Απ’ όσο γνωρίζω, ένας από τους βασικούς όρους των Μνημονίων είναι και η παράδοση του εθνικού μας πλούτου στους δανειστές μας. Και ερωτώ την Κυβέρνηση εάν ισχύει ακόμα ο όρος αυτός. Γιατί εάν ισχύει, τότε δεν έχουμε το δικαίωμα να παράξουμε πλούτο. Δηλαδή οικονομική ανάπτυξη. Γιατί αυτομάτως η αξία του πλούτου που θα παραχθεί, οφείλει να κατατεθεί στο Ταμείο των δανειστών μας. Με λίγα λόγια, σύμφωνα με το Μνημόνιο, δεν έχουμε το δικαίωμα της οικονομικής ανόρθωσης της χώρας δίχως την έγκριση των δανειστών μας.
Τότε, πώς θα πάμε μπροστά; Μόνο με τις ξένες επενδύσεις;
Αυτοί οι φόβοι μου δυστυχώς επιβεβαιώνονται από το γεγονός ότι και η παρούσα κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες δεν ανακηρύσσει την ελληνική ΑΟΖ και ως εκ τούτου ενώ η Κύπρος κάνει γεωτρήσεις, στη δική μας ΑΟΖ εμείς δεν κάνουμε. Γιατί όπως είπα, ο πλούτος της δικής μας ΑΟΖ δεν μας ανήκει εφ’ όσον δεν έχουμε ξεπληρώσει τα δάνεια. Τα οποία, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ελαττωθούν μετά από τα χρόνια της λιτότητας που μας επιβάλανε οι δανειστές μας, αντιθέτως αυξήθηκαν σε βαθμό που η χώρα μας να ανήκει για πολλές δεκαετίες ακόμα στους δανειστές μας. Οι οποίοι από τη μια μεριά κατέβασαν πολλά σκαλιά το επίπεδο της ζωής μας, ενώ από την άλλη μας φόρτωναν με νέα οικονομικά βάρη, ώστε να καρπώνονται όλα τα έσοδα από τον εθνικό μας πλούτο για πολλές δεκαετίες. Ίσως για πάντα!
Εύχομαι αυτή η κυβέρνηση να έχει καταργήσει αυτόν τον επαίσχυντο όρο που μαζί με την παράδοση και της εθνικής μας ανεξαρτησίας αποτελούν τις δύο αιτίες της βαθειάς κρίσης στην οποία μας έχουν οδηγήσει.
Σε αντίθεση με μας, βλέπουμε την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να προχωρούν με άλματα, ακριβώς γιατί τα δικά τους Μνημόνια ήσαν αποκλειστικά οικονομικού χαρακτήρα. Γεγονός που αποδεικνύειότι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας μάς αντιμετώπισαν σαν λαό β΄ κατηγορίας.
Πέρασαν 100 ημέρες με πλήθος θετικών κατά την άποψή μου ενεργειών, κύριε Μητσοτάκη. Λυπάμαι που θα το πω, όμως δεν είδα ακόμα αυτή η θετική σας πρόθεση να περνά στην καθημερινότητα του λαού μας. Π.χ. την ελάττωση της ανεργίας. Επίσης οι μισθοί εξακολουθούν να παραμένουν στα 400 ευρώ χωρίς να υπάρχει άμεση προοπτική για αύξηση.
Μετά τα μαύρα χρόνια που πέρασαν οι Έλληνες, θα έπρεπε σήμερα να βλέπουν καθαρά ότι η μηχανή παραγωγής πλούτου, η οικονομική ανάπτυξη μπαίνει επί τέλους μπροστά με δεκάδες, εκατοντάδες τρόπους ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση της κοινωνικής μας ανάπτυξης.
Τι φταίει;
Εάν όπως πολύ το φοβάμαι, ισχύουν ακόμα οι όροι που αφορούν την εθνική μας ανεξαρτησία και τον εθνικό μας πλούτο, τότε πιστεύω ότι η σημερινή κυβέρνηση πολύ σύντομα θα χάσει την ελπίδα που στήριξε επάνω της το 40% των Ελλήνων για την μεγάλη και βαθειά αλλαγή που μονάχα η εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου μπορεί να φέρει.
Ο Γόρδιος δεσμός δεν λύνεται αλλά κόβεται.
Αυτό είναι το σπαθί σας. Και αυτό θέλει το 100% των Ελλήνων.
Ανάρτηση από: https://theodorakism.blogspot.com
