθρωπο που υπερασπίστηκε γενναία τη χώρα του. Δεν θέλω η ιστορία να με θυμάται ως ήρωα δολοφόνο. Θα σε συγχωρήσω αν πληρώσεις 10.000 χρυσά νομίσματα για τις απώλειες που υπέστη ο στρατός μου.

Ο Mohamed Karim γελάει και απαντά:

Δεν έχω τόσα λεφτά, αλλά οι έμποροι μου χρωστάνε πάνω από 100.000 χρυσά νομίσματα.

Ο Ναπολέων του έδωσε μια ευκαιρία. Ο Καρίμ πήγε στην αγορά, αλυσοδεμένος και περιτριγυρισμένος από στρατιώτες που τον φρουρούσαν, ελπίζοντας ότι αυτοί για τους οποίους θυσιάστηκε θα τον βοηθήσουν.

Αγοραστική δύναμη μισθού: Η Ελλάδα στον «πάτο» της Ε.Ε.

Του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. που συνεχώς προκαλεί τον ελληνικό λαό, με τα έργα της σε βάρος του καθώς το σύνολο της πολιτικής της υπηρετεί το κεφάλαιο και την υψηλή κερδοφορία του, πέτυχε ένα ακόμα στόχο της. Να οδηγήσει τον λαό στον πάτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) όσον αφορά την αγοραστική του δύναμη για τις ετήσιες αποδοχές ανά μισθωτό. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κομισιόν (στοιχεία Eurostat) η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων για το εννιάμηνο του 2025 είναι η τελευταία στην Ε.Ε. Είμαστε πλέον κάτω και από τη Βουλγαρία και συνεπώς δεν είναι μακριά η περίοδος που θα πιάσουμε τον «απόλυτο πάτο» ως τελευταίοι (από την προτελευταία θέση τα προηγούμενα χρόνια έως και 2024) στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε σταθερές μονάδες αγοραστικής δύναμης. Η αρνητική αυτή εξέλιξη, της χαμηλότερης αγοραστικής δύναμης των μισθών στην Ε.Ε, είναι ένα καθαρό αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης Ν.Δ.

Τι σημαίνει η έννοια της αγοραστικής δύναμης. Αφορά την ποσότητα των αγαθών που ένας εργαζόμενος μπορεί να αγοράσει (πραγματικός μισθός) με τον μισθό που λαμβάνει από την εργασία του (ονομαστικός μισθός). Οι παράγοντες που επηρεάζουν την αγοραστική δύναμη είναι το ύψος των μισθών σε συνδυασμό με τις μεταβολές τους (αυξήσεις ή ακόμα και μειώσεις όπως έγινε με τα μνημόνια) σε σύγκριση με τη μεταβολή των τιμών σύμφωνα με το πραγματικό κόστος ζωής. Ουσιαστικά η αγοραστική δύναμη είναι ένας δείκτης που καταγράφει την πραγματική οικονομική κατάσταση και θέση στην κοινωνία ενός εργαζόμενου και της οικογένειάς του.

Συνεπώς η πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. οδήγησε τον ελληνικό λαό στον πάτο της Ε.Ε. όσον αφορά την πραγματική του οικονομική κατάσταση και αυτό φυσικά έγινε, καθώς έχουμε αύξηση του ΑΕΠ, για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που διαφήμισε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στην πρόσφατη (7/10/2025) Γ.Σ. του ΣΕΒ «στηρίζουμε τις επιχειρήσεις και αυτό φαίνεται στα κέρδη σας»!

Καταστρέφουν αγρότες - κτηνοτρόφους για χάρη των φωτοβολταϊκών με 13 μέρες διατροφικά αποθέματα!

Ο Ευτύχης Μπιτσάκης κι εμείς

Του Θανάση Σκαμνάκη

Το κείμενο είναι η ομιλία στην εκδήλωση μνήμης για τον Ευτύχη Μπιτσάκη που έγινε στις 21 Οκτωβρίου 2025 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ο Ευτύχης Μπιτσάκης ήταν ένας από εμάς, αλλά και δεν ήταν σαν εμάς. Όλη του τη ζωή έθετε ερωτήματα όταν οι άλλοι έλεγαν πως είχαν δώσει οριστικές απαντήσεις. Δεν βόλευε.

Γι’ αυτό ήταν πάντα εντός και με ένα πόδι εκτός.

Γι’ αυτό περισσότερο τον ανέχονταν παρά τον αγαπούσαν στη γήινη θητεία του.

Εκείνοι που τον αγαπούσαν ωστόσο αγαπούσαν την ουσία του. Και κέρδισαν πολλά από αυτό και από αυτόν. Προκαλώντας το θαυμασμό διήγειρε την αμφισβήτηση, καθώς τάραζε τα λιμνάζοντα νερά, στον βολικό χώρο της νηφαλιότητας και της βεβαιότητας έφερνε αμφιβολία και αναστατώσεις.

Με τους νεκρούς υπάρχει πάντα η πρόκληση της ευκολίας. Να τους φέρεις στα μέτρα σου. Να λειάνεις τις γωνίες τους. Να ξεχάσεις όσα σε απομάκρυναν ή σε ενοχλούσαν πάνω τους και μέσα τους, και έξω τους.

Όμως αυτό είναι και η μέγιστη δυσκολία, όταν θέλεις να μιλήσεις με ακρίβεια γι’ αυτούς.

Η διαχείριση της μνήμης και του έργου των νεκρών είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Πιο δύσκολη από τη διαχείριση των ζώντων. Οι δεύτεροι έχουν παρόν και λόγο. Μπορεί να σε επιβεβαιώσουν ή να σε διαψεύσουν. Οι νεκροί, ως γνωστόν, δε μιλούν. Και πρέπει εσύ να επιβεβαιώσεις τις αλήθειες του. Συνήθως στις μέρες μας με τους νεκρούς συμβαίνουν δυο τινά: ή η σιωπή ή η οικειοποίηση. Καθώς είμαστε βέβαιοι πως ο νεκρός δε μιλάει, νομίζουμε επίσης πως μπορεί να τον αξιολογήσουμε επιλεκτικά, σύμφωνα με όσα νομίζουμε πως μας εξυπηρετούν.

Προβοκάτορες και ΕΧΘΡΟΙ της Παλαιστίνης

Το κίνημα αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη είναι πανίσχυρο σε όλη την χώρα και δεν μπορούν να το σαμποτάρουν οι ύπουλες δυνάμεις που δουλεύουν από τα κάτω και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Ιμπεριαλισμού και του Σιωνισμού μέσα στην Ελλάδα!

Καταγγέλλουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ως προβοκάτορες και ΕΧΘΡΟΥΣ της Παλαιστίνης αυτούς που πήγαν στο 4ο Δημοτικό σχολείο Αγίων Αναργύρων και έγραψαν αυτό το σύνθημα στους τοίχους!

Θεωρούμε πως αυτή η ενέργεια δεν είναι απλά προϊόν ανιστόρητων ομάδων αλλά εσκεμμένη προβοκάτσια, δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών για να μπερδέψει και να στρέψει τον ελληνικό λαό απέναντι στην Παλαιστίνη!

Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να πράξουν το ίδιο μαζί μας και αυτούς που γνωρίζουν ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτή την προβοκάτσια, να μας ενημερώσουν για να τους τοποθετήσουμε εκεί που πρέπει!

Οι ξεχασμένοι ήρωες…

Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης ...

Του Βασίλη Λάμπογλου

Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης ...θέλω να σας πω ότι είμαι ένας από αυτούς που τον έλεγαν πριν 200 χρόνια κλέφτη και αρματωλό.

Είμαι αυτός που έδωσε όλη του τη περιουσία για την επανάσταση, ξεκληρίστηκε όλη του η  οικογένεια, πέρασε από στημένα δικαστήρια, έχασε αγαπημένους του, λαβώθηκε σε σώμα και ψυχή, προδόθηκε  από τους κοτζαμπάσηδες, ζητιάνεψε για μια μπουκιά ψωμί και θάφτηκε άγνωστος και άγνωρος...

Για να έλθετε εσείς να μοιραστείτε τα δάνεια που σας πρόσφεραν οι Εγγλέζοι για να σας ελέγχουν, εσείς που πάντα ήσασταν πιστοί στους Σουλτάνους, εσείς που στήσατε 2 εμφυλίους σε Μωριά και Ρούμελη, εσείς που δεχόσασταν βασιλιάδες που βόλευαν τα αφεντικά σας.

Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός  που μαζί  με τον λαό  στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 στο ίδιο μέρος που σήμερα κείμαι, απαίτησαν το ελάχιστο απ' όσα μου στερούσαν Βασιλείς, Δραγομάνοι, "ευεργέτες "...

Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που πολέμησε Βρετανούς στη Ζάκυνθο, Οθωμανούς στη Δομοκό, Βούλγαρους στον Αξιό, Τούρκους στην Ανατολική Θράκη.

Και σαν εγώ παρέμενα άταφος και "ανέστιος" εσείς κάνατε 2 κυβερνήσεις και χωρίζατε την Ελλάδα, Γάλλοι στρατιωτικοί σας λοιδορούσαν στον Πειραιά και στα Ανάκτορα, πληρώνατε αποζημιώσεις και ζητάγατε συγγνώμη από Βρετανούς διπλωμάτες, στρέφατε τη πλάτη στις εκκλήσεις των Ελλήνων της Μακεδονίας, στέλνατε αθώους να αφήσουν τα κόκαλα τους στη Κριμαία, ανεχόσασταν Βασιλικά τερτίπια που οδηγούσαν τη χώρα σε ήττες και συρρίκνωση των εδαφών.

Τεράστια η πνευματική και ηθική συνεισφορά του Ευτύχη Μπιτσάκη

Το πολιτικό μνημόσυνο του μεγάλου μαρξιστή διανοητή, επιστήμονα και αγωνιστή της κομμουνιστικής Αριστεράς θα γίνει την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου στις 6.30 μ.μ. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ, σταθμός Συγγρού-Φιξ του μετρό.

Του Βασίλη Μπρούμα

«Αχ ομορφιά κι αν δεν μου παραδόθηκες ολόκληρη ποτέ /
κάτι κατάφερα να σου υποκλέψω»
Οδυσσέας Ελύτης

Ο Ευτύχης Μπιτσάκης ανήκει στους μεγάλους διανοητές και συγγραφείς που μπορούν να μας πλουτίσουν πνευματικά και ηθικά. Μία από τις διαυγέστερες φωνές στην Ελλάδα και την Ευρώπη με παγκόσμια ακτινοβολία, προτρέποντάς μας πάντα να στοχαστούμε τις σκοτεινές ρωγμές, αλλά και τις φωτεινές δυνατότητες του καιρού μας. Μας υπενθυμίζει πως το μεγαλείο του ανθρώπου είναι η σκέψη του. Μας άσκησε στην ικανότητα για επιχειρηματολογία και τεκμηρίωση, που είναι η βαθύτερη ουσία της σκέψης.

Βάθυνε τους ρηχούς μας καιρούς. Δεν φόρεσε ποτέ μάσκα, είχε πάντα μπροστά του την οικουμενική εικόνα του κόσμου και όχι τη μικρή, την ατομική, την προσωπική, την εθνική. Δεν βρέθηκε ποτέ με το ρεύμα της πλειοψηφίας ή της εξουσίας γιατί δεν έχουν θέση εκεί οι καλοί διανοούμενοι. Από τους σπουδαίους που παίρνουν στις πλάτες τους τον αμήχανο κόσμο. Που δίνουν στους πολίτες μπόι και πίστη στο μέλλον. Δεν διανοήθηκε ποτέ να απογοητευθεί.

Σκλαβιά...

Τζον Ρηντ: Ο δημοσιογράφος που έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση

«Ο Τζον Ρηντ έδωσε μια πιστή και ζωντανή απεικόνιση των γεγονότων που είχαν για τον κόσμο τεράστια σημασία. Το έργο του θα μείνει για πάντα το καλύτερο βιβλίο για την Οκτωβριανή Επανάσταση» - Β. Ι. Λένιν.

Της Σεμίνας Διγενή

Στις 19 Οκτωβρίου 1920, σε ένα νεκροταφείο της Μόσχας, δίπλα στα τείχη του Κρεμλίνου, ανάμεσα στους ήρωες της Οκτωβριανής Επανάστασης θάφτηκε ένας Αμερικανός, απόφοιτος του Χάρβαντ.

Ονομαζόταν Τζον Ρηντ. Ηταν μόλις 33 ετών, μα είχε ήδη προλάβει να καταγράψει, με την οξυδέρκεια του μάρτυρα και τη φλόγα του επαναστάτη, ένα γεγονός που άλλαξε τον 20ό αιώνα. Το έργο του, «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», το 1919, δεν είναι απλώς δημοσιογραφία, είναι η ζώσα καρδιά της Ιστορίας.

Πριν απ' αυτό, όμως, το 1914 δημοσίευσε ένα άλλο βιβλίο, «Το Επαναστατημένο Μεξικό», υποστηρίζοντας τον επαναστατικό αγώνα του μεξικανικού λαού και καταδικάζοντας την ανάμειξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Το 1916 δημοσίευσε το βιβλίο «Ο πόλεμος στην Ανατολική Ευρώπη», όπου αποκάλυψε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου. Ως πολεμικός ανταποκριτής τον Αύγουστο του 1917 πήγε στη Ρωσία, συναντήθηκε πολλές φορές με τον Λένιν, συνδέθηκε με τους μπολσεβίκους και χαιρέτισε θερμά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το βιβλίο του απέκτησε παγκόσμια φήμη και εκτιμήθηκε πολύ από τον Β. I. Λένιν, που του έγραψε και την εισαγωγή.

Ο Ρηντ δεν έγραψε ως παρατηρητής, αλλά ως μέτοχος. Ηταν παρών στις οδομαχίες της Πετρούπολης, στα Σοβιέτ, όταν η εξουσία άλλαζε χέρια, και στα εργοστάσια, όπου ο προλετάριος σήκωνε για πρώτη φορά το κεφάλι στην εξουσία.

Αυτό όμως που έκανε το βιβλίο του αθάνατο δεν ήταν μόνο η αντικειμενικότητα, η λεπτομερής περιγραφή των γεγονότων και η συλλογή ντοκουμέντων, αλλά η αφοσίωση στην αλήθεια της τάξης.

Ρεντίκολο και ρεντίκολα

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την ελληνική εξωτερική πολιτική, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε πως «φροντίζω αυτή η χώρα να μην είναι πια το ρεντίκολο της Ευρώπης», συμπληρώνοντας «όπως ήταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ». Ο ίδιος, γνήσιο τέκνο μιας επιθετικής εκδοχής των «μενουμευρωπαίων», μετά από 6 χρόνια αυτοδύναμης διακυβέρνησης της χώρας –και με διαλυμένη, ανύπαρκτη αντιπολίτευση– δεν μπορεί αντιληφθεί (ή δεν τον νοιάζει πραγματικά) το πόσο έχει γίνει η χώρα σούργελο και πόσο διαλυμένη είναι. Δηλαδή πόσο υποβαθμίστηκε, πόσο διαλύθηκε εσωτερικά, και πόσο ανυπόληπτη έχει καταστεί στο εξωτερικό.

Με τον όρο «ρεντίκολο» χαρακτηρίζεται κάποιος ή κάτι που γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας, γελοιοποίησης ή περιφρόνησης. Η λέξη προέρχεται από το ιταλικό «ridicolo», που σημαίνει γελοίος, αστείος. Χρησιμοποιείται όταν ένας πολιτικός, κόμμα ή θεσμός έχει χάσει την αξιοπιστία και το κύρος του στα μάτια του κοινού, με αποτέλεσμα να γίνεται αντικείμενο ειρωνείας ή περιφρόνησης· δεν σημαίνει απλώς ότι έκανε ένα λάθος, αλλά ότι εκτέθηκε τόσο πολύ, ώστε κανείς δεν τον παίρνει πια στα σοβαρά. Υπονοεί έλλειψη σοβαρότητας, κύρους και αξιοπιστίας.

Ο τρόπος που ο κ. Μητσοτάκης επιζητούσε να λάβει ένα χαμόγελο ή μια χειραψία από τον Τραμπ (θα το θυμάστε), αλλά και η βαθιά υπόκλιση του κ. Γεραπετρίτη στον Ερντογάν, δείχνουν ορισμένα πράγματα (για όποιον θέλει να δει). Το καθεστώς της εξάρτησης, της υποτέλειας, του μεταπρατισμού φοράει πανάκριβα κουστούμια και τουαλέτες, επιδεικνύει χωρίς ντροπή τη χλιδή και εξυμνεί τον πλούτο (ως μέγιστο αγαθό) την ίδια στιγμή που –από τη φύση του– επιδεικνύει την πιο ραγιάδικη, την πιο εξευτελιστική στάση απέναντι στους ισχυρούς πάτρωνες. Και ταυτόχρονα παρουσιάζεται ως η επιτομή της σοβαρότητας και τεχνοκρατίας, απέναντι σε «λαϊκισμό», «τεμπελιά» και «ανευθυνότητα».

Ζήτω το 13ωρο!

Το 13ωρο σε έναν εργοδότη έγινε νόμος του κράτους, συνεχίζοντας το έργο που με σπουδή επιτελεί η κυβέρνηση για ξήλωμα αργά και σταδιακά όσων κατακτήσεων στην εργασία έμειναν όρθια

Της Αναστασίας Γιάμαλη

Εφεξής, το 13ωρο σε έναν εργοδότη θα είναι νόμιμο. Αυτό προβλέπει ο νόμος πλέον, υπό τον ευφάνταστο κι αποπροσανατολιστικό τίτλο «Δίκαιη Εργασία για όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας- Στήριξη στον εργαζόμενο- Προστασία στην Πράξη». Για να μην υπάρχουν απορίες και για να μην είμαστε αχάριστες κι αχάριστοι εμείς που ζούμε από τη δουλειά μας, με την πρόβλεψη για 13ωρη εργασία, θα μπορούμε να δουλεύουμε και να πλουτίζουμε περισσότερο, έτσι θέλει να μας πείσει η υπουργός κι οι εργοδοτικές οργανώσεις. Για μας το κάνουν, τους το ζητήσαμε λένε και «για να ασπρίσει η μαύρη εργασία» φυσικά. Προς επίρρωσιν, η υπουργός χρησιμοποίησε τα αιτήματα μόλις δύο ενώσεων εργαζομένων στον τουρισμό σε Ηράκλειο και Ρόδο και μίας ασφαλιστικής ένωσης. Θαύμα.

Λίγο λίγο ξηλώνουν το πουλόβερ

Η αλήθεια είναι πως τρία μνημόνια και 6 χρόνια γαλάζιας διακυβέρνησης είχαν αφήσει κάποιες κατακτήσεις και προστασίες των εργαζομένων στη θέση τους, κι είναι σειρά της κυρίας Κεραμέως να τις ξηλώσει κι αυτές για να είμαστε πιο ευέλικτοι και πιο ανταγωνιστικοί. Δεν το κάνει επίτηδες. Οι γαλάζιοι προκάτοχοι της ήταν που κατάργησαν τον βάσιμο λόγο απόλυσης και τη δυνατότητα των εργαζομένων να προσφεύγουν μονομερώς στη διαιτησία, την αντικατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με ατομικές συμφωνίες, τις κατά παραγγελία των αφεντικών συμβάσεις εργασίας, με τις οποίες ο εργαζόμενος τίθεται σε εργασιακή ετοιμότητα για όποτε και όσο τον χρειάζεται η επιχείρηση ακόμη και για κάποιες ώρες ή λίγες ημέρες. Ενώ για το επιχείρημα του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων που συμπυκνώνεται στο «πως κάνετε έτσι, το 13ωρο σε δύο εργοδότες επιτρέπεται και τώρα», η αλήθεια είναι πως και το 13ωρο σε δύο εργοδότες είναι επίσης έργο της κυβέρνησης της ΝΔ [νόμος Γεωργιάδη (Ν. 5053/2023)].

Πρέπει να στήσω μια πόλη. Και πρέπει να την ονομάσω ''Ρωμανία''

Αρχίν΄ αχειλάκι μου και συ γλώσσα ΄πηρέτα
και συ καημένε λογισμέ όσα κι αν ξεύρεις πέ'τα του λαού μας

Του Δημήτρη Βασιλειάδη                     

  

  Από σκόρπιες σκέψεις, ίσως ανώριμες ακόμα, κι όχι συγκροτημένες, είναι χτισμένο το κειμενάκι που θα διαβάσεις παρακάτω. Προϊόν μάλλον της λαχτάρας μου να ειπωθούν καθαρά, κι από ένα χρέος προς το δάσκαλό μου, το Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

    Πάει καιρός που βασανίζει τις σκέψεις μου ένα μεγάλο κατόρθωμα του λαού μας. Ένα από ΄κείνα με τα οποία πρωταντίκρυσε την ιστορία και το απόθεσε, το κληροδότησε -μαζί με άλλα πιο γνωστά- πρόσφορο στην ανθρωπότητα. Μιλώ για τη ''δημιουργία μια πόλης''. 

  Είμαστε ίσως ο μοναδικός λαός που έσπειρε στη διαχρονία του, σε ένα τεράστιο χώρο του πλανήτη, πόλεις (Μεσόγειο, Ασία). Και μιλώ για τη γέννηση μιας πόλης όχι απλά ως οικιστικό φαινόμενο, αλλά ως ένα φαινόμενο που πηγάζει απ΄ την ανάγκη του ανθρώπου για πολιτική και πολιτισμό και εκβάλλει πάλι σ΄ αυτά τα δύο, που υπάρχουν αναγεννημένα και μορφοποιημένα πια, απ΄ την ίδια την πόλη. Το μέγεθος του κατορθώματος  αυτού, του λαού μας, διέλαθε της προσοχής μας, μπορώ να πω πως ξεχάστηκε -για να μη πω πως αγνοήθηκε σαν κάτι το ασήμαντο.

   Και όμως, ο λαός μας είναι δεμένος πεπρωμένα -που θα ΄λεγε κι ο Παπαδιαμάντης- μ΄ αυτό το πολιτικό και πολιτισμικό φαινόμενο σε όλα τα επίπεδα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη σκέψη των μεγάλων στοχαστών και φιλοσόφων του λαού μας.... Να φανταστείς, πως ακόμα και στη επιμνημόσυνη δέηση, η ψυχή του νεκρού, μαζί και όλο το εκκλησίασμα προσεύχεται στο Θεό ''να κάνει το νεκρό Πολίτη του Παραδείσου'' (...Παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με). Ο υμνωδος εδώ, θεωρεί τον Παράδεισο ως την τελειότερη πόλη (ο λαός μας όχι λίγες φορές το θηλυκοποιεί και τον αποκαλεί ''η Παράδεισος'', ίσως γιατί το θηλυκό είναι η ανώτερη μορφή της ομορφιάς και της αρμονίας) και θεωρεί προνόμιο μεγάλο να είναι κάποιος Πολίτης της. Κατά τον αη-Γιάννη το Χρυσόστομο, μετά την Ανάσταση, ''...η ζωή πολιτεύεται'', αποκτά όντως υπόσταση δηλαδή... Τέλος πάντων, θέλω να πω μ΄ όλ΄ αυτά, πως στην παράδοση του λαού μας η πόλη ως φαινόμενο, αποκτά άλλη υπόσταση.