Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε ότι για να βρεθούμε σε μια κοινωνική και ατομική αυτονομία, πρέπει να αφυπνιστούμε από το λήθαργο της αποχαύνωσης των σούπερ μάρκετ και της τηλεόρασης. (Η Δυνατότητα μιας αυτόνομης κοινωνίας) Μπουένος Άιρες 1993
Τα δύο αυτά μέσα, δηλαδή το σούπερ μάρκετ και η τηλεόραση είναι οι πυλώνες των καθεστώτων των φιλελεύθερων ολιγαρχιών, έλεγχος της τροφής και του νου, των βασικών λειτουργιών των σύγχρονων κοινωνιών.
Το σούπερ μάρκετ είναι μια ιδιαίτερη επιστήμη, το πως τοποθετείται το προϊόν στο κατάστημα, σε πιο ράφι, δηλαδή το ύψος του ραφιού από το έδαφος, ώστε να είναι στο ύψος του ματιού ενός μέσου ανθρώπου, σε πιο σημείο του καταστήματος, αν είναι σε ιδιαίτερο σημείο προώθησης.
Το προϊόν βέβαια πού θα προωθηθεί δεν είναι θέμα ποιότητας, αλλά του πόσα χρήματα έχουν καταβληθεί από τον παραγωγό του προϊόντος στους ιδιοκτήτες του σούπερ μάρκετ και πόση διαφήμιση έχει κάνει στα ΜΜΕ, όσα πιο πολλά δώσει κάποιος σε τόσο καλύτερο σημείο θα τοποθετηθεί το προϊόν του, άρα και θα κάνει περισσότερες πωλήσεις.
Η ποιότητα του προϊόντος δεν παίζει το πρώτο ρόλο μάλλον θα έλεγα κανένα, πρωτεύοντα ρόλο παίζει η συσκευασία, δηλαδή τα χρώματα πού θα έχει, το πόσο ελκυστικό είναι στο μάτι του καταναλωτή, το λογότυπο, το σχήμα της συσκευασίας, σε αρκετές περιπτώσεις η συσκευασία είναι ακριβότερη από το ίδιο το προϊόν και τα δύο αυτά όμως μπορεί να υπολείπονται εξωφρενικά από την διαφήμιση και την τοποθέτηση του προϊόντος, οι Αμερικάνοι καθορίζουν την αντιστοιχία προϊόν προς διαφήμιση 30% προς 70%!
Η πληθώρα των προϊόντων, τα υπερφορτωμένα ράφια, οι ετικέτες με τις προσφορές, το προϊόν πού σου κινεί το ενδιαφέρον γιατί το έχεις δει εκατοντάδες φορές στην τηλεόραση και θεωρείς ότι το έχεις δοκιμάσει και μάλιστα ότι η άποψη σου γι αυτό είναι εξαιρετική (πλύση εγκεφάλου το λένε), όλα αυτά μαζί λειτουργούν ως το μακρύ χέρι πού ενώ έχεις πάει με σκοπό να αγοράσεις εμπορεύματα αξίας 30€, φεύγεις με ένα 50ρικό ελαφρύτερος!
Η τηλεόραση είναι ο πωλητής πού δεν χρειάζεται να σου κτυπήσει τη πόρτα, μπαίνει σπίτι σου μέσα από το κουτί της βλακείας και ενώ κάθεσαι αμέριμνος στη πολυθρόνα σου αυτός κάνει τι δουλειά του χωρίς να το καταλαβαίνεις κι έτσι με ρομποτικό στυλ όταν θα πας να ψωνίσεις το χέρι σου θα καταλήξει στο προϊόν που σου έχουν φυτέψει στον εγκέφαλο.
Κάνει ακριβώς το ίδιο με το δελτίο των ειδήσεων πού σου φυτεύει την άποψη για την οποία έχει πληρωθεί η σε φορτώνει άλλες άχρηστες ψευτοειδήσεις του τύπου τα έφτιαξε η Μπέλα Μπούλα με τον διάσημο σεφ, χωρίς να σου λέει ποιος είναι, έτσι ώστε να παιδεύεσαι να τον ανακαλύψεις και να μην ασχολείσαι με το θέμα πού δεν πρέπει.
Το χειρότερο είναι ότι τα άτομα αυτά θεωρούν τον εαυτό τους έναν πολύ καλά ενημερωμένο πολίτη και καταναλωτή, έχουν πάντα αυτό το εξυπνακίστικο ύφος, του τι να μας πεις και συ βρε κακομοίρη, αλλά όταν τον ρωτάς πως απέκτησε αυτή την άποψη, σου απαντά με όλη την βεβαιότητα του μαλάκα, ...από την τηλεόραση...
Και όπως έλεγε ο Καστοριάδης, «Ένα άτομο πού θέλει να καταναλώνει, που κάθεται στο σπίτι του, πού δεν θέλει να ασχολείται με τα κοινά. Το περιεχόμενο της ελευθερίας και τη χρήση πού της κάνει δεν τα επέλεξε, του έχουν επιβληθεί»!
Ανάρτηση από: http://sioualtec.blogspot.com
