Τους τελευταίους πέντε μήνες με όλες τις απαιτούμενες μεθοδεύσεις και διαδικασίες έκανε τα τελευταία χρειαζούμενα «τεράστια βήματα» για να δέσει αμετάκλητα την ύπαρξή της και την - όποια - προοπτική της, με την υπηρέτηση και προώθηση στη χώρα και στην περιοχή των ιμπεριαλιστικών επιταγών. Και όσο χανόταν ο λογαριασμός των διακοπών και των επανεκκινήσεων των συνεδριάσεων του Γιούρογκρουπ, των πολυμερών συναντήσεων με τους «θεσμούς», των κατ' ιδίαν επαφών με τους επικεφαλής των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών πυλώνων, και των τηλεφωνημάτων με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τόσο περισσότερο η κυβέρνηση «βυθιζόταν» στην αγκαλιά των ιμπεριαλιστών - προστατών της αστικής τάξης της χώρας.
Παράλληλα βέβαια ζητούσε και ζητά μια ανάσα. Να μπορέσει να παρουσιάσει ένα πρόσωπο ότι κάτι πάει να κάνει ώστε τα μέτρα που θα παρθούν δεν θα είναι τόσο επώδυνα για το λαό όσο θα ήταν αν εφαρμοστούν οι επιταγές των ιμπεριαλιστών σε απόλυτο βαθμό. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια να πείσει το λαό ότι τα μέτρα που προτείνει στους ιμπεριαλιστές είναι κατά 50% λιγότερο επώδυνα από αυτά που ζητάνε οι ίδιοι και αυτό το παρουσίαζε ως ..αντίσταση! Όσο για την κατάργηση όλων όσων γίνανε τα τελευταία χρόνια όχι δεν γίνεται κουβέντα αλλά πλέον θεωρείται βέβαιο ότι θα συνεχιστούν να υφίστανται τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι σαν κάτι υποχρεωτικό ώστε να πάρει μια ανάσα η οικονομία, να μαζευτεί χρήμα, και μετά βλέπουμε.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι ιμπεριαλιστές δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν μια κυβέρνηση που, ακόμη τουλάχιστον, δεν είναι της επιλογής τους να πάρει την οποιαδήποτε ανάσα. Εδώ δεν άφηνε τους προηγούμενους που ήταν και δικά τους παιδιά, σάρκα από τη σάρκα τους, θα αφήσει αυτούς; Όσο και αν πασχίζουν λοιπόν οι σημερινοί κυβερνώντες να δώσουν εξετάσεις οι ιμπεριαλιστές θα ζητούν περισσότερα. Αυτά τα περισσότερα είναι που δημιούργησαν μια κατάσταση ασφυξίας στη κυβέρνηση η οποία αντέδρασε με το ...δημοψήφισμα. Παρά το ότι μέχρι και τη τελευταία στιγμή ο Τσίπρας διαβεβαίωνε ότι θα υπάρξει συμφωνία.
Θυμήθηκε λοιπόν η κυβέρνηση το λαό. Το λαό που, να το πούμε στα ίσα, τον δούλεψε, του δημιούργησε την αυταπάτη ότι τουλάχιστον θα σταματήσει την επίθεση ενάντιά του, το λαό που ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε με κάθε μέσο από τις εκλογές του 2012 και μετά να τον έχει στην άκρη.
Θυμήθηκε το λάο ενώ διαπραγμευόταν τους τρόπους με τους οποίους θα συνεχιστεί η φτωχοποίησή του και η εξαθλίωσή του και σε καμιά περίπτωση για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του.
Τον θυμήθηκε για να το καλέσει να ψηφίσει ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο τελεσίγραφο πλήρους υποταγής της από τη μεριά των ιμπεριαλιστικών θεσμών.
Να ψηφίσει ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε ένα ερώτημα που επί της ουσίας τον καλεί να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα συνεχιστεί η επίθεση εναντίον του. Γιατί αυτή είναι η διαφορά της κυβέρνησης, πιθανά και της ντόπιας αστικής τάξης ή μερίδων της, με τους ιμπεριαλιστές. Καμιά άλλη.
Αντέδρασε λοιπόν η κυβέρνηση στις ασφυκτικές πιέσεις που της ασκούν οι ιμπεριαλιστές αλλά και πάλι με ένα τρόπο που σε τίποτα δεν αμφισβητεί το ρόλο τους. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί άλλωστε η έκκληση να συνεχιστεί το πρόγραμμα για μερικές μέρες ακόμη μέχρι να αποφασίσει ο ...κυρίαρχος λαός. Κάτι σαν αντίσταση με την ...άδεια του Ντράγκι και του eurogroup δηλαδή!
Καλείται ο λαός που όλο αυτό το διάστημα ήταν στο περιθώριο, που στην καλύτερη περίπτωση τον καλούσαν "να πάρει τη διαπραγμάτευση" στα χέρια του(!!!) να αποφασίσει για το σκοινί που θα τον κρεμάσει!
Με ένα δημοψήφισμα που ακόμη και αυτοί που το προτείνουν δεν έχουν ξεκάθαρο τι ακριβώς ζητούν. Που άλλοτε είναι διαπραγματευτικό χαρτί, άλλοτε μπορεί να αλλάξει στη πορεία (βλέπε δηλώσεις Βαρουφάκη) και το οποίο μπορεί και να μη γίνει καν αν αλλάξει στο κατά κάτι η στάση των "δανειστών".
Και είναι να απορεί κανείς με τον ενθουσιασμό που το υποδέχτηκαν δυνάμεις της αριστεράς. Άλλοι πριν καλά καλά τελειώσει ο Τσίπρας τη δήλωσή του, σαν έτοιμοι από καιρό, κάλεσαν το λαό να συμμετάσχει διατρανώνοντας την αντίθεσή του στην Ε.Ε., τη τρόικα, το χρέος και όπου αλλού θέλει ψηφίζοντας το ...όχι της κυβέρνησης χωρίς αυταπάτες, άλλοι προτείνουν στο λαό να ψηφίσει όχι στις προτάσεις των ιμπεριαλιστών, όχι στις προτάσεις της κυβέρνησης και ναι στην αποδέσμευση από την Ε.Ε., ναι στη κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, μόνο που δεν μας λένε σε ποια κάλπη θα γίνει αυτό! Και ακόμη τουλάχιστον δεν μας διευκρινίζουν τι θα κάνουν στην ...απίθανη περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτή η εναλλακτική τους πρόταση στο κοινοβούλιο.
Βέβαια και οι μεν και οι δε για να καλύψουν τη στάση τους ομνύουν στους αγώνες του λαού οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να φέρουν την πραγματική ανατροπή. Μόνο που δε μας λένε τι κάναν τόσο καιρό για να βγει ο λαός στους αγώνες πέρα από το να δημιουργούν νέες αυταπάτες μιας άλλης πραγματικής αριστερής κυβέρνησης. Είτε "μεταβατικής" είτε της "λαϊκής εξουσίας"!
Για μας είναι ξεκάθαρο. Ο λαός το μόνο πραγματικό όχι που μπορεί να πει μπορεί να το πει με τους αγώνες του. Με τη συγκρότησή του στα δικά τους όργανα πάλης στους τόπους δουλειάς, σπουδών και εκεί που ζει. ΟΧΙ στην επίθεση των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας εξαρτημένης αστικής τάξης στη χώρα του και τη ζωή του, ΝΑΙ στη διεκδίκηση και την κατάκτηση όλων όσων του ανήκουν πραγματικά. Μέχρι το τέλος! Μέχρι να έρθει η τελική ανατροπή του ίδιου του συστήματος.
Μόνο τότε μπορεί τα όποια δημοψηφίσματα να λειτουργούν προωθητικά στη πάλη του. Μόνο που κάτι μας λέει ότι όταν θα μπορεί ο λαός να επιβάλει τη δική του ατζέντα σε δημοψηφίσματα τότε αυτά θα είναι …αντισυνταγματικά!
Ανάρτηση από: http://antigeitonies.blogspot.gr
