* Ένα κείμενο ψυχής που μας συγκλόνισε... Το αφιερώνουμε στα τσουλιά που ζουν στις βίλες της Πεντέλης κι έκαναν "καριέρα" διορισμένες από τον Τσοχατζόπουλο και τώρα ασκούν "αριστερή" κυβερνητική πολιτική... Και στις λούγκρες της "αριστοκρατίας", τα πουστάκια που μεγάλωσαν οι γονείς τους με δουλειές της χούντας...
Ναι, μεγάλωσα σε αυθαίρετο.
Βέβαια δεν ήταν αυτό της ακραίας περίπτωσης εντός ρέματος ή πάνω στο μπάζωμά του.
Και όχι, δεν ντρέπομαι καθόλου γι αυτό.
Ούτε για τους γονείς μου.
Ναι, αυτά με τα ελλενίτ από πάνω, αυτά που έχουν απαγορευτεί εδώ και πολλά χρόνια ως...
δομικά υλικά για κατοικίες, ως καρκινογόνα.
Σε σπίτι χτισμένο νύχτες, δωμάτιο δωμάτιο. Που στο χτίσιμό του συμμετείχαμε η μάνα μου κι εγώ, παιδί ακόμη. Επάνω σε ''πλατφόρμα'' πάχους ούτε μισού μέτρου, που υποχωρούσε κατά τόπους και ανά περιόδους. Και που η μάνα μου σαν πιο μικρόσωμη από τον πατέρα μου, χωνόταν από κάτω ανοίγοντας τρύπα σαν λαγούμι για να αδειάσει χώμα, τραβώντας το με το σκεπάρνι για να γεμίσει το ζεμπίλι (ξέρετε τι είναι αυτά;), με το οποίο σούρνοντας στην συνέχεια, το απομάκρυνε.... ώστε στο σημείο να πέσει ''ένεση'' μπετού.
Ποια ''κυρία'' από αυτές που ''κατηγορούν'' έχει κάνει κάτι τέτοιο;
ΚΑΜΙΑ. Ούτε που το πιστεύουν....
Η Γερακίνα μου....
Και ναι, ζήσαμε ΚΑΙ ανάλογες στιγμές.... όταν κάποτε σε μια ανάλογη ''πλημμύρα'' κοντέψαμε να πνιγούμε.... και καταφύγαμε στο βουνό, αυτό που ένα μέρος του (από ΑΛΛΕΣ παρεμβάσεις.... και όχι την ''δική μας'') ερχόταν να μας σκεπάσει. Κουβαλώντας στην πλάτη την γιαγιά και την αδερφή μου, σχεδόν μωρό ακόμη, μέσα σε ένα καταρράκτη, σε μια σχεδόν απόλυτη μαυρίλα πλην των αστραπών, νιώθοντας νερό και λάσπη μαζί, με τρομερή δύναμη, σχεδόν μέχρι την μέση. Ακόμη ακούω στ' αυτιά μου την αδερφή μου να μας παρακαλάει να μην πέσουμε....
Ποιοι -πόσοι το έχουν ζήσει αυτό σαν παιδιά;
Ελάχιστοι.
Ξέρουν πολλοί όμως να κατηγορούν. Έτσι, αβίαστα, συλλήβδην, τυφλά και μαζικά.
Ε όχι ρε.
Εγώ κατηγορώ!
Αυτούς που με ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ να το ζήσω.
Και δεν ήταν οι γονείς μου.
Ξέρετε ποιοι;
Οι διάφοροι ''εθνάρχες'' που σε αγαστή ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με κεφάλαια, βιομήχανους και λοιπούς.... χάρασσαν ''πολιτικές'' που οδηγούσαν κατά εκατομμύρια τον κόσμο στα αστικά κέντρα. Πρός όφελός τους επειδή έτσι τους σύμφερε καλύτερα για τα κέρδη τους.
Και όλος αυτός ο κόσμος φυσικά... κάπου έπρεπε να στεγαστεί... μόνο που... για αυτό, ''ΦΥΣΙΚΑ'', όπως για πόσα άλλα ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗ.
ΟΧΙ;;;;
Βέβαια εμείς δεν κατεβήκαμε από επαρχία... το αποτέλεσμα όμως ήταν το ίδιο, αφού η δημιουργούμενη ζήτηση τίναζε τις αξίες στα ύψη (ένα από τα ΠΟΛΛΑ λαμπρά πεδία κέρδους) καθιστώντας το κόστος απόκτησης ενός ''κανονικού'' σπιτιού απαγορευτικό. ΠΟΤΕ, ΠΟΥ, ΠΩΣ υπήρξε κράτος και πολιτεία για αυτό το ίδιο ζήτημα που αυτό ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΡΑΤΟΣ δημιουργούσε;
Ποτέ και πουθενά.
Παρά μόνο για να χρησιμοποιεί σαν όμηρους όλους αυτούς τους ανθρώπους. Για να ημι-νομιμοποιεί κάθε τρεις και λίγο τα αυθαίρετα (ενθαρρύνοντας παράλληλα εμμέσως πλην σαφώς την συνέχισή τους...) για να μπορεί να τα ξαναρπάξει ξανά, ξανα ημι-νομιμοποιώντας τα.... και για πολιτική χρήση ''φυσικά''.
Τι θα μπορούσε, τι έπρεπε, τι ΟΦΕΙΛΕ να κάνει;
Πολλά.
Να βρει χώρους για να μείνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Όταν υπάρχει τέτοια τεράστια οικιστική πίεση, που την βλέπεις... ΕΣΥ την δημιουργείς...ΟΦΕΙΛΕΙΣ και να την λύσεις.
Μια σχετικά πρόχειρη μόνο σκέψη θα ήταν να δημιουργηθεί ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ - ΕΤΑΙΡΕΙΑ του δημοσίου (ή περισσότερες κατά τόπους) με έργο την εξεύρεση των κατάλληλων εκτάσεων , την ρυμοτόμησή τους και την απόδοσή τους στην συνέχεια σε όσους αναζητούσαν ένα μικρό κομμάτι γης.. με όφελος για ΟΛΟΥΣ... ΚΑΙ για τα δημόσια έσοδα.... αλλά πάνω από όλα το ''συμμάζεμα'' σε οικισμούς και όχι αυτό το σκόρπιο παντού σε κάθε πλαγιά και κορφή, με το αντίστοιχο περιβαλλοντικό όφελος.
Αυτά θα έκανε ένα σοβαρό κράτος ή σοβαρότερο κράτος.
Αντί αυτώ, όπως και για τόσα άλλα, επιπλέον μας κουνάνε και το δάκτυλο...
Σε όσους λοιπόν το έχουν εύκολο να λένε ''φταίνε αυτοί που έχτιζαν αυθαίρετα'' (και πάλι εξαιρώ τις ακραίες περιπτώσεις εντός ρεμάτων, αφού βρε ανόητε είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα πνιγείς)....
...έχω να πω ένα τεράστιο ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ.
Και αν δυσκολεύεστε, ελάτε να σας γαμήσω εγώ... χαλαρά, μου είναι εξ ίσου εύκολο, ΤΡΥΦΕΡΟΚΩΛΟΙ.
Βέβαια δεν ήταν αυτό της ακραίας περίπτωσης εντός ρέματος ή πάνω στο μπάζωμά του.
Και όχι, δεν ντρέπομαι καθόλου γι αυτό.
Ούτε για τους γονείς μου.
Ναι, αυτά με τα ελλενίτ από πάνω, αυτά που έχουν απαγορευτεί εδώ και πολλά χρόνια ως...
δομικά υλικά για κατοικίες, ως καρκινογόνα.
Σε σπίτι χτισμένο νύχτες, δωμάτιο δωμάτιο. Που στο χτίσιμό του συμμετείχαμε η μάνα μου κι εγώ, παιδί ακόμη. Επάνω σε ''πλατφόρμα'' πάχους ούτε μισού μέτρου, που υποχωρούσε κατά τόπους και ανά περιόδους. Και που η μάνα μου σαν πιο μικρόσωμη από τον πατέρα μου, χωνόταν από κάτω ανοίγοντας τρύπα σαν λαγούμι για να αδειάσει χώμα, τραβώντας το με το σκεπάρνι για να γεμίσει το ζεμπίλι (ξέρετε τι είναι αυτά;), με το οποίο σούρνοντας στην συνέχεια, το απομάκρυνε.... ώστε στο σημείο να πέσει ''ένεση'' μπετού.
Ποια ''κυρία'' από αυτές που ''κατηγορούν'' έχει κάνει κάτι τέτοιο;
ΚΑΜΙΑ. Ούτε που το πιστεύουν....
Η Γερακίνα μου....
Και ναι, ζήσαμε ΚΑΙ ανάλογες στιγμές.... όταν κάποτε σε μια ανάλογη ''πλημμύρα'' κοντέψαμε να πνιγούμε.... και καταφύγαμε στο βουνό, αυτό που ένα μέρος του (από ΑΛΛΕΣ παρεμβάσεις.... και όχι την ''δική μας'') ερχόταν να μας σκεπάσει. Κουβαλώντας στην πλάτη την γιαγιά και την αδερφή μου, σχεδόν μωρό ακόμη, μέσα σε ένα καταρράκτη, σε μια σχεδόν απόλυτη μαυρίλα πλην των αστραπών, νιώθοντας νερό και λάσπη μαζί, με τρομερή δύναμη, σχεδόν μέχρι την μέση. Ακόμη ακούω στ' αυτιά μου την αδερφή μου να μας παρακαλάει να μην πέσουμε....
Ποιοι -πόσοι το έχουν ζήσει αυτό σαν παιδιά;
Ελάχιστοι.
Ξέρουν πολλοί όμως να κατηγορούν. Έτσι, αβίαστα, συλλήβδην, τυφλά και μαζικά.
Ε όχι ρε.
Εγώ κατηγορώ!
Αυτούς που με ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ να το ζήσω.
Και δεν ήταν οι γονείς μου.
Ξέρετε ποιοι;
Οι διάφοροι ''εθνάρχες'' που σε αγαστή ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με κεφάλαια, βιομήχανους και λοιπούς.... χάρασσαν ''πολιτικές'' που οδηγούσαν κατά εκατομμύρια τον κόσμο στα αστικά κέντρα. Πρός όφελός τους επειδή έτσι τους σύμφερε καλύτερα για τα κέρδη τους.
Και όλος αυτός ο κόσμος φυσικά... κάπου έπρεπε να στεγαστεί... μόνο που... για αυτό, ''ΦΥΣΙΚΑ'', όπως για πόσα άλλα ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗ.
ΟΧΙ;;;;
Βέβαια εμείς δεν κατεβήκαμε από επαρχία... το αποτέλεσμα όμως ήταν το ίδιο, αφού η δημιουργούμενη ζήτηση τίναζε τις αξίες στα ύψη (ένα από τα ΠΟΛΛΑ λαμπρά πεδία κέρδους) καθιστώντας το κόστος απόκτησης ενός ''κανονικού'' σπιτιού απαγορευτικό. ΠΟΤΕ, ΠΟΥ, ΠΩΣ υπήρξε κράτος και πολιτεία για αυτό το ίδιο ζήτημα που αυτό ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΡΑΤΟΣ δημιουργούσε;
Ποτέ και πουθενά.
Παρά μόνο για να χρησιμοποιεί σαν όμηρους όλους αυτούς τους ανθρώπους. Για να ημι-νομιμοποιεί κάθε τρεις και λίγο τα αυθαίρετα (ενθαρρύνοντας παράλληλα εμμέσως πλην σαφώς την συνέχισή τους...) για να μπορεί να τα ξαναρπάξει ξανά, ξανα ημι-νομιμοποιώντας τα.... και για πολιτική χρήση ''φυσικά''.
Τι θα μπορούσε, τι έπρεπε, τι ΟΦΕΙΛΕ να κάνει;
Πολλά.
Να βρει χώρους για να μείνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Όταν υπάρχει τέτοια τεράστια οικιστική πίεση, που την βλέπεις... ΕΣΥ την δημιουργείς...ΟΦΕΙΛΕΙΣ και να την λύσεις.
Μια σχετικά πρόχειρη μόνο σκέψη θα ήταν να δημιουργηθεί ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ - ΕΤΑΙΡΕΙΑ του δημοσίου (ή περισσότερες κατά τόπους) με έργο την εξεύρεση των κατάλληλων εκτάσεων , την ρυμοτόμησή τους και την απόδοσή τους στην συνέχεια σε όσους αναζητούσαν ένα μικρό κομμάτι γης.. με όφελος για ΟΛΟΥΣ... ΚΑΙ για τα δημόσια έσοδα.... αλλά πάνω από όλα το ''συμμάζεμα'' σε οικισμούς και όχι αυτό το σκόρπιο παντού σε κάθε πλαγιά και κορφή, με το αντίστοιχο περιβαλλοντικό όφελος.
Αυτά θα έκανε ένα σοβαρό κράτος ή σοβαρότερο κράτος.
Αντί αυτώ, όπως και για τόσα άλλα, επιπλέον μας κουνάνε και το δάκτυλο...
Σε όσους λοιπόν το έχουν εύκολο να λένε ''φταίνε αυτοί που έχτιζαν αυθαίρετα'' (και πάλι εξαιρώ τις ακραίες περιπτώσεις εντός ρεμάτων, αφού βρε ανόητε είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα πνιγείς)....
...έχω να πω ένα τεράστιο ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ.
Και αν δυσκολεύεστε, ελάτε να σας γαμήσω εγώ... χαλαρά, μου είναι εξ ίσου εύκολο, ΤΡΥΦΕΡΟΚΩΛΟΙ.
Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr
