Η σημερινή κυβέρνηση δεν έκανε ουσιαστικά τίποτε άλλο, από το να σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της Ελλάδας προδίδοντας τους Έλληνες, όπως όλα τα προηγούμενα κόμματα – ενώ η ανακύκλωση των σκόπιμα αυθαίρετων υπερβολών των Γερμανών δεν εξυπηρετεί καθόλου την πατρίδα μας, αλλά τους πιστωτές της.
«Η Ελλάδα όχι μόνο διέκοψε αλλά και αντέστρεψε τις μεταρρυθμίσεις κατά το πρώτο μισό του 2015, επεισόδιο που κοστολογείται έως 200 δις €, δήλωσε ο κ. Ρέγκλινγκ. Ενόψει της ολοκλήρωσης του τρίτου Μνημονίου την προσεχή Δευτέρα, εκτιμά πως η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο ώστε να γίνει βιώσιμη και ανταγωνιστική οικονομία, αλλά με προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει να εκσυγχρονίζεται και να ανοίγει. «Πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί», προσθέτει, σημειώνοντας πως τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «μεταρρυθμιστές» που τον έχουν διαβεβαιώσει ότι υποστηρίζουν τους μακροπρόθεσμους στόχους που έχει θέσει το πρόγραμμα στήριξης.Σε μια έμμεση αιχμή δε για την εποχή Βαρουφάκη, ο διευθυντής του ESM αναφέρει πως μετά τα γεγονότα του πρώτου εξαμήνου του 2015, οι Ευρωπαίοι έμαθαν εμπειρικά ότι μπορούσαν να βασίζονται στους «πιο σημαντικούς έλληνες συνομιλητές» τους, τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον αναπληρωτή του Γιώργο Χουλιαράκη. «Νομίζω είναι δικαιολογημένο να πούμε ότι η Ευρώπη συμμετείχε στην μεγαλύτερη πράξη αλληλεγγύης που έχει δει ποτέ ο κόσμος», κλείνει ο κ. Ρέγκλινγκ (πηγή).
Άποψη
Η ανακύκλωση των σκόπιμα αυθαίρετων υπερβολών των Γερμανών, όπως ο παραπάνω, εν προκειμένω από ορισμένα ΜΜΕ και την αξιωματική αντιπολίτευση, δεν εξυπηρετεί καθόλου την πατρίδα μας, αλλά τους πιστωτές της – οι οποίοι θέλουν να πιστεύουμε πως δεν οφείλεται σε αυτούς η πλέον αποτυχημένη διάσωση όλων των εποχών (άρθρο), αλλά στη σημερινή κυβέρνηση που θέλησε να διαπραγματευθεί.
Παλαιότερα βέβαια ο ίδιος Γερμανός είχε ισχυρισθεί πως το κόστος ήταν 100 δις €, ενώ ο αξιότιμος κ. Στουρνάρας 86 δις € συν τους ελέγχους κεφαλαίων που επέβαλλε (παράνομα και εκβιαστικά βέβαια) η ΕΚΤ – ενώ ο κ. Βίζερ ήταν αυτός που είπε για πρώτη φορά το ποσόν των 200 δις €, θεωρώντας τον υπολογισμό του συντηρητικό! (πηγή). Σήμερα δε θεωρεί πως το τέλος του ελληνικού προγράμματος είναι μία πολύ καλή είδηση, στα όρια του οικονομικού θαύματος! (πηγή) – πιστεύοντας προφανώς ότι απευθύνεται σε ηλιθίους.
Γεγονός πάντως είναι πως η Ελλάδα δεν εισέπραξε 86 δις € από την τρίτη δανειακή σύμβαση, με την οποία η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής παραχώρησε τα πάντα στους πιστωτές της, αλλά περί τα 62 δις € – εκ των οποίων γύρω στα 25 δις € ευρίσκονται στο δημόσιο ταμείο, για να χρησιμοποιηθούν ως μαξιλάρι. Επομένως δαπανήθηκε ένα ποσόν της τάξης των 37 δις €, όσο δηλαδή κόστισε η διάσωση των τραπεζών από τα φορολογικά υποζύγια – ενώ η κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος, καθώς επίσης ο σκανδαλώδης αφελληνισμός τους στη συνέχεια, οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στο παράνομο κλείσιμο τους από την ΕΚΤ.
Για να είμαστε πιο ακριβείς, στις τράπεζες χορηγήθηκαν κεφάλαια 42 δις €, ενώ η σημερινή αξία των μετοχών τους που ανήκουν στο ΤΧΣ (ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας), συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου, είναι περί το 1,5 δις € – οπότε χάθηκαν 40,5 δις € και επομένως περισσότερα από όσα δαπανήθηκαν από την 3η δανειακή σύμβαση.Όσον αφορά δε τους ελέγχους κεφαλαίων, το μεγάλο λάθος του τότε υπουργού οικονομικών είναι το ότι δεν τους επέβαλλε αμέσως μετά την εκλογή του, με αποτέλεσμα να διαφύγουν καταθέσεις της τάξης των 30 δις € (ανάλυση) – κάτι που όφειλε να γνωρίζει πως θα συμβεί, αφού ο κ. Στουρνάρας το είχε προκαλέσει ήδη από τις 15 Δεκεμβρίου, όπου δήλωσε ότι θα υπάρξει έλλειψη ρευστότητας στην αγορά! (κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του πλανήτη από έναν κεντρικό τραπεζίτη).
Αρκετοί άλλοι υποκινούσαν επίσης τους καταθέτες να βγάλουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό όπως, για παράδειγμα, ο σημερινός αντιπρόεδρος της ΝΔ με δηλώσεις του στην τηλεόραση – οπότε ήταν εύλογο πως θα συμβεί. Εν τούτοις, θα ήταν ανόητο να θεωρήσει κανείς ως «κόστος της εποχής ΣΥΡΙΖΑ» τις καταθέσεις που διέφυγαν στο εξωτερικό – πόσο μάλλον όταν το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχαν οδηγηθεί εκτός Ελλάδας πάνω από 80 δις €, χωρίς να επιβαρύνει κανείς για αυτά τα τότε κόμματα (η μεγαλύτερη εκροή καταθέσεων, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, συνέβη από τον Σεπτέμβριο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2012, οπότε έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες, κυρίως με προορισμό τράπεζες του εξωτερικού, 87 δις € περίπου ή το 36,2% των καταθέσεων). Εκτός αυτού κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στην Ιταλία – όπου κάθε μήνα εκρέουν περί τα 100 δις € (ανάλυση), επειδή έχει ανέλθει στην εξουσία μία ανάλογη συγκυβέρνηση με αυτήν της Ελλάδας το 2015.
Όσον αφορά το δημόσιο χρέος, το 2014 ήταν στα 317 δις €, ενώ σήμερα έχει φτάσει στα 360 δις €, από 343,42 δις € πρόσφατα (γράφημα) – μεταξύ άλλων λόγω της ανοησίας της κυβέρνησης να μη δεχθεί τη γραμμή πιστοληπτικής στήριξης, αλλά να εισπράξει και να διαθέσει την τελευταία δόση των 15 δις € για να δημιουργήσει ένα μαξιλάρι 25 δις €, αντί να στηρίξει την ανάπτυξη της οικονομίας. Εάν αφαιρέσουμε όμως τα 25 δις € από τα 360 δις € θα φτάσουμε στα 335 δις € που σημαίνουν ότι, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε καθαρά κατά 18 δις € από τα τέλη του 2014 που κυβερνούσε η ΝΔ – προφανώς λόγω των ελλειμμάτων που συνεχίσθηκαν και παρά τις ιδιωτικοποιήσεις.
Περαιτέρω, ο ιδιωτικός δανεισμός μειώθηκε μεν κατά περίπου 34 δις € (από 212 δις € στα 178 δις €), αλλά κάτι τέτοιο είναι φυσικό σε περιόδους ύφεσης και κρίσεων (ανάλυση) – ενώ τα κόκκινα δάνεια αυξήθηκαν από 39,9% του ΑΕΠ στο 50% περίπου το 2015 (άρχισαν έκτοτε να μειώνονται), αλλά από την αρχή της κρίσης συνέβαινε κάτι τέτοιο (γράφημα). Ως εκ τούτου δεν μπορεί να ενοχοποιήσει κανείς αποκλειστικά τη σημερινή κυβέρνηση – ει μη μόνο για συνέχιση της πολιτικής των προκατόχων της (ενώ η μη συμμετοχή της Ελλάδας στο QE δεν είναι σίγουρο πως θα άλλαζε, εάν παρέμενε η κυβέρνηση Σαμαρά – κρίνοντας από την πρόσφατη άρνηση της ΕΚΤ, αλλά και από τη γενικότερη στάση τότε της Γερμανίας απέναντι στη ΝΔ).
Σε σχέση με τους φόρους, το 2014 οι άμεσοι ήταν 20,662 δις €, οι έμμεσοι 23,784 δις €, οι συνολικοί 44,448 δις € και το σύνολο των τακτικών εσόδων 48,017 δις € – ενώ το 2018 (προβλέψεις, πηγή), οι άμεσοι θα είναι 21,453 δις €, οι έμμεσοι 27,502 δις €, οι συνολικοί 48,955 (άρα κατά 4,5 δις € υψηλότεροι) και το σύνολο των τακτικών εσόδων 52,938 δις € (σχεδόν κατά 5 δις € υψηλότερο). Φαίνεται λοιπόν καθαρά η υπερβολική φορολόγηση – αλλά αφενός μεν οφείλεται στην πολιτική που μας επέβαλλε η Τρόικα, αφετέρου είναι δύσκολο να ποσοτικοποιήσει κανείς επακριβώς τις επιπτώσεις της στην οικονομία. Με δεδομένο όμως το ότι, οι φόροι στραγγαλίζουν την ανάπτυξη, δεν μπορεί να συμπεριλάβει κανείς στο κόστος της εποχής ΣΥΡΙΖΑ την ανεμική άνοδο του ΑΕΠ – πόσο μάλλον όταν η ΝΔ πέτυχε μία επίσης ανεμική άνοδο του ΑΕΠ μετά τις αρχές του 2014, όπου δεν τήρησε για πρώτη φορά την πολιτική των μνημονίων (ανάλυση).
Συμπερασματικά λοιπόν, το κόστος του πρώτου εξαμήνου του 2015 είναι τα περίπου 40 δις € που χάθηκαν από τις τράπεζες – οπότε είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικές οι δηλώσεις των γερμανών αξιωματούχων. Από τότε όμως και μετά, από την υπογραφή δηλαδή του τρίτου μνημονίου εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας της Βουλής, με έμμεσο αποτέλεσμα να κατοχυρωθούν όλα τα υπόλοιπα, το κόστος είναι τεράστιο – αφού η χώρα μας οδηγήθηκε στο τεσσαρακονταετές μνημόνιο, υποθηκεύοντας ότι έχει και δεν έχει για τα επόμενα 99 χρόνια, οπότε μετατράπηκε σε πλήρη αποικία χρέους των δανειστών της.
Με δεδομένο όμως το ότι, το τρίτο μνημόνιο υπεγράφη από σχεδόν 230 βουλευτές, ενώ συμφωνούν στην πολιτική των μνημονίων η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και αρκετά άλλα κόμματα, θα ήταν άδικο να θεωρήσει κανείς υπεύθυνο μόνο το ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος ουσιαστικά δεν έκανε τίποτε άλλο, από το να σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της Ελλάδας προδίδοντας τους Έλληνες, όπως όλα τα προηγούμενα κόμματα.
Ανάρτηση από: https://analyst.gr
