Για να καταλάβεις τι ποιόν κρύβει κάποιος, πρέπει να του αναστατώσεις λίγο τις ιδέες και τον τρόπο που βιοπορίζεται.
Ο λεγόμενος ιδιώτης βγάζει αγκάθια. Κρατά εσόδων-εξόδων και έχει μίσος για το υπαλληλίκι. Η ύπαρξή του συνοψίζεται εν πολλοίς στα πλήκτρα της ταμειακής μηχανής. Θεωρεί πως είναι ο μαστός που δίνει γαλατάκι στην κοινωνία. Η κιτσαρία της σεμνότητάς του έχει υψηλό βαθμό πολλαπλότητας. Παραληρεί όταν η κουβέντα έρχεται στις νόρμες και τα κεκτημένα κατακτήσεων. Το έμαθαν πια και στην Κύπρο. Οι αγώνες, οι μάχες, οι εμφύλιοι πρέπει να μείνουν ως στάμπες σε μπλουζάκια ή ως στεγνωμένες ουτοπίες σε ντι βι ντι.
Ο ιδιώτης έχει την ιδιωτία κορώνα στο κεφάλι του και την αγορά θυγατέρα, έτοιμος να την προστατέψει με τη ζωή του απ’ τους κακόβουλους δούλους εργάτες. Ψάχνει τον αντίπαλο αλλού. Όχι στον καθρέφτη του. Βγάζει σπυριά όταν ακούει για παροχές, κοινοτισμό και μεθυσμένους κατωτέρων τάξεων. Αυτός διαχειρίζεται τον αλκοολισμό του στο ρετιρέ ή στη μεζονέτα κι όχι στα ουζερί και τις παμπ. Έχει συχνά μαζί του ραβίνο συνεργάτη για να κρατιέται δημόσια και να δίνει εικόνα οργανωμένου βαθειά. Έχει έμβλημα το λογότυπο της επιχείρησης. Το πηγαίο τσιτάτο του διαφημιστικού. Θέλει πελάτες για να χτίσει τον σωβινισμό της μοναδικής του περίπτωσης.
Το μέτρο της διαφορετικότητάς είναι τα φράγκα. Περίτεχνο σπίτι, έργα τέχνης, υπονοούμενα, συμμαχίες για να ξεχωρίζει από πλέμπα, μαστόρια, μισθωτούς, χαμάληδες. Είναι ο στρατός του Λοβέρδου και του Βορίδη. Ο χαϊδεμένος των καθεστώτων. Ο πατριάρχης της συναλλαγής. Ο ακομμάτιστος αλλά βαθύτατα κομματικός που μπερδεύει δολίως την ελευθερία του ανθρώπου με την ελευθερία της αγοράς. Το σκέλεθρο που θέλει να ξεχαρβαλώσει την εργασία. Που δίνει 7 ευρώ την ώρα στον υπάλληλο καθηγητή του φροντιστηρίου του ή δεν επιτρέπει στην πωλήτρια τού μαγαζιού του να καθίσει σε καρέκλα. Ο ευυπόληπτος που μαντρώνει Πακιστανούς στις φυτείες της φράουλας και στα κολαστήρια της οικοδομής.
Όλα κρίνονται. Όλα αξιολογούνται. Αξία έχει ό,τι φέρνει κέρδος. Μαθαίνω με τα λεφτά μου. Kάνω έρωτα με τα λεφτά μου. Με τα λεφτά μου αγοράζω λίγη άβυσσο βαρβαρότητας. Για να λαδώσω, να βάλω άλλους να φροντίσουν το παιδί και το γέρο. Η δουλεία δεν είναι ντροπή αλλά εσύ, τσιγγάνε, θα μου μαζεύεις τα σκουπίδια. Εσύ Βουλγάρα, θα με ερεθίζεις. Εσύ νέγρο θα με διασκεδάζεις.
Τώρα πια τέλειωσαν οι κομμουνιστικές υπερβολές: τα εφάπαξ, οι αποζημιώσεις, τα θωρηκτά Ποτέμκιν, ο Σοστακόβιτς. Τώρα δουλεία (;) και ΤV. Ζήτω το νέο, υγιές ΠΑΣΟΚ, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Κώστας Χατζηδάκης. Οι Γερμανοί που θα μας βάλουν σε σειρά. Το ΝΑΤΟ που θα φέρει δημοκρατία και φτηνό πετρέλαιο στα ρεζερβουάρ του πολιτισμού. Ο Ισραηλινός νερουλάς που πάει να ξεδιψάσει τα ορφανά της Λιβύης. Οι προϊστάμενοι, οι διευθυντές, οι σύμβουλοι. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις της κυβέρνησης.
Και εμείς, με τα μούτρα κατεβασμένα και τις τσέπες αδειανές, περιμένουμε να περάσουν οι καταστροφικές νύχτες του τελευταίου πολέμου…
Ανάρτηση από:http://www.intellectum.org
