Πάρτε με εκ περιτροπής
απ’ τους κήπους στα καζάνια,
θέλω να ‘μαι εφεξής
μάγκας όπως επί γης.
απ’ τους κήπους στα καζάνια,
θέλω να ‘μαι εφεξής
μάγκας όπως επί γης.
Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
«Το ζήτημα της εκ περιτροπής είναι ζήτημα γοήτρου και όχι ουσίας. Αντανακλάται η πολιτική ισότητα στο υψηλότερο θεσμικό επίπεδο. Για αυτό εμμένουν οι ΤΚ και η Τουρκία. Στην πραγματικότητα οι εξουσίες θα είναι στο υπουργικό συμβούλιο, όπου οι Ε/Κ θα έχουν την πλειοψηφία. Ως εκ τούτου δεν κρίνεται από τον γράφοντα ως μείζον ζήτημα, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν διαπραγματευτικό χαρτί για να πάρουμε κάτι άλλο, ενδεχομένως πιο σημαντικό».
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που δημιουργούνται, όποτε υπάρχουν εξελίξεις στο Κυπριακό, είναι ότι εμφανίζονται από το πουθενά «συνταγματολόγοι», οι οποίοι δεν κρίνουν ως μείζονα ζητήματα που ταλανίζουν χρόνια όσους ασχολούνται με το ίδιο το πρόβλημα. Όπως τον Γιάννη Μαρθάρη, μέλος της περιβόητης Ομάδας Κύπρος, που ξύπνησε ένα πρωί κι αποφάσισε να υποβαθμίσει (βλ. παραπάνω απόσπασμα) το ζήτημα της εκ περιτροπής προεδρίας σε «ζήτημα γοήτρου και όχι ουσίας». Για να μην παρεξηγούμαστε, το ξύπνησε ένα πρωί δεν αποτελεί ειρωνείαγια τη σκέψη του αρθρογράφου.
Το ζήτημα είναι ότι (επειδή έχουν περάσει και χρόνια από την εισβολή) ο οποιοσδήποτε έχων βήμα βάζει το δικό του τούβλοστον τοίχο της γελοιοποίησης του Κυπριακού. Είτε καλοπροαίρετα είτε κακοπροαίρετα (βλ. Στέλιος Χατζηιωάννου), υποβαθμίζουν στο κατώτερο επίπεδο ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Το κατασπαράσσουν, το λεηλατούν, το διαλύουν, με σκοπό να φαντάζει παράδεισος η κόλαση της ΔΔΟ.
Σαν έναν άλλο της ΟΚ, εν ονόματι Πάνος Παρράς, που έγραφε: «Έχουμε μάθει σαν λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, να ζούμε χωριστά, να πολιτευόμαστε χωριστά, να εργαζόμαστε χωριστά, να ερωτευόμαστε χωριστά, να παντρευόμαστε χωριστά, να πεθαίνουμε χωριστά. Ο καθένας να διοικεί το σπίτι του, τα ‘σύνορα’ και το ‘κράτος’ του, χωρίς να εξαρτάται από τον άλλον. Πως λοιπόν τώρα ως διά μαγείας θα ανεβάσουμε διακόπτες και εν μία νυκτί να βρεθούμε συμμετέχοντες σε ενιαίο κράτος ωσάν να μη συνέβη ποτέ τίποτα;» Εν τω μεταξύ, μέσα στον εκρηκτικό ενθουσιασμό του, καταρρίπτει και το σάπιο επιχείρημα των διζωνιστών: Αυτό που λέει ότι ΔΔΟ θα πει συνεργασία των δύο κοινοτήτων, αυτό που λέει ότι Ε/κ και Τ/κ θα ζούμε μαζί, θα συνδημιουργούμε, θα κατοικούμε ο ένας στο κρατίδιο του άλλου κλπ κλπ κλπ. Απορριπτικός κι αυτός.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι, επιστρέφοντας στον Γιάννη Μαρθάρη, ότι θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερη προσοχή σε σχολιασμούς ζητημάτων που χρίζουν διαπραγματεύσεων και χρόνων ανταλλαγής απόψεων. Θα ήταν πιο θεμιτό να έγραφε πως πετάει ο γάιδαρος παρά πως η εκ περιτροπής είναι ζήτημα γοήτρου και όχι ουσίας. Αλλά, όταν αντιμετωπίζεται το Κυπριακό λες και η λύση βρίσκεται στο πρόσωπο ενός ευγενέστατου Τούρκου (ή Τ/κ) στρατιώτη κι όχι το αν θα φύγει ή όχι ο στρατιώτης από την Κύπρο, τι να περιμένουμε;
Όσο για την εκ περιτροπής προεδρία, επειδή κάποιοι θυμόμαστε τι πάει να πει δημοκρατία σε τούτο το νησί που καταδυναστεύεται από κομματικούς αρχηγούς και εκλογικά μέτρα, ας διερωτηθεί ο αρθρογράφος και όσοι την αποδέχονται (επειδή κρίνεται ως ελάσσον ζήτημα), τι κοινή πολιτική θα χαράξει ένας Ελληνοκύπριος και ένας Τουρκοκύπριος Πρόεδρος, σε μια εκ περιτροπής διακυβέρνηση και σε ζητήματα όπως π.χ. το Κουρδικό ή το Συριακό. Δεν θα ‘ναι εύκολο τότε, το ένα συνιστών κρατίδιο να πάρει τα μπογαλάκια του και να αφήσει μισή την «Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία» ή πάλι θα φταίνε οι απορριπτικοί Ε/κ; Βέβαια, κάποιοι θεωρούν ότι αυτά θα λυθούν ως διά μαγείας, επειδή Αναστασιάδης και Ακιντζί πίνουν τον καφέ τους με ολίγη ή επειδή είναι κι οι δυο Λεμεσιανοί ή επειδή κοιμούνται κι οι δυο ανάσκελα. Αυτά είναι μείζονα ζητήματα όχι η εκ περιτροπής προεδρία (sic).
Ορισμένοι, φαίνεται, αντιμετωπίζουν ζητήματα επιβίωσης με εντελώς αφελή και επιπόλαιο τρόπο, θεωρώντας κιόλας ότι πετούν εξυπνάδες στον λαό που τους διαβάζει ή που τους ακούει. Όπως την προηγούμενη βδομάδα που λέγανε κάποιοι «σιγά, πως κάνετε έτσι για λίγο νερό» (αναφερόμενοι στον αγωγό του Ερντογάν) και το ανήγαγαν σε πολιτική θέση, έτσι και τώρα, ο Γιάννης Μαρθάρης, «δεν κρίνει την εκ περιτροπής ως μείζον ζήτημα», νιώθωντας μάλιστα ότι προσφέρει στην προσπάθεια για λύση. Ε, αν είναι δυνατόν. Θα ασχοληθούμε ποτέ σοβαρά με το Κυπριακό, θα σταματήσουμε να θάβουμε την αλήθεια για να μη θυμώσει το θηρίο ή θα συνεχίσουμε να θεωρούμε ότι το πρόβλημα είναι ένας μελλοντικός γάμος, που εμποδίζεται από την ασυνεννοησία του ζευγαριού και τις έριδες που πετούν οι «απορριπτικοί» στη φανταστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Ακιντζί (ο γαμπρός;) και κουβαλούν ακόμα οι εδώ και μήνες μεθυσμένες παράνυμφοί του;
Ανάρτηση από: https://antistasitwra.wordpress.com
