Της Αντιγόνης Ιωαννίδου
Θα περίμενε βέβαια κανείς ο κύριος Υπουργός σε μια περίοδο που τα σχολεία υπολειτουργούν αστελέχωτα να ασχολείται με την αντιμετώπιση των πιεστικών συναφών προβλημάτων και να μην σπαταλά δυνάμεις και χρόνο σε πεδία που ούτε έχουν επίκαιρο χαρακτήρα, ούτε και διαθέτει την αναγκαία πιστοποίηση, ώστε να επικαλείται την όποια επιστημονικότητα των απόψεών του.
Θα αντιπαρέλθω το γεγονός πως πρόκειται για προσωπικές απόψεις που στην περίπτωση ενός Υπουργού δεν ενδιαφέρουν κανένα και δεν έχουν λόγο να εκφράζονται. Θα αντιπαρέλθω και το γεγονός πως και στην δική του περίπτωση ισχύει νόμος που απαγορεύει την άρνηση των αναγνωρισμένων γενοκτονιών, νόμο τον οποίο προκλητικά και ατιμώρητα περιφρονεί. Θα μείνω στην ουσία των δηλώσεων ώστε να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του, απαντώντας ξεχωριστά σε κάθε έναν από τους ισχυρισμούς του.
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΩΣ ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.
ΝΟΜΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΟΡΟΥ
Ο όρος «γενοκτονία» διατυπώθηκε για πρώτη φορά ως νομικός όρος κατά τη διεξαγωγή της δίκης της Νυρεμβέργης κατά των εγκληματιών του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου επειδή για τα εγκλήματα αυτά δεν προϋπήρχε ορισμός και σχετικό Δίκαιο και επομένως δεν θα μπορούσαν να κριθούν σε δικαστήριο.
Ο Ραφαήλ Λέμκιν μάλιστα στον οποίο ανήκει η πατρότητα του όρου προκειμένου να τον εισαγάγει στον ΟΗΕ τον περιέγραψε αναφερόμενος ρητά στις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ελλήνων!... Σε αυτές βασίστηκε και το κυρίαρχο κείμενο περί γενοκτονιών του Διεθνούς Δικαίου που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ ως «ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ» του 1948, την οποία υπέγραψε και η Ελλάδα. Αυτές τις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου έρχεται να αναιρέσει με την «προσωπική του άποψη» ένας Υπουργός χωρίς καμιά επιστημονική ιδιότητα μοιράζοντας μάλιστα αφειδώς χαρακτηρισμούς. Υπάρχει ίχνος σοβαρότητας σε όλα αυτά;
Πέραν της ανωτέρω Σύμβασης του ΟΗΕ η Διεθνής Συνθήκη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου του 2002 δίνει επίσης τον ορισμό της Γενοκτονίας και επίσης περιγράφει τι είναι ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ.
Εδώ αναφέρονται ρητά στο άρθρο 6 ως Γενοκτονία οι «πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση καταστροφής ΕΝ ΟΛΩ Ή ΕΝ ΜΕΡΕΙ μιας εθνικής-εθνοτικής , φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας».
Είναι σαφές λοιπόν ότι ο ισχυρισμός του κυρίου Φίλη πως η γενοκτονία είναι (ως όρος) απόλυτη και έχει γενικό χαρακτήρα δεν ευσταθεί. Άλλωστε απόλυτες και γενικές δεν ήταν ούτε η Αρμενική, ούτε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Δεν έγινε λοιπόν καμιά γενοκτονία; Είναι επομένως πρόδηλο πως ο ισχυρισμός του είναι πέρα για πέρα ένας ψευδής ισχυρισμός, εγνωσμένα ψευδής! Αν αυτό δεν είναι θλιβερό, αν δεν είναι ανήθικο εν τέλει, τότε τι είναι;
Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για την Μελέτη των Γενοκτονιών με ψήφισμά της του 2007 έχει αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία. Το ψήφισμα ενός τέτοιου Οργάνου έρχεται να αμφισβητήσει ο κύριος Υπουργός που γνωρίζει τι θα πει γενοκτονία και δεν γνωρίζει τι θα πει σύνεση και αιδώς;
Τα παρακάτω κράτη και Πολιτείες έχουν αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία: ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ: Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϋ, Κολούμπια, Νότια Καρολίνα, Γεωργία, Πενσυλβάνια, Κλίβελαντ, Ρόντ Άιλαντ. Επίσης το Κοινοβούλιο της Νότιας Αυστραλίας, η Σουηδία, η Αρμενία, ο Πρόεδρος της Γερμανίας, κύριος Γκάουκ, η Ελλάδα και η Κύπρος ορίζοντας ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. Δεν την έχει αναγνωρίσει ένα μικρό παρακράτος με παράρτημα στο γνωστό οίκημα κάπου εκεί στο Μαρούσι!...
ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ
Η σχετική τεκμηρίωση έγινε με τη συγκέντρωση των σχετικών ντοκουμέντων από τα αρχεία των Υπουργείων Εξωτερικών διαφόρων χωρών. Αποτελούν ανταποκρίσεις προς τις κυβερνήσεις των χωρών τους των ξένων διπλωματικών και ανθρωπιστικών αποστολών που βρίσκονταν στον Πόντο από το 1908 έως το 1923. Τα έγγραφα συγκέντρωσε ομάδα επιστημόνων υπό τον καθηγητή Ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Κωνσταντίνο Φωτιάδη σε ένα δεκατετράτομο έργο, το οποίο με παραγγελία και ψήφιση σχετικού νόμου του είχε αναθέσει η Βουλή των Ελλήνων, για να αθετήσει εσπευσμένα στην πορεία με χονδροειδείς και παντελώς αστήρικτες δικαιολογίες.
Αθέτηση η οποία είχε ως συνέπεια την έκδοση του ιστορικής σημασίας έργου από τον ίδιο τον καθηγητή, χωρίς όμως τη σφραγίδα της Βουλής των Ελλήνων! Το έργο επομένως κυκλοφορεί παρέχοντας κάθε εχέγγυο σε όσους αμφισβητούν πως πρόκειται περί πραγματικής γενοκτονίας με στοιχεία αδιάψευστα από τα οποία απουσιάζει φυσικά κάθε υποψία υποκειμενικότητας, σκόπιμης απόκρυψης και δόλιας διαστρέβλωσης των γεγονότων.
 |
| «Άουσβιτς εν ροή» |
ΠΕΡΙ «ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ»
Το 2002 η Ελλάδα κύρωσε το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, το οποίο αποτελεί διεθνή Συνθήκη. ν Σύμφωνα με το άρθρο 28 το καταστατικό αυτό υπερέχει κάθε αντίθετης διάταξης και είναι αρμόδιο για τις εξής περιπτώσεις:
Α) ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ, Β) ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ, Γ) ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ Δ) ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΤΑ ΧΩΡΩΝ. Στην Σύμβαση αυτή εισάγεται για πρώτη φορά ο όρος ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ.
Τα μέτρα της Εθνοκάθαρσης είναι κατά τη Σύμβαση αυτή τα εξής:
- Διοικητικά και γραφειοκρατικά, ήτοι: επεμβάσεις στις μόνιμες αιρετές αρχές, διακρίσεις στη διανομή αγαθών και δικαιωμάτων.
- Άλλα μη βίαια μέτρα π.χ. καθοδηγούμενες αναφορές στα ΜΜΕ, δημόσια αναφορά της εθνικής ιδιότητας για πολίτες, ανώνυμες απειλές κατά της ζωής μελών της ομάδας.
- Μέτρα τρομοκρατίας: βιασμοί, ληστείες, εκτοπίσεις, μαζικές μετακινήσεις που εκτελούνται από τα Σώματα Ασφαλείας.
- Στρατιωτικά μέτρα: δολοφονίες ηγετών, όμηροι, ανθρώπινες ασπίδες ... ( Γεν, Συνέλευση του ΟΗΕ της 18-12-92).
Ο όρος «Εθνοκάθαρση» αποτελεί απλά έναν περιγραφικό όρο χωρίς νομική βαρύτητα και είναι ανώδυνος για τους θύτες! Για το λόγο αυτό η Τουρκία και οι προστάτιδες δυνάμεις της θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο την επικράτηση του χαρακτηρισμού «γενοκτονία», διότι αν συμβεί αυτό θα είναι υπόλογη και για όλες τις γενοκτονίες που έχει διαπράξει διαχρονικά κατά όλων των χριστιανικών πληθυσμών που ζούσαν στο έδαφός της, άλλων λαοτήτων και των Γεζίντι και μουσουλμάνων Κουρδικών πληθυσμών. Ας σημειωθεί πως όλοι αυτοί οι λαοί είναι αυτόχθονες και έχουν παρουσία χιλιετιών στην περιοχή σε αντίθεση με το νεόκοπο κατασκεύασμα που αποτελεί το «Έθνος» των Τούρκων.
Η δική μας άποψη για ό,τι έγινε στον Πόντο από όλες τις παραπάνω συνθήκες και συμβάσεις απορρέει. Αν θέλει να καταγγείλει την συγγραφή μιας «νέας, μεροληπτικής ιστορίας» ο κύριος Υπουργός ας ψάξει στις τάξεις κάποιων νέων «ιστορικών» που συστηματικά υπονομεύουν αυτή την ξεκάθαρη υπόθεση με εφευρήματα του τύπου «ο όρος γενοκτονία είναι νομικός και εισάγει την Νομική σε χώρους της Ιστορίας», ή « ο όρος γενοκτονία είναι πολύ ευρύς και τελικά τα πάντα μπορούν να θεωρηθούν γενοκτονία»! Θα βρει πολλές σελίδας αυτής της νέας μεροληπτικής Ιστορίας εκεί. Γιατί αυτά είναι τα βασικά επιχειρήματα των αρνητών, όπως διατυπώνονται στα σχετικά δημοσιεύματά τους. Ας στείλει λοιπόν, αν νομίζει, ορισμένους προκατόχους ή και συνεργάτες του στο Υπουργείο μαζί με κάποιους υφισταμένους του ακαδημαϊκούς δασκάλους Ιστορίας στα ελληνικά Πανεπιστήμια στον ΟΗΕ, για να αλλάξουν τις σχετικές διατυπώσεις με το επιστημονικό τους κύρος. Με τόση εξάσκηση στην παραχάραξη μπορεί και να τα καταφέρουν!
Το ερώτημα όμως είναι προς τι λοιπόν ο κύριος Υπουργός παρασταίνει πως δεν ξέρει τίποτε «για το φόνο»; Μήπως δεν είναι πάντα διαχρονικά ο φόβος της διαταραχής των σχέσεων με την Τουρκία και τους δυτικούς προστάτες της, αλλά και οι εντολές που δέχονται που υποχρεώνει τις ελληνικές κυβερνήσεις σε υποχωρητικότητα, διανοητικές κατασκευές έως και σε ενδοτική πολιτική; Γιατί δηλαδή βγαίνει η σχετική ύλη της Ιστορίας από την εξεταστέα ύλη ακόμη και τώρα, ένα σχεδόν αιώνα μετά; Γιατί δεν τολμάει η χώρα να προχωρήσει στην διεκδίκηση των 12 ναυτικών μιλίων που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο παρά ανέχεται τις τουρκικές απειλές περί “casus belli”; Για τον ίδιο λόγο που όλα αυτά τα χρόνια, με μοναδική εξαίρεση την περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου, επί πρωθυπουργίας του οποίου θεσπίστηκε Η ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, όλοι οι άλλοι, ακόμη και οι συνεχιστές του στην ουσία υπονόμευσαν τη δικαίωση ενός εγκλήματος όχι μόνο κατά των Ποντίων, αλλά κατά σύμπαντος του Ελληνισμού και κατά της Ανθρωπότητας! Εν τέλει όλες οι γενοκτονίες αφορούν την Ανθρωπότητα.
Ωστόσο, επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, με την άρνηση της αλήθειας των ακανθωδών σημείων κάποιοι εξασφαλίζουν τα αναγκαία για την θέση και εξέλιξή τους στα κέντρα εξουσίας «ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ»! Και είναι πράγματι θλιβερή η εικόνα ιδεολογικών υποτίθεται χώρων καθαγιασμένων κάποτε στους ιερούς αγώνες αυτού του λαού για Ελευθερία και Δικαιοσύνη να συντάσσονται με αυτές τους τις θέσεις με τα συμφέροντα των ολιγαρχών αδιαφορώντας την ίδια στιγμή για το αθώο αίμα που χύνεται πότε στη μια και πότε στην άλλη γωνιά του κόσμου!
Ας αφήσει λοιπόν τις αναφορές στον «παλαιοκομματισμό» ο κύριος Φίλης κι ας επικεντρωθεί στο ΝΕΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ που έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα και οριστικά τα κόμματα, διαγράφοντας την αξιακή τους υποδομή και ακυρώνοντας την κατεστημένη ιδεολογική τους κατάταξη σε διακεκριμένους θεωρητικούς χώρους. Τον αφορά αφού την αριστερή τους περιοχή ισχυρίζεται πως διακονεί! Γιατί αυτός ο νεοκομματισμός βάζει ταφόπλακα στο είδος των κομμάτων που ξέραμε.
Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΤΟ 1919 ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ ΑΙΤΙΩΔΗΣ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
Ακούμε συχνά πως για τις διώξεις των Ελλήνων του Πόντου υπαίτιοι είναι οι Έλληνες που από μεγαλοϊδεατισμό και εθνικιστική έξαρση έστειλαν ελληνικά στρατεύματα στη Σμύρνη το 1919.
Επομένως πρόκειται για νόμιμη άμυνα των Τούρκων και καμιά γενοκτονία δεν διαπράχτηκε. Η μεγαλύτερη ανακρίβεια που διαδίδεται άκριτα είναι αυτή η άποψη για τον απλούστατο και πολύ πραγματικό λόγο πως οι διώξεις κατά τον Ελλήνων του Πόντου είχαν αρχίσει ακόμα και προ του 1910 ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ! Με την άφιξη του Κεμάλ στον Πόντο το 1919 αρχίζει μόνο η δεύτερη φάση της ποντιακής γενοκτονίας, όταν ήδη το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είχε εξοντωθεί, ή διαφύγει.
 |
| Τοπάλ Οσμάν, Κεμάλ Πασά, Ισμέτ Ινονού οι γενοκτόνοι των Ελλήνων της Μ, Ασίας |
Από την πρώτη κιόλας δεκαετία του εικοστού αιώνα η συγκρότηση ενός νέου έθνους που θα ονομαζόταν «τουρκικό» έθεσε στους εμπνευστές του το αίτημα ενός «ξεκαθαρίσματος» σε επίπεδο πληθυσμού. Οι χριστιανοί κάτοικοι της χώρας θα έπρεπε άμεσα ή να αλλαξοπιστήσουν ή να αποδεκατισθούν. Έτσι εντελώς ξαφνικά χωρικοί βρίσκονταν δολοφονημένοι στα χωράφια τους. Οι φοβερές εξορίες είχαν αρχίσει από τις οποίες δεν επέστρεφε κανείς και για το λόγο αυτό τα βουνά είχαν γεμίσει από φυγάδες που εκεί σχημάτισαν τις πρώτες αντάρτικες ομάδες. Τα διαβόητα «αμελέ ταμπουρού οι πορείες του λευκού θανάτου, ήταν η συνήθης μέθοδος εξόδου και θανάτωσης από εξάντληση, πείνα και δίψα των κατοίκων ομαδικά πολλών χωριών και πόλεων Οι διαρκείς βιαιοπραγίες, οι εμπρησμοί σπιτιών και χωριών ολόκληρων, η καταστροφή εκκλησιών, ο περιορισμός μεγάλων ομάδων σε κτίρια που στη συνέχεια πυρπολούνταν για να καούν μαζί και οι δύστυχοι έγκλειστοι, οι αρπαγές περιουσιών, οι βιασμοί, οι βίαιοι εξισλαμισμοί, οι φόνοι ανθρώπων μπροστά στα μάτια των οικείων τους έδιναν κι έπαιρναν! Οι κάτοικοι του Πόντου βίωναν τον απόλυτο τρόμο! Γυναίκες σε απόγνωση έπεφταν σε γκρεμούς και ποτάμια με τα μωρά τους στην αγκαλιά για να αποφύγουν την ατίμωση! Πλήθος τα Ζάλογγα του Πόντου! Άλλες υποχρεώθηκαν να πνίξουν τα βρέφη για να μην προδοθεί το κρησφύγετο της ομάδας των φυγάδων και τους κάψουν όλους ζωντανούς!!!
Η γνώση της Ιστορίας είναι θέμα βούλησης και μελέτης. Οι πηγές υπάρχουν. Η στάση όμως απέναντι στα ιστορικά εγκλήματα που συντελέστηκαν ή συντελούνται είναι θέμα προσωπικής ευθύνης και ήθους. Πάνω σε αυτή τη βάση ελέγχονται οι υπονομευτές της ποντιακής και κάθε άλλης γενοκτονίας!
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr
