Η τελευταία περίοδος, με τις καταγγελίες για απόπειρα χρηματισμού βουλευτών, που όμως πολύ γρήγορα μπαίνανε στο αρχείο, με τους καταγγέλλοντες να επιμένουν για μηνύσεις, αλλά πολύ γρήγορα κι αυτοί να κάνουν γαργάρα τις καταγγελίες τους μετά την προκήρυξη των εκλογών, γέμισε ερωτηματικά πολύ κόσμο.
Μικρότερα ερωτηματικά ίσως να προκάλεσε ένα άρθρο του Γ.Καραμπελιά στην εφημερίδα του, όπου διατείνονταν πως οι δημοσκοπήσεις που έφερναν την πλειοψηφία , σχεδόν 60% των ερωτηθέντων στις δημοσκοπήσεις, να μην θέλουν πρόωρες εκλογές και να επιθυμούν την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας από την μόλις διαλυθείσα Βουλή,«έδειχναν πολιτική ωριμότητα του ελληνικού λαού».
Η διαπίστωση ήταν ελαφρώς περίεργη, καθώς τον πρώτο καιρό της κρίσης, με άρθρο του πάλι στην εφημερίδα του ο Γ.Καραμπελιάς, αναρωτιόταν «γιατί οι Έλληνες δεν εξεγείρονται» μπροστά στα τόσα που παθαίνουν από την τρόϊκα και την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου. Έδινε μάλιστα ο ίδιος την απάντηση πως αιτία ήταν το γεγονός ότι (οι Έλληνες) είχαν εξαγοραστεί από το σύστημα με υλικά αγαθά, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις κλπ, γεγονός που τους οδηγούσε στην παθητικότητα. Στο κατοπινό διάστημα, πολλοί οπαδοί της «Ρήξης» συνέχισαν να στηλιτεύουν τους «καναπεδάτους», μερικοί μάλιστα με πολύ βαρείς χαρακτηρισμούς.
Έτσι το μόνο λογικό συμπέρασμα για το δημοσίευμα της 18/12/14, είναι πως ο Γ.Καραμπελιάς ετοιμάζεται ξανά να πολιτευτεί. Και η πρώτη ενέργεια κάθε υποψήφιου εθνοσωτήρα, είναι φυσικά η κολακεία του «πόπολου». Έτσι οι «καναπεδάτοι» αποκτούν «πολιτική ωριμότητα». Μόνο που θα πρέπει να θυμηθεί εκείνη την κινέζικη παροιμία που λέει «όταν τα βουβάλια παλεύουν στο βάλτο, τα βατράχια πρέπει να την κάνουν». Εκτός αν καταφέρουν να γαντζωθούν στη ράχη κάποιου βουβαλιού.
Αυτή τη σοφή τακτική υιοθέτησαν οι Οικολόγοι –Πράσινοι ανακοινώνοντας την εκλογική συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και τις εθνικές εκλογές του Μαϊου 2012, τα ποσοστά Οικολόγων στις δημοσκοπήσεις ήταν αρκετά υψηλά, γεγονός που τους έκανε ακατάδεχτους σε οποιαδήποτε συνεργασία. Μπερδεύοντας τ’ αυγά με τις κορδέλες πίστεψαν πως θα είχαν το ίδιο ποσοστό με τις ευρωεκλογές, αγνοώντας πως «στις ευρωεκλογές ο (νέο)έλληνας βγάζει το άχτι του, ενώ στις εθνικές εκλογές ψηφίζει για την πάρτη του».
Το σχεδόν οριακό ποσοστό του 2012, έκαναν τον Γιάννη Παρασκευόπουλο, στέλεχος των Πρασίνων, να κάνει την πικρή δήλωση «φτάνουμε μέχρι την πηγή και δεν μπορούμε να πιούμε νερό». Το νερό φυσικά είναι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αλλά κυρίως η συμμετοχή στην εξουσία και τις πελατειακές σχέσεις.
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Το συμπέρασμα που έβγαλαν οι Πράσινοι, ήταν πως ο λαός ζητούσε «δυναμική αντιπολίτευση». Κι έτσι κάλεσαν τον Β.Πισσία, προσδοκώντας να μαζέψουν μέχρι και αντιεξουσιαστικές ψήφους στις ευρωεκλογές του 2014. μόνο που ο καινούργιος Μεσσίας, τους καπέλωσε αγρίως προκαλώντας διασπάσεις και αποχωρήσεις ωθώντας τους σχεδόν στην εξαφάνιση. Έτσι τώρα γαντζώνονται στη ράχη του ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκώντας μιαν εκλογή από τα «υπόλοιπα» κάποιας κατανομής που θα τους εξασφαλίσει μιαν πολιτική επιβίωση.
Όμως, ότι καινούργιο είχαν να δώσουν οι Οικολόγοι σπαταλήθηκε την περίοδο 1989-1991. σήμερα, καθώς η ιστορία «Κουβέλη» απέδειξε πως «μόνον προσκυνημένα κεφάλια δεν κόβονται», ο Τσίπρας θα αγοράσει τα ρετάλια της Οικολογίας, αφού κι αυτόν τον ενδιαφέρουν ακόμη και τα ψίχουλα στον δρόμο για την αυτοδυναμία.
Ο μόνος χώρος που παραμένει ανεξήγητα σιωπηλός, είναι των λεγομένων «αμεσοδημοκρατών». Κι όμως είναι ο μόνος χώρος που μπορεί να αναταράξει, μέχρι θύελλα να προκαλέσει στον βάλτο ελληνικής πολιτικής ζωής. Το κείμενο του Π.Χασάπη για «τις τέσσερις ερωτήσεις που δεν θέλει να ακούσει ο κ. Τσίπρας», που δημοσιεύθηκε στο μπλόγκ «Προεδρική Δημοκρατία» είναι από μόνο του μια βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού μας συστήματος.
Και μια ομάδα ανθρώπων, ακόμη και μικρή, που θα προκαλούσε θόρυβο και κινητοποιήσεις πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα, συνεχώς και συστηματικά, θα προκαλούσε τριγμούς και αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα. Η Ιστορία έχει να δείξει πολλά παραδείγματα. Εδώ θα αναφέρουμε μονάχα την περίπτωση του Εμίλ Ζολά, που με το «Κατηγορώ» του, κατάφερε να μεταστρέψει τις αντιλήψεις μια ολόκληρης κοινωνίας και φυσικά να πετύχει την απελευθέρωση ενός άδικα καταδικασμένου ανθρώπου.
