Η νεκρική σιγή των νέων

Υποθέτει κανείς πως είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, είτε έχουν διαβρωθεί από τις συνθήκες που επικρατούσαν, ειδικά στην Ελλάδα – διαφορετικά δεν εξηγείται η αδιαμαρτύρητη αποδοχή του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος τους

«Μία κοινωνία προβάτων διοικείται νομοτελειακά, 

με την πάροδο του χρόνου, από μία κυβέρνηση λύκων» 

(Juvenal, Ρωμαίος σατυρικός).

Χωρίς καμία αμφιβολία, τα περισσότερα μέτρα που υπαγορεύονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς επίσης κάποια από τα «ισοδύναμα» που επιλέγει η κυβέρνηση, είναι εις βάρος των νέων – γεγονός που αποτελεί το άκρον άωτο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας μίας γενιάς, η οποία θέλει να μεταφέρει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε στα παιδιά της, καθώς επίσης στα δικά τους παιδιά.

Στο παράδειγμα του ασφαλιστικού, το οποίο μετά την «κλοπή» των αποθεματικών των ταμείων έχει μετατραπεί σε μία χρηματοπιστωτική πυραμίδα, αφού οι συντάξεις δεν πληρώνονται από τις παλαιότερες κρατήσεις των συνταξιούχων, αλλά από αυτούς που εργάζονται σήμερα (όλα όσα συζητούνται περί «μαθηματικών τύπων» είναι απλά ανοησίες), οι νέες προτάσεις επικεντρώνονται στην πώληση των παγίων περιουσιακών τους στοιχείων – για να μην υπάρξουν καινούργιες μειώσεις, παρά το ότι οι τιμές των ακινήτων ευρίσκονται σήμερα στο ναδίρ.

Γαλλία... Euro 2016

Λίγο πριν από το… Vertigo

Του Τ.Τ.

Με σηκωμένα τα μανίκια η κυβέρνηση Τσίπρα ολοκληρώνει τον «ενταφιασμό» της κοινωνίας

Η «πάση θυσία αξιολόγηση» έδωσε τους καρπούς της. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε όλες τις ρυθμίσεις που της ζητήθηκαν, υποχώρησε σε όλα, συμπλήρωσε με τροπολογίες ακόμα και «ορισμένα» κρισιμότατα υπόλοιπα και τώρα «ρίχνεται στη δουλειά της καθημερινότητας». Οι δόσεις αναμένεται να δοθούν, αλλά με προϋποθέσεις και θα αρχίσει ο γύρος των «εκποιήσεων».

Αυτό σημαίνει τελείως διαφορετικά πράγματα για τον κόσμο και διαφορετικά για τους δανειστές. Όντως, πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους.

Η περίπτωση του Ελληνικού είναι ενδεικτική. Στα προαπαιτούμενα για να «πέσει» η δόση ήταν η άμεση ολοκλήρωση της πώλησης-εκποίησης του πρώην αεροδρομίου. Η μεν κυβέρνηση το τρέχει, ο δε Κ. Μητσοτάκης επισκέφθηκε τον χώρο και κάλεσε να απομακρυνθούν άμεσα οι πρόσφυγες από εκεί. Για να γίνει η «δουλειά» πρέπει να βρεθεί άλλος τόπος για τους πρόσφυγες. Να «καθαρίσει» η περιοχή… Όμως, ένα εξώδικο προς τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών που παρέδωσαν ο Μανώλης Γλέζος και άλλοι πολίτες, δείχνει το μέγεθος της απάτης που στήνεται σε βάρος του Δημοσίου και την ευθύνη που έχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Παιδιά σηκωθείτε...

Ανάρτηση από: http://tvxs.gr

Ο ηττημένος άντρας

Προφητικό άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου το φθινόπωρο του 2002

Η εκ γενετής χρέωση του άνδρα, από τις πρωτόγονες ομάδες έως τις σύγχρονες κοινωνίες, παραμένει σταθερά η ίδια: Η εξασφάλιση της επιβίωσης του θηλυκού και των παιδιών που θα αποκτήσουν. Κάθε πούρος Μαρξιστής θα ερμήνευε το ζήτημα αποκλειστικά με κοινωνιολογικούς όρους, φαίνεται όμως πως δεν είναι μόνο έτσι. Τα άλματα της βιολογίας δείχνουν ότι αυτή η ανδρική δέσμευση είναι προγεννητική. Η κατανομή των υποχρεώσεων που προκύπτουν από την συνεύρεση αρσενικού και θηλυκού είναι εγγεγραμμένη στα εγκεφαλικά κύτταρα ολόκληρου σχεδόν του ζωικού βασιλείου. Το θηλυκό επιλέγει εκείνο το αρσενικό που η σωματική του ρώμη είναι εγγύηση όχι μόνο ευγονίας, αλλά και απρόσκοπτης διατροφής. Σε ορισμένα είδη η προκαταβολική προσφορά μεγάλων ποσοτήτων τροφής από το αρσενικό προς το θηλυκό είναι η προϋπόθεση του ζευγαρώματος.

Φαίνεται δίκαιο.

Το θηλυκό μετά το ζευγάρωμα κάνει μια τεράστια επένδυση χρόνου και εργασίας για την κύηση, τον γαλακτισμό και το μεγάλωμα του παιδιού, οπότε απαιτεί εξασφάλιση.

Το ζευγάρωμα είναι το μέλι.

Το ζόρι αρχίζει για τον άνδρα που θέλει να σταθεί αξιοπρεπώς στο ύψος του ρόλου του. Προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, δουλεύει αδιαμαρτύρητα όσες ώρες απαιτούνται. Αν χρειαστεί πιάνει και δεύτερη δουλειά κι αν η κατάσταση γίνει ζοφερή, δεν διστάζει να ξενιτευτεί ή και να παρανομήσει. Τις ληστείες τις κάνουν πάντα οι άντρες, αυτοί υποχρεούνται να φέρουν τα λεφτά στο σπίτι.

Ο "αντιρατσισμός" δεν είναι πολιτική ορθότητα...

Οι καναπεδάτοι...

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Η Αδελφότητα εναντίον του Έθνους-Κράτους

Ο ισλαμικός εξτρεμισμός ως εργαλείο του “μυστικού ιμπεριαλισμού”

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο τρόπος που ο κόσμος σήμερα ενωμένος, μετά την συμφωνία Ρωσσίας-ΗΠΑ, αντιδρά στην βαρβαρότητα του “Χαλιφάτου” (ISIS) δίνει την ευκαιρία να διαλυθούν και οι πολιτικοί μύθοι γύρω από την λειτουργία και τις επιδιώξεις του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Η εμφάνιση του ISIS ως μιας δύναμης που δεν αφήνει καμμία επιλογή στους κατοίκους των περιοχών που ελέγχει – να το αποδεχθούν ή να κηρυχθούν αποστάτες και, συνεπώς, να κινδυνεύουν να εκτελεσθούν, έχει προηγούμενο στην μεσαιωνική Δύση μάλλον παρά στην μουσουλμανική ιστορία.

“Ένας μεσαιωνικός Χριστιανός βασιλιάς δήλωνε cuius regio, eius er religio ή σε όποιον ανήκει το βασίλειο ανήκει και η θρησκεία, απαιτώντας από τους υπηκόους του είτε να δεχθούν την θρησκεία του αυθέντη, είτε να φύγουν ή να σκοτωθούν”, όπως γράφει ο Afzal Ashraf (www.aljazeera.com/indepth/opinion/profile/afzal-ashraf.html), ειδικός αναλυτής του βρετανικού ινστιτούτου άμυνας και ασφάλειας (RUSI) σε ένα άρθρο του για το Al Jazeera.

Γράμμα των νεαρών εξεγερμένων Γάλλων στους γονείς τους

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, φοιτητές και άνεργοι κατεβαίνουν εδώ και λίγους μήνες στους δρόμους των γαλλικών πόλεων ενάντια στο σχέδιο μεταρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που προωθεί η κυβέρνηση. Πολλοί κάνουν λόγο για μία επανάληψη του Μάη του ’68, μια νέας γενιάς που και πάλι ζητά να δει φαντασία στην εξουσία και βιώνει τον ρεαλισμό της διεκδικώντας το αδύνατο.

Πρόκειται για μία γενιά ανθρώπων, που θέλει να ζήσει κι όχι να επιβιώσει σε μια χώρα, μιας ολόκληρης Ευρώπης που οι πολίτες της στενάζουν υπό το βάρος πολιτικών λιτότητας που βάζουν το κέρδος πάνω από των άνθρωπο.

Ένας από τους εξεγερμένους του Παρισίου αναλαμβάνει να στείλει μια επιστολή στην μητέρα του, εκφράζοντας το σύνολο των εξεγερμένων της Γαλλίας και όσα αυτοί θέλουν να πουν στη γενιά που τους έφερε στο σημερινό σημείο.

Στερητικό σύνδρομο

Ανάρτηση από: http://i-kyr.gr

Υποτέλειας αγωνία

Ανάρτηση από: Γκόρτσος

Οι δρόμοι της Ιστορίας είναι απρόβλεπτοι

Σε λίγες μέρες οι Βρετανοί θα ψηφίσουν για την παραμονή ή την έξοδό τους από την ΕΕ. Για να αποτραπεί το BREXIT οι κυρίαρχες ελίτ στη Βρετανία και στην ΕΕ επιστράτευσαν όλη τη γκάμα τρομοκρατικών επιχειρημάτων που χρησιμοποιούν επί χρόνια στην Ελλάδα εναντίον της εξόδου από το ευρώ:… 

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Διεθνής απομόνωση, οικονομική καταστροφή, ακόμα και παγκόσμιος πόλεμος, τα τρία κακά της μοίρας τους των Βρετανών αν ψηφίσουν BREXIT. Το GREXIT (έξοδος από το ευρώ) και το BREXIT (έξοδος από την ΕΕ) δεν είναι βεβαίως το ίδιο πράγμα αλλά έχουν δυο σημαντικά κοινά σημεία: Το κεντρικό ζήτημα είναι αν ο κόσμος δικαιούται να αποφασίζει αυτοτελώς για την τύχη του, αμφισβητώντας τη θέληση του ευρωιερατείου. 

Το δεύτερο σημείο είναι ότι η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ (και της Ελλάδας στο ευρώ) είναι εκ των ων ουκ άνευ όρος για να διατηρηθεί η πολιτική ενότητα των ποικίλλων ομάδων που συναπαρτίζουν το ευρωιερατείο, την κυβερνώσα ελίτ της ΕΕ. Αν φανεί ότι το ευρωιερατείο δεν είναι ικανό να συγκρατήσει την ενότητα της ΕΕ, όλο το οικοδόμημα θα καταρρεύσει, αργά ή γρήγορα. Η εφαρμογή της όποιας οικονομικής πολιτικής και όλων των άλλων αντιδημοφιλών μέτρων εξαρτάται ακριβώς από το αν πιστεύουμε ότι η συνοχή της ΕΕ είναι αδιαμφισβήτητη και οι αποφάσεις του ευρωιερατείου ακλόνητες. Γι’ αυτό τα δημοψηφίσματα, στην καταστραμμένη Ελλάδα ή στην πάμπλουτη Ολλανδία, περιφρονούνται, οι δρόμοι αστυνομοκρατούνται, οι διαδηλωτές ποδοπατούνται, η Δημοκρατία, σκιά του εαυτού της, γελοιοποιείται. Το επίμαχο σε κάθε περίπτωση είναι να αποκλειστεί η αίσθηση ότι ο υποτελής πληθυσμός έχει την ελάχιστη πιθανότητα να αποφασίσει για οτιδήποτε αυτοτελώς. Γι αυτό, αντίστροφα, το κεντρικό ζήτημα είναι η Εθνική Ανεξαρτησία.

π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Τα πάθη της Ευρώπης και οι συνέπειές τους

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, επισκοπώντας την πορεία της δυτικής Ευρώπης από την εποχή της Αναγέννησης μέχρι τις μέρες μας, προβαίνει σε αντίστιξη μεταξύ των φιλοσοφικών ζητουμένων, σε κάθε ιστορική φάση, και των πρακτικών αποκυημάτων τους.

Ρίτσος: “πείτε και το πατερμώ σας πρι πλαγιάστε”

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Καραγκιοζλίκια του νεοσουλτάνου με αφορμή την επέτειο της Αλώσεως. Παραλήρημα του νάρκισσου ως νέου.. Πορθητή. Συρφετός εκατομμυρίου νεογενιτσάρων να ουρλιάζει έξω από την Αγιά Σοφιά, απαιτώντας να ξαναγίνει τζαμί…

Το νόημα της 29/5/1453 συνόψισε με θαυμαστό τρόπο ο Γέρος του Μοριά στον διάλογό του με το ναύαρχο Άμιλτον: «Όταν επήραμε το Ναύπλιο, ήλθε ο Άμιλτον να με ιδεί, μου είπε ότι Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύσει. Εγώ του αποκρίθηκα, ότι, ‘Αυτό δεν γίνεται ποτέ. Ελευθερία ή Θάνατος. Εμείς καπετάν ‘Αμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς  εμείς,  εζούσαμε  ελεύθεροι  απο γενεά σε γενεά. Ο Βασιλεύς  μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτεινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δυο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε: «Ποια η βασιλική φρουρά του, ποια είναι τα φρούρια;”–”Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφται. Τα  φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα Βουνά». Και η φοβερή κατάληξη: «Έτσι δεν με ωμίλησε πλέον»!(Απομνημονεύματα, επιμ. Βαλέτα, Α΄σελ. 179).

Στις Σκουριές δικάζεται η αντίσταση

Της Μαρίνας Καραστεργίου

Μετά την τρομοκράτηση έρχεται η δίκη, ζητείται η δικαίωση

Στις 9 Ιουνίου ξεκινά στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης η δίκη για την υπόθεση του εμπρησμού των Σκουριών, τον Φεβρουάριο του 2013.

21 άνθρωποι, έχοντας στο πλευρό τους ολόκληρη την τοπική κοινωνία και αλληλέγγυους, θα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου αντιμετωπίζοντας ένα διογκωμένο κατηγορητήριο, βασισμένο σε μηδαμινά στοιχεία, με σαφείς πολιτικές προεκτάσεις.

Ήταν τότε, το 2013, όταν ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε ότι η «επένδυση χρυσού θα γίνει με κάθε κόστος». Όσοι συμμετέχουν στον αγώνα αυτόν, ένιωσαν στο πετσί τους τι σήμαινε η δήλωση αυτή. Μετά τον εμπρησμό στις Σκουριές, ολόκληρη η κοινωνία της Β.Α. Χαλκιδικής, που αντιστέκεται στην καταστροφή του τόπου της, χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική. Όποιος διαδήλωνε ήταν ύποπτος, όποιος μιλούσε ήταν τρομοκράτης. Ο κρατικός μηχανισμός βασισμένος στο «δόγμα του σοκ» επιχείρησε με όλα τα μέσα να διαλύσει το κίνημα. Έγιναν αρπαγές υπόπτων για να ανακριθούν, έσπασαν πόρτες ανθρώπων τα ξημερώματα για να οδηγηθούν στην Ασφάλεια, έπεσαν χημικά στα σχολεία για να διεξαχθούν έρευνες, ώστε να εντοπιστούν οι ένοχοι, υποτίθεται. Κορύφωση όλων ήταν, βέβαια, η προφυλάκιση τεσσάρων μελών του κινήματος. Αυτό που επεδίωξε η τότε κυβέρνηση δεν ήταν παρά η διάλυση του κινήματος.

Η διάλυση του κινήματος όμως δεν επετεύχθη ούτε με τη χρήση ακραίων μεθόδων καταστολής. Η τοπική κοινωνία στάθηκε στα πόδια της και συνέχισε να αγωνίζεται. Η συνέπεια ήταν άλλη μία τεράστια δικογραφία 27 ατόμων.

Χιούμορ με... μπάτσους

Τι συμβαίνει όταν ένα ασφυξιογόνο σκάσει μέσα σε Ισραηλίτικη αστυνομική κλούβα;

«Η κοινή θρησκεία και η συμπάθεια ενώνουν τους λαούς μας»

Του Κώστα Μελά

«Η κοινή θρησκεία και η συμπάθεια ενώνουν τους λαούς μας και μας βοηθούν να ξεπερνάμε τις δυσκολίες» είπε ο ρώσος πρόεδρος Β. Πούτιν,  στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Άγιο Όρος. 

Η άποψη αυτή αποτελεί μια κοινότυπη έκφραση , επαναλαμβανόμενη τουλάχιστον από τους Ρώσους  ολόκληρη την περίοδο ύπαρξης του ελληνικού κράτους. Φυσικά με την εξαίρεση της  περιόδου ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης. 

Όμως στην παρούσα φάση η παραπάνω φράση λειτουργεί εντελώς διαφορετικά μιας και εντάσσεται στο γενικότερο θεωρητικό-πολιτικό σχεδιασμό που επιχειρεί το Κρεμλίνο σε μια προσπάθεια να ενδυναμώσει τη θέση του στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος.

Το Κρεμλίνο επιχειρεί, εκτός της  σκληρής δύναμης που του παρέχει το πυρηνικό οπλοστάσιο που κληρονόμησε από τη ΣΕ, να προωθήσει τη λεγόμενη ήπια δύναμη, η οποία στην προκειμένη περίπτωση έχει ως αιχμή του δόρατός της την Ορθοδοξία, ολοκληρώνοντας, υπό μιαν έννοια, την νέα γεωπολιτική αντίληψη της Ρωσίας.

Οι θεωρητικοί  της συγκεκριμένης αντίληψης  προάγουν την αντίληψη της επιστροφής στην παράδοση και στη θεολογία. Η παράδοση (θρησκεία, ιεραρχία και οικογένεια) και η αξίες της ανατράπηκαν κατά την έναρξη του Μοντερνισμού.

Μίζες Siemens

Ανάρτηση από: Γκόρτσος

Η «ουτοπίστρια και ο «ρεαλιστής»

Του Γιώργου Παπανικολάου

«Θα το πω έτσι όπως το σκέφτομαι: Αρκετά ουτοπικά πράγματα ζήσαμε. Αρκετά ακούγαμε ότι μπορούμε να σκίσουμε τα μνημόνια κλπ. Όλα αυτά τα λόγια τα μεγάλα δεν οδηγούν πουθενά…». Αυτά είπε ο Ν. Ευαγγελάτος στη συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, όταν αυτή αναφέρθηκε στο δικαίωμα των ελλήνων ν” αμφισβητήσουν το χρέος. Και συμπλήρωσε: «Αυτό (το δικαίωμα ν αμφισβητήσουμε το χρέος) πρέπει να τ αναγνωρίσουν κι εκείνοι που “χουν δώσει τα λεφτά».

Όταν μάλιστα η Ζ. Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε στην έκθεση του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για το χρέος της Ελλάδας, αυτή κατά τον Ευαγγελάτο δεν έχει αξία, επειδή στον ΟΗΕ δεν χρωστάμε τίποτα, και «έχει αξία να το πει κάποιος που μας έχει δανείσει».

Η άποψη του Ευαγγελάτου είναι μια άποψη που προπαγανδίζεται με επιμονή και είναι πλατιά διαδεδομένη. Στην ουσία της λέει πως υπάρχουν («αιώνια») οι ισχυροί και οι αδύναμοι, και πάντα θα επικρατεί το αυθαίρετο δίκαιο των ισχυρών. Ότι τα δικαιώματα των ατόμων και των λαών είναι ουτοπία, είναι μύθος, και δεν μπορεί να υπάρξει κόσμος που αυτά θ αναγνωρίζονται και θα γίνονται σεβαστά.

Αυτό το αφήγημα έχει μια έλλειψη: κάνει αφαίρεση της ιστορίας και των κατακτήσεων των δικαιωμάτων/ελευθεριών των λαών και των πολιτών(τόσο των ίδιων των δικαιωμάτων, όσο και των αγώνων και της διαπάλης για την κατάκτησή τους).

Γαλλικό φιλί. (Ακατάλληλο δια ανηλίκους)

Του mitsos175

Je t'aime mon amour! Φίλα με, αγκάλιασε, με έλα να γλύψουμε ό ένας τον άλλον! Oui! Σε έχω τόση ανάγκη! Ελλάς - Γάλλια - Συμμαχία! Ελλάς - Γάλλια - Πεολειχία!

Τι σου είναι όμως η πολιτική. Περισσότερη πλάκα κι από σεξοκωμωδία. Και πολύ περισσότερο sex φυσικά. Ο Τσίπρας ο αριστερός και τ' άξιο παλικάρι, μνημόνιο εψήφισε και πήραμε... παπάρι.

Έτσι λοιπόν ο Αλέξης μας το "παιδί του λαού" ή του "λάου - λάου σας πέρασα 7.500 σελίδες"* έγινε ο πιο χρήσιμος σύμμαχος των κορακιών. "Γιατί δεν το κάνετε όπως ο ΣΥΡΙΖΑ"; Λένε στους υπηρέτες - πολιτικούς τα όρνεα των αγορών. "Στην Ελλάδα ζούμε το μύθο μας. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αντιπολίτευση ΝΔ". Σαν να λέμε "Σκύλλα και Χάρυβδη" δυο σε ένα, pay and go! Κι όταν λέμε για pay μιλάμε για ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, Φόρο, Συμφορές... δεν μιλάμε για "μπάμιες". Από 24 τοις εκατό και πάνω, να το καταλάβουν όλοι...

Εκεί στο Πρώτο Ψέμα ακόμα κι αλήθεια να πουν, πχ ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο, θα την πουν με χίλια ψέματα μαζί. Θα πουν ότι στις στροφές βγάζει φλας, ή ότι σταματάει στα φανάρια. Ο Ντάισελμπλουμ δεν θαυμάζει τον Τσίπρα, απλά τα παράσιτα των αγορών θέλουν, ότι πάθαμε εμείς εδώ, να το πάθουν όλοι οι Ευρωπαίοι. Είπε λοιπόν στον Ολάντ "Τέλειωνε μωρέ ακαμάτη! Ο Έλληνας τους έβαλε ήδη για ύπνο, εσύ ακόμα";

Γι αυτό ήρθε ο Γάλλος, για να πάρει μαθήματα. "Πως τα κατάφερες έτσι ρε garçon"; (Η λέξη στα γαλλικά δεν σημαίνει μόνο το σερβιτόρο, αλλά και το αγόρι). Que faites-vous "ma mère"; Τι είσαι εσύ "μάνα μου";

Η εμπεία... παίζει ρόλο

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Πώληση κόκκινων δανείων

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Ο μποξέρ που αρνήθηκε το «όνομα του σκλάβου»

«Η συνείδησή μου δεν με αφήνει να πυροβολήσω τα αδέρφια μου, σκουρόχρωμους ανθρώπους, φτωχούς, πεινασμένους ανθρώπους μέσα στην λάσπη, για την μεγάλη, ισχυρή Αμερική. Να τους πυροβολήσω γιατί; Ποτέ δεν με αποκάλεσαν νέγρο. Ποτέ δεν με λυντσάρισαν. Ποτέ δεν διέταξαν αγριόσκυλα να μου ορμήξουν».

Offshore: νόμιμα και ηθικά

Του Δημήτρη Μηλάκα

Είναι πράγματι κοπιώδης η προσπάθεια που καταβάλλεται (εντός και εκτός συνόρων) απ’ όσους έχουν αναλάβει το έργο της ηθικής υπεράσπισης μιας κατά τα λοιπά ανήθικης αλλά καθ’ όλα νόμιμης οικονομικής δραστηριότητας: της δημιουργίας εξωχώριας εταιρείας. Τα πράγματα ωστόσο είναι απλά. 

Οι offshore σε γενικές γραμμές δημιουργούνται σε έναν συγκεκριμένο τόπο και θωρακίζονται παγκοσμίως νομικά για έναν συγκεκριμένο σκοπό: πρόκειται για επιχειρήσεις που ιδρύονται σε οικονομικά κέντρα με πολύ χαμηλό επίπεδο φόρων (φορολογικούς παραδείσους). Προφανής στόχος της ίδρυσης μιας τέτοιας εταιρείας είναι ο ιδιοκτήτης ή ο δικαιούχος να πετύχει το μικρότερο δυνατό κόστος φορολόγησης των διεθνών δραστηριοτήτων του. 

Μοχάμεντ Άλι (Κάσιους Κλέι)… Καλό ταξίδι…

O Μοχάμεντ Άλι (πραγματικό όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, γεν. 17 Ιανουαρίου 1942) ήταν Αμερικανός επαγγελματίας πυγμάχος. Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας.

Back to the future

Ανἀρτηση από: Jo Di Graphics

«Ich und Tsakalotos»

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

«Εγώ και ο Τσακαλώτος», δήλωσε ο Σόιμπλε, «συμβάλαμε σε μεγάλο βαθμό ώστε να επιτευχθεί αυτή η λύση». Πώς τα φέρνει έτσι η ζωή… Ο μεν Σόιμπλε, μανιασμένος φρουρός της δημοσιονομικής πειθαρχίας, των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, της γερμανικής Ευρώπης. Ο «Ευκλείδης μας» (έτσι τον αποκαλούσαν πάντα οι ριζοσπάστες σύντροφοί του) από την άλλη, διακήρυσσε πάντα την «ταξική μεροληψία» και το διεθνισμό.

Μη βιαστείτε να κουνήσετε το κεφάλι για τα παράλογα που συμβαίνουν… Κατά βάθος, το γεγονός έχει την εξήγησή του και η απόσταση ανάμεσα στους δύο άντρες δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αρχικά φαίνεται.

Στην πραγματικότητα, η αντίληψη του Έλληνα υπουργού Οικονομικών για τις «τάξεις» είναι φαντασιακή, βγαλμένη από έναν «μαρξισμό» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Άσχετη, αδιάφορη και ξεκομμένη από τη νεοελληνική πραγματικότητα, ποτέ δεν τις είδε στην πραγματική τους διάσταση, ενταγμένες σε αυτήν.

Εξώδικο κατά Α. Τσίπρα για την εκποίηση του αεροδρομίου στο Ελληνικό.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Των

Γλέζου Μανώλη,  π. Βουλευτή Επικρατείας και π. Ευρωβουλευτή

Χουντή Νίκου, Ευρωβουλευτή

Ασημακόπουλου Βασίλη, μέλους Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας

Βαγγελάτου Ειρήνης, μέλους Δ.Σ. Δήμου Γλυφάδας, μέλους της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού

Βαταβάλη Φερενίκης, μέλους της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού

Γαλετσέλη Παναγιώτη, μέλους Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας

Γιαννακόπουλου Κωνσταντίνου, γενικού γραμματέα  Δ.Σ. Συλλόγου Συνταξιούχων Δικηγόρων Ελλάδας

Δάνου Ανδρέα, μέλους της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού

Δερμενάκη Παύλου, οικονομολόγου, ερευνητή

Σανό για όλα τα γούστα...

Ανάρτηση από: Jo Di Graphics

Κύπρος: Μετά τις εκλογές τι;

Του Λευτέρη Ριζά

       Μετά τις εκλογές της 22ας Μαΐου στην Κύπρο – για τα αποτελέσματα των οποίων γράψαμε – όλα ξανακύλησαν όπως τα ξέραμε. Δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Μόνο ο πρόεδρος της Βουλής. Νέος πρόεδρος – από χθες – ο Δημήτρης Συλλούρης. Εκλέχτηκε στην τρίτη ψηφοφορία με 21 ψήφους των βουλευτών του ΔΗΣΥ και του «Κινήματος Αλληλεγγύης». 

       Όπως γράψαμε και στο «Τι έδειξαν οι εκλογές στην Κύπρο» (ΟΙΣΤΡΟΣ 29 Μαΐου), το «Κίνημα» προήλθε από μια πρωτοβουλία της ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ κ. Ελένης Θεοχάρους στο οποίο συστρατεύθηκε και ο κ. Δ. Συλλούρης, ο οποίος κι αυτός είχε αποχωρήσει από το ΔΗΣΥ, διαφωνώντας με την γραμμή Αναστασιάδη υπέρ του ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν. Δηλαδή ουσιαστικά επανασυγκολήθηκε το ΔΗΣΥ. Οι αποστάτες επιστρέψανε στο «μαντρί» του μετώπου των διαπραγματεύσεων, της Διζωνικής Δικοινοτικής, της ευθυγράμμισης τελικά με αυτά που επιδιώκουν οι Αγγλοαμερικάνοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Τούρκοι. 

Καμιά λύπηση κε πρωθυπουργέ για τους καναπεδάτους

Του Γιώργου Χατζηαναγνώστου

Από την είσοδο της χώρας στα μνημόνια του Γεωργίου Παπανδρέου μέχρι εσχάτως με την κολοτούμπα των μνημονιακών του Σύριζα υπήρξαν και υπάρχουν πολίτες που εναντιώθηκαν αφυπνίζοντας συνειδήσεις αλλά και συμμετέχοντας ενεργά στην ανατροπή της επι σειράς ετών σχεδιαζόμενης καταστροφής της χώρας.

Υπήρξαν και υπάρχουν πολίτες σε αυτήν την χώρα που ανιδιοτελώς πάλεψαν και παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον για ένα καλύτερο αύριο αυτής της χώρας με όραμα και αισιοδοξία για την νέα γενιά που φεύγει.

Στον αντίποδα υπήρξαν και υπάρχουν οι οπορτουνιστές που προσπάθησαν να αρπάξουν και να εκμεταλλευτούν την προβλεπόμενη αλλαγή σκυτάλης από τους επί σαράντα χρόνια γνωστούς κηφήνες. Επίσης Υπήρξαν και υπάρχουν οι ωχαδελφιστές που όλα τους φταίνε, όλα τα κατηγορούν έχουν για όλα άποψη,αλλά πεισματικά αρνούνται να συμμετέχουν στα κοινά γιατί "τίποτα δεν αλλάζει".

«Γενιτσαραγάδες»

Οι «γενιτσαραγάδες» ή η διαλεκτική της αποστασίας

Καὶ ἡ γ-αἰτία εἶστε σεῖς, οἱ γὶ-ἄνομοι Πασάδες,

π’ ἀφῆνετ’ ἀχαλίνωτους τσὶ γιαννιτσαραγάδες·[  ]

Το Τραγούδι του Δασκαλογιάννη

Του Γιώργου Καραμπελιά

Ο Ιωάννης Βλάχος, ο θρυλικός Δασκαλογιάννης, που επιχείρησε την πρώτη επανάσταση των Κρητών ενάντια στην τουρκική κατοχή, το 1770, σύμφωνα με το μακρύ άσμα που συνέθεσε, δεκαέξι χρόνια μετά, ο μπαρμπα Μπατζελιός, το «Τραγούδι του Δασκαλογιάννη», σε 1032 στίχους, είχε μια στιχομυθία με τον Τούρκο πασά, αμέσως πριν τον τραγικό θάνατό του με γδάρσιμο. Σύμφωνα με το τραγούδι, όταν ο πασάς τον ρώτησε για ποιο λόγο ξεσηκώθηκαν οι Σφακιανοί, ενώ απολάμβαναν τόσα προνόμια, ο Δασκαλογιάννης του απάντησε πως επαναστάτησαν για την πατρίδα, την πίστη και για την Κρήτη ολόκληρη που στέναζε κάτω από την καταπίεση των γενιτσαραγάδων: «Ἀλήθεια λές, οἱ Σφακιανοὶ δωσίματα δὲ δίδου»,/ αλλά εγώ «’ποφάσισα τὴν Κρήτη νὰ σηκώσω/κι ἀποὺ τ’ ἀνύχια τῶν Τουρκῶ νὰ τῆνε λευτερώσω·/ πρῶτο γιὰ τὴν πατρίδα μου, δεύτερο γιὰ τὴν πίστη,/ τρίτο γιὰ τσ’ ἄλλους χρισθιανοὺς ποὺ κάθουνται στὴν Κρήτη·/γιατί, κι ἂν εἶμαι Σφακιανός, παιδὶ τσὴ Κρήτης εἶμαι/ καὶ νὰ θωρῶ τσὶ Κρητικοὺς στὰ βάσανα πονεῖ με».

Ο βασικός όμως λόγος που ξεσηκώθηκαν οι Κρητικοί ήταν η καταπίεση των «γιανιτσαραγάδων», δηλαδή των εξισλαμισθέντων Κρητικών, των Τουρκοκρητικών, που τους άφηναν αχαλίνωτους οι πασάδες.

Καλά... πας θάλασσα;

Ανάρτηση από: http://kinisienergoipolites.blogspot.gr

Ξεδιάντροπο πανηγύρι

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Πανηγύρια χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο. Μια ομάδα αδίστακτων υποκριτών έχει πεισθεί βαθιά ότι τρώμε κουτόχορτο. Η ανάπτυξη που θα ερχόταν το Πάσχα τώρα αναβάλλεται για το β’ εξάμηνο και βέβαια θα είναι «δίκαιη» όπως  είπε ο πρωθυπουργός, σε απευθείας μετάδοση από τα κανάλια. «Πετύχαμε την αξιολόγηση χωρίς να πάμε πίσω από τις κόκκινες γραμμές που είχαμε θέσει», είπε. Η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε, ήρθε η ώρα να κυβερνήσουμε, συνέχισε, και κάλεσε τους υπουργούς να δώσουν «σεμνά χωρίς πανηγυρισμούς» τη μάχη της καθημερινότητας.

Και οι… 100+53 κυβερνητικοί βουλευτές έδιναν την ίδια ώρα τη «μάχη» των κόκκινων γραμμών στη Βουλή. Με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής υπογράφονταν και τα τελευταία εξευτελιστικά προαπαιτούμενα του κουαρτέτου. Παράδοση στους «γύπες» και των δανείων με εγγύηση του Δημοσίου. Νομοθέτηση της δυνατότητας εταιριών στη διαχείριση δανείων με υποθήκη πρώτης κατοικίας μικρότερης των 140.000 ευρώ. Επιβεβαίωση ότι το σύνολο των εσόδων του ΤΑΙΠΕΔ θα διατίθενται για τη μείωση του χρέους, κλείνοντας τη συζήτηση περί διάθεσης μέρους αυτών των εσόδων για κοινωνική πολιτική και ανάπτυξη. Μείωση του αριθμού των συνταξιούχων που δικαιούνται ΕΚΑΣ. Καθορισμός διοδίων στην Εγνατία για να απελευθερωθεί η σύμβαση παραχώρησής της. Επίσπευση του χρονοδιαγράμματος για πώληση ποσοστού του ΑΔΜΗΕ. Και η βροχή τροπολογιών δεν έχει τέλος. Εκκρεμούν ακόμα η υπογραφή παραχώρησης του Ελληνικού, η απαλλαγή από κάθε νομική ευθύνη των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ και ό,τι άλλο σκεφτεί η «ιερή συμμορία» των δανειστών. Άλλωστε, η απόφαση της ΕΚΤ και του πρωθυπουργικού φίλου και «μεγάλου φιλέλληνα» Μ. Ντράγκι, να αναβάλει για αργότερα τις ρυθμίσεις σχετικά με την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων για τη φθηνή χρηματοδότηση των τραπεζών, αν δεν ψηφιστούν και εφαρμοστούν, δεν άφηνε πολλά περιθώρια.

Τα θαυμαστά έργα των κυπριακών κομμάτων

Του Άριστου Μιχαηλίδη 

Η αλήθεια είναι ότι από την ώρα της εκλογής του νέου Προέδρου της Βουλής, περίμενα να ακούσω ξανά εκείνο το μεγαλειώδες: Στο ΔΗΚΟ ανήκει κι αυτή η μεγάλη νίκη. Διότι είναι από το ΔΗΚΟ που ξεκίνησε η διαδικασία, όταν ανακοίνωσε πριν ξημερώσει η επομένη των εκλογών, την υποψηφιότητα του προέδρου άλλου κόμματος. Κι έτσι με το ξημέρωμα άρχισαν κι οι υπόλοιποι να ανακοινώνουν άλλες υποψηφιότητες ως απάντηση στη βιασύνη του ΔΗΚΟ. Ακόμα και η ΕΔΕΚ χρειάστηκε χρόνο για να υιοθετήσει την απόφαση του ΔΗΚΟ για την υποψηφιότητα του δικού της προέδρου. Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτή η νίκη ανήκει απευθείας στο Προεδρικό. Όχι τόσο στον Αβέρωφ Νεοφύτου, που χτες χρειάστηκε να μεταφέρει όλο το πολιτικό του γραφείο στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για να πεισθεί προφανώς ότι ο Δημήτρης Συλλούρης είναι μια βολική επιλογή υπό τας περιστάσεις. Διότι, κυρίως, επιτυγχάνεται αυτό για το οποίο υπήρχε μεγάλη ανησυχία στο Προεδρικό και στο κυβερνών κόμμα. Ότι ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος θα μπορούσε να οργανωθεί σε μέτωπο και να αποκτήσει ξαφνικά, μέσα στην πολυδιάσπασή του, πλειοψηφία 20 εδρών, ώστε να εκλέγει Πρόεδρο Βουλής ή να ελέγχει την έγκριση ή την απόρριψη νομοσχεδίων ή και να παρεμβαίνει στο Κυπριακό, έστω και χωρίς συνταγματικότητα. Αφαιρώντας από το πιθανό μέτωπο τις τρεις κοινοβουλευτικές ψήφους της Αλληλεγγύης, οι 18 ψήφοι του ΔΗΣΥ γίνονται πλειοψηφία. Γι’ αυτή την εξέλιξη, και χωρίς βεβαίως να κρίνουμε την ικανότητα ή την επάρκεια του Δημήτρη Συλλούρη ή του Μαρίνου Σιζόπουλου, μεγάλη ευθύνη έχει για μια ακόμα φορά το ΔΗΚΟ. Διότι έσπευσε να ανακοινώσει την υποψηφιότητα Σιζόπουλου, χωρίς διαβούλευση με τους υπόλοιπους, αναγκάζοντάς τους είτε να ακολουθήσουν τη δική του απόφαση, είτε να κάνουν αυτό που έκανε ο Δ. Συλλούρης, ο οποίος πλάσαρε τη δική του υποψηφιότητα, διεκδικώντας στήριξη από οπουδήποτε. Και του έκατσε η μπίλια, αφού ο ΔΗΣΥ, που θα προτιμούσε να ψηφίσει Άντρο Κυπριανού (για φαντάσου!), τελικά δεν είχε άλλη επιλογή αφού το ΑΚΕΛ απέρριψε συνεργασία μαζί του ή, για να το πούμε ακριβέστερα: τον έφτυσε κυριολεκτικά.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τα αναφιλητά για τον λαό κι ας κοιτάξουμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας.

Του Δημἠτρη Καζάκη

Μα γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος με όλα αυτά που συμβαίνουν; Το ερώτημα είναι φυσιολογικό, αλλά και αφελές. Αν δεν είναι άλλοθι αδράνειας, ή πρόφαση παραίτησης.

Ποτέ μια κοινωνία, ή ένας λαός δεν ξεσηκώνεται μόνο και μόνο από τα παθήματά του. Όσο τραγικά, όσο ολέθρια κι αν είναι. Ούτε επιλέγει την εξέγερση για ιδεολογικούς λόγους υπό τις εντολές, ή το σύνθημα μιας πρωτοπορίας, ή ενός ηγέτη. Ο λαός και τα κοινωνικά στρώματα οδηγούνται στην εξέγερση παρά κι ενάντια της θέλησής τους. Πότε; Όταν για την πλειοψηφία, αφενός, τίθεται άμεσα, επιτακτικά και στην πράξη ζήτημα ζωής, ή θανάτου. Και, αφετέρου, δεν έχει απομείνει κανένας άλλος τρόπος διαμαρτυρίας που να τρέφει την αυταπάτη ότι θα φέρει κάποιο πενιχρό έστω αποτέλεσμα.

Σε περιόδους όπου η κοινωνία πολώνεται σε τόσο ακραίο βαθμό, όπου η μέση οδός πλέον δεν είναι εφικτή και η εξέγερση εναντίον του κάθε λογής ζυγού γίνεται αναπόφευκτη για τους πολλούς, ο λαός θα πάρει τις τελικές του αποφάσεις αφού ξεμπερδέψει οριστικά με την αλλοτινή του συνείδηση. Κι αυτό συνήθως συμβαίνει με πόνο και δάκρυα. Ενίοτε και με αίμα.

Διαλέγεις και παίρνεις

Ανάρτηση από: Jo Di Graphics

Οι φωτογραφίες είναι από όσα έγιναν προχτές στη Θεσσαλονίκη.

Οι φωτογραφίες είναι από όσα έγιναν προχτές στη Θεσσαλονίκη.

Εκεί που χιλιάδες άνθρωποι έμεναν για ώρες να εξευτελίζονται για μια σακούλα τρόφιμα καταθέτοντας στις ουρές της ανέχειας και της δυστυχίας τα τραύματα της αξιοπρέπειας που τους προκαλούν οι «σωτήρες» μας.

Δεν μας φταίει το μνημόνιο. Η συνεχής ατιμωρησία των υπευθύνων και η λήθη του λαού μας φταίει

Ανάρτηση από: Jo Di Graphics

Παράρτημα του Eurogroup το κοινοβούλιο

Κάνουν ότι έχουν Βουλή και το Eurogroup ήδη ανακοίνωσε συνεδρίαση για την αξιολόγηση-Τα "κοράκια" έτοιμα να πάρουν δάνεια χωρίς ούτε ένα ρίσκο.

Της Μαρίας Τσολακίδη

Η κοροϊδία ότι έχουμε ακόμη Βουλή που ψηφίζει συνεχίζεται. Την ώρα που έχουν κατατεθεί τροπολογίες για τα εκκρεμή προαπαιτούμενα προς ψήφιση, το Eurogroup ανακοίνωσε "εκτάκτως" ότι η συνεδρίασή του θα γίνει την Δευτέρα για να επικυρωθεί η αξιολόγηση και να δώσει ο ESM την πρώτη δόση ύψους 7,5 δις ευρώ για τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.

Σίγουροι οι δανειστές ότι θα περάσουν και τα προαπαιτούμενα όπως έχουν περάσει όλα μέσα στην Βουλή δεν περιμένουν καν για το θεαθήναι να γίνει ψηφοφορία από το νομοθετικό σώμα της χώρας.  Έτσι λοιπόν, αφού πρώτα τακτοποιήσουν με την ψήφιση τα funts που θα παίρνουν τα δάνεια χωρίς να υποχρεούνται να καταβάλλουν 4,5 εκατ. ευρώ ως μετοχικό κεφάλαιο για να πάρουν την άδεια λειτουργίας, το θέμα των κόκκινων και πράσινων δανείων θα το τακτοποιήσουν οι δανειστές με την υπαλληλική ελληνική κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον. Το θεατρικό της Βουλής εκτός από funts έχει ΑΔΜΗΕ, ΕΚΑΣ καθώς και ότι η αναστολή του κόφτη ακόμη και για έκτακτες ανάγκες όπως φυσικές καταστροφές θα πρέπει να δίνεται με άδεια των δανειστών! 

Κοντομάρι - Η εκτέλεση - 2 Ιουνίου 1941

Υπάρχει Αριστερά και ποια είναι;

Mε μεγάλη λύπη θα επιχειρήσω να επιστήσω την προσοχή των φίλων σε ένα τεράστιο λάθος πολιτικής και ιδεολογικής αξιολόγησης που εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια έχει, σκοπίμως ή από κεκτημένη αδράνεια σκέψης, καλλιεργηθεί. Το λάθος αυτό είναι το ότι κατατάσσομε τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ του επί πλέον του αρχικού εκλογικού ποσοστού 4%, στην αριστερά. 

Του Παναγιώτη Γεννηματά 

Πρόκειται για σημαντικό λάθος, το οποίο, παράλληλα με την σκοπίμως καλλιεργούμενη από τα νεοσυντηρητικά πολιτικά αντανακλαστικά αποπροσανατολιστική προπαγάνδα, έχει καλλιεργήσει και συνεχίζει να τροφοδοτεί ένα εντελώς άτοπο και ανεδαφικό, αν όχι και φαρσοκωμικό νεοαντικομμουνισμό που στερείται παντελώς πολιτικού και ιδεολογικού ερείσματος.

Από τον σημερινό κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ το αρχικό αριστερό 4% έχει ήδη αποχωρήσει. Ο σημερινός κυβερνητικός σχηματισμός δεν έχει ίχνος ως εκ τούτου αμιγώς αριστερή ιδεολογία, όπως φαίνεται καθαρότατα και στο wording του που απέχει παρασάγγες από οποιοδήποτε καλοθεμελιωμένο στους κώδικες της παραδοσιακής αριστεράς ιδιόλεκτο. Αντίθετα, στο σημερινό κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει διέξοδο ένα συναισθηματικά συντεταγμένο συνονθύλευμα μικροπουζαντισμού α λα ελληνικά, το οποίο εντάσσεται ανετότερα στον ακροδεξιό παραδοσιακό εθνολαϊκισμό που μεγάλο μέρος της ΝΔ εξακολουθεί να συγκρατεί ακόμη... 

Επιστολή προς τους Μενουμευρώπηδες

Του πιτσιρίκου

Θεωρητικά εκείνοι που επιθυμούν την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε και στον «σκληρό» πυρήνα του Ευρώ είναι –υποτίθεται– τα πιο δυναμικό στρώμα της ελληνικής οικονομίας, οι «νοικοκύρηδες» που κρατούν και κρατούσαν πάντα ψηλά το λάβαρο της «πατρίδας», της «οικογένειας» και φυσικά της μιας και μοναδικής «θρησκείας». 

Έτσι πλασάρονται από πάντα και σε αντιδιαστολή με τους «άλλους», τους «τεμπέληδες», τους «μπαχαλάκηδες», τους «απάτριδες». 

Οι νοικοκυραίοι όμως αυτοί φαντάζουν στα μάτια μου σήμερα τόσο τραγικά ανόητοι. 

Ανόητοι γιατί δεν αντιλαμβάνονται ούτε το τι έγινε, ούτε το πού ανήκουν και πού ακριβώς βρίσκονται, ούτε φυσικά έχουν πάρει μυρωδιά από το τι πρόκειται να τους συμβεί αύριο. 

Νομίζω πως όλοι εμείς που ζούμε στην Ευρώπη χωρίς να ανήκουμε σε αυτήν, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε λιγάκι, μπολιάζοντας με λίγη πραγματικότητα τις φαντασιώσεις που τους ταλαιπωρούν από το 2000 και μετά. 

Να ταρακουνήσουμε λιγάκι την αβάσιμη και γελοία πεποίθηση πως είναι μέλη μιας ισότιμης ευρωπαϊκής κοινότητας και πως την ευρωπαϊκή τους τάχα μου ταυτότητα απειλούν να την σκίσουν οι «άλλοι», οι «εχθροί», οι «εραστές της δραχμής», οι «αντι-ευρωπαϊστές». 

Αισιοδοξία...

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Αγορά χρόνου για κυβέρνηση, ΔΝΤ, Σόιμπλε

Το πολιτικό ισοζύγιο της απόφασης του Eurogroup βγάζει μικρά, προσωρινά πλεονάσματα για τους «παίκτες» και αφήνει αβυσσαλέα ελλείμματα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Το τελικό αποτέλεσμα της απόφασης της Τετάρτης, δεν είναι άφεση χρέους για την Ελλάδα, είναι η αρχή του υποβιβασμού της χώρας στην κατάσταση ενός χρόνιου μισο-ξεχασμένου προβλήματος. Όπως ένας εγκεφαλικά νεκρός και διασωληνωμένος συγγενής σε κάποιο νοσοκομείο, η Ελλάδα θα συνεχίσει μετά βίας να αναπνέει διότι κανείς δεν θέλει να τραβήξει την πρίζα, αλλά ούτε νοιάζεται να επιχειρηματολογήσει για θεραπείες στο προσκέφαλο του ασθενή». Μ’ αυτόν τον γλαφυρό τρόπο αποτιμά τη συμφωνία του Eurogroup ο Leonid Bershidsky του Bloomberg. Αν και προέρχεται από την ίδια νεοφιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης που έχει «γεννήσει» την ηγεσία της Ευρωζώνης, τους ευρωκράτες και τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ, αποτυπώνει με ζοφερό ρεαλισμό την αλήθεια που αποκρύπτουν οι απολογισμοί για τις «νίκες», τις «ήττες» και τους «συμβιβασμούς» της απόφασης: το Eurogroup φλυαρεί για τη «μεταρρυθμιστική» πειθαρχία της κυβέρνησης και για τεχνικές «εξομάλυνσης» του χρέους, αλλά δεν λέει λέξη για το πώς και πότε θα αναταχθεί μια οικονομία κατεστραμμένη, που την ελάχιστη ικμάδα που της απομένει την εξαντλεί στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος για εκείνον που δεν ξέρει προς τα πού φυσάει…

Της Άβας Μπουλούμπαση*

Από τον περιβόητο, πια, λόγο του ΓΑΠ στο Καστελλόρριζο, τον Μάη του 2010, μέχρι σήμερα, είμαστε έρμαια μιας «νέας γλώσσας» σαν αυτή για την οποία μιλούσε προφητικά ο Όργουελ στο 1984.

«Aνθρωπιστικοί πόλεμοι», «ειρηνευτικές δυνάμεις», «τρομοκρατία», αλλά και «ελευθερία», «δημοκρατία» ή «δυτικός πολιτισμός» εμφανίστηκαν στο προσκήνιο με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που θεωρούσαμε αυτονόητο μέχρι τότε…

Στην αδιαμφισβήτητη πρώτη θέση, όμως, αναδείχτηκαν άγνωστοι μέχρι τότε οικονομικοί όροι σαν τις «αγορές», τα «spreads» ή τα «founds». Ανοίξαμε τα οικονομικά λεξικά μας λοιπόν και καταπιαστήκαμε στην εκμάθηση της νέας «διαλέκτου». Κι όσο ήμασταν απασχολημένοι σε αυτό, η αλλαγή πέρασε από τις λέξεις στην πραγματικότητα.

99 χρόνια αποικία!

Βαθιά αντιλαϊκός-εθελόδουλος ο χαρακτήρας του Νόμου Προαπαιτούμενων Ν.10

Του Παύλου Δερμενάκη

Ο κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους 153 βουλευτές της ψήφισαν το νέο προαπαιτούμενο-πολυνομοσχέδιο Ν.10 με συνοπτικές διαδικασίες στις 22/5/2016. Οι 153 βουλευτές, ανεξάρτητα από την προηγούμενη διαδρομή τους στην Αριστερά, συνεχίζουν να ψηφίζουν υπέροχα ό,τι τους δίνουν προς ψήφιση. Κατά το παρελθόν (πριν από την κυβέρνηση της Aριστεράς) κατά τις ψηφοφορίες μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων υπήρχαν βουλευτές των τότε κυβερνητικών κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιούνταν. Και όπως αποδεικνυόταν στο τέλος δεν ήταν και λίγοι. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ τότε πρωτοστατούσε στις παραινέσεις να μην ψηφίσουν. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Οι σημερινοί «αριστεροί» με περγαμηνές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μπει ολοκληρωτικά στη λογική των μνημονίων και σε ότι τα συνοδεύει, και συνεπώς δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Αυτό αποτελεί μία ακόμα άριστη υπηρεσία της «Aριστεράς» προς το σύστημα. Σταθερότητα, αξιοπιστία για να γίνει η βρόμικη δουλεία. Και αν κάποιος από αυτούς έχει πρόβλημα συνείδησης, δεν πειράζει∙ ας παραιτηθεί για να αφήσει τη βουλευτική έδρα στο επόμενο πειθήνιο όργανο.

Φοροκαταιγίδα

Ανάρτηση από: http://i-kyr.gr