Διαβάζω τακτικά τα όσα δημοσιεύονται στον ΟΙΣΤΡΟ. Τα άρθρα τα σχετικά
με το κυπριακό είναι η αλήθεια ότι με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Τα τελευταία του Λευτέρη
Ριζά και η δεύτερη ανοικτή επιστολή του Κυριάκου Μελέτη προς τον ΣΥΡΙΖΑ, έθεσαν
και πάλι ένα κρίσιμο ερώτημα και διαπίστωση: ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ
για το Κυπριακό και η ύπαρξη μέσα στις γραμμές του μιας πέμπτης φάλαγγας που δουλεύει
ακατάπαυστα και συστηματικά ενάντια στην υπόθεση της Κύπρου.
Γνωρίζω, επίσης, ότι κάποιοι
«εισέδυσαν» στον ΣΥΡΙΖΑ για να ενισχύσουν την πατριωτική και αριστερή του πτέρυγα.
Η αλήθεια είναι ότι ο αριστερό-πατριωτικός εισοδισμός δεν ενόχλησε καθόλου τον σύνολο
ΣΥΡΙΖΑ. Δεν απασχόλησαν πότε τα κεντρικά του όργανα με την προβολή των ιδιαίτερων
απόψεων και θέσεων τους πάνω στα εθνικά προβλήματα και ιδιαίτερα στο Κυπριακό. Δεν
απάντησαν ποτέ και πουθενά στους γνωστούς εθνομηδενιστές και πολέμιους του κυπριακού,
τη στιγμή μάλιστα που αυτοί συστηματικά, μαχητικά και επιθετικά προβάλλουν τις απόψεις
τους. Οι κ.κ. Ριζάς και Μελέτη πολύ σωστά κάνουν και αναφέρονται σε αυτούς με τα
ονόματα τους. Η εντός του ΣΥΡΙΖΑ «πατριωτική-αριστερά» δεν ξέρουμε από ποιους αποτελείτε.
Ούτε έχουμε διαβάσει ή ακούσει κάπου την ελάχιστη πολεμική της προς την πέμπτη φάλαγγα
που δρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τελικά η συμπεριφορά τους αφορά αυτούς τους ίδιους
και το πώς καταλαβαίνουν την πολιτική πράξη τους. Από το πώς δηλαδή εφαρμόζουν στη
ζωή τις αρχές της «φιλοσοφίας της πράξης»[1]
Χωρίς καμία απολύτως έκπληξη διάβασα τις δηλώσεις του «χαρισματικού»
προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συνάντηση του με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας
κ. Ν. Αναστασιάδη, για τις εξελίξεις και τη λύση του Κυπριακού (4/4/14). Σε αυτές
ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μας πληροφορεί ότι ο κ. Ν. Αναστασιάδης τον ενημέρωσε για
τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό – δηλαδή για την πορεία και το περιεχόμενο
των συνομιλιών του με τον Ερόγλου – τον πρόεδρο του ψευδοκράτους της κατεχόμενης
από τα τουρκικά στρατεύματα Βόρειας Κύπρου. Μετά την ενημέρωση ο κ. Τσίπρας, βαθύς
γνώστης του Κυπριακού, δήλωσε ότι:
«είχαμε την ευκαιρία να επανακαταθέσουμε τις πάγιες θέσεις
του κόμματός μας για τη στήριξη διαδικασιών και συνομιλιών, στην κατεύθυνση
της επίτευξης μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης για το Κυπριακό, που για μας δεν είναι
άλλη από την προοπτική μιας δικοινοτικής, διζωνικής, ομόσπονδης Κυπριακής Δημοκρατίας,
με μία κυριότητα, μία ιθαγένεια, χωρίς τρίτους εγγυητές και χωρίς ξένα στρατεύματα.»
Πάγια θέση του κόμματος του
λοιπόν η αποδοχή των τετελεσμένων από την εισβολή και κατοχή της Β. Κύπρου από τα
τουρκικά στρατεύματα. Καμιά αναφορά στα αρχικά ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ για αποχώρηση
των στρατευμάτων εισβολής-κατοχής. Ούτε ως προαπαιτούμενο για την συνέχιση των συνομιλιών.
Δηλαδή αυτό που υποστήριξε πολύ σωστά και ο Μανώλης Γλέζος[2], ούτε καν λήφθηκε
υπόψη από τον πρόεδρο του «κόμματος των μελών του».
Δεν θα επαναλάβω τι σημαίνει
Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία – τα έχουν εξηγήσει πολύ καλά οι τακτικοί αρθρογράφοι
του ΟΙΣΤΡΟΥ. Απλά να προσθέσω εδώ αυτό που με ανησυχία επισημαίνει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» (τ.234, 10-4-14), σε άρθρο του με τον χαρακτηριστικά απαισιόδοξο
τίτλο «Θα επιζήσει η Κυπριακή Δημοκρατία;»: «Σε μερικούς μήνες το κυπριακό κράτος
θα παύσει πιθανότατα να υπάρχει ως συγκροτημένο, ανεξάρτητο, κυρίαρχο, δημοκρατικό
κράτος».
Αν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο,
η ευθύνη θα πέφτει στην πολιτική ηγεσία της Κύπρου – ο Αναστασιάδης τάχθηκε το
2004 ανοιχτά και μαχητικά υπέρ του σχεδίου Ανάν – και σε αυτήν συμπεριλαμβάνουμε
και το ΑΚΕΛ[3] και
φυσικά και τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας που τάχθηκαν κι αυτά υπέρ του σχεδίου
Ανάν και η κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία 60 τουλάχιστον χρόνια.
Ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής πια
αριστεράς κ. Τσίπρας από ό,τι φάνηκε έμεινε ενθουσιασμένος από την ενημέρωση του
από τον ανανικό πρόεδρο της Κύπρου και σύμφωνος με το ξεπούλημα της. Ποιος ακόμα
αμφιβάλλει για το ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό. Μα οι θέσεις του
Γ.Μηλιού, Σίσσυς Βωβού, Νάσου Θεοδωρίδη, Σίας Αναγνωστοπούλου, Δημοσθένη Παπαδάτου
- Αναγνωστόπουλου κλπ κλπ.
Η πατριωτική αριστερά εντός
του ΣΥΡΙΖΑ απλά παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και κάνει την πάπια.
[1] Δανείζομαι εδώ τον χαρακτηρισμό του μαρξισμού ως «φιλοσοφία
της πράξης» από τον Γκράμσι. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι σωστός, αλλά δεν θα
μας απασχολήσει εδώ.
[2] Μ ΓΛΕΖΟΣ «Με το πιστόλι στον κρόταφο, δηλαδή με την παρουσία του
κατοχικού στρατού, χωρίς εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ δεν μπορεί να γίνει συζήτηση
και να υπάρξει επίλυση», ομιλία του σε εκδήλωση για Κυπριακό που διοργάνωσε η εφημερίδα
«ΔΡΟΜΟΣ», βλ. 16/3/14, αρ, φ. 205
[3] Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος το έχει δείξει πολύ καθαρά στο βιβλίο
του «Η Κύπρος σε παγίδα», εκδ. Α.Α.ΛΙΒΑΝΗ, καθώς και στη συνεχή αρθρογραφία του
για το Κυπριακό.
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
