Σε ό,τι αφορά στην συνεταιριστική οικονομία, αν κάτι λειτουργούσε ως σημείο αναφοράς τα τελευταία χρόνια προς την κατεύθυνση ενός εναλλακτικού μοντέλου ανάπτυξης, ήταν μερικά, μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού, παραδείγματα παραγωγικών συνεταιρισμών, που λειτουργούσαν ακμαίοι προσφέροντας έτσι έμπρακτα παραδείγματα του τι θα μπορούσε να γίνει σε αυτήν την έρμη την χώρα αν εγκαταλείψουμε τις κυρίαρχες, παρασιτικές λογικές.
Συνεταιρισμοί όπως ο ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, ή ο πιο πρόσφατος, ΘΕΣΓάλα-Πιές –ήδη έχουμε φιλοξενήσει δεκάδες αναφορές στην παρούσα ιστοσελίδα. Τώρα, και εξαιτίας των ‘φαεινών’ μέτρων και διατάξεων που περιλαμβάνονται στο εν λόγω νομοσχέδιο, και αυτοί οι συνεταιρισμοί φαίνεται ότι θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα: Ιδού τι συμβαίνει όταν κρατιστές και γραφειοκράτες, και γενικώς θεωρητικολογούντες της κακιάς ώρας, που μέχρι τώρα ουδεμία σχέση είχαν με την οικονομική πραγματικότητα του τόπου και της συγκυρίας, αναλαμβάνουν να νομοθετήσουν.
Σταχυολογούμε εδώ, ορισμένα κομμάτια από τις τοποθετήσεις των προέδρων των δύο συνεταιρισμών στην αρμόδια επιτροπή διαβούλευσης της Βουλής, που συζητά αυτό το νομοσχέδιο, ενώ πάνω στο ζήτημα θα επανέλθουμε εκτενέστερα. [ardin-rixi.gr]
Σταχυολογούμε εδώ, ορισμένα κομμάτια από τις τοποθετήσεις των προέδρων των δύο συνεταιρισμών στην αρμόδια επιτροπή διαβούλευσης της Βουλής, που συζητά αυτό το νομοσχέδιο, ενώ πάνω στο ζήτημα θα επανέλθουμε εκτενέστερα. [ardin-rixi.gr]
Καταλαβαίνω, ότι είναι πολύ λίγος ο χρόνος και δεν υπάρχει το περιθώριο για να αναλύσουμε άρθρα, αλλά υπάρχουν κάποια άρθρα που έχουμε επισημάνει ως Οργάνωση, ότι πιθανόν, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Βέβαια, για κάποια από αυτά, υπάρχει και η απορία, εκτός των άλλων, για το ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής τους.
Σε ό,τι αφορά το άρθρο 4, που αναφέρεται για τα μέλη. Είναι κάτι το οποίο φαίνεται απλό, είναι όμως πάρα πολύ επικίνδυνο. Τα μέλη σε έναν Συνεταιρισμό θα πρέπει να καθορίζονται ανάλογα με την περιοχή, γιατί υπάρχουν περιοχές που έχουν δεκαπέντε – άτομα – αγρότες στο χωριό τους και υπάρχουν και περιοχές που έχουν 5000. Οπότε, αντιλαμβάνεστε, ότι δεν θα μπορούσε να ισχύει το ίδιο άρθρο και για τις δύο περιοχές.
Σε ό,τι αφορά το άρθρο 6, αναφέρθηκε και πριν, για τα μέλη-επενδυτές. Εμείς, πιστεύουμε, ότι δεν πρέπει να υπάρξει τέτοια διάταξη σε κανένα νόμο περί Συνεταιρισμών.
Τώρα, θα ήθελα να πάμε στο άρθρο 8, που αναφέρεται για τα δικαιώματα των μελών. Υπάρχει ήδη διάταξη στον υπάρχον νόμο και στους πιο παλιούς και ποια είναι τα δικαιώματα του κάθε μέλους, τι μπορεί να ζητά και τι είναι υποχρεωμένη η Διοίκηση και ο Συνεταιρισμός να παρέχει.
Με αυτό το άρθρο, όπου θα μπορεί το κάθε μέλος να ζητά οποιοδήποτε έγγραφο του Συνεταιρισμού, πιστεύουμε ότι θα οδηγηθεί σε μια στρεβλή κατάσταση.
Εάν πάμε στις αρχαιρεσίες, αυτό, βέβαια, αντιτίθεται στις Διεθνείς Αρχές του Συνεργατισμού και αυτό, θα πρέπει να το ξέρετε.
Όπως, και σε ό,τι αφορά το Ταμείο Συνεταιριστικής Εκπαίδευσης, όπως και για την Α.Ε. που θα δημιουργηθεί. Όλα αυτά, βέβαια, μπορούμε να τα κλείσουμε με τρεις λέξεις, δηλαδή, θα πρέπει τελικά να κάνουμε μάθημα από το μηδέν για το τι είναι Συνεταιρισμός. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, για να ξέρουνε τουλάχιστον τα μέλη της Επιτροπής, τι θα πρέπει από δω και πέρα να συζητήσουμε.
Σας αναφέρω, ότι η Διεθνής Συνεταιριστική Αρχή, λέει, το εξής: Συνεταιρισμός είναι η αυτόνομη ένωση προσώπων που συγκροτείται εθελοντικά, για την αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών διαμέσου μιας συν-ιδιόκτητης και δημοκρατικά αυτό-διοικούμενης επιχείρησης. Αυτό, τα λέει, όλα.
Όλα τα άρθρα που έρχονται στο σχέδιο νόμου, είτε επιπρόσθετα είτε ως αλλαγή, διαφαίνεται, ότι είναι σε πλήρη αντίθεση με τις περισσότερες εκ των βασικών Αρχών του Συνεταιρισμού – των Συνεταιρισμών Διεθνώς.
Επίσης, δεν ξέρουμε και κατά πόσον αυτά είναι σύννομα ή αντισυνταγματικά.
Για να κλείσω, θεωρώ, ότι με το νέο νόμο οι οργανώσεις θα οδηγηθούν σε πλήρη κρατικό παρεμβατισμό με τον τρόπο που πάνε να περάσουν, γιατί υπάρχουν κενά, ασάφειες και διατάξεις που δεν έχουν διευκρινιστεί.
Το αποτέλεσμα θα είναι, ότι το αμέσως προσεχές διάστημα οι 20 – 30 – 40 συνεταιρισμοί στην Ελλάδα που είναι υγιείς – και δε νομίζω να είναι περισσότεροι – θα οδηγηθούμε σε ανεύρεση νέων μορφών εταιρειών. Θα είναι η πιο εύκολη λύση για μας, με μια απόφαση των γενικών συνελεύσεων μας και πιθανά από δω και πέρα η Ελλάδα θα είναι η μοναδική χώρα παγκόσμια, που θα μείνουν οι συνεταιρισμοί σε σφραγίδες».
Πηγή: agro24.gr
***
«Οι συνεταιρισμοί στη χώρα για να λειτουργήσουν σωστά, δεν χρειάζονται Συνεταιριστικό νόμο. Ένας νόμος δεν μπορεί να φτιάξει τη συνεταιριστική οργάνωση μιας χώρας μπορεί όμως να την καταστρέψει!».
Αυτό τόνισε ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού ΘΕΣγάλα Αθανάσιος Βακάλης, μιλώντας στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, ενόψει της συζήτησης του νέου νόμου για τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς στην Ολομέλεια τις επόμενες ημέρες.
Ο κ. Βακάλης αναφέρθηκε σε αρκετά σημεία του νομοσχεδίου τονίζοντας ότι δεν είναι απαραίτητο να καθορίζεται δια νόμου ο αριθμός των μελών των Συνεταιρισμών, να είναι υποχρεωτική η εκ των προτέρων ενημέρωση των κρατικών φορέων για τα επενδυτικά σχέδια των Συνεταιρισμών, αλλά και να θεσμοθετεί το κράτος το μέρος της παραγωγής που θα παραδίδει το μέλος στο Συνεταιρισμό. Έκανε επίσης ιδιαίτερη αναφορά στην εκπαίδευση των μελών, τονίζοντας ότι αυτό θα πρέπει να παραμείνει στην ευχέρεια των ίδιων των συνεταιρισμών, κι όχι στις υπηρεσίες του κράτους, το οποίο μάλιστα ζητά να παρακρατά το 2% επί του τζίρου για το σκοπό αυτό. Τέλος χαρακτήρισε περίπου αντιδημοκρατικό τον περιορισμό των διοικήσεων σε δύο θητείες, αντιτείνοντας ότι με τον τρόπο αυτό περιορίζεται μεταξύ άλλων και η δυνατότητα να τεθούν μακροπρόθεσμοι οικονομικοί στόχοι.
Ο Πρόεδρος του ΘΕΣγάλα αναφέρθηκε ακόμα εκτενώς στο άρθρο του νόμου για τις Ομάδες, τις Οργανώσεις και τις Ενώσεις Παραγωγών τονίζοντας πως διατηρεί την ασάφεια του προηγούμενου νόμου, ζητώντας παράλληλα περεταίρω διασαφήνιση των όρων καθώς και την άμεση επεξήγηση του νομικού πλαισίου, σχετικά με τη σύσταση της Ομάδας Παραγωγών, τη σκοπιμότητα της και τη διάκριση της από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό, όπως και τη διάκριση της Ένωσης Οργάνωσης Παραγωγών, από τον ΚΑΣ.
Καταλήγοντας ο κ. Βακάλης τόνισε: Κάθε Αγροτικός Συνεταιρισμός, συνιστά ξεχωριστή περίπτωση τόσο από άποψη αναγκών όσο και από άποψη διοίκησης και γι’ αυτό το λόγο η υποχρεωτική υιοθέτηση του ίδιου μοντέλου από όλους τους ΑΣ – μέσω επιπλέον νομοθετικής ρύθμισης- καθίσταται ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ.
Πηγή: agronews.gr
Δείτε επίσης σχετικό ρεπορτάζ από την ιστοσελίδα της ΠΑΣΕΓΕΣ: Ομόφωνη η αποδόμηση του συνεταιριστικού νομοσχεδίου από συνεταιριστές και φορείς.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
