Το ασήκωτο βάρος της αγάπης για την πατρίδα

«Βουλιάζει ὅποιος σηκώνει τὶς μεγάλες πέτρες»

Ο Γιώργος Σεφέρης το είχε εκφράσει εκπληκτικά αυτό το συναίσθημα, την περίεργη τύχη του να έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα και να μην αντέχεις τη βαριά Κληρονομιά.

Έγραφε: «Ξύπνησα μὲ τὸ μαρμάρινο τοῦτο κεφάλι στὰ χέρια ποὺ μοῦ ἐξαντλεῖ τοὺς ἀγκῶνες καὶ δὲν ξέρω ποὺ νὰ τ᾿ ἀκουμπήσω».

Και απ’ ότι φαίνεται μια εξαιρετική λύση στο πρόβλημα αυτό, μια ιδέα απ’ ότι φαίνεται ξενοκίνητη τελικά, ήταν ο εθνομηδενιστικός διεθνισμός.

Φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε που αγαπάμε την πατρίδα μας.

Να απολογούμαστε που δε θέλουμε να τη δούμε τεμαχισμένη, και κάθε φορά που νιώθουμε κάτι ζεστό γι’ αυτήν να ψαχνόμαστε από που θα σκάσει το ταμπελάκι περί φασισμού.

Ολόκληρα κινήματα έχουν δημιουργηθεί σε μια Ελλάδα που ο Φασισμός σαν νοοτροπία αποτελεί τόσο δραματικά μικρή μειοψηφία που απορείς πού εντοπίστηκαν όλοι αυτοί οι περίεργοι νοσταλγοί του Ναζισμού. Στην ουσία, ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ τσουβαλιάστηκαν ιδεολογικά από την ακροδεξιά, και τώρα το φαινόμενο χρησιμοποιείται ΩΣ ΠΡΟΣΧΗΜΑ για την διάλυση του αυθεντικού πατριωτικού συναισθήματος, που χωρίς ακρότητες απλά αγαπάει τον τόπο του φυσιολογικά, ήρεμα και με ανθρωπιά, και για το οποίο αίσθημα μίλησε και ο Μπακούνιν.

Τί είναι όλη αυτή η τρέλα;

Πόσο στημένη είναι αυτή η ρητορική της ταμπελοποίησης;

Και πόσο σαφές ότι είναι αποτέλεσμα της φρικτής παιδείας που ουσιαστικά δεν παρέχεται στο Σχολείο.

Μέσα από θολές σκέψεις και τσιτάτα, ένα μίγμα από ιδεολογήματα τα οποία βρίθουν από αντιφάσεις, καταλήξαμε να φοβόμαστε να σηκώσουμε τη Σημαία της κοινής μας Πατρίδας που σαφέστατα διαλύεται, καταπιεζόμενοι από οργανωμένες μειοψηφίες που ποδοπατούν επιδεικτικά τα σύμβολα που αγαπάμε κατά ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφία.

Ο Σεφέρης, όμως, τί σχέση έχει με όλα αυτά, ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Μα, το ότι φαίνεται να εντόπισε την αιτία της διάδοσης κάθε ημιμαθούς και ακραίας τάσης που στοχεύει την ίδια την Πατρίδα. Απλά, η ΑΦΟΡΗΤΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ σε διαλύει, γιατί αισθάνεσαι λίγος, βλέπεις τον πήχη στα ύψη, και σε τελική ανάλυση είναι ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ.

Κάποιοι επί δεκαετίες φρόντισαν να προσπαθούν να επιβάλλουν με φασιστικό τρόπο τον πατριωτισμό στο όνομα του οποίου διεπράχθησαν εγκλήματα, καταπιέζοντας ψυχές και ολόκληρες κοινωνικές τάξεις. ΝΑΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟ.

ΟΜΩΣ ΠΑΙΔΙΑ, ας έχουμε το μυαλό να καταλάβουμε τη διάκριση.

Να αντιλαμβανόμαστε την υπερβολή και να κατανοούμε τί είναι απλή αγάπη του λαού προς τον τόπο του και τί είναι φασισμός.

«Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, εθνών, περιοχών, να αισθάνονται, να σκέπτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους και ο τρόπος αυτός είναι πάντα το αναμφισβήτητο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης» σύμφωνα με τον Ηγέτη του Αναρχικού κινήματος Μ. Μπακούνιν (1869).

Διότι σύντομα θα έχουμε εξαφανιστεί σαν είδος και ακόμα θα συζητάμε αν είναι φασισμός να αγαπάς τη σημαία και τον τόπο σου, ακριβώς την ίδια στιγμή που άλλα κράτη Έθνη δεν φαίνεται να απασχολούνται με τις ταξικές αναλύσεις και χτυπάνε τον απλό άνθρωπο στην Ελλάδα με σκοπό την επίτευξη συγκεκριμένων δικών τους συμφερόντων.

Και όλα αυτά τα υποφέρει ο κάθε ανθρωπάκος που του έλαχε το ‘μαρμάρινο κεφάλι στην αγκαλιά’ γιατί απλά ήταν άτυχος και γεννήθηκε Έλληνας, σε μια περιοχή με κρίσιμη γεωστρατηγική αξία στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Άτυχος που τον στοχεύουνε απ’ έξω, άτυχος που τον ταμπελοποιούνε και οι συντοπίτες του από μέσα!

Πώς να μη νιώθει πλέον ότι: 

«Δὲν ἔχω ἄλλη δύναμη· Τὰ χέρια μου χάνουνται καὶ μὲ πλησιάζουν ἀκρωτηριασμένα».

Καθώς έγινε μόδα το να βρίζεις την Ελλάδα, με μια αυτάρεσκη ανοησία πασπαλισμένη με μπόλικη ημιμάθεια, πόσο πιο φανατικός να γίνεις όταν στο όνομα της Ανθρωπιάς καις τα σύμβολα της αγάπης του απλού καθημερινού ανθρώπου;

Και πόσο ξενοκίνητα είναι όλα αυτά, όμως! Κάτι που φαίνεται αν προσέξεις πώς τροφοδοτούνται οι ρητορικές της εθνοκτονίας, και προβάλλονται σχεδόν πλέον Συστημικά.

Οξύμωρον, βεβαίως, όλο αυτό διότι φαινομενικά το σύστημα πλέον προωθεί τον θάνατό του!

Φαινομενικά….! Διότι είναι άλλο το σύστημα που επιδιώκει το θάνατο του εγχώριου Συστήματος.

Στην ουσία είναι μια μάχη για την αλλαγή ιδιοκτησίας!

Οι τωρινοί ιδιοκτήτες της γεωγραφικής περιοχής του Ελληνικού χώρου είναι απλά ανεπιθύμητοι, και πρέπει με διάφορες τεχνικές, ιδεολογήματα, τάσεις, ψεύδη, προπαγάνδα και επιχειρήματα του συρμού, να πάψουν να ενοχλούν τα νέα ανερχόμενα αφεντικά.

Άλλοι τους βοηθούν συνειδητά και άλλοι ως χρήσιμοι ηλίθιοι. Η δουλειά, όμως, προχωράει εξαιρετικά: Δημογραφικός θάνατος, Οικονομική κατάρρευση, Κοινωνική διάλυση και έξοδος από τη χώρα ολοκληρώνουν το θεάρεστο έργο.

Τρομερές οι συμπτώσεις για να είναι πλέον αποδιδόμενες στην κακή μας τύχη ή τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Τουλάχιστον λίγο πριν χαθούμε σαν είδος, ας μη χαθούμε χάσκοντας μέσα στην αφέλεια!

Ας φύγουμε με την επίγνωση ότι μας την πέσαν και εμείς αρμενίζαμε στα πέλαγα, ματσωμένοι με διακοπο-δάνεια…

Με επίγνωση, όμως, και όχι μέσα στο παραμύθι που προπαγανδίζουν περί ατυχών συγκυριών!

Όχι άλλη τυχαιότητα για σανό στο ποίμνιον!

Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com