Στα χρόνια πριν από την χρεοκοπία της χώρας, το να συζητάς για την πολιτική δεν ήταν και πολύ δημοφιλές. Αν άνοιγες κουβέντα για πολιτική, είχες τον ανθρωποδιώκτη. Μετά την χρεοκοπία της χώρας, οι πάντες μιλάνε για πολιτική. Βέβαια, ο καθένας όπως μπορεί, και ανάλογα με τα εφόδιά του. Από το φόρεμα της τραγουδιάρας μέχρι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μια κάποια απόσταση.
Οι περισσότεροι Έλληνες μιλάνε για την πολιτική με τον ίδιο τρόπο που μιλάνε στο καφενείο για τον Ολυμπιακό. Οπαδική διάθεση, λεκτικοί τραμπουκισμοί και τα ρέστα.
Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να επιμορφωθούν πολιτικά και το έριξαν στο διάβασμα.
Βέβαια, αν δεν έχεις αγαπήσει από μικρός το διάβασμα, κουράζεσαι, οπότε στο ενάμισι βιβλίο σταμάτησαν.
Φυσικά, αυτό δεν τους εμποδίζει να πετάνε διαρκώς σε όλες τις συζητήσεις όλα όσα διάβασαν –ή μάλλον ό,τι κατάλαβαν αυτοί- από το ενάμισι βιβλίο. Είναι ο φανατισμός του νεοφώτιστου.
Σήμερα, μετά το «ξύπνημα», μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας έχει απογοητευτεί και έχει παραδοθεί.
Δεν είναι αλήθεια πως οι Έλληνες δεν αντέδρασαν μετά την χρεοκοπία της χώρας και την επιβολή των Μνημονίων.
Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού βγήκαν στους δρόμους, διαδήλωσαν, προσπάθησαν να οργανωθούν και να αντιδράσουν.
Πάλεψαν σκληρά σε δρόμους και πλατείες, έφαγαν τα χημικά και πολύ ξύλο.
Πάλεψαν και στους χώρους εργασίας τους. Προσπάθησαν.
Στη συνέχεια, στις εθνικές εκλογές, οι Έλληνες έστειλαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27% και έβαλαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην Βουλή.
Τι άλλο να έκαναν;
Βέβαια, οι εκλογές ήταν η ταφόπλακα στη δυναμική των αντιδράσεων.
Όταν οι Έλληνες έκαναν ξανά κυβέρνηση τα δυο κόμματα που ξέσκισαν την χώρα επί δεκαετίες και την οδήγησαν στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό, ποιος να αντιδράσει πια και για ποιο λόγο; Αφού ήταν ολοφάνερο πως μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιβράβευσε τους εγκληματίες και αδιαφόρησε για την απονομή δικαιοσύνης.
Εγώ, προσωπικά, όταν ακούω κάποιον να παραπονιέται για τη σημερινή κατάσταση, τον ρωτάω τι ψήφισε. Είναι εντυπωσιακό πως περισσότερο γκρινιάζουν αυτοί που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Εντελώς ζώα.
Σήμερα, μετά την υπερπολιτικοποίηση του πληθυσμού της χώρας ύστερα από το σοκ της χρεοκοπίας, έχω την εντύπωση πως επιστρέφουμε σιγά-σιγά στην απολιτίκ κατάσταση που επικρατούσε πριν την χρεοκοπία.
Τώρα δεν είναι το lifestyle που κυριαρχεί αλλά το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία, το απολιτίκ επιστρέφει και έχω την αίσθηση πως στις επόμενες εθνικές εκλογές η αποχή θα σπάσει όλα τα ρεκόρ.
Η εξήγηση που δίνω για την απολιτίκ διάθεση –που διαπιστώνω πως εξαπλώνεται- είναι πως οι πολίτες ήταν πιο έτοιμοι από ποτέ να ακούσουν την αλήθεια αλλά δεν βρέθηκε κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός για να την πει.
Τα ίδια παλιά κόλπα. Καμία αίσθηση της πραγματικότητας και της κατάστασης στην κοινωνία.
Από την άλλη, οι πολίτες δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να μην περιμένουν από τα κόμματα αλλά να οργανωθούν αποτελεσματικά και να γίνουν οι ίδιοι «πολιτικοί ηγέτες».
Θα γίνει κι αυτό.
Απλά, μετά από 20 χρόνια στα μπουζούκια, πάνω στα τραπέζια και μέσα στην τηλεοπτική αποβλάκωση, χρειάζεται κάποιος χρόνος.
Είναι δύσκολο να απαρνηθείς τον παλιό σου εαυτό. Του πελάτη.
Ανάρτηση από: http://pitsirikos.net
