Του Γιώργου
Και ξαφνικά ένα πρωί ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις σε
ζωντανή σύνδεση ένα νεοφασίστα – νεοναζί να χαρίζει τρία μπουκέτα (όχι
λουλούδια ) σε μία γυναίκα εκπρόσωπο κόμματος πρώην και εκ νέου υποψήφια
βουλευτη .
Σε κάποιους από εμάς που καιρό τώρα μιλάμε για τον εκφασισμό
σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας το γεγονός αυτό δεν προκάλεσε καμία
έκπληξη. Οι παρενέργειες ωστόσο του γεγονότος είναι αυτές που με αναγκάζουν να
μιλήσω για μία ακόμη φορά.
Έκπληκτος διαπίστωσα μετά τις μπουνιές στην Κανέλλη τα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης, όπως το φέισμπουκ και το τουίτερ, να παίρνουν φωτιά. Σχόλια
του τύπου «Αυτός είναι ο φασισμός» , «Να
ποιους ψηφίσατε», «Να τους χαίρεστε αυτούς που επιλέξατε» κτλ. γράφονταν σχεδόν
ταυτόχρονα από χιλιάδες πολίτες που μέχρι χθες που έπεσαν για ύπνο δεν είχαν
παρατηρήσει τίποτα γύρω τους. Χιλιάδες πολίτες που μέχρι χθες αναρτούσαν σχόλια
ΜΟΝΟ για τα πλάνα του Σαββατοκύριακου, το φαγητό που έφαγαν, την καψούρα τους
που τους παράτησε, το νέο τραγούδι του Ρουβά κτλ, ξαφνικά άρχισαν όλοι μαζί να
μιλούν για τον φασισμό.
Δύο πράγματα θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η ξαφνική
αντίδραση και τα δύο είναι αρνητικά. Το πρώτο, το λιγότερο πιθανό και το πιο
επικίνδυνο, είναι πως η κοινωνία είχε καταλάβει πως μεγάλο μέρος της είχε
εκφασιστοποιηθεί αλλά δεν αντιδρούσε. Απλά συνέχιζε την ζωή της. Το δεύτερο, το
πιο πιθανό αλλά εξίσου επικίνδυνο είναι πως η κοινωνία δεν είχε πάρει είδηση
πως ο φασισμός διαπότισε την καθημερινότητά της και ένα πρωί ξύπνησε με τη
ναζιστική γροθιά στη μάπα της.
Δυστυχώς αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός συστήματος που ποτέ
δεν μας εκπαίδευσε να φιλτράρουμε κριτικά όσα συμβαίνουν γύρω μας και όσα μας
σερβίρουν ως γεγονότα και αλήθειες. Γιατί αν είχαμε την ικανότητα συνολικά ως
κοινωνία να σκεφτόμαστε, τα σχόλια και οι αντιδράσεις μας ενάντια στον φασισμό
που μας διαποτίζει, θα έπρεπε να είναι καθημερινά και να επικαλύπτουν τις
αναρτήσεις για τα πρωταθλήματα του Θρύλού.
Πρώτα ήταν οι ένστολες έννομες ομάδες των ματ. διας, δέλτα
που με την ανοχή του κράτους (πασοκ, νδ, λαός) εδώ και δυόμισι χρόνια μοιράζουν
επί πληρωμή από τον έλληνα φορολογούμενο μπουκέτα, γκλοπιές, κλοτσιές και
ασφυξιογόνα χημικά σε κάθε νέο, γέρο, γυναίκα, παιδί, απεργό, άνεργο,
εργαζόμενο που τολμά να διεκδικήσει τα
δικαιώματά του. Στη συνέχεια ήταν οι από κοινού εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της
αστυνομίας με τους συμμορίτες της χρυσής αυγής κατά των διαδηλωτών, των
μεταναστών, των απεργών κτλ. που αν δεν υπήρχε το διαδύκτιο να λειτουργεί ως
αντιπληροφόρηση δεν θα γίνονταν ποτέ γνωστές. Στη συνέχεια ο φασισμός μπήκε
επίσημα στα χείλη των μεγάλων πολιτικών ανδρών μας. Ο Χρυσοχοίδης άνοιξε
στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, ο Λοβέρδος μίλησε για τις αλλοδαπές
οροθετικές πόρνες, που μόλυναν με τον ιό του έιτζ την ελληνική οικογένεια, ο
Σαμαράς, ο Βενιζέλος έβαλαν στην κυβέρνηση τον κύριο Καρατζαφέρη,
υπουργοποίησαν τους φασίστες – ακτιβιστές της άκρας δεξιάς, τους «κυρίους»
Βορίδη και Γεωργιάδη και έκαναν πρώτο θέμα της πολιτικής ατζέντας τους το
μεταναστευτικό όχι ως ζήτημα που
χρειάζεται δίκαιη επίλυση αλλά ως πρόβλημα που ευθύνεται για όλα τα δεινά της
ελληνικής κοινωνίας. Και από κοντά τα καθεστωτικά προπαγανδιστικά μέσα μαζικής
ενημέρωσης αναπαρήγαγαν στο πολλαπλάσιο τον νέο αυτόν φασιστικό λόγο. Καμία
αντίδραση σε όλα αυτά όμως, ούτε στα καθημερινά μαχαιρώματα και τις απόπειρες
δολοφονίας κατά των συμπολιτών μας μεταναστών, φοιτητών, αγωνιστών της
αριστεράς κτλ.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να είμαστε στο λεωφορείο και να
ακούμε χωρίς να αντιδρούμε τον διπλανό μας να μιλάει για κλέφτες αλβανούς, για
βιαστές πακιστανούς, για βρομιάρες πουτάνες, για λαθραίους ανθρώπους (Λαθραία
είναι τα εμπορεύματα άμυαλοι, όχι οι άνθρωποι). Κάπως έτσι ο νεοφασιστικός
πολιτικός λόγος των κομμάτων εξουσίας και η νεοφασιστική προπαγάνδα των μ.μ.ε
διαπότισε την καθημερινότητά μας και άρχισε να αναπαράγεται από τα χείλη μας.
Σαν κάτι τραγουδάκια, που όταν τα ακούς στο ραδιόφωνο για πρώτη φορά λες, μα
καλά τι μαλακία τραγούδι και μετά από δύο μήνες που το παίζουν όλα τα
ραδιόφωνα, γιατί έχουν πληρωθεί να το αναπαράγουν, φτάνεις να το τραγουδάς
φωναχτά και να το χορεύεις με έκσταση.
Και ξαφνικά μια μέρα ξυπνάς και ακούς την κυρία Φώφη Γεννηματά
να καταδικάζει τον φασισμό. Σα να μην
ήταν μέρος αυτού του εκφασισμού η ίδια, το κόμμα της, οι υπουργοί της, οι
δυνάμεις ασφαλείας της. Και ξαφνικά ξυπνάς και ακούς τον κύριο Κομανέτσι (από
τις πολλές κωλοτούμπες) – Σαμαρά να καταδικάζει τον φασισμό. Αυτός που
περισυνέλεξε στην πολυκατοικία του και καθιέρωσε ως πρωτοκλασάτα στελέχη της νδ
τον φασίστα Άδωνι και τον Ναζί ακτιβιστή Βορίδη. Και ξαφνικά ξυπνάς και ακούς
τον ακροδεξιό λαικιστή Καρατζαφύρερ να ζητάει συγνώμη για τον φύρερ. Και ξαφνικά μια μέρα ξυπνάς και ακούς το ΚΚΕ
να μιλάει κατά του φασισμού. Το ΚΚΕ που δεν έχει συμμετάσχει επίσημα όλο αυτό
το διάστημα των 2,5 χρόνων σε καμία αντιφασιστική διαδήλωση και δεν έχει
εκφέρει κανένα επίσημο λόγο για τα κρούσματα των φασιστικών δολοφονικών
επιθέσεων κατά των μεταναστών, των
απεργών, των διαδηλωτών και άλλων αριστερών σχημάτων που δεν ελέγχει. Ακούς μόνο
να λέει συμπορευθείτε μαζί μας. Μόνο μαζί μας μπορείτε να διεκδικήσετε τα
δικαιώματά σας. Αν δεν έρθετε μαζί μας εμείς δεν μπορούμε να σας
συμπαρασταθούμε. Ακόμα και σήμερα μετά τα μπουκέτα που τους μοίρασε η χρυσή
αυγή αυτό είπαν. Έτσι κατέληγε η ανακοίνωσή τους. Διορθώστε την ψήφο σας, συμπορευθείτε
μαζί μας. Ακόμα δεν έχει κατάλαβει η ηγεσία του ΚΚΕ οτι δεν έχει ανάγκη ο Λαός
να συμπορευθεί μαζί της αλλά εκείνη έχει ανάγκη να συμπορευθεί με τον Λαό.
Και τα παπαγαλάκια της «ενημέρωσης»; Αχ αυτά τα παπαγαλάκια.
Αυτά που κάνουνε γαργάρα τα μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, την δράση των
χρυσαυγητών, την δράση των ένστολων συμμοριών της προστασίας του καθεστώτος (με
συγχωρείτε του πολίτη). Αυτά τα παπαγαλάκια που αναπαρήγαγαν τις φωτογραφίες
των οροθετικών γυναικών και την προστασία των ανήμπορων γυναικών από τα
παλικαριά της χρυσής αυγής στον άγιο παντελεήμονα. Αχ αυτά τα παπαγαλάκια,
ξαφνικά μια μέρα ξυπνάς και τα παρακολουθείς αναγκασμένα να μιλάνε για κανα δυο
μέρες κατά του φασισμού. Γιατί αυτό το ανεγκέφαλο πρωτοπαλίκαρο τους χάλασε το
σχέδιο και άρχισε να μοιράζει γροθιές σε ζωντανή αναμετάδοση. Αυτός που ήταν ο
μόνος χρυσαυγίτης που επιτρεπόταν να εμφανίζεται στα τηλεοπτικά πάνελ, γιατί
είχε λόγο υποτίθεται και ήταν εγκρατής και δεν ήταν σαν τους υπόλοιπους που
εκλέχθηκαν άξεστος - μπράβος - φασίστας – ναζιστής.
Και ξαφνικά μια μέρα ξυπνάς και παρακολουθείς μια κοινωνία εκφασιστοποιημένη,
να εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τον εκφασισμό της. Έκπληκτη σαν την κυρία
Γεννηματά , τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά να αναφωνεί μα πως είναι δυνατόν; Πως φτάσαμε
ως εδώ; Που πάμε; Τι είναι αυτά τα πράγματα; Και να καταδικάζει. Να καταδικάζει
όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό της. Να μην μπορεί να αντιληφθεί πως
χειραγωγήθηκε και πως επέτρεψε να εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού. Σε ένα μόνο θα
συμφωνήσω με την Λιάνα. Δεν θα απολογηθώ εγώ για την κοινωνία είπε. Αν επιθυμεί
να την εκπροσωπούν Ναζί έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να το κάνει. Δεν θα
απολογηθώ εγώ για την επιλογή της κοινωνίας. Εγώ θα πολεμήσω αυτήν την επιλογή.
Εγώ απλά Λιάνα, θα προσθέσω κάλλιο αργά παρά ποτέ και
εύχομαι να αντιληφθεί η ηγεσία σου πως όλοι οι αγώνες πρέπει να δίνονται μαζί
με την υπόλοιπη κοινωνία και όχι με το κομμάτι της εκείνο που την αναγνωρίζει
ως ηγέτη της.
εμού του ιδίου
07/06/12
