«Πρέπει να κυριαρχήσουμε στην κατάχρηση της εξουσίας της τεχνολογικής ελίτ και να επιστρέψουμε στις συνταγματικές και πνευματικές αξίες της χώρας μας. Υπάρχει σίγουρα κόστος, τόσο υλικό όσο και πνευματικό, που πρέπει να πληρωθεί αν δεν το πράξουμε».
Στις δύσκολες ημέρες της πανδημίας του κορωνοϊού που ζει η χώρα μας αλλά και όλος ο πλανήτης παρατηρούμε την επικράτηση της ιατρικής έναντι της πολιτικής.
Η επικράτηση αυτή εμφανίζεται ως μία προσωρινή (;) αναγκαιότητα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η πολιτική υποχωρεί μπροστά στην επιστήμη. Ολόκληρα κράτη αποκλείονται από την οικονομική και την κοινωνική δραστηριότητα λόγω της έκτακτης υγειονομικής ανάγκης με μέτρα προφύλαξης για τα οποία αποφασίζει και επιβάλλει η ιατρική-επιστημονική κοινότητα. Τα μέτρα αυτά περιορίζουν σημαντικά τις όποιες ελευθερίες έχουν απομείνει στον άνθρωπο στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή.
Ντουάιτ Αϊζενχάουερ - Αμερικανός Πρόεδρος
Στις δύσκολες ημέρες της πανδημίας του κορωνοϊού που ζει η χώρα μας αλλά και όλος ο πλανήτης παρατηρούμε την επικράτηση της ιατρικής έναντι της πολιτικής.
Η επικράτηση αυτή εμφανίζεται ως μία προσωρινή (;) αναγκαιότητα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η πολιτική υποχωρεί μπροστά στην επιστήμη. Ολόκληρα κράτη αποκλείονται από την οικονομική και την κοινωνική δραστηριότητα λόγω της έκτακτης υγειονομικής ανάγκης με μέτρα προφύλαξης για τα οποία αποφασίζει και επιβάλλει η ιατρική-επιστημονική κοινότητα. Τα μέτρα αυτά περιορίζουν σημαντικά τις όποιες ελευθερίες έχουν απομείνει στον άνθρωπο στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή.
Στο σημείο αυτό, η ρήση του Αμερικανού Προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ είναι ιδιαίτερα επίκαιρη. «Θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση όσον αφορά τον κίνδυνο που διατρέχει η δημόσια πολιτική να καταστεί αιχμάλωτη μίας επιστημονικής τεχνολογικής ελίτ».
Αυτό που συμβαίνει σήμερα μήπως θα δημιουργήσει μία κυρίαρχη επιστημονική αλλά και τεχνολογική ελίτ όπως προέβλεψε ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ και όχι μόνο αυτός; Ποιο θα είναι το μέλλον της κοινωνίας σε μία τέτοια περίπτωση; Μήπως η παγκόσμια διακυβέρνηση όπως μας έχουν προετοιμάσει πολλοί Έλληνες και ξένοι πολιτικοί ;
Ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσσελ το είχε γράψει: «Μία παγκόσμια επιστημονική κοινωνία δεν θα μπορεί να είναι σταθερή εκτός εάν υπάρχει παγκόσμια διακυβέρνηση».
Ο Ράσελ το ανέλυσε περαιτέρω γράφοντας: «Θα υπάρχουν κατά περιόδους μεγάλοι πόλεμοι στους οποίους η τιμωρία για τον ηττημένο θα είναι η πείνα εκτός εάν υπάρξει μία παγκόσμια κυβέρνηση που θα εξασφαλίζει τον έλεγχο του πληθυσμού… ». Η ευγονική θα είναι σημαντική, κατά τον Ράσελ, για τη δημιουργία της παγκόσμιας κυβερνητικής επιστημονικής δικτατορίας «Σταδιακά, με επιλεκτική αναπαραγωγή, οι συγγενείς διαφορές μεταξύ των ηγεμόνων και των κυβερνώμενων θα αυξηθούν μέχρι να γίνουν σχεδόν διαφορετικά είδη. Μια εξέγερση των πληβείων θα γινόταν τόσο αδιανόητη όσο μια οργανωμένη εξέγερση προβάτων ενάντια στην πρακτική της κατανάλωσης αρνίσιου κρέατος».
Ο Αλντους Χάξλεϋ στο περίφημο, και κατά πολλούς προφητικό, βιβλίο του «Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» έγραφε ότι «τα υποκείμενα του μελλοντικού δικτάτορα θα κυβερνούνται ανώδυνα από ένα σώμα κοινωνικών μηχανικών υψηλής κατάρτισης». Έγραψε επίσης: «Τον 21ο αιώνα, υποθέτω, θα έχουμε την εποχή των Παγκόσμιων Ελεγκτών, το σύστημα της επιστημονικής κάστας και τον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο».
Το 1952, ο Μπέρτραντ Ρασσελ στο βιβλίο του «The impact of science on society » αναφέρεται στον ρόλο της ψυχολογίας των μαζών της οποίας η σημασία αυξήθηκε με τη χρήση των μοντέρνων μέσων προπαγάνδας όπου το πιο σημαντικό μέσο προπαγάνδας είναι η εκπαίδευση, λιγότερο σημαντικό η θρησκεία ενώ έναν όλο και αυξανόμενο ρόλο στην προπαγάνδα αποκτούν οι κινηματογράφοι, ο Τύπος και το ραδιόφωνο. Τονίζει επίσης τον ρόλο της τέχνης της πειθούς στην ψυχολογία των μαζών. Υποστήριξε ότι στο μέλλον οποιοσδήποτε θα μπορεί να πείσει τον άλλο αρκεί να τον «πιάσει» από μικρό και το Κράτος να του δώσει χρήματα και εξοπλισμό. Αυτό θα μπορεί να γίνει πιο επιτυχημένα εάν την υπόθεση την αναλάβουν οι επιστήμονες στα πλαίσια μιας επιστημονικής δικτατορίας.
Ο Ράσελ υποστήριζε ότι η επιστημονική δικτατορία θα είναι πιο σταθερή, ως πολίτευμα, από τη δημοκρατία. Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι και αυτό που έγραψε: «Δεν θεωρώ ότι κάποια εξέγερση θα μπορέσει ποτέ να απελευθερώσει τους καταπιεσμένους από τη σύγχρονη επιστημονική δικτατορία».
Τόσο ο Χάξλεϋ όσο και ο Ράσελ πίστευαν ότι οι άνθρωποι αγαπούν τη δουλεία τους κάτι που μας θυμίζει και τον Γκυστάβ Λε Μπον με την έννοια της αγάπης που δείχνουν οι μάζες για τον αυταρχικό ηγέτη, έναν ηγέτη που με αυταρχικά περιοριστικά μέτρα επιβάλλεται στις μάζες που τον σέβονται ακριβώς για τον αυταρχισμό του.
Ο Ράσελ έγραψε ότι υπό την διακυβέρνηση της επιστημονικής δικτατορίας:
«Η πρόοδος στην φυσιολογία και στην ψυχολογία θα δώσουν στις κυβερνήσεις τη δυνατότητα μεγαλύτερου ελέγχου στην προσωπικότητα του ατόμου από ότι είχαν μέχρι στιγμής οι απολυταρχικές κυβερνήσεις. Ο Φίχτε ανέφερε ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στην καταστροφή της ελεύθερης βούλησης και οι μαθητές τελειώνοντας το σχολείο να είναι ανίκανοι, μέχρι το τέλος της ζωής τους, να σκέφτονται ή να δρουν με τρόπο αντίθετο από αυτόν που δίδαξαν οι δάσκαλοί τους. Από πολύ νεαρή ηλικία θα πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός δίαιτας και ενέσεων έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτός ο τύπος χαρακτήρα και πεποιθήσεων που θα αρέσει στην εξουσία και οποιαδήποτε σοβαρή κριτική της εξουσίας θα είναι ψυχολογικά αδύνατον να επιτευχθεί. Ακόμα και εάν όλοι είναι δυστυχείς, όλοι θα θεωρούν τους εαυτούς τους ευτυχισμένους εάν τους λέει η κυβέρνηση ότι είναι ευτυχισμένοι».
Ο Χάξλεϋ, το 1962, στην ομιλία του στο Μπέρκλεϋ όπου μίλησε για τον «Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο» ανέφερε: «Εάν πρόκειται να ελέγξεις τον πληθυσμό για οποιαδήποτε χρονική περίοδο, θα πρέπει να έχεις κάποιο επίπεδο συγκατάθεσης από αυτόν. Η απλή τρομοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει για πάντα, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να προβάλλεις κάποια πειθώ, να κάνεις τους ανθρώπους να δώσουν τη συγκατάθεση τους σε αυτό που τους συμβαίνει. .. Είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας μίας σειράς τεχνικών που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ελέγχουσα ολιγαρχία που πάντα υπήρχε και πιθανώς πάντα θα υπάρχει, να κάνει τους ανθρώπους να αγαπάνε τη δουλεία τους. Αυτή θα είναι και η εναλλακτική σε μία κακόβουλη επανάσταση».
Το 1952, ο Μπέρτραντ Ρασσελ στο βιβλίο του «The impact of science on society » αναφέρεται στον ρόλο της ψυχολογίας των μαζών της οποίας η σημασία αυξήθηκε με τη χρήση των μοντέρνων μέσων προπαγάνδας όπου το πιο σημαντικό μέσο προπαγάνδας είναι η εκπαίδευση, λιγότερο σημαντικό η θρησκεία ενώ έναν όλο και αυξανόμενο ρόλο στην προπαγάνδα αποκτούν οι κινηματογράφοι, ο Τύπος και το ραδιόφωνο. Τονίζει επίσης τον ρόλο της τέχνης της πειθούς στην ψυχολογία των μαζών. Υποστήριξε ότι στο μέλλον οποιοσδήποτε θα μπορεί να πείσει τον άλλο αρκεί να τον «πιάσει» από μικρό και το Κράτος να του δώσει χρήματα και εξοπλισμό. Αυτό θα μπορεί να γίνει πιο επιτυχημένα εάν την υπόθεση την αναλάβουν οι επιστήμονες στα πλαίσια μιας επιστημονικής δικτατορίας.
Ο Ράσελ υποστήριζε ότι η επιστημονική δικτατορία θα είναι πιο σταθερή, ως πολίτευμα, από τη δημοκρατία. Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι και αυτό που έγραψε: «Δεν θεωρώ ότι κάποια εξέγερση θα μπορέσει ποτέ να απελευθερώσει τους καταπιεσμένους από τη σύγχρονη επιστημονική δικτατορία».
Τόσο ο Χάξλεϋ όσο και ο Ράσελ πίστευαν ότι οι άνθρωποι αγαπούν τη δουλεία τους κάτι που μας θυμίζει και τον Γκυστάβ Λε Μπον με την έννοια της αγάπης που δείχνουν οι μάζες για τον αυταρχικό ηγέτη, έναν ηγέτη που με αυταρχικά περιοριστικά μέτρα επιβάλλεται στις μάζες που τον σέβονται ακριβώς για τον αυταρχισμό του.
Ο Ράσελ έγραψε ότι υπό την διακυβέρνηση της επιστημονικής δικτατορίας:
«Η πρόοδος στην φυσιολογία και στην ψυχολογία θα δώσουν στις κυβερνήσεις τη δυνατότητα μεγαλύτερου ελέγχου στην προσωπικότητα του ατόμου από ότι είχαν μέχρι στιγμής οι απολυταρχικές κυβερνήσεις. Ο Φίχτε ανέφερε ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στην καταστροφή της ελεύθερης βούλησης και οι μαθητές τελειώνοντας το σχολείο να είναι ανίκανοι, μέχρι το τέλος της ζωής τους, να σκέφτονται ή να δρουν με τρόπο αντίθετο από αυτόν που δίδαξαν οι δάσκαλοί τους. Από πολύ νεαρή ηλικία θα πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός δίαιτας και ενέσεων έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτός ο τύπος χαρακτήρα και πεποιθήσεων που θα αρέσει στην εξουσία και οποιαδήποτε σοβαρή κριτική της εξουσίας θα είναι ψυχολογικά αδύνατον να επιτευχθεί. Ακόμα και εάν όλοι είναι δυστυχείς, όλοι θα θεωρούν τους εαυτούς τους ευτυχισμένους εάν τους λέει η κυβέρνηση ότι είναι ευτυχισμένοι».
Ο Χάξλεϋ, το 1962, στην ομιλία του στο Μπέρκλεϋ όπου μίλησε για τον «Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο» ανέφερε: «Εάν πρόκειται να ελέγξεις τον πληθυσμό για οποιαδήποτε χρονική περίοδο, θα πρέπει να έχεις κάποιο επίπεδο συγκατάθεσης από αυτόν. Η απλή τρομοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει για πάντα, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να προβάλλεις κάποια πειθώ, να κάνεις τους ανθρώπους να δώσουν τη συγκατάθεση τους σε αυτό που τους συμβαίνει. .. Είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας μίας σειράς τεχνικών που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ελέγχουσα ολιγαρχία που πάντα υπήρχε και πιθανώς πάντα θα υπάρχει, να κάνει τους ανθρώπους να αγαπάνε τη δουλεία τους. Αυτή θα είναι και η εναλλακτική σε μία κακόβουλη επανάσταση».
 |
| Φωτεινή Μαστρογιάννη |
Συνεπώς η κρίση του κορωνοϊού πέραν του υγειονομικού κινδύνου μήπως θα αποτελέσει και την έναρξη της δυστοπικής επιστημονικής δικτατορίας ή η ανθρωπότητα θα μπορέσει να ξεπεράσει τον κίνδυνο τόσο τον υγειονομικό όσο και τον πολιτικό και να παράξει πιο ανθρώπινες συνθήκες διακυβέρνησης και επιβίωσης;
Ανάρτηση από: https://mastroyanni.blogspot.com/
