–
Όταν ετσιθελικά και με τους διατεταγμένους (153) θα περάσει η καρμανιόλα και όταν, βεβαίως, αρχίσουν να μπαίνουν στους λογαριασμούς οι συντάξεις, οι δις-μορφοι τερατολόγοι ακάθεκτοι θα συνεχίζουν το «παραμύθι». Σαν τίποτε να μην συνέβη (έντεκα μειώσεις έγιναν, στη δωδέκατη θα σταματήσουμε;)
–
Το «παραμύθι» όμως έχει και συνέχεια (εκτός από κοντά ποδάρια): Εθνική σύνταξη στα 384 ευρώ, συν 266 το ανταποδοτικό κομμάτι σύνολο 650 ευρώ (και όχι 600, βεβαίως), συν την επικουρική την οποία δεν προσδιόρισε ο κύριος επί των τιμών (επικουρική ήταν και πάει) για να καταλήξει στο «οι συντάξεις είναι εγγυημένες» και με τη βούλα από τον φερέγγυο εγγυητή. Όστις, μεταξύ των άλλων εγγυήθηκε και την κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο.
–
Όπως επίσης και το αμίμητο : «ή εμείς, ή αυτοί» (κι αυτό εγγυημένο ήταν). Που πληροφορηθήκαμε εμβρόντητοι ό,τι δεν το έλεγε στα σοβαρά. Ενώ εμείς οι αχρείοι τον παίρναμε στα σοβαρά (και οι παρ’ ημών «εμείς», εν μια νυκτί εγένοντο «αυτοί», και έτι χειρότερο).
Και συνωμότησαν (παρά φύσιν) αριστεροί και εργοδότες για τα δίκαια των εργαζομένων (πλήρης σύμπνοια, τι άλλο έχουμε να δούμε). Κάνοντας την καρδιά τους πέτρα οι μεν, ώστε τα ταμεία να πληρώνουν συντάξεις και του χρόνου όπως μας πληροφόρησε ο κ. Γενικός, και οι δε, όπως συνηθίζουν το ‘ριξαν στο γιαλό.
–
Ένα τοις εκατό αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, τριάντα η μείωση των συντάξεων (τι δεν καταλαβαίνεις;). Σωστή επικοινωνιακά η συνομολόγηση των καπιταλιστών. Ποσώς και τους ενδιαφέρει ποιος κυβερνά. Εφόσον δεν θίγονται τα συμφέροντα τους.
–
Όλοι πρέπει να βοηθήσουν στην αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Άλλοι από τα ανεξέλεγκτα κέρδη τους, άλλοι με το πολυτιμότατο αίμα τους (αν ποτέ το καταλάβεις). Να περισσέψουν χρήματα για τα προαπαιτούμενα της τετρόϊκας. Για την απασχόληση, τσιμουδιά.
–
Νέοι άνεργοι προσθέτονται καθημερινά στο μακρύ κατάλογο που έγινε βουνό ολόκληρο. Η βάση του μεγαλύτερη από τον κάμπο της Λάρισας και η κορυφή του ψηλότερη απ’ τον Όλυμπο. Ιδού η οριστική λύση του ασφαλιστικού.
–
Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι συν τους ανασφάλιστους απασχολούμενους αλλά και τους άνεργους αυτοαπασχολούμενους που, μάλιστα, καλούνται να πληρώσουν τις εισφορές τους με προσαυξήσεις γιατί δεν είχαν να τις πληρώσουν στην ώρα τους. Τσιμουδιά για την ανεργία και για την αυξανόμενη φτώχεια.
–
Τα κέρδη των επιχειρηματιών να ευημερούν (μέσω Βουλγαρίας) και, βεβαίως, και οι τραπεζίτες δια των σωτηρίων κεφαλαιοποιήσεων και των καθεστωτικών αποκεφαλίσεων εργαζομένων και συνταξιούχων. Αλλά είπαμε. Αριστερή κυβέρνηση έχουμε, ας μην μεμψιμοιριάζουμε.
–
Ο λαός (δηλαδή εμείς) είναι στην εξουσία. Μέσω των εκπροσώπων της και αντιπροσώπων μας. Στα χέρια μας βρίσκεται η εξουσία, κυβέρνηση, βουλή και υπουργία. Το κράτος απ’ άκρου εις άκρον και η περιουσία του, κινητή και ακίνητη.
–
Εμείς ορίζουμε τις τύχες μας. Είμαστε αυτεξούσιοι. Είμαστε ανεξάρτητοι. Είμαστε ελεύθεροι να προγραμματίζουμε τη ζωή μας και να λογαριαστούμε με τα θέλω και δεν θέλω μας κι αν είναι σωστά καλώς, αν δεν είναι να τα αλλάξουμε όλα. Εμείς! Αλλά φευ, όνειρο ήταν και πάει. Σκέτος εφιάλτης. Που τέλειωσε πριν την ώρα του.
–
Για ν’ αρχίσει η πραγματικότητα που καθυστερούσε όσο κρατούσε ακόμη το όνειρο. Μια πραγματικότητα άλλων. Που την αρνηθήκαμε σ’ εκείνους που προσπάθησαν να μας την επιβάλουν με τρόπους βάρβαρους όπως αυτοί γνωρίζουν και να μας «εκβαρβαρίσουν».
–
Έφυγαν τα βαρίδια, δεκατέσσερα τον αριθμό προσφάτως. Έφυγε και το βάρος του «Αστέρα» για να σηκωθεί το αερόστατο, που παραμένει καθηλωμένο. Έπεται συνέχεια στην αποβαρίδωση. Το βάρος του λιμένα θα ελαφρύνει κι άλλο το αερόστατο για να απογειωθεί που έλεγε και ο Σαμαράς, αλλά αντί για την οικονομία απογειώθηκε ο ίδιος.
–
Ντριιιν το τηλέφωνο: Από την τάδε εταιρεία για το δάνειο στη δείνα τράπεζα. Σας ενημερώνουμε ό,τι η συνομιλία μας καταγράφεται. Έχετε ληξιπρόθεσμες δόσεις του δανείου σας. Φροντίστε να τις τακτοποιήσετε για να αποφύγετε τα δυσάρεστα.
–
Τέρμα και η βοήθεια απ’ τη σύνταξη του γονιού στον άνεργο γιο, μη οικονομικά ενεργό κατά Βαρεμένο και βαρεμένο ξώφαλτσα απ’ το αριστερό αστροπελέκι που, αν τον έβρισκε στο δόξα πατρί, οκνηρό και ακαμάτη θα χαραχτήριζε τον άνεργο. Στην εξώπορτα στέκει έτοιμος να μπουκάρει χωρίς να χτυπήσει το κουδούνι ο εφιάλτης.
–
Επέστρεψε με άλλο πρόσωπο. Το ίδιο αποκρουστικό. Μπήκε στο αυλάκι και όποιον πάρει ο χάρος. Το πρόσωπο μεταλλάχτηκε σε προσωπείο. Οι ερωτοτροπίες της πρώτης φορά με τον καπιταλισμό ενεργοποίησαν το φίλτρο και το προσωπείο κόλλησε στο πρόσωπο σαν τον χιτώνα του Ηρακλή.
–
Οι πόνοι εκ του προσωπείου, που σχίζει τις σάρκες, και η απόγνωση που γεννά η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν θα κάψουν το πρόσωπο αλλά τον λαό. Η παρ’ υμών αριστερά έθεσε τέρμα (ως η Δηιάνειρα στο άκουσμα του θανάτου του Ηρακλή) στην συνταγματική κυριαρχία. Παραχωρώντας το δικαίωμα νομοθέτησης σε εχθρικές για τον τόπο δυνάμεις.
Όλοι πρέπει να βοηθήσουν στην αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Άλλοι από τα ανεξέλεγκτα κέρδη τους, άλλοι με το πολυτιμότατο αίμα τους (αν ποτέ το καταλάβεις). Να περισσέψουν χρήματα για τα προαπαιτούμενα της τετρόϊκας. Για την απασχόληση, τσιμουδιά.
–
Νέοι άνεργοι προσθέτονται καθημερινά στο μακρύ κατάλογο που έγινε βουνό ολόκληρο. Η βάση του μεγαλύτερη από τον κάμπο της Λάρισας και η κορυφή του ψηλότερη απ’ τον Όλυμπο. Ιδού η οριστική λύση του ασφαλιστικού.
–
Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι συν τους ανασφάλιστους απασχολούμενους αλλά και τους άνεργους αυτοαπασχολούμενους που, μάλιστα, καλούνται να πληρώσουν τις εισφορές τους με προσαυξήσεις γιατί δεν είχαν να τις πληρώσουν στην ώρα τους. Τσιμουδιά για την ανεργία και για την αυξανόμενη φτώχεια.
–
Τα κέρδη των επιχειρηματιών να ευημερούν (μέσω Βουλγαρίας) και, βεβαίως, και οι τραπεζίτες δια των σωτηρίων κεφαλαιοποιήσεων και των καθεστωτικών αποκεφαλίσεων εργαζομένων και συνταξιούχων. Αλλά είπαμε. Αριστερή κυβέρνηση έχουμε, ας μην μεμψιμοιριάζουμε.
–
Ο λαός (δηλαδή εμείς) είναι στην εξουσία. Μέσω των εκπροσώπων της και αντιπροσώπων μας. Στα χέρια μας βρίσκεται η εξουσία, κυβέρνηση, βουλή και υπουργία. Το κράτος απ’ άκρου εις άκρον και η περιουσία του, κινητή και ακίνητη.
–
Εμείς ορίζουμε τις τύχες μας. Είμαστε αυτεξούσιοι. Είμαστε ανεξάρτητοι. Είμαστε ελεύθεροι να προγραμματίζουμε τη ζωή μας και να λογαριαστούμε με τα θέλω και δεν θέλω μας κι αν είναι σωστά καλώς, αν δεν είναι να τα αλλάξουμε όλα. Εμείς! Αλλά φευ, όνειρο ήταν και πάει. Σκέτος εφιάλτης. Που τέλειωσε πριν την ώρα του.
–
Για ν’ αρχίσει η πραγματικότητα που καθυστερούσε όσο κρατούσε ακόμη το όνειρο. Μια πραγματικότητα άλλων. Που την αρνηθήκαμε σ’ εκείνους που προσπάθησαν να μας την επιβάλουν με τρόπους βάρβαρους όπως αυτοί γνωρίζουν και να μας «εκβαρβαρίσουν».
–
Έφυγαν τα βαρίδια, δεκατέσσερα τον αριθμό προσφάτως. Έφυγε και το βάρος του «Αστέρα» για να σηκωθεί το αερόστατο, που παραμένει καθηλωμένο. Έπεται συνέχεια στην αποβαρίδωση. Το βάρος του λιμένα θα ελαφρύνει κι άλλο το αερόστατο για να απογειωθεί που έλεγε και ο Σαμαράς, αλλά αντί για την οικονομία απογειώθηκε ο ίδιος.
–
Ντριιιν το τηλέφωνο: Από την τάδε εταιρεία για το δάνειο στη δείνα τράπεζα. Σας ενημερώνουμε ό,τι η συνομιλία μας καταγράφεται. Έχετε ληξιπρόθεσμες δόσεις του δανείου σας. Φροντίστε να τις τακτοποιήσετε για να αποφύγετε τα δυσάρεστα.
–
Τέρμα και η βοήθεια απ’ τη σύνταξη του γονιού στον άνεργο γιο, μη οικονομικά ενεργό κατά Βαρεμένο και βαρεμένο ξώφαλτσα απ’ το αριστερό αστροπελέκι που, αν τον έβρισκε στο δόξα πατρί, οκνηρό και ακαμάτη θα χαραχτήριζε τον άνεργο. Στην εξώπορτα στέκει έτοιμος να μπουκάρει χωρίς να χτυπήσει το κουδούνι ο εφιάλτης.
–
Επέστρεψε με άλλο πρόσωπο. Το ίδιο αποκρουστικό. Μπήκε στο αυλάκι και όποιον πάρει ο χάρος. Το πρόσωπο μεταλλάχτηκε σε προσωπείο. Οι ερωτοτροπίες της πρώτης φορά με τον καπιταλισμό ενεργοποίησαν το φίλτρο και το προσωπείο κόλλησε στο πρόσωπο σαν τον χιτώνα του Ηρακλή.
–
Οι πόνοι εκ του προσωπείου, που σχίζει τις σάρκες, και η απόγνωση που γεννά η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν θα κάψουν το πρόσωπο αλλά τον λαό. Η παρ’ υμών αριστερά έθεσε τέρμα (ως η Δηιάνειρα στο άκουσμα του θανάτου του Ηρακλή) στην συνταγματική κυριαρχία. Παραχωρώντας το δικαίωμα νομοθέτησης σε εχθρικές για τον τόπο δυνάμεις.
–
Εξ ιδίων κατέστη παρένθεση η παρ’ υμών αριστερά.
Εξ ιδίων κατέστη παρένθεση η παρ’ υμών αριστερά.
–
Η παρ’ ημών, δεν χωράει σε προσχεδιασμένα καλούπια. Πολύ δε περισσότερο, σε παρενθέσεις.
Η παρ’ ημών, δεν χωράει σε προσχεδιασμένα καλούπια. Πολύ δε περισσότερο, σε παρενθέσεις.
Ανάρτηση από: http://pantelonikampana.blogspot.gr
