Πριν μια εικοσαετία περίπου, μπήκε για τα καλά στη ζωή μας το γυναικείο μαγιό τύπου στρινγκ. Αρχικά ως εικόνα σε χαρτί, με θηλυκά εξωτικά μοντέλα τα οποία πόζαραν ημίγυμνα για τα ημερολόγια της Michelin που κοσμούσαν και κοσμούν ακόμη κάθε κατάστημα ελαστικών ή γκαράζ αυτοκινήτων που σέβεται τον εαυτό του. Μετά, στην καρδιά της δεύτερης διακυβέρνησης Κληρίδη, το στρινγκ από εικόνα ημερολογίων έμπαινε δειλά δειλά στην κυπριακή πραγματικότητα, αφού ο γυναικείος πληθυσμός στις πιο ιν παραλίες του τόπου, όπου συχνάζουν τουρίστες ξένοι και τουρίστες ντόπιοι που το παίζουν ξένοι, σε ένα άλμα χειραφέτησης και προόδου, έδειχνε δημόσια όσο το δυνατόν περισσότερο κώλομπορούσε, επεδίωξε να γίνει όσο το δυνατόν πιο πιστό αντίγραφο των ημερολογίων της Michelin… Από τότε, μάλιστα, ο ανδρικός πληθυσμός που σύχναζε και συχνάζει στις παραλίες αυτές έχει μεταβάλει τον βιολογικό του μηχανισμό, προκειμένου να μην τον περάσουν για βλάχο, παίζοντάς το αδιάφορος στη θέαση ημίγυμνων, λουσμένων στα λάδια γυναικών που φορούσαν στρινγκ και περνούσαν κουνάμενες σεινάμενες από μπροστά του, και αυτός διάβαζε Τηλεώρες! Και κάπου στην καρδιά της δεύτερης διακυβέρνησης Κληρίδη, έγινε συνείδηση ότι θα συνεχίσουμε τις ζωές μας χωρίς S-300 στον τόπο και στα μαγιό μας, γιατί έτσι πρόσταζε ο εξευρωπαϊσμός της δημόσιας κωλοφάνειας στις παραλίες, ο αντιμιλιταρισμός, η λογική των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ο φεμινισμός.
Όμως, τότε το μαγιό στρινγκ ηττήθηκε στην Κύπρο από αυτό το ενοχλητικό κομμάτι του λαού μας που «χαρακτηρίζεται από συντηρητισμό», κατά που λεν αυτοί που ξέρουν. Παρά το πέρασμα στο μέλλον που σημειώθηκε από την πρώτη στη δεύτερη διακυβέρνηση Κληρίδη, από το κακό παλιό στο καλό νέο, από την Κλαίρη Αγγελίδου στον Αβέρωφ επί παραδείγματι ή από τον Γιαννάκη Μάτση στον Αναστασιάδη, αυτός ο κόσμος της ενδοχώρας, ο συντηρητικός, δεν ακολούθησε και άρχισε τους αφορισμούς και τα ανέκδοτα για τα μαγιό στρινγκ: «παλιά παραμέριζες το ρούχο για να δεις λίγο κώλο, τώρα παραμερίζεις τον κώλο για να δεις λίγο ρούχο». Ανάγκασε, λοιπόν, τους εξουσιαστές να εξακολουθούν να το παίζουν πατριώτες μέχρι να αλλοτριωθεί λίγο ακόμη το πόπολο, μέχρι να αποδεχτούμε την εικόνα των ημερολογίων της Michelin ως κυπριακή πραγματικότητα, μέχρι η δημόσια κωλοφάνεια να μας γίνει συνείδηση. Έκανε όμως λάθος υπολογισμούς η εξουσία και ξαφνικά, το 2004, από τα πρώτα κιόλας μπάνια μετά την 24η Απριλίου, ακόμη και στις ιν παραλίες τα μαγιό στρινγκ ήταν εξαφανισμένα από τους κώλους των Κυπραίων. Ηττήθηκαν και υπήρχαν μόνο ως ανέκδοτα και ως εικόνες στα ημερολόγια. Κάποιοι λένε ότι τα είδαν εκείνο το καλοκαίρι του 2004 στην Αγία Νάπα. Είναι αλήθεια, φορέθηκαν, ωστόσο ήταν σε αγγλικούς κώλους, χωρίς να διευκρινίζεται αν ήταν αντρικοί ή γυναικείοι. Το μαγιό στρινγκ και η δημόσια κωλοφάνεια διατηρήθηκε στην Κύπρο μόνο μέσω των αγγλικών κώλων.
Και ξαφνικά, το καλοκαίρι του 2016, που μπαίνουμε δειλά δειλά σε ακτίνα λύσης (φευ), η δημόσια κωλοφάνεια σε κυπριακούς και όσο το δυνατόν καλοσχηματισμένους κώλους επανεμφανίζεται πιο σοφή και πεπειραμένη από την εποχή του στρίνγκ. Το ΜΠΡΑΖΙΛΙΑΝ είναι το νέο κωλοφανειακό μαγιό και είναι όπως το νέο σχέδιο λύσης, με ίδια φιλοσοφία αλλά άλλο περίβλημα και άλλο όνομα από το παλιό. Ο γυναικείος πληθυσμός της μαρτυρικής μεγαλονήσου δείχνει πιο χειραφετημένος από ποτέ με το μπραζίλιαν και έχει κατακλείσει τις παραλίες δείχνοντας κώλο με φοβερή αυτοπεποίθηση και ακομπλεξάριστα. Η στάση του αντρικού πληθυσμού της Κύπρου σε σχέση με το μπραζίλιαν δηλώνει μεν εξευρωπαϊσμό, αλλά χρειάζεται λίγη ακόμη προσπάθεια, γιατί κάποιοι ανεπίδεκτοι ακόμη επιμένουν να καυλώνουν στη θέαση γυναικών που το υποστηρίζουν. Η εξουσία ξέρει ότι η δημόσια κωλοφάνεια τύπου στρινγκ απέτυχε γιατί, όπως και το Ανάν, άφηνε εκτεθειμένο μεγάλο μέρος του κώλου και του τόπου αντίστοιχα, ήταν απότομη η επιβολή του και δεν έλαβε υπ’ όψιν κομμάτια και χαρακτηριστικά του συντηρητικού λαού μας και τώρα προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς του με κάτι πιο… μπραζίλιαν.
Ωστόσο, είτε με μπραζίλιαν είτε με τάνγκα, είτε με Ανάν είτε με κάτι άλλο, ο κώλος μας είναι εκτεθειμένος.
Χρίστος Πέτρου
Χριστίνα ή Θάνατος
Υ.Γ.: H εξουσία καλά κάνει να γνωρίζει ότι οι Κυπραίοι σε εθνικά θέματα έχουν ακόμη στο μυαλό τους, έστω θολό, το όριο μεταξύ της κωλοφάνειας και του κωλοπιασίματος…
Ανάρτηση από: https://efimeridaenosis.wordpress.com
