Πρόλογος
(Σε τούτο το άρθρο, πιάνουμε πολλούς "ταύρους" από τα κέρατα τους. Πρόκειται για πολλά θέματα σε συσκευασία ενός άρθρου. Το καθένα μια πρόσκληση, μια σκέψη, μια έκκληση για σκέψη, ιδέες και διατύπωση προβληματισμών. Θέλουμε δημοκρατία, γιατί δεν τα ξέρουμε όλα).
Όταν αποδέχεσαι, ως «μέσο πάλης», την άσφαιρη «αντίσταση» αποδέχεσαι και αναγνωρίζεις το Κράτος. Τα ελληνικά μας δεν είναι πολύ καλά, γι’ αυτό δώστε προσοχή στα εισαγωγικά που αμφισβητούν τη σημασία των λέξεων, αλλά και στις άνευ εισαγωγικών σημασίες. Στην περίπτωση μας, το Κράτος, παρακαλούμε, να εκληφθεί με την αρχαιοελληνική σημασία του: Βία, Δύναμη. Κι επειδή οι λέξεις έχουν χάσει σημασίες και νοήματα, από παιδεία και χρήση, συμπληρώνουμε, αυθαίρετα: Η λέξη ας εκληφθεί ως συνώνυμη της Ολιγαρχίας, του «Συστήματος», του «Καθεστώτος», του Πολιτεύματος, της «Έννομης Τάξης».
Αν συνεχίσουμε έτσι, για να φτιάξουμε ένα άρθρο, θα χρειαστούμε ένα βιβλίο. Αυτά τα λίγα τα βάλαμε, για να «εξηγήσουμε» τις δυσκολίες της συνοπτικής γραφής, της τόσο αναγκαίας σε ένα κόσμο, που έχει βομβαρδιστεί και από λέξεις με αλλοιωμένη σημασία και κενές νοήματος.
Στην αρχαιοελληνική σημασία της λέξης «δημοκρατία», η Βία και η Δύναμη συνυπάρχουν με τον Δήμο, το λαό. Η λέξη Κράτος, ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει πολιτική οντότητα. Όπου υπάρχει – υπήρξε- Δημοκρατία δεν υπάρχει- υπήρξε- Κράτος. Όταν διεκδικούμε και υπάρχει Δημοκρατία, το Κράτος παύει να υπάρχει, ως ανεξάρτητο πολιτικό μόρφωμα.
Ο «συνδικαλισμός»
Όσοι υποβάλλουν αιτήματα απευθύνονται σε κάποιον τρίτο, τον οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνωρίζουν και αποδέχονται ως φυσικό φορέα ικανοποίησης λαϊκών αιτημάτων, επιθυμιών και αναγκών. Όταν προτείνουν, ως «μέσο πάλης» και ικανοποίησης αιτημάτων, μια διαδήλωση, λίγο συνδικαλισμό, μια οργάνωση ή ένα πολιτικό-συντεχνιακό μόρφωμα διεκδίκησης επιμέρους αιτημάτων, δεν αμφισβητούν το υπάρχον και αποδέχονται το ρόλο του, ως ρυθμιστή της ζωής μας. Απευθύνουν αιτήματα στον φονιά, αντί να του πάρουν το μαχαίρι.
Κάποιοι βολεμένοι με το σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο αγώνας εξαντλείται με τον συνδικαλισμό και την υποβολή ή διεκδίκηση αιτημάτων εντός του "νόμιμου" και ελάχιστα δίκαιου πλαισίου.
Για να σου πουν μετά: "Προσπαθήσαμε, πλην όμως, χάσαμε". Για να καλλιεργείται η απογοήτευση, να διαιωνίζεται η αδυναμία και να παραμένει η διαίρεση.
Αυτή είναι η βασική αιτία, που επιτρέπει στο καθεστώς να υφίσταται και να επικρατεί. Αυτό είναι το καλοστημένο κομματικό - συνδικαλιστικό παιχνίδι που οδηγεί το λαό στην απογοήτευση και την καθήλωση.
Λείπει η οργάνωση που θα τον προσκαλέσει να πάρει την εξουσία και να την κρατήσει για τον εαυτό του.
Πολιτική Οργάνωση σημαίνει Οργάνωση Πολιτών
Όταν εμείς μιλάμε για Πολιτική Οργάνωση, για οργάνωση πολιτών, μιλάμε για διεκδίκηση της Εξουσίας, από το λαό και για το λαό. Κι αν στην αρχή είναι λιγοστοί αυτοί που οργανώνονται και διεκδικούν να μετατρέψουν το Ολιγαρχικό Κράτος σε Δημοκρατία, οφείλουν σε κάθε βήμα τους να αποδεικνύουν του λόγου τους το αληθές. Η πράξη τους πρέπει να έχει διαρκές έλλειμμα προσωπικής ωφέλειας. Η ικανοποίηση του ατομικού συμφέροντος είναι συνώνυμη με την ικανοποίηση του συλλογικού συμφέροντος της Πατρίδας, δηλαδή των ανθρώπων της. Η Πατρίδα δεν είναι οι κάμποι και τα ψηλά βουνά, δεν είναι η εκ βορρά προερχόμενη ιδεαλιστική και αόριστη αντίληψη. Πατρίδα είναι ο τόπος και οι άνθρωποι του.
Όσοι κληθούν ή προσέλθουν, αυτόκλητα, σε ρόλο εντολοδόχου- και όχι εκπροσώπου-, οφείλουν να αποδεικνύουν την αυτοπειθαρχία και τη λιτότητα τους. Π.χ. ο πλέον ρεαλιστικός δρόμος για την επιθυμητή αλλαγή, ανατροπή της Ολιγαρχίας και δημιουργία Δημοκρατίας, περνά μέσα από την κατάληψη πλειοψηφικής θέσης στο Κοινοβούλιο (κάποιοι έχουν το δικαίωμα της διαφωνίας με αυτή την εκτίμηση, αλλά οφείλουν να αποδείξουν την αλήθεια της σκέψης τους). Είναι αδιανόητο οι εντολοδόχοι των πρώτων βημάτων απελευθέρωσης να κρατούν για τον εαυτό τους τις παχυλές αμοιβές των έμμισθων θέσεων που θα καταλάβουν και θα διατηρούν, ως ότου ο λαός ορίσει το περιεχόμενο του Πολιτεύματος και δημιουργήσει τους Νόμους Του, που κανείς δεν θα μπορεί να παραχαράξει.
Αυτό το παραδειγματάκι δεν το γράφουμε, τυχαία. Το λέμε, για να μην προστρέξουν στην υπό δημιουργία Οργάνωση, όσοι έχουν στο μυαλό τους την προσωπική ωφέλεια. Ο καθένας μας θα πλουτίζει, με τους ρυθμούς που θα πλουτίζει το σύνολο. Οι εξαγορασμένοι και οι επίορκοι να ανησυχούν, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.
Και κάτι ακόμα: Όσοι τα έβαλαν με τους Κυρίαρχους του χρήματος, είτε εξαγοράστηκαν και σιωπούν, ως τα σήμερα, είτε (κάποιοι λίγοι) δολοφονήθηκαν ή εξοντώθηκαν, ηθικά και πολιτικά.
Όσοι Πιστοί στη Δημοκρατία, στο Λαό και στην Πατρίδα, προσέρχεσθε. Οι κανόνες και οι υποχρεώσεις περιγράφτηκαν. Ο δρόμος έχει και ρόδα και αγκάθια.
Ο εχθρός είναι ένας:
-Για σένα που μειώθηκαν τα κέρδη σου, ο μισθός σου και η σύνταξη σου.
-Για σένα που μετατράπηκες σε οφειλέτη και για σένα που έχασες τη δουλειά σου.
-Για σένα που εκπατρίστηκες για να ζήσεις και για σένα που έπαθες ή απειλείσαι με απόλυση, κατάσχεση και φυλάκιση.
-Για σένα που απελπίστηκες, απογοητεύτηκες και δεν ελπίζεις, καθηλωμένος από μια καλοστημένη μέγγενη.
Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί οι Πολιτικοί έχουν εκχωρήσει το χρήμα σε ιδιώτες τραπεζίτες. Αν φοβούνται μη δολοφονηθούν ή ηττηθούν απέναντι σε «υπέρτερες δυνάμεις», ας παραμερίσουν. Υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια. Και οι «υπέρτερες δυνάμεις», τον φόβο των οποίων επικαλούνται για να δικαιολογήσουν την αδράνεια και την υποταγή, δημιουργήθηκαν με αποφάσεις πολιτικών. Δεν τις έστειλε ο Θεός. Είναι λίγοι και ανίκανοι, δίχως τα πολιτικά κόμματα και πρόσωπα που τους μετέτρεψαν σε «Υπέρτερους» (το πιο πιθανό αμειβόμενοι, για το έργο τους).
Αν δεν υπήρχαν οι υποτελείς και σιωπηλοί πολιτικοί δεν θα υπήρχαν τραπεζίτες, ιδιοκτήτες του χρήματος, και δεν θα βιώναμε την καταστροφή των λαών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας.
Το «Σύστημα», το «Κράτος», το «Πολίτευμα», η «Εξουσία», το «Καθεστώς» κλπ έχουν ονοματεπώνυμα. Είναι προϊόν αποφάσεων συγκεκριμένων ανθρώπων και όχι αποτέλεσμα της κακής μας μοίρας, των νόμων της αγοράς ή του Θεού.
Η Δημοκρατία είναι ανώνυμη. Είναι ο καθένας μας. Είναι οι πολλοί.
Και η τελευταία δεκάρα που κυκλοφορεί είναι δανεικά, που δεν μπορούν να εξοφληθούν ποτέ. Στην Ελλάδα κα σε όλο τον Πλανήτη. Με 240- 270 δις, κάθε μήνα, αυξάνεται το παγκόσμιο χρέος, τούτο τον καιρό. Όλος ο πλανήτης χρωστά. Σε ποιον χρωστά;
(Έχει σημασία το όνομα, η φυλή ή η εθνικότητα του δανειστή – ιδιοκτήτη του χρήματος;)
Η Ελλάδα, η Ευρώπη και όλος ο Πλανήτης δεν μπορούν να εξοφλήσουν τα χρέη, που δημιουργούνται από το τίποτα, όσο υπάρχει η κυριαρχία κάποιων λίγων πάνω στις ζωές μας και το χρήμα.
Χάνεις δουλειά, εισόδημα, περιουσία, ζωή, επειδή το πιο σπάνιο και ακριβό εμπόρευμα είναι το χρήμα.
Έχουμε ανάγκες και επιθυμίες. Και έχουμε πόρους, εργατική και επιχειρηματική δύναμη, μυαλά να παράγουν καινοτομίες, ιστορία και πολιτισμό, όλα τα αγαθά και τις προϋποθέσεις για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Και αν είναι δυνατόν!! Μας λείπει το χρήμα, που κάποιοι αλήτες πολιτικοί το εκχώρησαν σε λίγους ιδιώτες!!
Αυτός ή αυτοί είναι ο εχθρός.
Αποφασίζουμε, οργανωνόμαστε και τους τελειώνουμε.
Η κοινωνία της πλήρους απασχόλησης και ευημερίας είναι εφικτή, αρκεί το χρήμα να είναι υπό τον έλεγχο του λαού. Τόσο απλό. Τόσο δύσκολο.
Ο λαός μπορεί να αυτοκυβερνηθεί.
Με λογισμό και μ’ όνειρο, με σχέδιο και γνώση, παίρνουμε πίσω όσα μας έκλεψαν.
Θέλουμε την εξουσία και θα την πάρουμε. Το υπηρετικό προσωπικό των Ολιγαρχών ας συνεχίσει να κάνει άσφαιρη και αναποτελεσματική αντίσταση, παριστάνοντας τους αντιστασιακούς.
Έχουμε πόλεμο, που άλλοι μας κήρυξαν.
Η λύση των προβλημάτων μας είναι η ανατροπή όσων τα δημιούργησαν και όχι η διεκδίκηση συντεχνιακών, συνδικαλιστικών, απομονωμένων και σποραδικών «αγωνιστικών» αιτημάτων. Η λύση των αιτημάτων μας λέγεται Δημοκρατία.
Τέλειωσε το ψέμα και η εξαπάτηση.
Θέλουμε την εξουσία και θα την πάρουμε με το λαό για το λαό. Είμαστε λαός.
Είμαστε ανώνυμοι. Είμαστε πολλοί. Είμαστε παντού.
Ας προσέχουν, αν δεν θέλουν να μας προσέξουν.
Και οι εντολοδόχοι που θα ορίσουμε, όταν έρθει η στιγμή της τελικής αντεπίθεσης, της ηρωικής εξόδου από το «Μεσολόγγι» που μας στρίμωξαν, ας προσέχουν. Είμαστε πολιορκημένοι, αλλά πάντα Ελεύθεροι.
Και οι πραιτωριανοί, που θα αποστείλει η Κατοχή κατά του λαού, ας προσέχουν. Ούτε οι Νενέκοι ούτε οι Πόντιοι Πιλάτοι δικαιώθηκαν.
Κάθε κομμάτι δημόσιας και ιδιωτικής γης που εκχωρείται στους Κυρίαρχους θα επιστραφεί. Κάθε σύμβαση που δημιουργείται σε κατάσταση Κατοχής είναι άκυρη.
Το χρήμα θα γίνει δημόσιο εργαλείο, δημοκρατικά διαχειριζόμενο. Για να ικανοποιούνται οι ανάγκες της κοινωνίας, δίχως την απάτη του τόκου.
Για να υπάρχει δουλειά για όλους. Για να έχουμε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνικές Παροχές. Για να έχουμε ζωή, εμείς και τα παιδιά μας.
Η Κεντρική Τράπεζα (της Ευρώπης και της Ελλάδας) και όλες οι τράπεζες ανήκουν στον ελληνικό λαό και στους λαούς, που δυστυχούν για να πληρώνουν την εξουσία τους και τους τόκους των.
Όπλο τους είναι η απόκρυψη και το ψέμα.Όπλο μας είναι η αποκάλυψη της αλήθειας.
Και όσοι κρατούν πάνω μας την εξουσία ενός ιδιωτικού νομίσματος, που το λένε ευρώ, γνωρίζουν ότι κρατάμε στα χέρια μας τον τρόπο της ανατροπής τους. Ξέρουν τι τους περιμένει αν η επιθυμία και το αίτημα για άτοκο χρήμα λάβουν μεγάλες διαστάσεις και την απήχηση που δικαιούνται. Το ξέρουν. Το υπό διάλυση ευρώ, ή θα διαλυθεί ή θα περιέλθει στα χέρια των λαών. Δεν θα φύγουμε εμείς από το ευρώ. Θα φύγει το ευρώ από τα χέρια λίγων ιδιοκτητών.
Είναι αδύναμοι και ανίκανοι. Επί πολλά χρόνια, στήριξαν την εξουσία τους, πάνω στην εξαγορασμένη σιωπή των επαγγελματιών της πολιτικής. Η σιωπή ήταν και είναι το μόνο όπλο τους. Η δική μας Γνώση, η γνώση του λαού, είναι ο φόβος τους. Αν δεν φοβόνταν την οργή λαού που μπορεί να προκαλέσει η γνώση της αλήθειας, δεν θα έκρυβαν το ποιος είναι ιδιοκτήτης του νομίσματος. Γνωρίζουν τι είναι αυτό που πρέπει να κρύβουν από το λαό, για να διατηρούν την εξουσία τους πάνω μας. Κι εμείς γνωρίζουμε τι είναι αυτό που πρέπει να μάθει ο λαός, για να τελειώσουμε με την απάνθρωπη και γενοκτόνο εξουσία τους.
Όταν ο ελληνικός λαός μάθει το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα άθλια πράγματα,
Όταν ο ελληνικός λαός μάθει πόσο απλή είναι η απάτη της δημιουργίας χρήματος από το τίποτα, είναι βέβαιο τι θα κάνει:
Οργάνωση, Ενότητα και Αγώνας, για Απελευθέρωση και Δημοκρατία.
Ο καθένας που γνωρίζει ή μαθαίνει το πώς παίχτηκε το παιχνίδι ενάντια στον ίδιο και το λαό,
Ο καθένας που γνωρίζει ή μαθαίνει το πώς δημιουργήθηκε το χρέος που καλούμαστε με αίμα να πληρώσουμε,
ας γίνει η φωνή της λευτεριάς και της δημοκρατίας.
Και μόνο που ο λαός θα μαθαίνει, κάθε μέρα, την αλήθεια, γνωρίζουν ότι το τέλος τους είναι κοντά.
Μεταφέρουμε τον πόλεμο στην καρδιά της εξουσίας τους. Οι λαοί της Ευρώπης και του πλανήτη μας περιμένουν.
Όλα είναι μία απόφαση.
Όσοι δεν είναι μαζί μας, δεν είναι με το λαό, ας δώσουν εξηγήσεις, πρώτα στον εαυτό τους. Όσοι συνεισέφεραν και εξακολουθούν να συνεισφέρουν στις αυτοκτονίες, στην ανεργία, στις απαλλοτριώσεις και την καταστροφή της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, θα λογοδοτήσουν.
Ο καθένας, ας αποφασίσει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει.
Ποτέ δεν είναι αργά.
Προτιμάμε τη συγχώρεση και την αγάπη, από την τιμωρία. Αλλά, οι προτιμήσεις μας έχουν και τα όρια τους.
Ελευθερία ή Θάνατος.
Αν δεν θέλουν την αγάπη μας, ας έχουν το φόβο μας.
Δημιουργούμε την Πολιτική Οργάνωση των αποκάτω. Των πολλών.
Ανάρτηση από: http://www.ithacanet.gr
