Καλωσορίσαμε στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο!

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Πιστεύει πλέον κανείς ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν η θεσμοθέτηση της συντροφικότητας των ομοφυλοφίλων; Μέρα τη μέρα, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι όλο αυτό το σόου ήταν η υλοποίηση επιταγών της εσπερίας (ΗΠΑ και Ε.Ε.) για ταχύτατες αλλαγές στην κοινωνία, σχετικά με τις έννοιες του γάμου και της οικογένειας, όπως τις ορίζαμε εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Το πρόβλημα δεν είναι οι ομοφυλόφιλοι

Αλλαγές που επιβάλλονται, όχι επειδή η κοινωνία, μέσα από μακρόσυρτες διεργασίες, θέλει να διορθώσει κάποιες στρεβλώσεις, αλλά απλά, επειδή κάποιες μειοψηφίες, έχοντας εξασφαλίσει την στήριξη των ελίτ, θέλουν να επισημοποιήσουν, στο υψηλότερο βαθμό, τα «θέλω» τους. Άλλωστε, δεν έχει διαψευστεί στα λεγόμενά του ο δημοσιογράφος Κων/νος Κόλμερ που υποστηρίζει ότι υπήρξε παρέμβαση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, στον 5^ο γύρο στρατηγικού διαλόγου Αμερικής – Ελλάδος με την συμμετοχή των υπουργών εξωτερικών εκατέρωθεν, όπου προωθήθηκε ξεκάθαρα η ενσωμάτωση προσφύγων στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και η προώθηση της διαφορετικότητας, της ισότητας και της συμπερίληψης, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Μάλιστα, εκφράστηκαν συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που γίνεται για την προώθηση της woke ατζέντας.

 Από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, μόνο 37 έχουν νομοθετήσει κάτι αντίστοιχο. Μέσα σ΄ αυτές και η Ελλάδα, ως η πρώτη ορθόδοξη χώρα. Τυχαίο; Άλλωστε, σύμφωνα με τον νομικό Δημ. Σταθακόπουλο, εδώ και χρόνια είναι αναρτημένοι οι όροι αναδοχής και υιοθεσίας στο Υπουργείο Υγείας και πουθενά δεν αναφέρεται το φύλο, ως προϋπόθεση για να προβεί κάποιος σε υιοθεσία. Κάτι, που προφανώς, δεν διάβασαν (άλλη μια φορά) βουλευτές και υπουργοί!!! Ποια η ανάγκη, συνεπώς, της ψήφισης νόμου για κάτι που ήταν λυμένο, όπως επίσης και η κατοχύρωση της συντροφικότητας, αφού σε μεγάλο βαθμό ήταν τακτοποιημένο μέσα από το σύμφωνο συμβίωσης;

Δυστυχώς, από όλη αυτή την συζήτηση του νόμου «γάμος και τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών», έλειψαν οι απόψεις των ειδικών, των γιατρών, των βιολόγων, των ψυχολόγων, των παιδαγωγών, των ακαδημαϊκών, των φιλοσόφων. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ερωτήματα

Το ερώτημα είναι, τι θα επακολουθήσει μετά την ψήφιση του νόμου.

Εγείρονται θέματα ευγονικής (πεποιθήσεις και πρακτικές που στοχεύουν στην βελτίωση της γενετικής ποιότητας του πληθυσμού). Η ναζιστική Γερμανία δεν απέχει πολλά χρόνια. Παιδιά κατά παραγγελία. Ήδη στην Αμερική κυοφορείται έμβρυο με 3 DNA. Τι προβλήματα υγείας μπορούν να προκύψουν, πέρα από τα νομικά;

Θέματα βιοηθικής (ηθικά προβλήματα που προκύπτουν από τις νέες ανακαλύψεις της Βιολογίας και τις εφαρμογές της Γενετικής Μηχανικής και πού μπαίνουν τα όρια). Ποιος μπορεί να αποκλείσει, στο άμεσο μέλλον, έναν γάμο τεχνητής νοημοσύνης με ανθρώπινο DNA, το οποίο, αφού αυτονομηθεί, θα σκέφτεται μόνο του και θα ζητήσει να αναπαραχθεί; Ως πού μπορεί να φτάσει ο πειραματισμός και ο ετσιθελισμός;

Όλες αυτές οι προεκτάσεις, που δεν είναι καθόλου απίθανες, πέρασαν το κατώφλι της «κερκόπορτας» που άνοιξε με την ψήφιση του νόμου και που οι δικοί μας Καρδιτσιώτες βουλευτές τον ψήφισαν όλοι τους. Και μάλιστα οι δύο από τους τέσσερις, που είναι γιατροί, θα έπρεπε να είχαν σκεφτεί διπλά για το τι μπορεί να έρχεται.

Λέξεις εργαλεία: αγάπη, δικαίωμα, συμπερίληψη

Στη λογική του δικαιωματισμού (είναι δικαίωμά μου, γιατί έτσι θέλω), η μόνιμη επωδός είναι η αγάπη. Αφού κάτι γίνεται με αγάπη, συνεπάγεται ότι είναι καλό! Άρα, όσοι περισσότεροι είναι οι «γονείς» ενός παιδιού, τόση περισσότερη αγάπη θα εισπράξει! Πολυγονεϊκές οικογένειες είναι ίσως το επόμενο νομοσχέδιο. Και αφού ο γάμος είναι δικαίωμα, θα μπορεί να παντρεύεται ο καθένας με ό,τι θέλει. Ήδη στο εξωτερικό έχουμε τέτοιους γάμους.

Βέβαια, όλο αυτό το κίνημα της «αφύπνισης» (woke) δεν αφήνει ανεπηρέαστη την γλώσσα. Ένα σωρό λέξεις και φράσεις, με πρώτες και καλύτερες το «πατέρας» και «μητέρα» και όσες προέρχονται απ’ αυτές,  θα πρέπει να απαγορευτούν ή και να καταργηθούν. Δεν αποκλείεται και αλλαγή της γραμματικής, με κατάργηση των αρσενικών και θηλυκών και αντικατάστασή τους μόνο από ουδέτερα. Μεγάλο μπέρδεμα και με τις αντωνυμίες. Για να μην αναφέρουμε τους τόνους βιβλίων που θα περιέχουν πλέον «κακές» λέξεις. Όποιος τολμήσει να τις χρησιμοποιεί θα είναι συλλήβδην: ομοφοβικός, σκοταδιστής, ρατσιστής, φασίστας… Τραγελαφικά αλλά όχι απίθανα, στη δυστοπική κοινωνία που μόλις εισήλθαμε.

Όσο για τη «συμπερίληψη», ξεκίνησε δειλά από το μεταναστευτικό, πέρασε στην εκπαίδευση και τώρα κυριαρχεί στην κοινωνία. Όλοι μαζί αγαπημένοι, ασχέτως αν η επιθυμία, σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπορεί να είναι και δυνατότητα!!!

Αποδομείται το αξιακό πρότυπο

Αυτό που ξέραμε, από δημιουργίας κόσμου, για τα δύο βιολογικά φύλα, θέλουν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει. Η φύση όμως, δεν έχει βρει άλλον τρόπο αναπαραγωγής. Όλα τα υπόλοιπα είναι «διαφορετικές συμπεριφορές», όχι βιολογία. Αν γεννιέσαι ομοφυλόφιλος, τότε τα κοινωνικά φύλα δεν έχουν νόημα. Αν γίνεσαι, τότε χρειαζόμαστε άλλη διερεύνηση περιβαλλοντικών αιτιών. Κάπως πρέπει να μας τα ξεμπερδέψουν.

Η κατάργηση των φύλων, ακουμπά και τις φυλές και τα έθνη και τις πατρίδες και τους λαούς. Καταργούν τις συλλογικές ταυτότητες και στη θέση τους βάζουν το κατακερματισμένο άτομο. Ο καθένας είναι ό,τι θέλει, όποτε θέλει. 

Όμως, αν ισχύει το παραπάνω, με την επικυριαρχία μόνο της αγάπης, τότε οι επιστήμες πάνε περίπατο. Φρόιντ, Πιαζέ και λοιποί ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές και παιδαγωγοί, πρέπει να ξαναγραφτούν (ως αναχρονιστικοί), αφού ουσιαστικά καταδεικνύουν τι εγγράφεται στη μνήμη και συγχρόνως αναδεικνύουν τον σπουδαίο ρόλο της μάνας, στη ζωή του παιδιού και του εμβρύου.

Στη woke ατζέντα, υπάρχει μόνο το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν, είτε ιστορικά, είτε φιλοσοφικά, είτε θεολογικά, είτε οντολογικά, διαγράφεται.

Παρεμπιπτόντως, κάνει εντύπωση η κίνηση των αντι-ναταλιστών οι οποίοι θεωρούν πως δεν πρέπει να γεννιούνται παιδιά, επειδή ο άνθρωπος καταστρέφει τον πλανήτη. Ας εξαλειφθεί, συνεπώς, ο άνθρωπος!!!

Χρειαζόμαστε μια «υγιή αντίδραση» απέναντι στην «θρησκεία της προόδου»

Η αντιπαλότητα είναι, η κοινή λογική από τη μια μεριά και ο φαντασιακός προοδευτισμός από την άλλη.

«Κοινωνική ζωή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα μίνιμουμ κοινών κανόνων, αξιών και σκοπών, τους οποίους, τουλάχιστον, δεν αντιμάχονται τα μέλη της», λέει σε μια συνέντευξή του ο Καστοριάδης. Και σε άλλο σημείο επισημαίνει, «πως ακόμα και η «αυτονομία», εμπεριέχει όρια (εαυτός και νόμος). Τα όρια που βάζει ο ίδιος στον εαυτό του».

Άλλο είναι η κοινωνία να οριοθετεί τα δικαιώματα κι άλλο τα δικαιώματα να επιβάλλονται επί της κοινωνίας. Οι μειονότητες δεν είναι πλέον απλά σεβαστές, αλλά επικυρίαρχες της πλειοψηφίας!

Μπήκαμε ήδη στη ζοφερή μετα-ανθρώπινη και δυστοπική κοινωνία, με την κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης. Το πού θα οδηγήσει αυτό, μένει να το δούμε.

Και όπως έλεγε ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ: «Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα, ώστε να μην μπορούν να χειροτερέψουν».