Η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε την τελευταία πενταετία, προκάλεσε μεγάλη κινητικότητα και ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Η επίθεση σε βάρος του λαού, η φτώχεια , η εξαθλίωση, η διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε, η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός μεγάλων κομματιών της κοινωνίας και η ανασφάλεια στο σύνολό της, κατακερμάτισε τον παντοδύναμο δικομματισμό.
Φανατικοί ψηφοφόροι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι το 2009 τους ψήφιζαν γιατί επιβίωναν στοιχειωδώς και προσδοκούσαν σε βελτίωση της καθημερινότητας τους και μια μικρή βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, τους γύρισαν την πλάτη. Το μεγαλύτερο κόστος το πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ, που στο όνομα του σοσιαλισμού υπέκλεψε την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων, για να γίνει ο δούρειος ίππος του νεοφιλελευθερισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ξεκάθαρο ριζοσπαστικό του λόγο, στηρίζοντας τα κινήματα και τις αντιδράσεις του κόσμου,από το 4,6% , τον Ιούνη του 2012 έφτασε στο 27%. Το εκλογικό σώμα που τον επέλεξε τότε, οργισμένο από την εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική και με ενεργοποιημένα τα ταξικά αντανακλαστικά,αψήφησε την τρομοκρατία, τον πανικό, τα εκβιαστικά διλήμματα που του έβαζαν οι κυρίαρχες ελίτ. Ο αποφασισμένος λαός δεν υπέκυψε στα τρομοκρατικά διλήμματα που έβαζαν και αναπαρήγαγαν τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε.. Τα διαγγέλματα, Ομπάμα, Μέρκελ, Σόιμπλε, τα ρεπορτάζ της δραχμής και τα δεινά που θα ακολουθούσαν, είχαν μικρό αντίκρισμα.
Την περίοδο εκείνη η ΔΗΜΑΡ συνειδητά, ως «αριστερά της ευθύνης», συστρατεύθηκε με το πολιτικό μπλοκ των μνημονίων και επικοινωνιακά χρησιμοποιήθηκε από τα κυρίαρχα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα σαν εξισορροπητική και αντίρροπη δύναμη στο ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά. Μετεκλογικά Ν.Δ., και ΠΑΣΟΚ, με μια μικρή και εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δεν θα μπορούσαν μόνοι τους να μακροημερεύσουν και δεν θα είχαν την ανοχή του λαού, στην εντεινόμενη σε βάρος του επίθεση, αν δεν ενισχύονταν από τη ΔΗΜΑΡ, που ως «αριστερά της ευθύνης» τους πρόσφερε ένα δίχτυ προστασίας. Την περίοδο που συμμετείχε στη συγκυβέρνηση στήριξε νομοσχέδια και μέτρα, που έπληξαν περαιτέρω τον ήδη χειμαζόμενο ελληνικό λαό, υποθηκεύοντας το μέλλον του (http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17940:zafeirhs-dhmar&catid=82:kommata&Itemid=199). Ακόμα και στην κορύφωση της ρατσιστικής βίας, την ανεξέλεγκτη δράση των ταγμάτων εφόδου και τη λειτουργία της Χ.Α., σαν τον επιχειρησιακό βραχίονα μιας ακροδεξιάς πολιτικής, η ΔΗΜΑΡ συμμετείχε στην κυβέρνηση, παρακολουθώντας ανέκφραστη τον εκφασισμό και διχασμό της κοινωνίας. Με την αποχώρησή της από τη συγκυβέρνηση, όποτε χρειάστηκε, έπαιξε το ρόλο του στυλοβάτη της.
Η ΔΗΜΑΡ εισέπραξε το τίμημα των επιλογών της. Από το 6,27% του 2012 και στο σύντομο διάστημα των δύο ετών, κινείται δημοσκοπικά, με συνεχή πτωτική τάση, από 0,4% μέχρι 1,5%. Με την προκήρυξη εκλογών, το ποσοστό που θα της έχει απομείνει θα εξαφανιστεί. Πληρώνει την ανακολουθία λόγων και έργων,όπως την πληρώνει και το ΠΑΣΟΚ,με μεγαλύτερη αναλογικά πτώση από αυτό. Η ΔΗΜΑΡ προκαλεί την αποστροφή όσων την ψήφισαν, γιατί τους εξαπάτησε, χρησιμοποιώντας την ψήφο τους και το όνομα της αριστεράς, για να εξυπηρετήσει την πιο αντιλαϊκή πολιτική μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Ως συγκυβέρνηση αλλά και μετά, με κάθε ευκαιρία υπεραμυνόταν των επιλογών της και της συμμετοχής της στην κυβέρνηση, χωρίς την παραμικρή διάθεση αυτοκριτικής, παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα που προκάλεσαν στην κοινωνία. Δεν έχανε την ευκαιρία να κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό και τις θέσεις του για ανέφικτες και καταστροφικές.
Με μια ΔΗΜΑΡ που μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχει κάνει αυτοκριτική αλλά παραμένει αμετακίνητη στις θέσεις της, πού βρίσκεται το σημείο επαφής που μπορεί κάποιος να συζητήσει για συμμαχίες και να φιλοξενήσει στελέχη της στα ψηφοδέλτια μιας ριζοσπαστικής αριστεράς; Ποια είναι τα εχέγγυα για τη στάση τους, αν χρειαστεί η ρήξη και η σύγκρουση; Μήπως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η αποδεδειγμένη ευελιξία τους, βάλει σε ομηρία μια κυβέρνηση της αριστεράς και στραφεί εναντίον της; Ποια είναι τα σημεία που μπορείς να εμπιστευτείς οποιαδήποτε συμφωνία; Είναι δυνατόν να υπηρετήσουν κάτι που δεν πιστεύουν; Ποια είναι τα επιχειρήματα που μπορούν να αναγκάσουν το ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει τα ψηφοδέλτιά του, σε υποψηφιότητες που αντιστρατεύονται την πολιτική του και δεν έχουν κοινωνικό έρεισμα; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως σανίδα σωτηρίας για στελέχη που έχουν καταδικαστεί από το λαό για τις επιλογές τους; Δεν μας προβληματίζουν οι παλινωδίες των τελευταίων μηνών και η καθημερινή αλλαγή των πολιτικών τους θέσεων;
Ο κόσμος επιβραβεύει το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί στο μυαλό του τον έχει έξω από το πολιτικό κάδρο, που όλους, τους εμφανίζει ίδιους. Επιλογές που προκαλούν την αντίθεση της πλειοψηφίας των μελών του, δεν έχουν συζητηθεί και αποφασιστεί στα όργανά του και είναι εκτός του εύρους των θέσεών του, δίνουν τη δυνατότητα στο κατεστημένο, να εμφανίζουν το ΣΥΡΙΖΑ σαν μία από τα ίδια , σπέρνοντας την αμφισβήτηση και την αμφιβολία στον κόσμο.
Φυσικά και πρέπει να ετοιμαζόμαστε για πολιτικές συμμαχίες, να συζητάμε για το είδος και το εύρος που θα έχουν και να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Άλλο όμως ο εσωκομματικός διάλογος και άλλο στην κρίσιμη πολιτική συγκυρία, που ο λαός συσπειρώνεται στο ΣΥΡΙΖΑ, η επικαιρότητα να υπερκαλύπτεται από διαρροές για συμμαχίες αμφιβόλου προέλευσης και ποιότητας . Μια τέτοια τακτική είναι λάθος και τους μόνους που εξυπηρετεί είναι αυτούς που σχεδίασαν και εφαρμόζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θέλουν το ΣΥΡΙΖΑ με πιο στρογγυλεμένες θέσεις και ένα διαχειριστικό προφίλ, που δεν θα εγκυμονεί κινδύνους για τους ίδιους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσει το ριζοσπαστικό του πρόγραμμα, αυτό που χρειάζεται είναι κοινωνικές συμμαχίες, αποφασισμένες να τον στηρίξουν, να δείξουν υπομονή και επιμονή, αν χρειαστεί η ρήξη και η σύγκρουση για να εξυπηρετηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Στην τελική ευθεία ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αυτό που μπορεί να ομογενοποιήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, το λαό που θα στηρίξει το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και μια κυβέρνηση της αριστεράς την επόμενη μέρα,είναι ο ξεκάθαρος, αδιαπραγμάτευτος, ταξικός, ριζοσπαστικός λόγος και η αποφασιστικότητά μας να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση και αντίδραση του οικονομικού κατεστημένου.
Κάθε άνθρωπος εκπαιδεύεται καθημερινά από αυτό που βιώνει και οι θέσεις, οι απόψεις και οι επιλογές του αλλάζουν. Ιδιαίτερα σήμερα οι συνειδήσεις του κόσμου επαναπροσδιορίζονται και κτίζονται κοινωνικές συμμαχίες με ταξικό πρόσημο, με ανθρώπους που έχουν απορρίψει το παρελθόν και δεν θέλουν να το βρουν μπροστά τους, αλλά προσδοκούν σε μια αριστερή πολιτική απαλλαγμένη από πρόσωπα που έχουν ταυτιστεί με αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτός είναι ο κόσμος, που έχει αηδιάσει από τις φθαρμένες πολιτικές του παρελθόντος, που μπορεί και ο ίδιος να ήταν ένα γρανάζι εκείνης της κατάστασης. Αυτός ο κόσμος θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, θα στηρίξει μια κυβέρνηση της αριστεράς, ανιδιοτελώς, αλλά με κριτική ματιά σε τακτικές και μεθόδους του παρελθόντος. Από αυτό τον κόσμο δεν περισσεύει κανείς, απ’ όπου και αν προέρχεται.
Τα στελέχη όμως της ΔΗΜΑΡ και των άλλων δυνάμεων που ο λαός έχει απορρίψει, αν μετάνιωσαν για τις επιλογές τους, μπορούν δημόσια να το πουν και να στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ, όπως τα υπόλοιπα μέλη των Ο.Μ., στην προεκλογική περίοδο, αρνούμενοι τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια ως ένδειξη της ανιδιοτέλειάς τους.
Όσοι από θέσεις ευθύνης ασπάστηκαν και εφάρμοσαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ξεπούλησαν τη χώρα μας και παρέδωσαν το λαό για εκμετάλλευση στα κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα, δεν μπορούν και πάλι από θέσεις ευθύνης να παλέψουν μαζί του για την ανατροπή.
* Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ,
συντονιστής του Τμήματος Σωμάτων Ασφαλείας
Ανάρτηση από: http://iskra.gr
