Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Η βράβευση του Αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε με το φετινό νόμπελ λογοτεχνίας (από κοινού με την Όλγκα Τοκάρτσουκ) αποτελεί, όπως αποφάνθηκε και η γερμανική εφημερίδα die Zeit, μια «θαρραλέα» γι’ αυτό και μη αναμενόμενη απόφαση, αλλά και μια ηχηρή σφαλιάρα στην πολιτική ορθότητα!
Ο λόγος δεν είναι η λογοτεχνική προσφορά του Χάντκε, η οποία δεν αμφισβητείται, αλλά η προ πολλών ετών «πολιτική» του συμπεριφορά που κάνει ακόμα και σήμερα όλο σχεδόν το διεθνές μέινστριμ και πολλές ενώσεις λογοτεχνών, όπως η αμερικανική PEN, να «ξιφουλκούν» εναντίον της βράβευσής του. Η αιτία ; Μέσα στην παγγερμανική αντισερβική υστερία στη δεκαετία του ΄90, ο Χάντκε ήταν ο μόνος γερμανόφωνος διανοούμενος που στήριξε τόσο ξεκάθαρα τον «σφαγέα» Μιλόσεβιτς, κατήγγειλε απερίφραστα τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, έγραψε βιβλία («Δικαίωση για τη Σερβία») κι επισκέπτονταν συχνά την δοκιμαζόμενη Σερβία. Και το «χειρότερο» απ’ όλα, το 2006 εκφώνησε τον εξόδιο λόγο στη κηδεία του Μιλόσεβιτς.
Αυτό, το αυτονόητο, που ξεχνούν όλοι οι πολυπληθείς επικριτές του Χάντκε (υπάρχουν και πολλοί υποστηριχτές του) είναι όμως ότι οι πολιτικές συμπεριφορές δεν κρίνουν βραβεία λογοτεχνίας. Γι’ αυτές υπάρχουν τα βραβεία ειρήνης. Και ασφαλώς για τους ίδιους θιασώτες της πολιτικής ορθότητας ακόμα πιο σκληρό χτύπημα πρέπει να θεωρηθεί η μη βράβευση με το νόμπελ ειρήνης της πολυδιαφημιζόμενης ακτιβίστριας γα το κλίμα Γκρέτα Τούνμπεργκ που το έχασε, όπως γράφει η γερμανική die Welt, από έναν άσημο «Αφρικανό ειρηνιστή».Ο λόγος δεν είναι η λογοτεχνική προσφορά του Χάντκε, η οποία δεν αμφισβητείται, αλλά η προ πολλών ετών «πολιτική» του συμπεριφορά που κάνει ακόμα και σήμερα όλο σχεδόν το διεθνές μέινστριμ και πολλές ενώσεις λογοτεχνών, όπως η αμερικανική PEN, να «ξιφουλκούν» εναντίον της βράβευσής του. Η αιτία ; Μέσα στην παγγερμανική αντισερβική υστερία στη δεκαετία του ΄90, ο Χάντκε ήταν ο μόνος γερμανόφωνος διανοούμενος που στήριξε τόσο ξεκάθαρα τον «σφαγέα» Μιλόσεβιτς, κατήγγειλε απερίφραστα τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, έγραψε βιβλία («Δικαίωση για τη Σερβία») κι επισκέπτονταν συχνά την δοκιμαζόμενη Σερβία. Και το «χειρότερο» απ’ όλα, το 2006 εκφώνησε τον εξόδιο λόγο στη κηδεία του Μιλόσεβιτς.
Πάντως, το σημαντικό έργο του Χάντκε, δεν περνά απαρατήρητο μόνο και μόνο για τη συμβολή του ως σεναριογράφου στο αριστούργημα του Βιμ Βέντερς «Τα Φτερά του Έρωτα» („Der Himmel über Berlin“).
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
