Το πόρισμα…

Από το έθνος-κράτος στην υπερδομή των ΜΚΟ

Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*

Στην Αρκαδία, όταν φθινοπωριάζει, ο αέρας κατεβαίνει από το Μαίναλο σαν δροσερή ανάσα που ξεχάστηκε. Από τα 85 χωριά του Δήμου Τρίπολης, μόνο σε 5 θα ανοίξουν τα σχολεία τον Σεπτέμβριο. Οι αυλές χορτάριασαν μέχρι τον ασβέστη, οι πόρτες κλειστές, κι ένα κουδούνι κρεμασμένο που δεν ξέρεις αν είναι μουσικό όργανο ή ενθύμιο. Εκεί, μέσα στη σιωπή, ακούγεται καθαρά μια αλλαγή αιώνα.

Κάποτε το κράτος ήταν υπόσχεση ζωής, ο δάσκαλος, ο γιατρός, ο ταχυδρόμος, ο χωροφύλακας. Τώρα το κράτος έγινε διαχειριστής έργων και μίζας. Δεν είναι μόνο η δημογραφία, αν και αυτή δίνει το πρώτο πλήγμα. Λιγότερα παιδιά, λιγότεροι κάτοικοι, λιγότερες φωνές στις αυλές. Είναι κι εκείνη η αδιόρατη μετατόπιση της πολιτικής μορφής που τη νιώθεις στο πετσί σου πριν καταλάβεις ότι σου ξέρανε την ψυχή.

Από το έθνος-κράτος που έστησε θεσμούς και τους έβαλε παντού για να χωρέσουν όλοι, επιστρέψαμε στις αυτοκρατορίες για να ταΐζουμε τον ηγεμόνα. Σήμερα, αυτό που σχηματικά ονομάζουμε κράτος, μετασχηματίστηκε σε μια υπερδομή-ΜΚΟ. Ευρωπαϊκά ταμεία, προγράμματα, «συνέργειες», ιδρύματα, ανάδοχοι. Η πολιτική έγινε έργο ΟΠΕΚΕΠΕ, προκηρύξεις, παραδοτέα, μίζες. Κι όσο περισσότερα έργα τόσο λιγότερη η αίσθηση της μόνιμης παρουσίας.

Κάποτε, σε ένα χωριό της Τεγέας, η καφετζού μού έλεγε: «Το σχολείο, παιδί μου, είναι σαν καφενείο του μέλλοντος. Αν κλείσει, δεν μαζευόμαστε πουθενά». Δεν μιλούσε για νούμερα, μιλούσε για ρίζες. Γιατί το σχολείο δεν είναι μόνο μάθημα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο το κράτος λέει σε μια κοινότητα «είμαι εδώ και σας στηρίζω επειδή στηρίζομαι σε εσάς».

Βενεζουέλα: “Είμαστε σοσιαλιστές, είμαστε αντιιμπεριαλιστές, κι είμαστε επίσης Τσαβιστές”!

Με αναφορές στον ηγέτη της Μπολιβαριανής επανάστασης Hugo Chavez, μονάδες του στρατού της Βενεζουέλας παρελαύνουν στο Καράκας, ξεκινώντας για τα σύνορα και τις ακτές της χώρας!

Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Βίντεο

00:00

00:18

Η Βενεζουέλα μετά την επιστράτευση του Σαββατοκύριακου, ανέπτυξε τους πρώτους 15.000 στρατιώτες των “Δυνάμεων ταχείας ανάπτυξης” στα σύνορα καθώς τα αμερικανικά πολεμικά πλοία πλησιάζουν.
Οπλισμένους με σκάφη, αεροσκάφη, DRONES.

“Είναι κινητοποίηση για την εγγύηση της ΕΙΡΗΝΗΣ… αν θέλουν να εισέλθουν από τα σύνορα, δεν θα μπορούν”
— Υπουργός
Εσωτερικών της Βενεζουέλας Καμπέγιο.

Στο κάτω βίντεο, το καταδρομικό Iwozima, καταγράφτηκε να αναχωρεί από το ναύσταθμο του Norfolk στις ΗΠΑ, φορτωμένο ελικόπτερα κι αεροπλάνα σαν ναυαρχίδα της αποστολής κατά της Βενεζουέλας.

Πλεονάσματα….

Ο γάμος της χρονιάς

Του πιτσιρίκου

Καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται πια καμένο χαρτί για τους ολιγάρχες της χώρας, είναι έκδηλη η αγωνία των ολιγαρχών να βρεθεί ο αντικαταστάτης του, ώστε αφενός να συνεχίσουν ανενόχλητοι τη μάσα στο πτώμα της χώρας και αφετέρου η Ελλάδα να προσποιείται πως είναι Δημοκρατία, ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία ή σε ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική κοινωνία.

Τα κοινοβουλευτικά κόμματα-μαγαζάκια δεν “τραβάνε” και δεν συγκινούν τους πολίτες του προτεκτοράτου -ούτως ή άλλως, στις τελευταίες εθνικές εκλογές το 40% των πολιτών με δικαίωμα ψήφου απείχαν από τις εκλογές-, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης -που προοριζόταν για αντικαταστάτης του Μητσοτάκη, ή συμπλήρωμα του Μητσοτάκη σε μια κυβέρνηση συνεργασίας- δεν πείθει ούτε τους συγγενείς του και έχει γίνει ανέκδοτο, αφού όλοι ξέρουν πια πως “ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πάει με πουτάvες”.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης -που διαπίστωσε μετά τις υποκλοπές, την υπόθεση Λυγγερίδη και άλλες “αταξίες” του Μητσοτάκη πως ο φίλος του ο Κυριάκος είναι ακατάλληλος- μοιάζει να έχει πειστεί πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι ιδανικός για διάδοχος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία και αυτό είναι λογικό αφού ο Αλέξης Τσίπρας -όπως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης- έχει αποδείξει πως είναι ικανός για όλες τις βρομοδουλειές με χαμόγελο και χωρίς να ιδρώνει.

Τα πάμπολλα ΜΜΕ του Βαγγέλη Μαρινάκη έχουν εξαπολύσει εκστρατεία για να πείσουν και τους πιο δύσπιστους πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο πολιτικός απατεώνας που έγινε πρωθυπουργός το 2015 αλλά ο πολιτικός ηγέτης που θα οδηγήσει την Ελλάδα στον θρίαμβο και θα εκτινάξει το ελατήριο της οικονομίας. Η Ελπίδα ξανάρχεται.

Ραγιαδισμός και κουτοπονηριά στο ελληνικό προτεκτοράτο

Του Στάθη Σαυρόπουλου

H «ευγενής μας τύφλωση» στην περικύκλωση

Να δεχθούμε ότι η Ελλάδα είναι ένα προτεκτοράτο (στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»);

Να το δεχθούμε, διότι είμαστε!

Να δεχθούμε ότι η Ελλάδα φυτοζωεί υπό καθεστώς εντολής (της Ευρωπαϊκής Ένωσης) λόγω μνημονίων; Να το δεχθούμε, διότι φυτοζωούμε!

Ζούμε σε μια Αποικία Χρέους, δηλαδή σε μια χώρα Υποθηκευμένη για 99 χρόνια; Ζούμε! και όσοι επιζήσουν, αν επιζήσουν, θα πάρουν πίσω την Ακρόπολη (το 2114 μ.Χ) από τους εξωγήινους που έως τότε θα έχουν εμφανισθεί και θα έχουν βάλει μια κάποια τάξη στα χρηματιστήρια και τη διανομή ζωοτροφών. 

Σε όποια κατάσταση όμως και αν είναι η χώρα (ή ο χώρος) καθώς πρέπει να κυβερνάται, ώστε να ξέρουν οι Ανθύπατοι απ’  τις ΗΠΑ και οι Πραίτωρες από την Ευρωπαϊκή Ένωση με ποιους έχουν να κάνουν για τη διαρκή λεηλασία της Ελλάδας και του λαού της.

Είναι λοιπόν μάταιο να αναρωτιόμαστε αν βλέπει η κυβέρνηση Μητσοτάκη- Γεραπετρίτη και Γουλιμή την περικύκλωση της Ελλάδας από την Τουρκία, και στο πεδίο και στις διεθνείς σχέσεις.

Το εισόδημα μειώνεται και με την αύξηση του μισθού!

Πηγή: stormseeker/unsplash

Επί ημερών Μητσοτάκη έγινε και αυτό. Ακόμα κι όταν οι μισθοί αυξάνονται, το εισόδημα των εργαζομένων μειώνεται. Και αυτό το παράδοξο είναι αποτέλεσμα κυβερνητικής επιλογής. Το κόλπο είναι απλό. Η διατήρηση των ίδιων εισοδηματικών κριτηρίων για τη χορήγηση επιδομάτων όπως το επίδομα τέκνων και το επίδομα στέγασης.

Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι τελικά ακόμα κι όταν οι εργαζόμενοι δουν αύξηση στον μισθό τους, θα δουν παράλληλα και μείωση στο εισόδημα που μπαίνει στο σπίτι. Τα στοιχεία από τον ΟΠΕΚΑ (Οργανισμός Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης) είναι άκρως χαρακτηριστικά του παράδοξου που έγινε κανονικότητα στην Ελλάδα.

Όπως και τα στοιχεία της Eurostat που καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα είναι στην 3η χειρότερη θέση της ΕΕ λόγω της μείωσης του ακαθάριστου διαθέσιμου εισοδήματος και στην τελευταία θέση όσον αφορά στο ποσοστό αποταμίευσης.

Τι αποκαλύπτουν τα στοιχεία του ΟΠΕΚΑ

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μέσα σε δύο χρόνια οι δικαιούχοι του επιδόματος παιδιών μειώθηκαν κατά 157.000, οι δικαιούχοι του επιδόματος στέγασης κατά 79.190 και οι εγγεγραμμένοι στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα κατά 43.180.

Ο αριθμός των δικαιούχων επιδόματος τέκνων μειώθηκε σε ιστορικό χαμηλό (488.735), ενώ το ίδιο ισχύει και για τους δικαιούχους του επιδόματος στέγασης (οι οποίοι περιορίστηκαν σε 190.999, από 270.193 το 2023).

Τα στοιχεία του ΟΠΕΚΑ δείχνουν ότι την τελευταία διετία οι δικαιούχοι κοινωνικών επιδομάτων μειώθηκαν από το 1,35 εκατομμύριο στο 1,1 εκατομμύριο, δηλαδή κατά 250.000.

Τα δεδομένα αυτά δεν σημαίνουν, βέβαια, ότι η μείωση των δικαιούχων των επιδομάτων έγινε γιατί ξαφνικά ευημερούν, γιατί λόγω των ευεργετικών μέτρων της κυβέρνησης δεν χρειάζονται έξτρα βοήθεια για τα παιδιά του ή για να στεγαστούν. Τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι είναι τόσο χαμηλά τα κριτήρια για τη χορήγηση των κοινωνικών επιδομάτων που ακόμα και μια αύξηση στο μισθό κατά 3%, κάτω από τον πληθωρισμό, βγάζει εκτός επιδομάτων εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.

… Πόλεμος;

Η Μεταφυσική της Ταφής και το Τέλος της Πολιτικής Ιδεολογίας

Του Μάνου Λαμπράκη 

Ο μαρμάρινος κόσμος των ηγετών είναι η τελευταία σκηνή του πολιτικού θεάτρου. Εκεί όπου η σιωπή δεν είναι μόνο φτιαγμένη από πέτρα, αλλά και από νόημα. Δύο ταφικά μνημεία και δύο παρακαταθήκες. Δύο εποχές που δεν συναντήθηκαν ποτέ – παρότι ανήκαν τυπικά στο ίδιο κόμμα. Στον πρώτο, τον τάφο του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι χαραγμένη η φράση: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ». Στον δεύτερο, αυτόν του Κώστα Σημίτη, διαβάζουμε: «Στον εκσυγχρονισμό δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης». Στον πρώτο βλέπεις σταυρό. Στον δεύτερο, μόνο λευκός ορθολογισμός.

Η διαφορά είναι κοσμολογική. Ο Ανδρέας, παρόλες τις αντιφάσεις του, είχε πολιτική οντολογία, ενώ ο Σημίτης είχε τεχνοκρατική μεταφυσική. Ο πρώτος θεμελίωσε ένα σύστημα πατριωτικού λαϊκισμού, που απευθυνόταν στο φαντασιακό του λαού, στο ένστικτο της αυτοδιάθεσης. Ο δεύτερος, εξόρισε το φαντασιακό ως ανορθολογισμό και παρέδωσε τη χώρα στο συμβολικό κεφάλαιο της Δύσης: αριθμούς, δείκτες, συμμορφώσεις. Το «ανήκειν στους Έλληνες» μπορεί να ήταν ρητορική· αλλά το «δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης στον εκσυγχρονισμό» είναι δογματισμός χωρίς ρίζες, χωρίς τέλος, χωρίς θάνατο — και γι’ αυτό χωρίς ζωή.

Έφεδροι στην πόλη της Γάζας: Ήλθον, είδον… ενίκησαν;

Σκίτσα για την κατάληψη μιας ανύπαρκτης πόλης και για τη γενοκτονία που συνεχίζεται…

Oλα είναι έτοιμα στο Ισραήλ για την έναρξη της επιχείρησης για την κατάληψη της πόλης της Γάζας. Μια επιχείρηση με την ονομασία «Άρματα του Γεδεών II», η οποία προβάλλεται ως συνέχιση της επιχείρησης «Άρματα του Γεδεών» του περασμένου Μαΐου.

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Ισραέλ Κατζ, ο οποίος ενέκρινε χθες 20/8 το σχέδιο, έδωσε εντολή για την επιστράτευση 60.000 εφέδρων του ισραηλινού στρατού και είπε: Mόλις ολοκληρωθεί η επιχείρηση, η Γάζα θα αλλάξει πρόσωπο και δεν θα μοιάζει πλέον με το παρελθόν.

Ωστόσο οι έφεδροι του Ολλανδού σκιτσογράφου Maarten Wolterink μόλις αντίκρισαν την πόλη της Γάζας είπαν:

Aυτό οι Άραβες το αποκαλούν πόλη;

Για τον Ευτύχη Μπιτσάκη

Του Σταύρου Μαυρουδέα

«Έφυγε» στις 19/8/2025 ο Ευτύχης Μπιτσάκης, ένας εξαίρετος άνθρωπος, επιστήμονας, πανεπιστημιακός αλλά πάνω από όλα κομμουνιστής.

Το αξιοζήλευτο πολιτικό και επιστημονικό βιογραφικό του δεν χρήζει παρουσίασης καθώς είναι ευρέως γνωστό. Όμως αξίζει να τονισθεί η προσωπική διάσταση του Ευτύχη.

Υπήρξε ένας υποδειγματικός επιστήμονας και δάσκαλος. Με εξαιρετικές σπουδές στο εξωτερικό που όμως γύρισε για να τις προσφέρει στην πατρίδα του. Με πλούσια θεωρητική δραστηριότητα αλλά ταυτόχρονα παραμένοντας ένας εκπληκτικός δάσκαλος που κατόρθωνε με απλότητα αλλά και ακρίβεια να παρουσιάζει σύνθετες έννοιες και θεωρίες – κάτι που σπανίζει ολοένα και περισσότερο σήμερα στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Επιπλέον, ο Ευτύχης ξεχώριζε γιατί κατόρθωσε να ξεπεράσει κατά πολύ τα θεωρητικά όρια της γενιάς του. Με μία νεανικότητα που ξεπερνούσε ακόμη και τους κατά πολύ νεότερους του, συμμετείχε ενεργά και δημιουργικά σε θεωρητικές προβληματικές πολύ νεότερες του.

Σε προσωπικό επίπεδο ο Ευτύχης ήταν πάντα ένα υπόδειγμα, ιδιαίτερα σε καιρούς που πολλαπλασιάζονταν οι «μικροί άνθρωποι» με τους μεγάλους εγωισμούς. Απλός και προσηνής. Κοσμοπολίτης χωρίς να ξεχνά ποτέ τις εθνικές και τοπικές ρίζες του, τις οποίες τόνιζε πάντα με αφοπλιστική ευθύτητα και ίσως κάποια συγκαλυμμένη ειρωνεία απέναντι στις τωρινές ορδές κενόδοξων «φραγκολεβαντίνων». Με υποδειγματική εργατικότητα και αυτοπειθαρχία.

Η συγκλονιστική ομιλία του Ιμπραήμ Τραόρε στον ΟΗΕ. “Η Αφρική δεν είναι το πειραματόζωό σας, η μαριονέτα σας…”:

«Αγαπητοί σύνεδροι, αρχηγοί κρατών, ηγέτες εθνών, σεβαστοί εκπρόσωποι μεγάλων και μικρών εθνών, δεν σας χαιρετώ ως διπλωμάτης καριέρας ή ως άνθρωπος που έχει ανατραφεί για αίθουσες δεξιώσεων και χειραψίες. 

Δεν έρχομαι να σας μιλήσω με την επιδέξια γλώσσα της στιλβωμένης πολιτικής.

 Έρχομαι σε εσάς ως στρατιώτης του λαού μου, ως φύλακας μιας τραυματισμένης χώρας, ως γιος μιας ηπείρου που σήκωσε τον σταυρό του κόσμου, αλλά ποτέ το στέμμα του.

Ονομάζομαι Λοχαγός Ιμπραήμ Τραόρε, Πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο. 

Σήμερα μιλώ όχι μόνο εκ μέρους των 22 εκατομμυρίων ψυχών στη χώρα μου, αλλά και εκ μέρους μιας ηπείρου της οποίας οι ιστορίες έχουν διαστρεβλωθεί, ο πόνος της έχει αγνοηθεί και η αξιοπρέπεια της έχει επανειλημμένα πουληθεί στο βωμό ξένων συμφερόντων.

Η Αφρική δεν είναι ζητιάνος. Η Αφρική δεν είναι πεδίο μάχης. Η Αφρική δεν είναι το πειραματόζωό σας, η μαριονέτα σας, η αποθήκη πρώτων υλών σας. Η Αφρική δεν σηκώνεται για να γονατίσει, αλλά για να σταθεί στα πόδια της. Ακόμα και σήμερα, μπροστά σε αυτή τη μεγάλη συνέλευση εθνών, λέω: "Η Αφρική δεν θα γονατίσει"

Ντοκουμέντα για τον Νίκο Ζαχαριάδη και τον Εμφύλιο Πόλεμο. Ποια η εμπλοκή των Σοβιετικών;

 

Ένα βιβλίο ντοκουμέντο για ένα πρόσωπο που προκαλούσε, προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί πολλές και έντονες συζητήσεις.

Ποιος ήταν τελικά ο Νίκος Ζαχαριάδης και ποιος ο ρόλος του ειδικά στον ελληνικό εμφύλιο; 

Ποια ήταν η πορεία ανόδου και πτώσης του που τον οδήγησε στην αυτοκτονία το 1973 στο απόκοσμο Σουργκούτ της Σιβηρίας, όπου έζησε εκτοπισμένος από τους Σοβιετικούς και στιγματισμένος από το κόμμα του;

Ποια ήταν η ανάμειξη της Σοβιετικής Ένωσης στον Εμφύλιο Πόλεμο; 

Ο Δρ Νίκος Παπαδάτος, Διδάκτωρ Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, υπογράφει το βιβλίο ντοκουμέντο με τίτλο «Νίκος Ζαχαριάδης. Η ζωή και η δράση του μέσα από τα αρχεία του ΚΚΣΕ και της KGB» (εκδόσεις Πεδίο). 

Πάρα πολλά από τα στοιχεία της ιστορικής πορείας του Νίκου Ζαχαριάδη, παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο βιβλίο του Νίκου Παπαδάτου. Όπως η αποκάλυψη της έκθεσης που συνέταξαν προς το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ τα στελέχη του Κώστας Τσολάκης και Κώστας Κηπουρός μετά από συνάντησή τους με τον Νίκο Ζαχαριάδη στο Τιουμέν της Σιβηρίας στις 6 Οκτωβρίου 1967 για να του ανακοινώσουν την απόφαση της 11ης Ολομέλειας (συνήλθε τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου) «που αφορά το άτομό του». Πρόκειται για την απόφαση που έκρινε ότι ο άλλοτε αδιαφιλονίκητος ηγέτης του κόμματος δεν ήταν «ύποπτος» ως συνεργάτης του ταξικού εχθρού και πράκτορας.

Τάσος Ισαάκ: Αθάνατος!

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Στις 11 Αυγούστου του 1996, o Τάσος Ισάακ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από Τούρκους εποίκους, από Τουρκοκύπριους αστυνομικούς και από μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Γκρίζοι λύκοι».

 Μπροστά στα μάτια των μελών της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Και μπροστά στις κάμερες.

•Επειδή είκοσι εννέα χρόνια από τα εγκλήματα οι δολοφόνοι είναι  ατιμώρητοι

•Επειδή η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι η Αλήθεια

• Επειδή κάποιοι θέλουν ντε και καλά να επιβάλουν μια ελληνοτουρκική φιλία που απαιτεί τη λήθη και τον εξαγνισμό του Τούρκου εισβολέα  σε πέντε κράτη της γειτονιάς μας σήμερα, που βασανίζουν φυλακίζουν δημοκράτες στη χώρα τους, γενοκτονούν Κούρδους και κάθε άλλη εθνότητα εντός της επικράτειάς τους.

• Επειδή κανένας θεσμός στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον ΟΗΕ, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, στην Interpol, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για την απονομή της δικαιοσύνης, ας πράξουμε εμείς το αυτονόητο: 

Στέλνουμε παντού τα ονόματα των εγκληματιών,  απαιτούμε τη  σύλληψη, την καταδίκη και την παραδειγματική τιμωρία των φονιάδων.

Η δημοσιοποίηση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης! 

Οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ είναι οι εξής :

Ποιες διακοπές;

Οι απειλές Τραμπ κατά της Ρωσίας και το σχέδιο ταχείας εξόντωσης των Παλαιστινίων

Για ποιο λόγο μοιάζει να θέλει μια κρίση με τη Μόσχα μέσα στις επόμενες μέρες;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου *

Για ποιο λόγο ο πρόεδρος Τραμπ εξαπέλυσε ξαφνικά τελεσίγραφα και διάφορες απειλές κατά της Ρωσίας, για τον επείγοντα χαρακτήρα των οποίων δεν υπάρχει καμία προφανής ερμηνεία; Για ποιο λόγο μοιάζει να θέλει μια κρίση με τη Μόσχα μέσα στις επόμενες μέρες; Μια σοβαρή πιθανότητα είναι ότι ο Τραμπ ενεργεί έτσι κατ’ εντολή Νετανιάχου, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των Ρώσων και όλου του πλανήτη από την εξόντωση, εντός των επομένων ημερών ή λίγων εβδομάδων, όλου ή πάντως του μεγαλύτερου μέρους του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας, πιθανώς και την προσάρτησή της από το Ισραήλ. ⁽¹⁾

Αν άλλωστε αρκετές δυτικές κυβερνήσεις σπεύδουν τώρα να ανακοινώσουν ότι θα αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος αλλά τον Σεπτέμβριο, είναι γιατί θέλουν να μη θεωρηθούν συνυπεύθυνες του τρομακτικού εγκλήματος που ετοιμάζει ο Νετανιάχου εντός του Αυγούστου, αλλά και για να του αφήσουν το περιθώριο να συντρίψει τη Χαμάς και να τους αφήσει να αναγνωρίσουν μια Παλαιστίνη-τέρας! Προφανώς δεν θυμούνται ότι ουδόλως ωφέλησε την υστεροφημία του Ποντίου Πιλάτου το ότι πήγε, την κρίσιμη στιγμή, να πλύνει τα χέρια του. Ότι αυτό είναι το σχέδιο Νετανιάχου αποδεικνύεται από το ότι το Ισραήλ επιτρέπει, σύμφωνα με τα ίδια τα κυβερνητική στοιχεία, την παροχή στη Λωρίδα της Γάζας λιγότερης τροφής από το ελάχιστο αναγκαίο για επιβίωση. Ο μέσος Παλαιστίνιος στη Γάζα έχει στη διάθεσή του λιγότερη τροφή από τους κρατουμένους στα στρατόπεδα του Άουσβιτς, του Νταχάου κλπ.

Είσαι το θύμα και το μολυβένιο στρατιωτάκι της κάθε Πόπης...

Του Κυκλοθυμικού

Την επόμενη φορά που θα σβήνεις από την ζέστη ή θα τουρτουρίζεις από το κρύο αλλά δε θα σου φτάνουν τα λεφτά να ανάψεις το κλιματιστικό.

Την επόμενη φορά που θα δουλεύεις 10 και 12 ώρες την ημέρα με κίνδυνο να καταρρεύσεις από το άγχος και την κούραση ή να διαμελιστείς σε κάποιο εργατικό «ατύχημα» και παρ’ όλα αυτά, όλες αυτές οι θυσίες δε θα αρκούν για να πληρώσεις τα βασικά σου έξοδα.

Την επόμενη φορά που θα πηγαίνεις στο νοσοκομείο και θα ξαπλώνεις σε ράντζο και δε θα έχεις γιατρό και νοσηλευτές να σε φροντίσουν γιατί δεν φυτρώνουν στην Ελλάδα λεφτόδεντρα.

Την επόμενη φορά που θα φοβάσαι μήπως πέσει κανένα ντουβάρι στο κεφάλι της κόρης σου στο σχολείο ή μήπως πέσει ο γιος σου από το παράθυρο στη σχολή γιατί δεν τους χωράει η αίθουσα και κάθεται στο περβάζι.

 
Την επόμενη φορά που θα περιμένεις 17 λεπτά για μετρό ή ηλεκτρικό χωρίς κλιματισμό ή 50 λεπτά για λεωφορείο στους 45 βαθμούς.

 
Την επόμενη φορά που θα νιώσεις λίγος κι ανίκανος γιατί δε μπορείς να πας το παιδί σου για διακοπές έστω για 5 μέρες.

H Ρωσία, ο αγώνας ζωής και θανάτου, η παντοτινή οφειλή της Ελλάδας

Του Ηλία Παπαναστασίου

Αναρωτιέται κανείς για την ερμηνεία του φαινομένου, για την αιτιολογία μιας μαζικής αντι–ρωσικής ψύχωσης και υστερίας εναντίον των Ρώσων που έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά και θυμίζει συλλογική ψύχωση, επαναλαμβανομένη τακτικά στην ιστορία. Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε –συνοπτικά– τρεις βασικούς πυλώνες ερμηνείας της αντι–ρωσικής υστερίας:

 

(α) Η Ρωσία αποτελεί έναν τεράστιο –τον μεγαλύτερο παγκοσμίως– γεωγραφικό χώρο έθνους-κράτους που δεν θεωρείται «αφομοιωμένος» και «ενταγμένος» στη «Δυτική» –ουσιαστικά αμερικανική– Γεωστρατηγική διάταξη οικονομικών συμφερόντων. Ναι μεν ακολούθησε την «οικονομία της αγοράς» δηλαδή τους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ναι μεν μετατράπηκε σε «κράτος–παρία» κατά την περίοδο του μεθύστακα Γιέλτσιν –1991 έως 1999– όμως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Βλαδίμηρο Πούτιν (1999) και της Προεδρίας από τον ίδιο (2000), φάνηκε από την πρώτη στιγμή πως η περίοδος των εξευτελισμών, υποτιμήσεων, γελοιοποιήσεων της αμερικανοτραφούς Δύσης σε βάρος της Ρωσίας άρχισε να παίρνει τέλος. Η περίοδος Πούτιν χαρακτηρίζεται σαν περίοδος μιας γενικής ανασυγκρότησης, οικονομικής μεγέθυνσης, ιδεολογικής και ψυχολογικής ανάκαμψης σε τεράστιο βαθμό, όλα δε τα προαναφερθέντα κρίθηκαν σαν «λίαν επικίνδυνα» και «ανατριχιαστικά»« για την παντοδυναμία των ΗΠΑ δηλαδή της «αμερικανοπλασμένης Δύσης» και όχι της «Δύσης γενικά» όπως βαυκαλίζονται οι «Δυτικοί» να την αποκαλούν! Στα 25 χρόνια του 21ου αιώνα η Ρωσική Ομοσπονδία δυνάμωσε εξαιρετικά και αυτό σήμανε όχι απλώς «καμπανάκι συναγερμού» αλλά –κυριολεκτικά– την «Καμπάνα του Αγίου Βαρθολομαίου», ειδικότερα για τις ΗΠΑ και την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

 

«Κάποιος», «κάπως», «κάποτε» θα έπρεπε να «κόψει την φόρα» στην αναγεννημένη Ρωσία που λειτουργεί πλέον σαν αντίπαλος –και ισοδύναμος– πόλος, σαν «αντίπαλο δέος» στην Αμερικανική Ηγεμονία που βρίσκεται ήδη σε παρακμή. Η πλήρης ενδυνάμωση της Ρωσίας με τον Πούτιν θυμίζει την πλέον ακμαία φάση τής τότε παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης (1945-1955). Οι ΗΠΑ δεν χρειαζόντουσαν «αντίπαλο δέος» αλλά απόλυτη ηγεμονία στον πλανήτη και υπακοή στα κελεύσματά τους! Τόσο, μα τόσο απλά! (Γεωστρατηγικός λόγος)

 

Την έλεγαν Αύρα...

Κώστας Πατλακίδης

Έχει μεγάλη διαφορά η είδηση «Αυτοπυρπολήθηκε μια 67χρονη» από το «Αυτοπυρπολήθηκε η Αύρα Γρηγορίου, δημοσιογράφος, επειδή δεν είχε να φάει». Δεν έχει;

Γιατί η δεύτερη είδηση μας συνδέει με την πραγματικότητα, που είναι μια πολιτική πράξη, επί της ουσίας. Μας συνδέει με τον Δημήτρη Χριστούλα και την πλατεία Συντάγματος το 2012, αλλά και με παλαιότερους, όπως ο Κώστας Γεωργάκης που αυτοπυρπολήθηκε σε πλατεία της Γένοβας το 1970 καταγγέλλοντας την Χούντα....

_____***_____

Κλεμάνς Ζαβιτσάνου

-Δεν ανήκε στο βαρύ δημοσιογραφικό πυροβολικό που συναγελάζεται με τα γκουβέρνα και τα επιχειρηματικά λόμπι και αποτελεί βασική παρουσία σε δεξιώσεις και ομιλίες και σε thin tank που διαμορφώνουν απόψεις και πολιτική.

-Δεν βρέθηκε μαζί τους σε κότερα και σε λαμπερά γκαλά.

-Δεν έγινε έμμισθη σύμβουλος υπουργών. 

-Δεν μπήκε το όνομά της σε καμία λίστα Πέτσα. 

-Δεν βρέθηκε να καταθέτει εκατομμύρια σε μαύρες σακούλες στις τράπεζες και με βίλες στην Ελβετία και στο Μονακό.

Πέθανε κραυγάζοντας "δεν έχω να φάω".

Αν μια γυναίκα με τέτοιο βιογραφικό "Εθνος", "Γυναίκα", "Ερτ","Οικ.Ταχυδρόμος" "Ελ.Τύπος", "Ελευθεροτυπία"....καίγεται ζωντανή στην καρδιά της Αθήνας, κάτι έχει καεί μέσα σε όλους μας.

Η ΕΣΗΕΑ αντί να έχει βγει στα κάγκελα και να κραυγάζει περιορίζεται στα τυπικά συλλυπητήρια, τα μέσα σιωπούν ένοχα, ελάχιστοι συνάδελφοί της, παρ ότι εργάστηκε σε πάρα πολλά έντυπα μέσα, αναφέρθηκαν σ ένα τόσο τραγικό γεγονός. 

Διαβάζω παντού πως είχε "ψυχολογικά προβλήματα" και με αυτό το στίγμα "γραφικός ή προβληματικός" ξεμπερδεύουν.

Ποιος άνθρωπος που βιώνει αστεγία και πείνα δεν αποκτά ψυχολογικά προβλήματα?. 

Ζούμε στις κοινωνίες που όποιος -όπως αναφέρουν έντυπα μέσα ενημέρωσης και συνάδελφοί της που την γνώριζαν- " Στην πορεία της ζωής της επέλεξε να διαβεί δύσβατα μονοπάτια με γνώμονα τις αρχές και τα πιστεύω της, τα οποία συχνά προπορεύονταν της εποχής της", επιλέγει αυτό το μονοπάτι καταλήγει μόνος, περιθωριακός, ένα ακόμα δείγμα στο περιθώριο στατιστικού σφάλματος.

____****____