Πώς ήταν δυνατόν να σε συγκινήσει πλέον μιά καρέκλα κι ένα υπουργείο;
Ήσουν ο πιό αισιόδοξος άνθρωπος, γιατί είχες την ικανότητα να βλέπεις διέξοδο στα αδιέξοδα.
Στην Ελλάδα είχες αφιερωθεί… Και η Ελλάδα πλέον έχει φτωχύνει…
Ήσουνα ο δρόμος… Έδειξες το δρόμο.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μία ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΣΙΩΠΗ.
Και αυτά που έσπειρες με το Παράδειγμα και το Λόγο, θα βλαστήσουν, θ΄ ανθίσουν και θα δώσουν καρπούς στην Ελλάδα και σε κάθε αγωνιζόμενο λαό.
Μιχάλη, σ’ ευχαριστώ που βρέθηκα στο δρόμο σου.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
Γιάννης Χούτας
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com/
