Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Μη μου λες ότι η ειρήνη είναι τ’ όπλο σου,γίνε πάνθηρας και τράβα τον δρόμο σου.Μη μου λες πως σε κρατάει η αγάπη σου,έχεις ακόμα μαστιγιές στην πλάτη σου.
ACTIVE MEMBER
«Τώρα στην Βόρεια Κύπρο, έχει συντελεστεί μία τεκτονική αλλαγή η οποία πύκνωσε στο πρόσωπο του κου Ακιντζί. Τον οποίο δεν τον βλέπω ούτε ως μεσσία ούτε ως κάτι το υπερφυσικό. Ο κος Ακιντζί είναι όμως ένας μετριοπαθής πολιτικός που σε όλον του τον πολιτικό βίο ήταν ταγμένος με την Ομοσπονδία και με έντονη κυπριακή ταυτότητα – αυτή που ανέδειξε πανηγυρικά και με την καμπάνια του. Προσωπικά, υπολογίζω απείρως περισσότερο εκείνου που τον έφεραν στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Ένα ολόκληρο 60% που με την επιλογή του είπε το σαφέστερο “ΝΑΙ” στην πιο ουσιαστική διαπραγμάτευση που έγινε ποτέ».
Με αφορμή την παραπάνω παράγραφο του Γιώργου Πήττα, γνωστού Communication Strategist και Creative Director, αλλά και τις τελευταίες δηλώσεις του Μουσταφά Ακιντζί στο Πανεπιστήμιο Καντίρ Χας της Κωνσταντινούπολης, μας δημιουργήθηκε η εξής απορία: Υπάρχουν ακόμα νουνεχείς άνθρωποι που θεωρούν ότι η ομοσπονδία του Ακιντζί παραπέμπει πράγματι στο αρχαίο ομού και σπονδή (=ειρήνη) και πως διατηρεί την κυπριακή του ταυτότητα πιο ψηλά από τη «θεσμική» του ταυτότητα;
Είναι πράγματι αποκαρδιωτικό να επενδύει κανείς ακόμα στα φιλειρηνικά αισθήματα του κ. Ακιντζί, ο οποίος προσπαθεί να κάνει ξεκάθαρο στην πλευρά μας πως θέση του ιδίου είναι ότι η ασφάλεια των Τ/κ είναι υπεράνω της ασφάλειας των Ε/κ ή ακόμα πως θεωρεί ισότιμη την «απειλή» που αισθάνονται οι Τ/κ και την «απειλή» που αισθάνονται οι Ε/κ. «Αυτό προσπαθούμε να εξηγήσουμε στους Ε/κ συνομιλητές μας. Τους λέμε, καταλαβαίνουμε ότι αισθάνεστε απειλή, αλλά προσπαθήστε να καταλάβετε κι εσείς την ανησυχία των Τ/κ για την ασφάλειά τους», δήλωσε κατά την παρουσίαση των θέσεών του στην Πόλη, επαναλαμβάνοντας την πεποίθηση ότι οι Τ/κ ζητούν τη συνέχιση των εγγυήσεων της Τουρκίας.
Χωρίς να γνωρίζουμε αν ενημερώθηκε ο κ. Πήττας, ο κ. Ακιντζί είπε, όσον αφορά την αναλογία του πληθυσμού, πως «δεν είναι δυνατόν οι ηγέτες των δύο πλευρών να παρέμβουν στο ποιος και πόσα παιδιά θα κάνει και ούτε και είναι δημοκρατικό», αλλά δήλωσε (μιλώντας περί εποίκων) πως υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που το δέχτηκαν (οι Ε/κ) στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων και αυτό είναι πως όποιος είναι στην Κύπρο και είναι αυτήν τη στιγμή «πολίτης» της «ΤΔΒΚ» θα είναι και πολίτης της ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας και πολίτης της ΕΕ. Αντιλαμβανόμαστε πως ο κατοχικός ηγέτης περισσότερο θέλει να «οχυρώσει» το δικό του κράτος, να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερους εποίκους, παρά να δουλέψει για την «ειρήνη» και τη «βιώσιμη λύση».
Επιπλέον, εκφράζοντας τα παράπονά του, ο Ακιντζί είπε πως η Τουρκία δεν εκπληρώνει αυτά που χρειάζονται για την αναγνώριση του ψευδοκράτους, δίνοντας παράδειγμα τους αθλητικούς αγώνες, καθώς οι ποδοσφαιρικές ομάδες από την Τουρκία δεν μπορούν καν να διεξάγουν φιλικό παιχνίδι με ομάδες Τ/κ, επειδή θα παραβιάσουν τους κανονισμούς της FIFA. «Αλλά στον νότο είναι υποχρεωμένες να πάνε, όπως έγινε με την Τράμπσονσπορ και τη Φενέρμπαχτσε και άλλες ομάδες», δήλωσε, αναφέροντας πως στον αγώνα υψώνεται «η σημαία του κράτους που δεν αναγνωρίζεται και ακούγεται ο εθνικός ύμνος ο οποίος δεν είναι κυπριακός αλλά ελληνικός». Έμπλεξε, παράλληλα, τα πράγματα που έχει στο μυαλό του, λέγοντας πως «όπως εμείς χρησιμοποιούμε τον τουρκικό ύμνο αυτοί χρησιμοποιούν τον ελληνικό, παρόλο που είναι μια χώρα ανεξάρτητη, αναγνωρισμένη διεθνώς». Απαιτεί, δηλαδή, ο κατοχικός ηγέτης περαιτέρω αναγνώριση από την Τουρκία; Τώρα, λίγο (;) πριν τη λύση;
Αυτό που πρέπει να σκεφτούν, εν τέλει, όχι μόνο ο Γιώργος Πήττας (που θεωρεί μεγάλη εξυπνάδα να λέει Βόρεια Κύπρος και όχι κατεχόμενα), αλλά και το 60% των Τ/κ «ψηφοφόρων» που προτίμησαν τον Μουσταφά Ακιντζί, είναι το τι ψήφισαν τελικά, χωρίς να υποστηρίζουμε πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα με τον Ντερβίς Έρογλου. Αν τους αρκεί που ψήφισαν έναν άνθρωπο τόσο πιστό στις δομές του ψευδοκράτους, τόσο προσηλωμένο στις τουρκικές αξιώσεις, τόσο αδιάλλακτο σε ζητήματα περιουσιών, πλειοψηφιών, ακόμα και εγγυήσεων (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο), δεν έχουμε κάτι να προσθέσουμε. Αν όμως, ψήφισαν τον Μουσταφά Ακιντζί για να «λύσει» το Κυπριακό και να ζήσουμε, Ε/κ και Τ/κ, σε συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας, ευημερίας και σταθερότητας, τότε πρέπει να κατανοήσουν ότι το καράβι μπάζει από παντού νερά, όσο κι αν προσπαθούν να διατηρήσουν το μομέντουμ με νύχια και με δόντια. Και οι σκέψεις όλων, Ε/κ και Τ/κ, θα πρέπει να ξεκινούν και να τελειώνουν στο πιο ουσιώδες: Πως εδώ, στην Κύπρο τη θαλασσοκράτειρα, παραβιάζονται ακόμα ανθρώπινα δικαιώματα, υφίσταται ακόμα τουρκική κατοχή, υπάρχουν ακόμα 40.000 Τούρκοι στρατιώτες κι αυτό ανατρέπεται μόνο με το άλλο ουσιώδες: Την ελευθερία.
Ανάρτηση από: http://www.galatikohorio.com
