Με αφορμή μια ανάρτηση του "πιτσιρίκου" για τον Ν. Μαζιώτη

Του Γ. Γ.

Αφού έγινε σμπαράλια η προπαγάνδα που ήθελε τις οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας, να είναι ενεργούμενα μυστικών υπηρεσιών, (σήμερα κανείς με στοιχειώδη αντίληψη δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η Ε.Ο 17 Ν, ο Ε.Λ.Α., οι Πυρήνες της Φωτιάς ή ο Επαναστατικός Αγώνας ελεγχόταν από κρατικά κέντρα), τώρα άλλαξε το τροπάριο που αναζωπυρώθηκε με την σύλληψη του Νίκου Μαζιώτη.
Ο πυρήνας του όμως παραμένει ο ίδιος:  «η "τρομοκρατία" είναι πολύ βολική για την εκάστοτε εξουσία. Τόσο βολική που την κατευθύνει και την ελέγχει απόλυτα. Η "τρομοκρατία" είναι το τέλειο άλλοθι για την κρατική τρομοκρατία».

Το κείμενο σε εισαγωγικά είναι από ανάρτηση του «πιτσιρίκου» και η οποία ήταν το ερέθισμα γι’ αυτό το κείμενο μου.

Το πώς η εξουσία «κατευθύνει και ελέγχει απόλυτα» την «τρομοκρατία» όπως γράφει ο «πιτσιρίκος» δεν γνωρίζουμε αλλά ας το προσπεράσουνε, αφού πιθανόν ο τύπος που έκανε αντικαθεστωτική δράση σαν υπάλληλος του Αλαφούζου να γνωρίζει περισσότερα και προτιμάει να μας αφήσει στην άγνοια μας.
Πάμε παρακάτω.
«Εγώ βλέπω σήμερα μια χρεοκοπημένη χώρα, ένα πολιτικό σύστημα που παραμένει στην θέση του μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις -που έγιναν μετά την χρεοκοπία-, και παθητικούς πολίτες που είναι τόσο εθελόδουλοι που δεν τολμούν ούτε καν να απαλλαγούν από τα δυο κόμματα που διέλυσαν και συνεχίζουν να διαλύουν την χώρα, με αποτέλεσμα η χώρα και η κοινωνία να οδηγούνται στην απόλυτη καταστροφή.
Αν κάποιος βλέπει κάτι διαφορετικό, ας με ενημερώσει.
Ας με ενημερώσει, επίσης, τι από όλα αυτά απέτρεψαν οι επαναστατικές οργανώσεις με την ένοπλη δράση τους», συνεχίσει τον συλλογισμό του ο «πιτσιρίκος».

Πολύ εύκολα κάποιος θα μπορούσε να αντιστρέψει ο ερώτημα του και να του απαντήσει: Τι έκαναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Τι έκανε το εργατικό κίνημα; Η ίδια η συλλογικότητα που υποστηρίζει; (ο «πιτσιρίκος» γράφει ότι είναι ψηφοφόρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ). 
Μπήκαν ανάχωμα σε μια πολιτική που δημιούργησε 1,5 εκατομμύριο ανέργους; Στάθηκαν εμπόδιο στην εξαθλίωση πλατιών στρωμάτων του λαού μας; Ανέκοψαν χιλιάδες δολοφονίες-αυτοκτονίες συμπολιτών μας με θύτη την καπιταλιστική οικονομική κρίση;

Είναι εντελώς δηλαδή παράλογο να αναρωτιέται κανείς τι λόγο ύπαρξης έχουν οι οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής πάλης αφού δεν κατόρθωσαν να ανακόψουν την επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με την ίδια "λογική" μπορεί να σκεφτεί κανένας: Γιατί να υπάρχουν οι αριστεροί πολιτικοί σχηματισμοί; Μπόρεσαν με την πάλη τους να σταθούν εμπόδιο να μην εξαθλιωθεί η ζωή των λαϊκών στρωμάτων; Γιατί όλοι εμείς να συμμετέχουμε σε κινηματικές διαδικασίες; Κατορθώσαμε να γίνουμε το αντίπαλο δέος ώστε να μην υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί του μαύρου μετώπου αστικών κυβερνήσεων-καπιταλιστών; Η απάντηση φυσικά είναι προφανής.

Αυτή η τοποθέτηση όμως είναι υπεκφυγή, οπότε στεκόμαστε σε ένα άλλο ερώτημα του ίδιου: «Τι ακριβώς πέτυχαν οι επαναστατικές ομάδες και το αντάρτικο πόλης τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας;», μας ρωτάει ο «πιτσιρίκος».

Και μόνο ότι οι οργανώσεις αυτές έσπασαν την αντίληψη της παντοδυναμίας του αστικού κράτους, την άποψη ότι το μονοπώλιο της βίας ανήκει στο κράτος και συνέβαλαν να δημιουργηθεί συνείδηση, σε ένα μικρό έστω μέρος του κόσμου, ότι μπορεί να δράσει έξω και ενάντια στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας -βλέπε Κερατέα, Σκουριές Χαλκιδικής- είναι επιτυχία. 

Είναι στην κυριολεξία αισχρό και υποκριτικό να μας παρουσιάζεται ο πρώην μισθοδοτούμενος απ’ τα ταμεία του Σκάι, «αντικαπιταλιστής», «πιτσιρίκος» ότι σέβεται αυτούς «που επιλέγουν την ένοπλη πάλη και την σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής» και  «πληρώνουν με την ζωή τους την επιλογή τους ή φυλακίζονται με εξοντωτικές και εκδικητικές ποινές από την αστική δικαιοσύνη που δεν είναι ούτε αστική, ούτε δικαιοσύνη» και από την άλλη να μας λέει ότι «η "τρομοκρατία" είναι πολύ βολική για την εκάστοτε εξουσία. Τόσο βολική που την κατευθύνει και την ελέγχει απόλυτα».

Και χωρίς να έχουμε απαίτησει να καταλάβει, ο «πιτσιρίκος» το σκεπτικό ενός επαναστάτη που επέλεξε τα μονοπάτια της ένοπλης πάλης και τώρα υφίσταται τις συνέπειες της επιλογής του παραθέτουμε ένα κειμενάκι:

«Το αντάρτικο πόλης δεν είναι επιδίωξη αυτή καθαυτήν, δεν επιδιώκεται η βία για τη βία. Η βία δεν είναι απλώς μέσο απόδοσης λαϊκής δικαιοσύνης και τρομοκράτησης των αστών. Στόχος δεν είναι τα σαμποτάζ ή η αντίσταση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η τάση αυτή έχει σοσιαλιστικό σχέδιο και στρατηγική λαϊκής εξουσίας.
Θεωρεί ότι ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός θα γίνει μόνο επαναστατικά, αναπόφευκτα με ένοπλο αγώνα, επειδή αυτόν μας τον επιβάλλει ο κοινωνικός αντίπαλος – όπως το έχει δείξει η ιστορία. Το αντάρτικο πόλης είναι μια μέθοδος ένοπλου αγώνα, μια τακτική που ανάγεται στην αρχή του στρατηγικού σχεδίου του ένοπλου αγώνα».

Δημήτρης Κουφοντίνας

Υ.Γ. Για να μην δημιουργηθούν παρανοήσεις διαβάστε σχόλιο μου με την τοποθέτηση μου για τις οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας

Διαβάστε επίσης
Για τις μορφές πάλης του κινήματος ή περί «τρομοκρατίας» ο λόγος 
Αχ ρε Κουφοντίνα βιάστηκες να παραδοθείς

Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr