Λάσπη παντού

Η αλλοτρίωση, ο εκμαυλισμός και μια απόπειρα αντιμετώπισης τους (Α-ΜΕΡΟΣ)

Του Γιάννη Περάκη

Κάθε φορά που συμβαίνουν μεγάλα, δυσάρεστα και αποκρουστικά γεγονότα μετά την πρώτη αντίδραση που συνήθως είναι τα συναισθήματα της οργής, της λύπης ή της απέχθειας, αντικαθίσταται με την περισυλλογή με στόχο την εξήγηση τους.

Αυτό συνέβη αυτές τις ημέρες με τις φωτιές, την δολοφονία του Αντώνη και τώρα με τις πλημμύρες. Το ερευνητέο σήμερα αποτελεί η παθητική στάση και αντίδραση μιας μεγάλης μερίδας πολιτών απέναντι σε όλα αυτά τα γεγονότα.

Στο Α-Μέρος θα διερευνηθεί το φαινόμενο της Αλλοτρίωσης, με την απόπειρα της ερμηνεία της, αλλά συμπεριλαμβάνοντας και τις τυχόν παρενέργειες της.

Η Αλλοτρίωση ως Εξελισσόμενο & Κλιμακούμενο Φαινόμενο στην Μαρξική Θεωρία

Στη καθημερινή ζωή η αλλοτρίωση σημαίνει συνήθως αποξένωση ή απομάκρυνση από πρώην φίλους ή συναδέλφους 1.

Η πρώτη και βασική προυπόθεση της διαδικασίας της αλλοτρίωσης δέον να αναζητηθεί στη βασική αρχή της πολιτικής οικονομίας, την ατομική ιδιοκτησία. Δεν καταφέρνει να εξηγήσει την αιτία για τη διαίρεση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου 2.

Η αρχή αυτή θεωρείται για την σύγχρονη πολιτική οικονομία ως δεδομένη και προαπαιτούμενη.

Μια ανάγλυφη περιγραφή της αλλοτρίωσης συναντάται3 στα Οικονομικά Φιλοσοφικά Χειρόγραφα: «Τι συνιστά την αλλοτρίωση της εργασίας; Πρώτον, το γεγονός ότι η εργασία είναι εξωτερική προς τον εργάτη, δηλαδή δεν ανήκει στη βαθύτερη ύπαρξή του, επομένως ο εργάτης δεν επιβεβαιώνει τον εαυτό του στην εργασία, αλλά αρνείται τον εαυτό του, νοιώθει μίζερος και καθόλου ευτυχισμένος…].

Ο εργάτης όσο περισσότερα αγαθά παράγει, τόσο φθηνότερο εμπόρευμα γίνεται. Η εργασία δεν παράγει μόνο εμπορεύματα παράγει επίσης τον εαυτό της και τους εργάτες σαν εμπόρευμα 4.

Αυτές οι περιοχές θα πλημμυρίσουν με βεβαιότητα όταν κάποια στιγμή υπερχειλίσουν ο Κηφισός και ο Ιλισός

Με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο καθηγητής Πολεοδομίας του ΕΜΠ και δημοτικός σύμβουλος με τον ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά, Νίκος Μπελαβίλας, επισημαίνει ποιες περιοχές της Αθήνας κινδυνεύουν να πλημμυρίσουν σε περίπτωση που μία νεροποντή, όπως αυτή που χτύπησε τη Θεσσαλία, συμβεί στην Αττική και υπερχειλίσουν ο Κηφισός και ο Ιλισσός.

«Ο χάρτης είναι εφιαλτικός. Αν γίνει το κακό, από το ΚΙΣ «Σταύρος Νιάρχος» ως τον Ρέντη και ως τον σταθμό μετρό στο λιμάνι του Πειραιά τα πάντα θα βρεθούν κάτω από το νερό. Η μισή Καλλιθέα, όλο το Μοσχάτο, όλο το Νέο Φάληρο, τα Καμίνια, η Παλιά Κοκκινιά και τμήμα του Ταύρου. Μαζί τους εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι», σημειώνει και προσθέτει πως δεν πρόκειται για «σενάριο επιστημονικής φαντασίας».

Αναλυτικά η ανάρτηση

Αυτές είναι οι περιοχές που θα πλημμυρίσουν με βεβαιότητα όταν κάποια στιγμή υπερχειλίσουν ο Κηφισός και ο Ιλισσός. Σχεδόν τυχαία δεν συνέβη πέρυσι και πρόπερσι. Τότε είδαμε το νερό να έχει φθάσει στα όρια των γεφυρών και των πλευρικών στηθαίων. Δεν συνέβη τυχαία τώρα, καθώς ο τεράστιος όγκος των 650 mm βροχής έπεσαν στη Θεσσαλία και όχι στην Αττική. Η πρόβλεψη του χάρτη αφορά την πλημμύρα της πεντηκονταετίας (T=50) αλλά οι συντάκτες του προειδοποιούν ότι δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα δεδομένα της κλιματικής κρίσης.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενα που έχουν πυκνώσει. Οι πλημμύρες της πεντηκονταετίας όπως και οι άλλοτε σπάνιες μεγα-πυρκαγιές συμβαίνουν με συχνότητα 5-10 χρόνων αντί για 50 και 100 ετών. Ή όπως μάθαμε από το Coperincus το φετινό καλοκαίρι ήταν το χειρότερο της καταγεγραμμένης μετεωρολογικής ιστορίας. Επομένως την πλημμύρα που βλέπουμε ως αποτυπωμένη είναι σίγουρο ότι θα τη ζήσουμε.

Κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία

Μήνυμα

Η μαγική αντίληψη της θρησκευτικότητας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Η κατά παράδοση θαυματουργή εικόνα της Παναγίας "Φοβερά Προστασία" εστάλη από το Άγιο Όρος και έγινε δεκτή από την τοπική εκκλησία στα Τρίκαλα - διαβάζουμε στον τύπο.

Οδυνηρό!

 Όχι διότι είναι τάχα μια καθαρά θρησκευτική πράξη, την οποία δεν κατανοούν όσοι δεν συμμερίζονται την πίστη, και άρα την κακολογούν. Αλλά διότι είναι μια πράξη που όχι μόνο φαίνεται να υποτιμά την έννοια της υλικής βοήθειας, αλλά (όσο κι αν ακουστεί ίσως περίεργο) φαίνεται ότι πλήττει την ίδια την χριστιανική πίστη.

Εξηγούμαι: 

Καθαρά θρησκευτική πράξη είπαμε;

«Θρησκεία καθαρή κι αμόλυντη για το Θεό και Πατέρα είναι αυτή: Να συμπαραστέκεστε στα ορφανά και στις χήρες όταν υποφέρουν, και να διατηρείτε αγνό τον εαυτό σας από την επιρροή του αμαρτωλού κόσμου» (Καινή Διαθήκη, επιστολή Ιακώβου 1:27).

1. Ορφανά και χήρες είναι η έκφραση με την οποία παγίως η Αγία Γραφή δηλώνει τους αδύναμους, τους ευάλωτους, αυτούς που δεν έχουν κοινωνικό στήριγμα. 

2. Ποιος είναι λοιπόν ο αμαρτωλός κόσμος από την επιρροή του οποίου οι πιστοί καλούνται να διατηρούν αγνό τον εαυτό τους; Ένας κόσμος ο οποίος δεν συμπαραστέκεται στα ορφανά και στις χήρες όταν υποφέρουν. 

Μήπως λέγοντας αυτά σνομπάρω την προσευχή; Το αντίθετο! Η προσευχή είναι σπουδαίο πράγμα, διότι ανοίγει τον ορίζοντα στο άπειρο. Άνθρωπος που δεν προσεύχεται, μου φαίνεται σαν άνθρωπος που θεωρεί σύμπαν το χωριό του και μόνο. Ταυτόχρονα είναι σπουδαία η προσευχή, διότι προϋποθέτει τον Θεό όχι ως αφηρημένο αξίωμα, αλλά ως ολοζώντανο πρόσωπο, που σε καλεί να συνάψεις σχέση μαζί του και να ανταποκριθείς στο κάλεσμά του, το απελευθερωτικό από κάθε λογής θάνατο.

'Έρχομαι από την λάσπη - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ξεχαρβαλωμένη χώρα, ανοχύρωτη πολιτεία

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Όσα ζούμε το τελευταίο 6μηνο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το μέγεθος και την «ποιότητα» της διάλυσης και του ξεχαρβαλώματος της χώρας. Δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας και ανά πάσα στιγμή ΟΛΟΙ οι πολίτες κινδυνεύουν με θάνατο, με καταστροφή περιουσιών, με αφανισμό. Στο τρένο, στο πλοίο (μέσα ή την ώρα που επιβιβάζεσαι), στο δάσος που καίγεται (αλλά και στις πόλεις, τις βιομηχανικές ζώνες, και τα στρατόπεδα που ανατινάζονται), στον κάμπο, στο χωριό, στα νησιά, σε ολόκληρους νομούς που είτε κατακαίγονται για 15 μέρες ή πλημμυρίζουν από τα νερά, στο γήπεδο και πέριξ των γηπέδων, στις γέφυρες που γκρεμίζονται.

Έχουμε απόσυρση του κράτους από κάθε μορφή κοινωνικής πρόνοιας, από κάθε γωνιά και πεδίο της κοινωνικής οργάνωσης. Έχουμε διόγκωση του παρακράτους και των μηχανισμών μπράβων και τραμπούκων. Έχουμε ολομέτωπη επίθεση σε εργασία και πλήρη ιδιωτικοποίηση τομέων όπως υγεία και παιδεία, εγκατάλειψη της πολιτικής προστασίας, περικοπές κονδυλίων από κρίσιμους τομείς. Και μαζί μ’ αυτά κουβαλάμε 13 χρόνια μνημονιακής υποβάθμισης, ξηλώματος, απαγόρευσης προσλήψεων και υποθήκευσης κάθε δημόσιου αγαθού. Συν την ιδιαίτερη έκφανση του «επιτελικού κράτους», της «Ελλάδας 2.0», του «πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού», που όλα αυτά τα πολλαπλασιάζει με απίστευτο κυνισμό (κάποτε είχαμε την Intrakom του Κόκκαλη ως «εθνικού προμηθευτή», τώρα έχουμε την ΤΕΡΝΑ που καταπίνει ΕΣΠΑ-έργα-φωτοβολταϊκά-δάση-Αττική Οδό κ.λπ). Τα έργα μιας βιτρίνας και χλιδής στην παραλιακή Ριβιέρα (που αποκλείουν εκατομμύρια κατοίκων από την πρόσβαση στην θάλασσα του Σαρωνικού, πρακτικά από Φάληρο έως Σούνιο) αδυνατούν να κρύψουν την ουσιαστική γύμνια ολόκληρης της υπόλοιπης Ελλάδας – η οποία, ανοχύρωτη πλέον, δοκιμάζεται από τη φωτιά, το νερό και τον αέρα.

Χωρίς λόγια

Αναποδιές...

Μούχλιασε

Αφού πρώτα …σώθηκε ο πλανήτης με τα χάρτινα καλαμάκια και ποτηράκια που αντικατέστησαν τα πλαστικά μιας χρήσης, αφού οι βιομηχανίες του κλάδου έκαναν τα κουμάντα τους και ρούφηξαν κέρδη τροφοδοτώντας την αγορά με τα «φιλικά» στο περιβάλλον ανακυκλωμένα υλικά, τώρα «σκάνε» τα επόμενα επεισόδια. 

Οπως γράφεται, επικίνδυνες χημικές ουσίες περιέχονται στα χάρτινα καλαμάκια, που διαλύονται στο ρόφημα και από εκεί περνούν στον ανθρώπινο οργανισμό, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες. Αυτό που συζητείται τώρα, είναι η απόσυρσή τους, προφανώς για να αντικατασταθούν με τα επόμενα «φιλικά στο περιβάλλον και στον άνθρωπο» υλικά και να αρχίσει ο ίδιος κύκλος. 

Την ίδια ώρα, βέβαια, που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της παρουσιάζουν ως «λίρα εκατό» για τη διάσωση του περιβάλλοντος τα …καλαμάκια και τα ποτηράκια, με την «πράσινη πολιτική» τους κάνουν κάρβουνο εκατομμύρια στρέμματα δασών, μετατρέπουν ορεινούς όγκους σε κρανίου τόπο, δηλητηριάζουν τον λαό με την καύση σκουπιδιών, χωροθετούν άναρχα βιομηχανικές εγκαταστάσεις κ.ο.κ. 

Η πολιτική τους, που έχει για κριτήριο την ενίσχυση της κερδοφορίας, δεν μπορεί να προστατέψει τον λαό ούτε το φυσικό περιβάλλον. Αντίθετα, πότε θα προσφέρει και πότε θα αποσύρει τη στήριξη σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια και πρότζεκτ, πότε θα αναπτύσσει και πότε θα καταστρέφει κλάδους, ανάλογα με τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. 

Και όμως τα κατάφερε...

Αμερικανοί, Τσίπρας, Κασσελάκης και … παρένθετες μητέρες

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τις προάλλες μιλούσα με γνωστό μου, διακηρυγμένο οπαδό της ΝΔ. Μου εξηγούσε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. «Κι εγώ τη θέλω», μου είπε, «για να ελέγχουν τους δικούς μου από τον κακό τους εαυτό!»

«Και λοιπόν;» τον ρώτησα, κάπως παραξενεμένος από την εισαγωγή του. «Ε», μου λέει, «λέω να πάω την Κυριακή, να ψηφίσω Κασσελάκη για να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ορίστε σε ποιο περαιτέρω χάος οδηγεί την αριστερά και την πολιτική ζωή της χώρας (αν δηλαδή υπάρχει τίποτα από αυτά τα δύο) η δήθεν δημοκρατική «αμερικανιά» της «εκλογής από τη βάση», σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρότητας και οποιασδήποτε ηθικής και ιδεολογικής δέσμευσης σε μερίδα τουλάχιστο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο ένα σύμπτωμα της αξιοθρήνητης κατάστασης που βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει έρχονται και καινούρια στοιχεία στο φως γύρω από την εξωφρενική υπόθεση της διεκδίκησης της ηγεσίας του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν εξ ΗΠΑ ορμώμενο εφοπλιστή που δεν ήταν ούτε καν μέλος του πριν από μερικές μέρες και δεν έχει καμία «ορατή» σχέση με την αριστερά και τις ιδέες της.

Πριν όμως αναφερθώ σε μερικές από αυτές που εκτιμώ ως πολύ σημαντικές, νοιώθω την ανάγκη να απευθύνω ένα ερώτημα στα 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που, με επικεφαλής τον Πολάκη και τον γνωστό και ως «εξάδερφο» του Αρχηγού, τον Γιώργο Τσίπρα, υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Το ίδιο ερώτημα απευθύνω βέβαια και στον Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τον Κασσελάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα υποδύεται τον Βούδα, παρά τα σοβαρότατα ζητήματα που απειλούν την ενότητα του κόμματός του αλλά και τα σοβαρότατα ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με την «προϋπηρεσία» στη Goldman Sachs και σε πολεμοχαρές ινστιτούτο που συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και τις ιδέες εν τέλει του κ. Κασσελάκη.

Οι 4 εποχές Μητσοτάκη...

Συγνώμες….

Ποια ελληνική γλώσσα! – Να μιλάμε καλά αγγλικά!

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Η Εταιρεία Κρητικών Μελετών/Ίδρυμα Καψωμένου οργάνωσε στα Χανιά, το τριήμερο 1 με 3 Σεπτεμβρίου, μια συνάντηση εκπροσώπων των ακαδημαϊκών τμημάτων που διδάσκουν γλώσσα, ιστορία, λογοτεχνία και γενικότερα ελληνικό πολιτισμό στο εξωτερικό. Παρευρέθηκαν πανεπιστημιακοί από χώρες της Ευρώπης ή και έξω από αυτή: σε Αυστραλία, ΗΠΑ, Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Γαλλία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρωσία και όπου αλλού υπάρχουν τμήματα ή μονάδες που διδάσκουν είτε γλώσσα, είτε ελληνικά θέματα, με μεταβαλλόμενη και κυμαινόμενη επιτυχία. Η παρουσία πολλών από τους συντελεστές των ελληνικών σπουδών στα Χανιά – άλλοι παρενέβησαν διαδικτυακά – επέτρεψε ουσιαστικές συζητήσεις μέσα και έξω από την αίθουσα των συνεδριάσεων. 

Η γενική ατμόσφαιρα ήταν ηρωική μεν, απαισιόδοξη δε. Τα προβλήματα που επισημάνθηκαν –με λίγες εξαιρέσεις – ήταν κοινά: η έλλειψη ενδιαφέροντος – είτε από τους εγχώριους φοιτητές, είτε από τους νέους των όποιων ελληνικών παροικιών, είτε από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, είτε από το ελληνικό κράτος – ήταν το βασικό από αυτά. Πολλές θέσεις ή έδρες διδασκαλίας ελληνικών σπουδών δεν ανανεώνονται, περισσότερες γίνονται σε εθελοντική βάση από ηλικιωμένους συνήθως καθηγητές, οι αριθμοί των φοιτητών μικροί, οι υποδομές στοιχειώδεις, οι αρνητικές πιέσεις γενικά παρούσες.

Η αίσθηση του περιθωριακού, του επουσιώδους και του ασήμαντου, παρούσα: πέρα από την τοπική αυτοδιοίκηση οι αρμόδιοι φορείς του ελληνικού κράτους – τα υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών – δεν εκδήλωσαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την σύναξη. Η δε τοπική κοινωνία εκκωφαντικά απούσα στην μεγάλη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της πόλης των Χανίων.

Βόλος: 27 νεκροί και 23 τραυματίες στις πλημμύρες του 1955

 Η ιστορία επαναλήφθηκε το 2006, το 2009 και σήμερα

Η κακοκαιρία Daniel είναι πρωτοφανής για τον Βόλο και τη Μαγνησία, όσον αφορά στην διάρκεια της βροχόπτωσης, τις ζημιές και το γεγονός ότι έχει αφήσει πίσω της μέχρι στιγμής δύο νεκρούς και αγνοούμενους.
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, καθώς η μεγάλη πλημμύρα του 1955, μόλις μερικούς μήνες από έναν καταστροφικό σεισμό που σχεδόν ισοπέδωσε την πόλη του Βόλου, ήρθε ο υγρός τάφος για 27 ανθρώπους, λόγω μιας μεγάλης πλημμύρας, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού έμενε σε αντίσκηνα λόγω του σεισμού.
Ήταν Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 1955, όταν ο Βόλος χάθηκε κάτω από τα νερά έντονης βροχόπτωσης από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι της ίδια μέρας με τραγικό απολογισμό 27 νεκρών και 23 τραυματιών, ανυπολόγιστες ζημιές, λίγο μετά το χτύπημα του εγκέλαδου.
Από τα 12.000 σπίτια που στάθηκαν όρθια από τον μεγάλο σεισμό του Απριλίου 1955, 1257 παρασύρθηκαν στην θάλασσα ή πλημμύρισαν, ενώ η κυκλοφορία στους 18 δρόμους της πόλης, που είχαν μετατραπεί σε χείμαρρους, διακόπηκε για δύο ώρες.

Συγγνώμη, κύριε Μητσοτάκη, που καιγόμαστε και πνιγόμαστε!

Του Γεράσιμου Χολέβα

Η χώρα βουλιάζει από την κακοκαιρία, αφού κάηκε από τις φωτιές και σε ορισμένα ΜΜΕ αυτό που κυριάρχει είναι ένα κλίμα που περιγράφεται περίπου ως εξής: «Τι τραβάει ο Μητσοτάκης με τις καταστροφές. Δεν τις προλαβαίνει»!

Εμείς να απαντήσουμε το εξής: Να’ ναι καλά ο πρωθυπουργός μας να δίνει εντολές για να φύγουμε από τα σπίτια μας (στις πυρκαγιές) ή για να μένουμε σπίτια μας (στις έντονες κακοκαιρίες)!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάντως, κάνει τη «δουλειά» του. Απευθύνει έκκληση σε όλους τους πολίτες να υπακούουν τις εντολές της Πολιτικής Προστασίας. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο, ξέρετε, να πρέπει να διαχειριζόμαστε τέτοια ακραία φαινόμενα χωρίς τη συνεργασία των πολιτών και αν η πολιτική προστασία ενθαρρύνει τους πολίτες να καθίσουν στο σπίτι τους αυτό θα πρέπει να κάνουν, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ακραία φαινόμενα», είπε ο κατά τη διάρκεια της συνάντησης του με την πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και… καθάρισε. 

Ο πρωθυπουργός έκανε και μια «χαλαρή»… αυτοκριτική για τις καταστροφές από τις φωτιές, γιατί είναι και μεγαλόψυχος: «Η πραγματικότητα είναι ότι φέτος το καλοκαίρι δοκιμαστήκαμε στο μέτωπο των πυρκαγιών, εκ του αποτελέσματος είναι σαφές ότι δεν τα καταφέραμε όσο καλά θα θέλαμε». Τι σημαίνει αυτό το προκλητικό «δεν τα καταφέραμε όσο καλά θα θέλαμε»; Νεκροί, στάχτη και απόλυτη καταστροφή. 

ΔΕΘ 2023

Ποια Αριστερά δεν χρειαζόμαστε ;

Του

 

Ηλία 

Παπαναναστασίου

 

 

Μετά την είσοδό της – με ρυθμούς σίφουνα – στην προεκλογική κονίστρα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών» (Έφη Αχτσιόγλου) έρχεται πλέον αντιμέτωπη με τον «Αυτοδημιούργητο Εφοπλιστή» από  τα Χανιά. Για την «Έφη των Γιαννιτσών» έχουμε κάνει την κριτική μας, ανάλογη θα κάνουμε και για τον νεαρό «Εφοπλιστή της Αυτοδημιουργίας», ομολογουμένως τον πλέον επικίνδυνο ανταγωνιστή της «Έφης των Γιαννιτσών». Εν ευθέτω χρόνω...

 

Το επίδικο όμως σημείο ενός διαλόγου για ένα κόμμα/μόρφωμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ «που αργοπεθαίνει» και για μια Αριστερά «που δεν υπάρχει ακόμη», δεν είναι η «ευειδής εμφάνιση» και τα ακριβά μοντελάκια της Έφης ούτε η επιχειρηματική καριέρα με Αμερικανικές προδιαγραφές, αλλά η ζητούμενη Αριστερά. Τελικά, για «ποιο πράγμα» ακριβώς συζητάμε ;

 

Μιλάμε για μια «Μεταμοντέρνα Αριστερά», της Πολιτικής Ορθότητας και της «Κουλτούρας Αφύπνισης»; Για μια «Αριστερά» που θα στρογγυλοκαθίσει στον «Θρόνο του Φιλελεύθερου Δικαιωματισμού» όπου δεν είσαι ό,τι «πραγματικά αντανακλάς» εκπροσωπώντας μια «Πραγματικότητα που υπάρχει», αλλά αντίθετα, είσαι «ό,τι δηλώσεις» για «όποια νομιζόμενη πραγματικότητα φαντασιώνεσαι»; Δηλαδή, μιλάμε για μια «Φανταστικού τύπου Αριστερά» που αντιπροσωπεύει «Μη Πραγματικότητες Νοητικού αυτοσχεδιασμού»; Τελικά, μιλάμε για «Αριστερά Δικαιωματιστικής προέλευσης» με «Ανάλογη Τάση ψυχωτικής διεκδίκησης» και μάλιστα με «Στόχους Προνομιακής Νομικής Κατοχύρωσης»; Σε αυτή την περίπτωση ας θυμηθούμε το ρηθέν υπό του Φερδινάνδου του Α’, Αυτοκράτορα της Άγιας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον

16^ο Αιώνα «Fiat justitia, et pereat mundus» («Δικαιοσύνη να γίνει και ας χαθεί όλος ο κόσμος!»). Αυτό θέλουμε, «Δικαιωματισμού» και μάλιστα «Προνομιακού τύπου για μειονοτικές ομάδες» και τίποτε παραπάνω; Για να ικανοποιήσουμε την «Χίπστερ, Αριστερά της Παρακμής», το Λόμπυ των «Φεμινιστριών που πουλάνε φρέσκο αέρα απελευθέρωσης» με πολύ στυλ, υφάκι και μπλαζέ αύρα ή των ΛΟΑΤΚΙ των «62 φύλων και των απεριόριστων διεκδικήσεών» τους; Ή μήπως των «Αντιφά εθνομηδενιστών» και οι οποίοι φαντασιώνονται «καθημερινούς και έρποντες φασισμούς» παντού, εξοβελίζουν στο «πυρ το εξώτερον» τη λέξη Έθνος και υστεριάζουν ακόμα και στο άκουσμα των λέξεων «Πατρίδα», «Πατριωτικός» κλπ ; Φαντασθείτε πως θα αποκαλούσαν τους Αριστερούς του ΕΑΜ που θυσιάζονταν για την πατρίδα πολεμώντας τους Ναζί...

Η αρπαγή της Αριστεράς (ο Κασσελάκης και οι Αμερικανοί)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»

Λαϊκή παροιμία

Σε μπακάλικο να θες να προσληφθείς θα σε ρωτήσουν που δούλεψες και τι δουλειά έκανες, θα ρωτήσουν τους πρώην εργοδότες σου πως τα πήγες.

Θα περίμενε κανείς από έναν υποψήφιο πρόεδρο ενός κόμματος της αριστεράς να έχει μια ελάχιστη κομματική θητεία, να έχει τουλάχιστο μια ελάχιστη συμμετοχή σε κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς ή άλλους αγώνες, να έχει μια ελάχιστη εξοικείωση με την ιδεολογία και τις πολιτικές ιδέες και θεωρίες της αριστεράς.

Ο κ. Κασσελάκης θέτει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω. Σύμφωνα με το βιογραφικό του εργάστηκε στη Goldman Sachs, στο αμερικανικό CSIS και ασχολήθηκε με το εφοπλιστικό επιχειρείν. Τι ακριβώς έκανε στις δύο πρώτες δουλειές που αναφέρει δεν είναι γνωστό και ορισμένοι αμφισβητούν έντονα και την περιγραφή που μας δίνει της τρίτης δραστηριότητας. Ενδιαφέροντα όλα αυτά, γιατί όμως αυτές οι δραστηριότητες τον έχουν προετοιμάσει για να ηγηθεί ενός κόμματος της αριστεράς;

41 τακατό και κακοκαιρία Daniel

Οι φωτιές και ο Άγιος Χαράλαμπος

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Πριν από τριάντα χρόνια, ο καθηγητής Νίκος Μάργαρης έλεγε πως για τις δασικές πυρκαγιές ευθύνεται κυρίως το υπόστρωμα από ξερά χόρτα, κλαδιά και πευκοβελόνες. Με ένα καλό καθάρισμα η πυρκαγιά είναι δύσκολο να επεκταθεί γιατί δεν βρίσκει υλικό εύκολης ανάφλεξης και επομένως μπορεί ευκολότερα και γρηγορότερα να κατασβεσθεί. Έφερνε μάλιστα σαν παράδειγμα την εποχή όπου μεγάλες ομάδες ανθρώπων βιοπορίζονταν από τα δάση, όπως οι ρητινοσυλλέκτες, οι ξυλοκόποι κλπ. Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή η ζωή τους εξαρτιόταν από το δάσος, φρόντιζαν να το συντηρούν, αλλά και να το επιβλέπουν, ώστε να αποτρέψουν ή να περιορίσουν την πυρκαγιά όταν εκδηλωνόταν.

 Από τότε που γράφτηκαν αυτά τα σοφά λόγια η κατάσταση άλλαξε ριζικά.  Οι επιστημονικές και τεχνικές βελτιώσεις στον τομέα της οινοποιϊας έβγαλαν σε αχρηστία το ρετσίνι και φυσικά τους ρητινοσυλλέκτες. Η φθηνή σκανδιναβική, αμερικανική και τροπική ξυλεία περιόρισε έως εξαφανίσεως και τους έλληνες υλοτόμους. Έτσι τα δάση βρέθηκαν κάτω από την προστασία του Κράτος.

 Κράτος στην ελλάδα είναι τα κόμματα. Και τα κόμματα σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κονδύλη είναι «οργανισμοί με τα  δικά τους αυτοτελή συμφέροντα και με πρωταρχικό τους μέλημα την κατάληψη του κράτους και το μοίρασμα των ανώτερων κρατικών θέσεων στα μάλλον ανυπόμονα στελέχη τους».

Τραγικές καταστάσεις...

Για τις νέες ταυτότητες – Το δέντρο του θρησκευτικού ανορθολογισμού και το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού

Είναι σημαντικό να βλέπουμε το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού και του κρατικού ολοκληρωτισμού που δημιουργεί το πεδίο για όλα τα επί μέρους νοσηρά φαινόμενα.

Του Θανάση Καμπαγιάννη

[Περίληψη: Πέραν από δεισιδαιμονίες για το “χάραγμα του αντιχρίστου”, η έκδοση νέων ψηφιακών ταυτοτήτων συνοδεύεται από την επανεισαγωγή της υποχρεωτικής δακτυλοσκόπησης του συνόλου του πληθυσμού, που μόλις το 2000 είχε καταργηθεί ως προσβολή των προσωπικών δεδομένων και της αξίας του ανθρώπου. Τα περαιτέρω σχέδια διασύνδεσης της ταυτότητας με το “ψηφιακό πορτοφόλι” θα σημάνουν την επέκταση του ελέγχου της προσωπικής ζωής του κάθε πολίτη από το κράτος, δίπλα στον έλεγχο που ήδη διαθέτουν οι εταιρείες που εμπορεύονται τα δεδομένα των κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης διολισθαίνουν όλο και περισσότερο στο “κινέζικο μοντέλο”, το οποίο κατά τα λοιπά καταγγέλλουν ως “ολοκληρωτικό”.]

Η συζήτηση για την έκδοση των νέων δελτίων αστυνομικής ταυτότητας κυριαρχείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης από τις “ουρές στα αστυνομικά τμήματα” όσων σπεύδουν να εκδώσουν παλιού τύπου ταυτότητα “γιατί δεν θέλουν το ηλεκτρονικό τσιπάκι”. Όπως και σε άλλα ζητήματα, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των φιλικών της ΜΜΕ, επιλέγει τον βολικό αντίπαλο στον χώρο του ανορθολογισμού για να εμφανιστεί ως “μετριοπαθής” και “κεντρώα” και να μην απαντήσει στα πραγματικά ζητήματα που εγείρονται από τις αποφάσεις της.

Η κυβέρνηση ποινικοποιεί την απεργία και θεσπίζει εργασιακό μεσαίωνα

Ο υπουργός Εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης, υπερασπιζόμενος το μεσαιωνικό νόμο της κυβέρνησης για τα εργασιακά σε κυβερνητικό τηλεοπτικό σταθμό, αναφέρθηκε στο «δικαίωμα στην εργασία» και την προάσπιση της "παρεμπόδισής της". Στην πραγματικότητα ο υπουργός της κυβέρνησης μίλησε για το «δικαίωμα στην απεργοσπασία», για το δικαίωμα της μειοψηφίας να μην σέβεται την απόφαση για απεργία της πλειοψηφίας των εργαζομένων και να εργάζεται! 

Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Δεν οφείλουν οι διαφωνούντες της "μειοψηφίας" των εργαζομένων στο όνομα της δημοκρατικής λειτουργίας να σεβαστούν την δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση της πλειοψηφίας; Διαφορετικά, αν ισχύει, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός, το δικαίωμα της μειοψηφίας να μην υπακούει στην πλειοψηφία και να «σπάει» την απεργία, τότε και ο νόμος που θα ψηφίσει για τα εργασιακά η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, δεν έχει ισχύ για όλους/ες εκείνους/ες που τον αρνούνται (και δικαίως) ως αντεργατικό.

Αλλά ακόμα χειρότερα από την «βάφτιση» της απεργοσπασίας σε «δικαίωμα στην εργασία», έχουμε και την απονομιμοποίηση της απεργίας ως «παρεμπόδιση της εργασίας». Ο Άδωνις Γεωργιάδης, μάλιστα, απείλησε ότι εκείνοι/ες που θα υπερασπίζονται στους χώρους δουλειάς τη δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση της πλειοψηφίας για απεργία, εμποδίζοντας τους απεργοσπάστες, «θα συλλαμβάνονται και θα οδηγούνται στο αυτόφωρο»,  τιμωρούμενοι με φυλάκιση 6 μηνών καθώς και πρόστιμο 5.000 ευρώ!

Άμεση δημοκρατία…

Ο Διονύσιος Σολωμός του σήμερα...

Νέες και παλιές

Βασανισμός!...

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Σχεδόν πέντε μέρες έχουν απομείνει για το κλείσιμο των υποψηφιοτήτων στις επικείμενες Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές της 8ης Οκτωβρίου (η προθεσμία λήγει τα μεσάνυχτα της 31ης Αυγούστου).

Ιδίως από τα τέλη Ιουνίου, με το πέρας των βουλευτικών εκλογών, παρακολουθώ με αυξημένη αγωνία τις εντεινόμενες διεργασίες. Με ιδιαίτερη προσοχή στον Βύρωνα, το σπιτικό μας. Παρακολουθώ, συναντώ, συζητώ, με βασανισμό ειλικρινά. Είχα αποφασίσει να δώσω –υπεράγαν υπομονετικά– όλο τον χρόνο στις βυρωνιώτικες παρατάξεις που ισχυρίζονται ότι έχουν κάτι να μου πουν, ώστε να δω τι έχουν να μου πουν... Βασανιστικό, καθώς πλησιάζει η 31η Αυγούστου και κονταίνει ο χρόνος για λήψη αποφάσεων. 

Και βέβαια βασανιστικό είναι πρωτίστως το να δένεις τις αποφάσεις σου με την διερώτηση πόσο εξωγήινο σε εμφανίζει η πιο γήινη αξίωση: η αξίωση για ένα ριζικά αλλιώτικο όραμα για την πόλη, για την κοινωνική ζωή, για την πολιτική και την ανθρωπολογία (απίστευτο δεν φαίνεται, να τίθεται θέμα ανθρωπολογίας εδώ; Εμ... αυτά είναι!). Πώς θα υλοποιηθεί άραγε η glocalization (η όσμωση τοπικού-local και οικουμενικού-global) ως εναλλακτική στην τρέχουσα globalization; Πώς θα παιδευτούμε άραγε για ζητήματα όπως ο συμμετοχικός προϋπολογισμός και το δίκοπο μαχαίρι τοπικών δημοψηφισμάτων; Πόσο εξωγήινος είσαι όταν νιώθεις πως χωρίς τέτοιας λογής παιδεμάρες η εξαχρείωση του πολίτη σε καταναλωτή (καταναλωτή πραγμάτων, καταναλωτή υπηρεσιών και καταναλωτή αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας εξίσου) θα συνεχίσει να σαρώνει, με την ευθύνη όλων – ψηφιζόντων και ψηφιζομένων; Πόσο εξωγήινος είσαι όταν θεωρείς απάτη τις υποσχέσεις δημοτικής ευημερίας, οι οποίες βασίζονται στην υπερχρέωση των Δήμων; Πόσο εξωγήινος είσαι όταν θεωρείς κατάντια την κομματική υποτέλεια; Πόσο εξωγήινος είσαι όταν σε πιάνει ναυτία με υποψήφιους  που ψευδολογούν  καλολογώντας το κίνημα για ελεύθερες παραλίες, αλλά οι ίδιοι είναι από τους επιχειρηματίες εκείνους που απεργάζονται την εξάτμιση του δημόσιου χώρου στην πόλη; Πόσο αυτοδιοικητικός είναι αυτός που δεν αντιτίθεται (με λόγο και πράξη) στο ισχύον νομικό πλαίσιο, το οποίο στραγγαλίζει την αυτοδιοίκηση;

27 Αυγούστου 1922: Η φρικτή δολοφονία του Χρυσόστομου Σμύρνης- «Του ξερίζωσαν τη γενειάδα, τον μαχαίρωσαν…»

Του Γιώργου Τασιόπουλου

O Μητροπολίτης Χρυσόστομος Καλαφάτης, υπήρξε κορυφαία μορφή της Μικρασιατικής Καταστροφής και ο τελευταίος Επίσκοπος Σμύρνης.

Ο μαρτυρικός του θάνατος από τον τουρκικό όχλο είναι άρρηκτα δεμένος με τις τελευταίες στιγμές της ελληνικής Σμύρνης και του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Αν και του προσφέρθηκαν πολλές ευκαιρίες να εγκαταλείψει τη Σμύρνη αυτός προτίμησε να μείνει και να συμμεριστεί την τύχη του ποιμνίου.

Το 1992 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Χρυσοστόμου και των ιεραρχών Γρηγορίου Κυδωνιών, Αμβροσίου Μοσχονησίων, Προκοπίου Ικονίου, Ευθυμίου Ζήλων και των κληρικών και λαϊκών, που σφαγιάσθηκαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Ακόμη, όρισε να τιμάται η μνήμη του Χρυσοστόμου Σμύρνης και των «συν αυτώ Ιεραρχών» την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η οποία φέτος συμπίπτει με τη σημερινή.

Ο γνωστός Έλληνας λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Ηλίας Βενέζης, ο οποίος έζησε τη λαίλαπα της Μικρασιατικής Καταστροφής, στο βιβλίο του «Μικρασία Χαίρε» γράφει για τον Σμύρνης Χρυσόστομο «Η δράση του στον καιρό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στον καιρό των διωγμών των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, και στη διετία 1920-22 , τον είχε αναδείξει πρώτο στόχο. Αυτός ήταν ο ηγέτης, ο εθνάρχης, η ψυχή της Ελληνικής Μικρασίας» . Ο Βενέζης τονίζει ότι ο Χρυσόστομος με το βίο και το μαρτυρικό του τέλος «υπηρέτησε το Γένος και την Εκκλησία γράφοντας μια σελίδα χρυσή».

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 (με το νέο ημερολόγιο) ο Νουρεντίν Πασάς του απήγγειλε την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και τον παρέδωσε στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το διοικητήριο της Σμύρνης.

ΥΠΕΝ: καταργούνται 7 φορείς προστατευόμενων περιοχών

Το ακόλουθο κείμενο είναι δημοσιευμένο στις 27/12/2021

Την κατάργηση επτά φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών και την καθολική διαδοχή των αρμοδιοτήτων τους από τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ) σε κεντρικό επίπεδο στο ΥΠΕΝ  προβλέπει υπουργική απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Με την απόφαση που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ, την οποία υπογράφει ο αρμόδιος υφυπουργός ΠΕΝ Γιώργος Αμυράς καταργούνται οι φορείς σε:

• Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας,
• Εθνικό Πάρκο Σχινιά, Μαραθώνα, Υμηττού και Νοτιοανατολικής Αττικής,
• Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης,
• Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου,
• Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου,
• Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων, Αγράφων, κοιλάδας Αχελώου και Μετεώρων, και
• Εθνικό Δρυμό Ολύμπου

Διαχείριση σε κεντρικό επίπεδο

Σημειώνεται ότι η αλλαγή  του συστήματος διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών ξεκίνησε με το Ν. 4685/2020 και την ίδρυση του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Στην παρούσα φάση πραγματοποιείται η μετάβαση από τους 36 παλαιούς Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών σε 24 νέες Μονάδες Διαχείρισης που θα υπαχθούν και θα εποπτεύονται από τον ΟΦΥΠΕΚΑ. Για τους πρώτους 7  φορείς εκδόθηκε απόφαση, ενώ παράλληλα ολοκληρώνονται οι αποφάσεις και για τις υπόλοιπες Μονάδες Διαχείρισης. Με την ενεργοποίηση του νέου συστήματος διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών, το ΥΠΕΝ υποστηρίζει ότι η διαχείριση θα γίνεται σε κεντρικό επίπεδο και αναμένεται να επιλυθούν τα χρόνια προβλήματα που υπήρχαν στη λειτουργία των Διοικητικών Συμβουλίων των Φορέων Διαχείρισης.

Δήλωση της κεντρικής οργανωτικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κένυας

(μτφρ: Π. Παπαδομανωλάκης)

Σύντροφοι και συντρόφισσες Αφρικανοί. Η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κένυας εκδίδει αυτή την κρίσιμη ανακοίνωση αναφορικά με τα πρόσφατα πραξικοπήματα που εκτυλίσσονται στην Αφρική και στην ύπουλη απειλή που θέτουν οι ιμπεριαλιστικές προσπάθειες για την κυριαρχία των εθνών μας.

Αντιλαμβανόμαστε ακράδαντα την ιστορική πραγματικότητα ότι η αφρικανική αστάθεια εντάθηκε μετά την παραπλανητική κατάκτηση της ανεξαρτησίας, όπου αναδύθηκαν νεοαποικιακά κράτη, με τους μαύρους καταπιεστές να ενεργούν ως πληρεξούσιοι των πρώην αποικιοκρατών. Η Δυτική Αφρική, ειδικότερα, έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος αυτής της κληρονομιάς.

Ως επαναστάτες, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι όλα τα πραξικοπήματα ίδια. Κάνουμε διάκριση μεταξύ προοδευτικών πραξικοπημάτων, τα οποία καθοδηγούνται από γνήσια λαϊκή υποστήριξη και επιδιώκουν να διαλύσουν διεφθαρμένα καθεστώτα-μαριονέτες που είναι μπλεγμένα με τις δυτικές δυνάμεις, και αντιδραστικών πραξικοπημάτων, τα οποία τροφοδοτούνται και υποστηρίζονται από ξένες παρεμβάσεις για εξυπηρέτηση συμφερόντων.

Με μεγάλη δυσαρέσκεια παρακολουθούμε την υποκριτική στάση των δυτικών δυνάμεων. Υποστηρίζουν επιλεκτικά τα πραξικοπήματα που ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντά τους, ενώ καταδικάζουν εκείνα που αμφισβητούν την ηγεμονία τους. Καταγγέλλουμε αυτή την αλαζονεία και καλούμε τη Δύση να σεβαστεί την κυριαρχία των αφρικανικών εθνών, επιτρέποντάς μας να αντιμετωπίσουμε ανεξάρτητα τα εσωτερικά μας ζητήματα. Τα πρόσφατα πραξικοπηματικά γεγονότα αποκάλυψαν τη βαθιά ριζωμένη επιρροή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που επεκτείνει τα πλοκάμια του σε περιφερειακές οργανώσεις όπως η ECOWAS. Η επιρροή αυτή χειραγωγεί τις αφηγήσεις για να εξυπηρετήσει τη δυτική κυριαρχία αντί να προστατεύσει πραγματικά τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Το ντοκιμαντέρ “Βαρώσια: Η ευρωπαϊκή περίκλειστη πόλη”

Η Varosha International Initiative επιχειρεί μέσω του ντοκιμαντέρ “Varosha European Enclosed City” να γνωστοποιήσει με επιστημονικό και τεκμηριωμένο τρόπο στο κοινό το ζήτημα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων στην Κύπρο.

Ο στόχος μας μέσα από την πρωτοβουλία αυτή, είναι να διαδοθεί και να προβληθεί σε όλο τον κόσμο η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στην περιφραγμένη πόλη των Βαρωσίων, τα τελευταία 49 χρόνια. Το ντοκιμαντέρ διανθίζεται με συνεντεύξεις από εξέχουσες προσωπικότητες που προβάλλουν την ψυχή της Αμμοχώστου Βασιλεύουσας.

Η περίκλειστη πόλη αριθμούσε πέραν των 20.000 κατοίκων το 1974. Με την κατοχή, ο εισβολέας προκήρυξε αυθαίρετα την περιοχή ως στρατιωτική ζώνη απαγορεύοντας την επιστροφή των κατοίκων της, αλλά ακόμα και την επίσκεψη τους, ενώ η πόλη, ερειπωμένη και εγκαταλειμμένη, καταρρέει (το trailer του ντοκιμαντέρ είναι διαθέσιμο στο Youtube).

Καυστικό χιούμορ...

Σαν τον Μίλτο να γίνεις.

Τη σεμνότητα αυτού του γήινου θεού, μπροστά στην ύβρη όσων είναι στον αφρό του τίποτα να κρατήσουμε. 

Εικόνα: Χρήστος Δημάδης/illustration:parallaximag 

Έγραψε ο Γιάννης Μακριδάκης, ο σπουδαίος  Χιώτης συγγραφέας χθες βράδυ το εξής: 

”Ο Μίλτος είναι η Ελλάδα που θέλουμε. Με άλμα πάνω από τις φωτιές και τ’ αποκαΐδια, μας δείχνει τον δρόμο της αναγέννησης. 

Ένα παιδί ανθρώπινο, αληθινό, από δαύτα που δεν έχουν συνηθίσει να συναντούν μπροστά τους εκείνοι που καμώνονται πως ορίζουν την ατζέντα της ζωής μας, οι κάθε λογής συστημικοί άριστοι και οι ανθυπάριστοί τους, γι’ αυτό τους αποσυντονίζει η κάθε του λέξη. 

Το μεγαλύτερο χάρισμα είναι να μιλάς και να φέρεσαι ανθρώπινα, να καταθέτεις με μάτια καθαρά κάθε στιγμή την αλήθεια σου, όσο ψηλά και αν φτάνεις, σε όποιον τομέα κι αν ασκείσαι. Ευτυχώς, είναι πολλοί άνθρωποι έτοιμοι να την νιώσουν και να συγκινηθούν απ’ αυτήν. Μόνο με τη συγκίνηση κινείται συντονισμένα ο κόσμος μας προς την ανάταση, την αναγέννηση. 

Ο Μίλτος είναι δώρο για την νεοελληνική κοινωνία.”

Στο μυαλό όλων μας, σε μια εποχή που έχει χαθεί εντελώς το μέτρο, το φωτεινό παράδειγμα, η αφορμή για να πιαστούμε από κάπου και να εμπνευστούμε, αυτό το παιδί από τα Γρεβενά γίνεται ξανά το φως. Δεν θα μείνω σε όσα κατάφερε και στον κόπο που κατέβαλε. 

Θα μείνω σε μια χθεσινή του φράση: Το τελευταίο άλμα ήταν για 8,70μ αλλά άφησα τα πόδια μου στην άμμο. Γι’ αυτό θύμωσα. Είναι ένα λάθος που θα το θυμάμαι για πάντα… 

Τι λέει εδώ ο καλύτερος αθλητής της κατηγορίας του στον κόσμο; Ότι ακόμα και τη στιγμή του θριάμβου θα κάνω την αυτοκριτική μου. Δεν θα χαριστώ στον εαυτό μου. Δεν θα κομπάσω. 

2,40 το λίτρο! Πρωταθλήτρια η...

Αμερικανοποίηση του Λαού, Αμερικανική αποικία η χώρα

Του Ηλία Παπαναστασίου 

«Ιστορική Αναγκαιότητα» θα χαρακτηρίζαμε την περίοδο Πρωθυπουργίας του Μητσοτάκη. Για έναν απλό, απλούστατο λόγο. Και αυτός είναι ο καταφανής φιλοαμερικανισμός του, η ασυγκράτητη αμερικανοφιλία του.

Εάν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ με τον ανεκδιήγητο Τσίπρα, «διεύρυναν» τον δρόμο της υποτακτικής και γλοιώδους Αμερικανοφιλίας, ο Μητσοτάκης άνοιξε περαιτέρω τον δρόμο και τον «αναβάθμισε» σε λεωφόρο. Εάν ο Τσίπρας προετοίμασε το έδαφος των Ελληνο/Αμερικανικών Στρατιωτικών Συμφωνιών, ο Μητσοτάκης διεύρυνε τον αριθμό των βάσεων και όπως φαίνεται, «έχει ο Θεός» για επί πλέον διευρύνσεις και αναβαθμίσεις των Αμερικανικών Στρατιωτικών Βάσεων στην Ελλάδα.

 

 

Όμως η διεύρυνση και ο πολλαπλασιασμός των Αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα έρχεται περίπου ως «επικυρωτική πράξη» της καθολικής, συνολικής και ολιστικού τύπου Αμερικανοποίησης του ελληνικού λαού, του ελληνικού χώρου και συνολικότερα του «ελληνικού κόσμου». Μιας Αμερικανοποίησης η οποία ποτέ στην ιστορία του ελληνικού έθνους και κράτους δεν είχε προχωρήσει τόσο επιτυχώς, με ρυθμό τάχιστο και αποτελεσματικό. Αμερικανοποίηση σαρωτικού χαρακτήρα, ειδικότερα στον χώρο του πολιτισμού, της ψυχαγωγίας και της νεολαίας, παρουσιάζοντας «μορφολογία» πλήρους ισοπέδωσης και απαξίωσης οποιουδήποτε ελληνικού, νεοελληνικού, ρωμαίικου χαρακτηριστικού που θυμίζουν λαϊκό πολιτισμό, ήθη και έθιμα. Με ιδιαίτερη αντιπάθεια στον αρρενωπό, κλασσικό άνδρα και την κλασσικής ομορφιάς γυναίκα. Δύο παραδείγματα από τον πολιτισμό, τα Μέσα Ενημέρωσης και τον κινηματογράφο.

Το κακό έγινε πριν 4 χρόνια

Σε διαβούλευση το ν/σ του Υπ. Εργασίας με την κατάργηση του πενθήμερου

Νερό στον μύλο της «εργασιακής ζούγκλας» ρίχνει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας που δόθηκε την Παρασκευή προς διαβούλευση από τον αρμόδιο υπουργό Άδωνη Γεωργιάδη.

Από τις πιο ηχηρές μεταρρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι η ουσιαστική κατάργηση της 5νθήμερης απασχόλησης, η προστασία των απεργοσπαστών, η εργασία σε δύο εργοδότες, αλλά και άλλες, νέες μορφές «ευέλικτης» απασχόλησης.

Ο ίδιος ο κ. Γεωργιάδης, αναφερόμενος προσφάτως στη θέσπιση 6ήμερης εργασίας, χρησιμοποίησε ως δικαιολογία τις ανάγκες της βιομηχανίας, τη «μαύρη» εργασία και το ότι δεν τηρείται το πενθήμερο. «Σήμερα, επειδή υπάρχει πολύ μεγάλο έλλειμμα εργαζομένων ειδικά στη βιομηχανία, χρησιμοποιούνται εργαζόμενοι παραπάνω ώρες, για να βγαίνει η βάρδια και πληρώνονται "μαύρα". Πλέον, θα δίνεται το δικαίωμα να έχουν μία επιπλέον βάρδια το Σάββατο, με τον εργαζόμενο να δικαιούται ημερομίσθιο για την 6η ημέρα απασχόλησής του, προσαυξημένο κατά 40%», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός. Βεβαίως, ο Άδωνις διαστρέβλωσε ξανά την πραγματικότητα, κάνοντας μάλιστα λόγο για το «δικαίωμα» των εργαζομένων να εργάζονται 6 ημέρες την εβδομάδα. 

Παράλληλα, το νομοσχέδιο χτυπά τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και με την προστασία που παρέχει στους απεργοσπάστες, καθώς πλέον ποινικοποιείται η περιφρούρηση της απεργίας: η παρεμπόδιση εργαζομένων που επιθυμούν να εργαστούν τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον 5.000 ευρώ.