«Το ΑΚΕΛ στηρίζει τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού…»

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

«Με ποιους να πάμε, μη ρωτάτε κι ούτε είναι το θέμα εκεί
χούντα περνάμε, πολεμάτε κι είναι πιο μαυριδερή.
Στον ξευτιλισμό, στην κοροϊδία, μας κρατούν συναυτουργούς
μόνο επτά χρονών κι είναι θηρία… Πώς τελειώνουμε μ’ αυτούς;»

Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

Όχι πως θέλαμε και Εθνικό Συμβούλιο για να πειστούμε ότι ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ είναι δοχεία συγκοινωνούντα στο Κυπριακό και στην προσπάθεια εξεύρεσης «λύσης» στη βάση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά υποχρεωνόμαστε να το ξαναγράψουμε μήπως και αντιληφθούν οι οπαδοί των μεν και των δε πως τα δύο κόμματα δεν είναι συμπολίτευση και αντιπολίτευση, αλλά η εξουσία του τόπου, που επιμένει να επιδιώκει τη διχοτόμηση, την τουρκοποίηση, την αλεξανδρεττοποίηση, τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και την αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Εδώ και χρόνια, τα δύο μεγάλα κόμματα (ή το ΔΗΣΑΚΕΛ πιο σωστά) διαφωνούν στα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης (και οικονομίας τώρα τελευταία) αλλά συμφωνούν ως διά μαγείας στο Κυπριακό. Μάλιστα, συμφωνούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται λες και υπάρχει ένα ξεχωριστό συμβούλιο (πέραν του Εθνικού), το οποίο «βγάζει» τη γραμμή για τις διαπραγματεύσεις ή για την «κουλτούρα λύσης», μέσω συναντήσεων των δύο μεγάλων κομμάτων.

Επαναλαμβανόμαστε όταν λέμε πως ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ αποτελούν τις δύο όψεις ενός νομίσματος ικανού να παρασύρει τον τόπο και τον λαό στη διάλυση και την κατάρρευση. Κι όχι μόνο στο Κυπριακό, αλλά και στην οικονομία. Αυτό έδειξαν και δείχνουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 7 χρόνων. Το εξαντλητικό της υπόθεσης είναι πως το ΔΗΣΑΚΕΛ έχει ακόμα την πρωτοκαθεδρία στην εξουσία αυτού του νησιού, ενώ οι οπαδοί του δεν λένε να κατανοήσουν πως οποιαδήποτε αντιπαράθεση γίνεται χάριν των εκλογών και των ποσοστών, ακόμα κι αν πρόκειται για την τρόικα (που τα βρήκε μια χαρά με το ΑΚΕΛ και τον Χριστόφια, ενώ τα βρίσκει καλύτερα με τον ΔΗΣΥ και τον Αναστασιάδη).

Βέβαια, για να επιστρέψουμε στο Κυπριακό, όταν κάποιος υψώσει μια άλλη φωνή είτε στο Εθνικό Συμβούλιο είτε έξω από αυτό, είναι απορριπτικός. Και μάλιστα, τα στελέχη των δύο κομμάτων χρησιμοποιούν ακριβώς το ίδιο λεξιλόγιο για να αντιπαρατεθούν σε «αυτούς που δεν θέλουν λύση». Όπως έγινε και με την ΕΔΕΚ φυσικά.

Ακόμα κι αν κάποιος παρακολουθήσει τις τελευταίες εξελίξεις θα καταλάβει (αν είναι λογικός άνθρωπος) τι σημειώνουμε πιο πάνω. Σήμερα, ας πούμε, ο Άντρος Κυπριανού, εξερχόμενος από το Προεδρικό, δήλωσε ότι «το ΑΚΕΛ θα επιδιώξει σε όλη αυτή τη διαδικασία να διαδραματίσει θετικό και εποικοδομητικό ρόλο, συμβάλλοντας με ιδέες, απόψεις για το πώς μπορούμε να προχωρήσουμε καλύτερα».

Άρα, το ΑΚΕΛ υποστηρίζει τα ΜΟΕ της ε/κ πλευράς: Eπανασύνδεση ευρύτερων περιοχών της Λευκωσίας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται: η δημιουργία κοινής αγοράς στη νεκρή ζώνη, πάρκο και βιομηχανική αγορά. Το γραμμικό πάρκο του Πεδιαίου να προεκταθεί και στις κατεχόμενες περιοχές. Η οδός Βικτωρίας κοντά στην Πύλη Πάφου, να ανοίξει για τους πεζούς ώστε η Αρμένικη συνοικία και η αρμένικη εκκλησία να συνδεθεί με το cinema Pallas και την Καστελιώτισσα για τη διευκόλυνση διοργάνωσης πολιτιστικών εκδηλώσεων. Aνοιγμα όλων των οδοφραγμάτων στην εντός των τειχών Λευκωσία. Ενίσχυση τεχνικής επιτροπής για την πολιτιστική κληρονομία και χρηματοδότηση της. Διατήρηση θρησκευτικών μνημείων και διευκόλυνση θρησκευτικών δραστηριοτήτων: κάθε Παρασκευή να μπορούν οι Τ/κ να προσεύχονται στο Hala soultan και κάθε Κυριακή οι Ε/Κ στον Απόστολο Βαρνάβα. Μείωση των στρατευμάτων και απαγκίστρωση της γραμμής κατάπαυσης του πυρός. Αποναρκοθέτηση. Επιστροφή της Αμμοχώστου με πρώτο βήμα την είσοδο ειδικών για αξιολόγηση της πόλης. Βελτίωση της καθημερινή ζωής των εγκλωβισμένων: να μπορούν να παραμένουν στην Καρπασία 2 νοσοκόμες για να προσφέρουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Άνοιγμα οδοφραγμάτων : Καϊμακλί, Κάτω Πύργος-Κόκκινα, Πυρόϊ –Αθηαίνου, Λεύκα –Απλίκι και Δερύνεια. Να επεκταθεί ο κανονισμός της Πράσινης Γραμμής και για εμπορικά αυτοκίνητα και να αρθούν τα εμπόδια για εμπόριο προς τα κατεχόμενα.

Με ελάχιστη λογική σκέψη τα πιο πάνω ΜΟΕ, που εδώ και καιρό αποτελούν προτάσεις της πλευράς «μας», οδηγούν σε de facto διχοτόμηση, πριν καν βρεθεί λύση στο Κυπριακό. Αν δεν κατανοεί κάποιος πως η ανάπτυξη της νεκράς ζώνης, το άνοιγμα όλων των οδοφραγμάτων στην εντός των τειχών Λευκωσία, η μείωση των στρατευμάτων και η απαγκίστρωση της γραμμής κατάπαυσης του πυρός (και από τις δύο πλευρές), αλλά και η επιστροφή της Αμμοχώστου, είναι βήματα προς την άμεση αναγνώριση συνόρων και δύο κρατών, τότε ή εξαιρετικά αφελής είναι ή θέλει πάση θυσία να διαλύσει τον τόπο. Αν κάποιος πιστεύει πως αυτά τα ΜΟΕ είναι οδοί προς τη λύση κι όχι προς το να βρεθούμε προ τετελεσμένων είναι πολύ μαστουρωμένος από το μομέντουμ των καφέδων και των ζιβανιών.

ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ προωθούν με γοργά βήματα την επονομαζόμενη «κουλτούρα λύσης», επιδιώκοντας την εφαρμογή των ΜΟΕ για να βάλουν στον κυπριακό λαό το πιστόλι στον κρόταφο. Θεωρούν πως ο λαός δεν θέλει λύση και πως θα πρέπει να τον κάνουν να θέλει με οποιαδήποτε θυσία. Θεωρούν ότι όσοι επιμένουν να κρατούν επιφυλάξεις για την αγαπημένη τους ΔΔΟ είναι σχιζοφρενής και απορριπτικός. Τα ψέματα τελείωσαν εδώ και πολύ καιρό. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει ότι το ΔΗΣΑΚΕΛ θα παλέψει για να διχοτομήσει πανηγυρικά και εντελώς νόμιμα την Κύπρο, είναι καταδικασμένος να παρασιτεί αιωνίως. Φτάνει πια…

Ανάρτηση από: https://antistasitwra.wordpress.com