Καλά τα γέλια και οι ειρωνείες με την «αριστεροσύνη» της κυβέρνησης και με τις υποσχέσεις Τσίπρα, όμως πλέον τα περιθώρια τελειώνουν. Ως πότε θα γελάμε με το «ρε τους μαλάκες, πώς την πατήσαμε έτσι και τους πιστέψαμε;». Εντάξει, είμαστε μαλάκες και τους πιστέψαμε την πρώτη φορά. Τη δεύτερη, όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν συνειδητά και δικαίως το Μαξίμου διαμηνύει σε κάθε τόνο «ήξεραν τι ψήφιζαν».
Και πολλοί από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη, καλά κάνουν και τον υπερασπίζονται σήμερα. Αυτό πιστεύουν, αυτό κάνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Χρόνος άλλος δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ χόρεψε τον χορό της Σαλώμης και πέταξε πλέον και το έβδομο πέπλο του.
Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της αρχής στην εξουσία που κέρδιζε τη συμπάθεια επειδή θύμιζε ζαλισμένο κοτόπουλο. Είναι ένας στεγνός μνημονιακός φορέας, που καθημερινά εκφράζει την πίστη του στις «μεταρρυθμίσεις» στην πράξη και κοροϊδεύει ξεδιάντροπα τους πολίτες στα λόγια.
Το τι έκαναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επί 40 χρόνια στην εξουσία το γνωρίζουμε όλοι καλά. Ως πότε όμως αυτό θα είναι άλλοθι για να συνεχίζει ακριβώς τα ίδια η κυβέρνηση της αριστερής εθνικοφροσύνης; Κι άραγε, χρειάζεται άλλοθι; Όχι βέβαια! Δεν την ενδιαφέρουν πια.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Αθανασίου, βγήκε να μας πει ότι «Πρέπει όμως από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση να ζητήσουμε συγγνώμη διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν και έπρεπε να κάνουμε κάτι».
Να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Γιαννίτση ο οποίος επίμονα αρνιόταν να απαντήσει σε ερωτήσεις βουλευτών σχετικά με το ποσό που έχασαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία από τη φούσκα του Χρηματιστηρίου! Να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Σημίτη ο οποίος έχει την πλήρη ευθύνη για τη δημιουργία και τη στήριξη της φούσκας του Χρηματιστηρίου στην οποία τα Ασφαλιστικά Ταμεία έχασαν 464,6 δισ. δραχμές. Το επόμενο βήμα ρε Νάσε Αθανασίου είναι να ζητήσουμε συγγνώμη και από τον Βενιζέλο επειδή κακολογήσαμε το PSI.
Στο καπάκι και πριν συνέλθουμε από την αθώωση Σημίτη, έρχεται ο πρώην Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινός πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ να μας πει ότι «η Αριστερά πρέπει να απελευθερώσει την κοινωνία απ’ τον κρατισμό, ο οποίος κατατρώει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία». Όρθιος σηκώθηκε και χειροκροτεί ο Κούλης του Μητσοτάκη!
Και επιτίθεται ο Σύντροφος Πιτσιόρλας σε όσους απέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ «να βλέπουν στις ιδιωτικοποιήσεις ξεπούλημα των ασημικών» με το επιχείρημα ότι «κύμα αποκρατικοποιήσεων σαρώνει τον πλανήτη και άρα δεν πρόκειται για φαινόμενο που έχει να κάνει μόνο με αδύναμες οικονομίες ή όσες βρίσκονται σε Μνημόνια». Ζητωκραυγάζει ο Άδωνις, ζητά να σταματήσουν οι εκλογές στη ΝΔ, βρέθηκε νέος άξιος αρχηγός της. Ο Πιτσιόρλας!
Κι ανακαλύπτει ο Σύντροφος Μεταρρυθμιστής Πιτσιόρλας ότι «εάν η κυβέρνηση τολμήσει να εφαρμόσει ένα σχέδιο μεταρρυθμιστικών τομών, τότε όλος αυτός ο κόσμος της Αριστεράς που σήμερα δεν βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έχει επιφυλάξεις και κριτική διάθεση, θα συνταχθεί ξανά και εάν γίνει αυτό το πρώτο βήμα, τότε οι όροι συζήτησης τόσο με Το Ποτάμι όσο και με το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξουν». Το βρήκαμε και το ζητούμενο, λοιπόν. Να συμπορευθούν ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. Βουρκώνει ο Σόιμπλε μέσα στην αγκαλιά του Γιούνκερ.
Όσοι ακόμη και σήμερα μπορούν να υπερασπιστούν ως Αριστερά αυτή την Αριστερά, δικαίωμά τους. Καλά κάνουν. Το κάνουν εντελώς συνειδητά και γνωρίζοντας πλήρως την πορεία που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπόλοιποι τι κάνουμε;
Όποιος θέλει να συμψηφίζει τους διορισμούςέτσιγουστάρω των υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με αυτούς του σημερινού υπουργού Υποδομών, Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος χώρεσε 21 συμβούλους και συνεργάτες στο πολιτικό γραφείο του την ώρα που η απόφαση ίδρυσης του γραφείου του προέβλεπε μόνο 7, καλά κάνει και συμψηφίζει. Δικαίωμά του.
Όποιος θέλει να συμψηφίζει τα βολέματα συγγενών και φίλων των υπουργών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ με το βόλεμα του συντρόφου της Δούρου και του συζύγου της Καφαντάρη, καλά κάνει. Δικαίωμά του. Απλώς καλό είναι να θυμάται ότι οι άλλοι, οι κακοί, ήταν 40 χρόνια στην εξουσία ενώ αυτοί, οι καλοί, είναι κάτι μήνες. Και ήδη πρόλαβαν να μάθουν να διορίζουν και ήδη πρόλαβαν να μάθουν την αλαζονεία της Εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον καθόλου πλάκα. Οι ΑΝΕΛ δεν είχαν ποτέ πλάκα, εξ αρχής ήταν επικίνδυνοι. Όμως ακόμη και η επικοινωνιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ακόμη και το διαίρει και βασίλευε των εργαζόμενων που ήταν η βασική πρακτική των προηγούμενων, δείχνει να βολεύτηκε στη λογική των ΦλαμπουροΠαππάδων του Μαξίμου, θυμίζοντας όλο και περισσότερο ΓιαννοπουλοΛαλιώτηδες του παρελθόντος.
Μέσα στην ακόμη μεγαλύτερη σφαγή των εισοδημάτων των εργαζομένων που έρχεται, μέσα στην απόγνωση των μακροχρόνια άνεργων, μέσα στα λουκέτα που συνεχίζουν να μπαίνουν με τον ίδιο ρυθμό, βγήκαν οι του Μαξίμου να υποσχεθούν αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους εξοργίζοντας – και δικαίως αν ήταν αλήθεια- τους εξαθλιωμένους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Οι «αυξήσεις» που μοιράζει όμως το Μαξίμου στους δημόσιους υπαλλήλους είναι μία ακόμη υπόσχεση που «θα υλοποιηθεί σε βάθος τετραετίας» – την οποία οι συνθήκες δεν θα επιτρέψουν, φυσικά – και αφορά σε δίευρα για τους πτυχιούχους ΤΕΙ και ΑΕΙ ώστε να … νιώσουν πιο ξεχωριστοί από εκείνους των κατώτερων βαθμίδων ανεξαρτήτως χώρου και φύσης εργασίας, παραγωγικότητας και άλλων κριτηρίων. Ξαναπανηγυρίζει ο Κούλης του Μητσοτάκη που δικαιώνεται η πολιτική του.
Μόνο που χέστηκε η νοσηλεύτρια των ΤΕΙ αν πάρει αύξηση 2 ή 3 ευρώ τον μήνα σε βάθος τετραετίας. Αυτό που θέλει είναι συναδέλφους. Να μην έχει την ευθύνη μόνη της για 10 δωμάτια γεμάτα ασθενείς. Να μη δουλεύει ασταμάτητα χωρίς ρεπό και με λιγότερες από 12 ώρες ανάπαυσης ανάμεσα στις βάρδιες της. Χέστηκε για τις άχρηστες υποσχέσεις που τη στήνουν απέναντι σε άλλους εργαζόμενους. Αυτό που την καίει είναι ότι στα 67 της χρόνια θα ξεσκατώνει συνομηλίκους της και θα βαράει νυχτερινά. Όποιος θέλει να δικαιολογεί ως αριστερές επιλογές αυτές τις πρακτικές, δικαίωμά του και καλά κάνει.
Το θέμα είναι μ’ εμάς τους υπόλοιπους τι γίνεται. Θα φύγει αυτή η γαμημένη αμηχανία από πάνω μας; Θα δούμε την πραγματική εικόνα πίσω από τις ανδρεϊκές ατάκες ενδεδυμένες με τη «φρεσκάδα» του Αλέξη Τσίπρα; Θα καταλάβουμε τι έρχεται κατά πάνω μας; Και εν πάση περιπτώσει, είμαστε ικανοί να αναρωτηθούμε «τι στον πούτσο κάνουμε για να σωθούμε;» ή το πήραμε απόφαση να βαυκαλιστούμε με την υπόσχεση «εμείς μόνο θα σας τον ακουμπήσουμε λίγο επειδή είμαστε αριστεροί και καλά παιδιά»;
Ανάρτηση από: http://kartesios.com
