Ο Κρούγκμαν, αναφέρει πως σύμφωνα και με τις μελέτες του Νικ Κραφτς, μπορεί πολλές ευρωπαϊκές χώρες να έχουν χαμηλότερους ρυθμούς δανεισμού στη δεκαετία του 1930 από ότι σήμερα, ωστόσο το Ηνωμένο Βασίλειο είχε υψηλότερους ρυθμούς και ακόμη περισσότερους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. «Πως λοιπόν ρύθμισε το χρέος του; Οχι μέσω της συνταγής της οικονομικής λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης που έχει επιβληθεί τώρα στην Ευρώπη. Αντίθετα, το Ηνωμένο Βασίλειο απάντησε με μια πολιτική ''φτηνού χρήματος'' η οποία είχε ως αποτέλεσμα χαμηλά επιτόκια και μέτριο πληθωρισμό -χρηματοοικονομική καταστολή- με την κεντρική τράπεζα να είναι ''υποταγμένη'' όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στις κυβερνητικές πολιτικές διαχείρισης του χρέους».
Στη συνέχεια, ο Κρούγκμαν παρατηρεί ότι «το υψηλό κυβερνητικό χρέος μπορεί να ήταν και ενός είδους αβαντάζ, στο ότι κατέστησε δυνατή την αξιοπιστία για την ενασχόληση με τις πληθωριστικές πολιτικές. Πριν από μια δεκαετία ο Gauti Eggertsson έκανε μια παρόμοια τοποθέτηση για την Ιαπωνία στη δεκαετία του 1930».
Κλείνοντας, ο γνωστός οικονομολόγος επισημαίνει ότι η σημερινή θέση της Ευρώπης είναι χειρότερη, καθώς «η κεντρική τράπεζα είναι λιγότερο απ 'όλους αφοσιωμένη στις ανησυχίες για την διαχείριση του χρέους, και την ιδεολογία των κανόνων λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής ύφεση - παρά τα κατά καιρούς τρίμηνα ανάπτυξης - και μια πολύ ζοφερή προοπτική».
Ανάρτηση από: http://www.logiosermis.net
