Χθες, λίγη ώρα αφότου τα ΜΑΤ μπουζούριαζαν καμιά δεκαπενταριά ανθρώπους, κυρίως συνδικαλιστές της ΔΕΗ που είχαν καταλάβει το Κέντρο Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ρεύματος της εταιρείας, η Κομισιόν – ένα από τα τρία μέρη της τρόικας! –, διά του Γερμανού επιτρόπου για θέματα Ενέργειας, ερχόταν κυριολεκτικά να ξεβρακώσει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών και να αποφανθεί: Δεν έχει κανένα δικαίωμα να συνδέει φορολογικές υποχρεώσεις με το δικαίωμα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος!
Σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή, ο επίτροπος Γκίντερ Έτινγκερ δεν μάσησε τα λόγια του:
● Σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3)».
● «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».
● «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές».
Δικαίωμα του πολίτη, υποχρέωση του κράτους
Τι σημαίνει, με απλά λόγια, αυτή η απάντηση:
1. Η «καθολική υπηρεσία», κατ’ αρχάς, συνίσταται στην παροχή καθορισμένης στοιχειώδους δέσμης υπηρεσιών καθορισμένης ποιότητας, σε όλους τους τελικούς χρήστες, σε προσιτή τιμή. Τέτοια είναι η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.
2. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν τη σαφή και ξεκάθαρη υποχρέωση να «παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια». Ο ηλεκτρισμός, λοιπόν, είναι δικαίωμα και η παροχή του είναι κρατική υποχρέωση, επιβεβλημένη, μεταξύ άλλων, και από τη νομοθεσία της Ε.Ε.
[Κρατήστε αυτό το σημείο περί «καθολικής υπηρεσίας», διότι μιλάει επίσης για «προσιτή τιμή», στοιχείο που βαίνει προς ανατροπή με τις σχεδιαζόμενες διψήφιες αυξήσεις που σχεδιάζονται στην τιμή του ρεύματος από την κυβέρνηση Παπαδήμου και τον Βενιζέλο].
3. Επειδή, λοιπόν, λέει ο επίτροπος στο πλαίσιο της σχετικής οδηγίας, η ηλεκτροδότηση είναι δικαίωμα, δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την κατάσταση ούτε του νοικοκυριού ούτε των μεμονωμένων μελών του «όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».
Είναι, λοιπόν, άλλο πράγμα η φορολογική εκκρεμότητα και άλλο ένα δικαίωμα, το οποίο θεμελιώνει βασική υποχρέωση του κράτους. Κοινώς ένα νοικοκυριό, εφόσον πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει, δεν μπορεί να εξαρτάται από τα γούστα ούτε του Βενιζέλου ούτε των γελοίων υποκειμένων που σχεδίασαν και εισηγήθηκαν αυτή τη βαρβαρότητα.
Τι είναι ο «ευάλωτος καταναλωτής»
Η ειδική αναφορά του επιτρόπου στην «προστασία των ευάλωτων καταναλωτών», για τους οποίους η σχετική οδηγία «υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές», είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα.
Στο νομοσχέδιο της Τίνας Μπιρμπίλη, που αναρτήθηκε τον περασμένο Μάιο προς διαβούλευση στο opengov και είχε αντικείμενο την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία περί ενέργειας των διατάξεων της Οδηγίας 2009/72/ΕΚ του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Ιουλίου 2009 (δηλαδή της ίδιας οδηγίας που επικαλείται ο επίτροπος Έτινγκερ) βρίσκουμε τον ορισμό των «ευάλωτων καταναλωτών», οι οποίοι αναφέρονται ως «Ευάλωτοι Πελάτες». Προσέξτε πώς ορίζονται:
«Ευάλωτοι Πελάτες: Οι Επιλέγοντες Πελάτες που είτε ευρίσκονται σε δυσχερή θέση να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του Προμηθευτή, λόγω της οικονομικής κατάστασής τους, είτε εξαρτώνται για λόγους υγείας από τη συνεχή και αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας ή Φυσικού Αερίου, είτε δυσκολεύονται να διαπραγματευθούν τη συμβατική τους σχέση με τον Προμηθευτή και να αξιώσουν να δικαιώματά τους απέναντι στον τελευταίο ένεκα αντικειμενικά ιδιαίτερα δυσχερών και αναπότρεπτων κοινωνικών ή ατομικών συνθηκών που εκφεύγουν του ελέγχου τους, και ως εκ τούτου χρήζουν ειδικών μέτρων υποστήριξης και προστασίας, είτε, τέλος, είναι Πελάτες σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως τα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά».
Με απλά λόγια: Οι ευάλωτοι πελάτες «χρήζουν ειδικών μέτρων υποστήριξης και προστασίας». Αυτό λέει ο επίτροπος και γι’ αυτό «η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές».Συνεπώς, όταν ο καταναλωτής πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει, το κράτος δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να του το κόψει επειδή χρωστάει στην εφορία. Σε αυτό ο επίτροπος είναι ξεκάθαρος απαντώντας επί τη βάσει του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νομιμότητα, φασισμός και μαφία
Στην απάντηση αυτή του επιτρόπου το υπουργείο, μέχρι σήμερα τα ξημερώματα, δεν είχε τα άντερα (για να μην πω τίποτε βαρύτερο) να βγάλει επίσημη ανακοίνωση, η οποία θα χρεωνόταν απευθείας στον συνταγματολόγο υπουργό Οικονομικών. Έτσι προτίμησε να σχολιάσει – μεσω... «κύκλων του» κατά ένα ρεπορτάζ, ή μέσω του γραφείου Τύπου κατά ένα άλλο, αλλά... όχι γραπτώς – ότι:
«Η προστασία του ευάλωτου καταναλωτή διασφαλίζεται απολύτως από την ελληνική νομοθεσία και διασφαλίζεται και από τις προβλέψεις του νόμου για το ειδικό τέλος ακινήτων. Τηρούνται στο έπακρο οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια της κοινοτικής νομοθεσίας».
Πέρα από το ότι κανενός ευάλωτου καταναλωτή τα δικαιώματα δεν προστατεύονται από το χαράτσι, τι γίνεται με τους... «κανονικούς» καταναλωτές και τα δικά τους δικαιώματα; Απόλυτη σιωπή. Το υπουργείο του συνταγματολόγου δεν λέει λέξη για την ουσία της απάντησης του επιτρόπου. Πλήρης ομολογία ενοχής. Ως εκ τούτου, κάθε συζήτηση περί νομιμότητας ήδη περιττεύει. Στο πολιτικό επίπεδο, όμως, υπάρχει έτσι ή αλλιώς τεράστιο ζήτημα.● Όταν ένα εισπρακτικό ή άλλο κυβερνητικό μέτρο με σαφείς κοινωνικές επιπτώσεις δεν γίνεται αποδεκτό με όρους νομιμότητας ούτε καν από τους επιτηρητές της χώρας, τότε η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη.
● Όταν, κάθε τρεις και λίγο οι επιτηρητές ανακοινώνουν ότι ουδέποτε ζήτησαν τη λήψη του ενός ή του άλλου μέτρου (όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων – και άλλα κατά καιρούς), τότε η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη.
● Όταν η ελληνική κυβέρνηση παραβαίνει τους νόμους, τότε διαπράττει έγκλημα εις βάρος των πολιτών της και είναι μια παράνομη κυβέρνηση.
Από πέρυσι λέγαμε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου (από την εποχή Παπακωνσταντίνου), λαμβάνοντας αλλεπάλληλα «οριζόντιας λογικής» εισπρακτικά μέτρα και επιβάλλοντας «οριζόντια» λιτότητα, υιοθετεί την κατ’ εξοχήν φασιστική λογική της «συλλογικής ευθύνης». Στα ίδια βήματα κινείται όμως και η νυν κυβέρνηση, κινούμενη πέραν της νομιμότητας, προκειμένου μόνο να εισπράξει.
Δημοσιογράφοι πράκτορες του φόβου
Στο πλευρό της κυβέρνησης, πολυτιμότερος σύμμαχος της, βρίσκονται κυρίως δημοσιογράφοι. Ένας μάλιστα εξ αυτών (κρίμα το παρελθόν του, διότι κάποτε και καλός δημοσιογράφος ήταν και από τους πιο εργατικούς) είπε χθες από τηλεοράσεως πως το τέλος δεν έχει τίποτε μεμπτό, επειδή το 80% των υπόχρεων το έχει ήδη πληρώσει, ακόμη και αν αυτό έχει συμβεί υπό το κράτος φόβου.
Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, πολιτικοί και δημοσιογράφοι θεωρούν καλώς καμωμένο οτιδήποτε έχει συντελεστεί υπό το κράτος φόβου. Με το πιστόλι στον κρόταφο. Το αν πρόκειται για λογική φασιστών ή μαφιόζων δεν σηκώνει εύκολη απάντηση. Η οποία γίνεται ακόμη πιο δύσκολη υπό το δεδομένο ότι, όπως διαβάσαμε χθες στην «Ελευθεροτυπία», έβαλαν χαράτσι και στα κοντέινερ σεισμοπαθών! Για την ακρίβεια:
«Τελικά η πολιτεία θυμήθηκε τους ξεχασμένους σεισμοπαθείς. Επικαλούμενη την αρχή της ισονομίας, απέστειλε το χαράτσι για τα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ στους σεισμόπληκτους στα Γρεβενά, οι οποίοι ζουν εδώ και δεκαετίες σε κοντέινερ περιμένοντας μάταια τη μετεγκατάστασή τους, όπως τους είχαν υποσχεθεί».
Σύμφωνα με τη λογική αυτών των δημοσιογράφων, κατ’ εξοχήν υπεύθυνων για τον γενικό αφορισμό «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι», ο μαφιόζικος εκβιασμός (διότι και περί μαφιόζικου και περί εκβιασμού πρόκειται) εις βάρος των άστεγων σεισμόπληκτων είναι και αυτός θεμιτός; Λίγη τσίπα, ρε! Σας ακούνε και σας βλέπουν οι δύστυχοι. Και «σας τα μαζεύουν» – μην έχετε καμιά αμφιβολία.Ο κυνικός κ. Ράιχενμπαχ!
Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Τα λέμε από την πρώτη στιγμή. Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα δεν σχετίζεται ούτε με κάποιον «εκσυγχρονισμό» της ούτε με κάποια «σωτηρία» της ούτε με τίποτε από όσα επικαλούνται διάφορα πολιτικά ή προπαγανδιστικά σκουπίδια. Περί καθαρής λεηλασίας πρόκειται.
Οι δανειστές ζητούν να αρπάξουν με κάθε μέσον ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Και οι ελληνικές κυβερνήσεις – τόσο η μονοκομματική του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου όσο και η τρικομματική των ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο – τα προσφέρουν απλόχερα.
Ο κυνισμός των δανειστών όμως ούτε πρωτοφανής ούτε μοναδικός είναι. Χιλιάδες χρόνια η ισχύς δεν επιβάλλεται με δικαιοσύνη, αλλά με βία και κυνισμό.
Κατ' εξοχήν κυνικός λοιπόν φαίνεται πως είναι ο πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας, τον οποίο όλοι προτιμούν να αφήνουν στο απυρόβλητο και δεν είναι άλλος από τον αξιότιμο κύριο Χορστ Ράιχενμπαχ, τον άνθρωπο της Κομισιόν, που μας ήλθε ως επικεφαλής της περίφημης Task Force. Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt ο Ράιχενμπαχ είπε τα εξής εκπληκτικά:
1. Διέψευσε – και αυτός – τις ακατάσχετες μπουρδολογίες των Ελλήνων υποτακτικών του περί επιστροφής στην ανάπτυξη από του χρόνου: «Οι πρώτες εκτιμήσεις της Κομισιόν για τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα το 2012 δεν προβλέπουν ανάπτυξη ακόμα».
2. Εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει το κυβερνητικό παραμύθι περί «ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα» λέγοντας την αλήθεια: ότι οι καλοί επενδυτές θα δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα σε μια καθοδική φάση. «Αλλά αυτό το κάνουν όταν πειστούν ότι δεν πάει πιο κάτω, όταν δηλαδή βρισκόμαστε πλέον στον πάτο».
3. Επειδή όμως δεν βρισκόμαστε ακόμη «στον πάτο», η επόμενη σημαντικότερη αποστολή της Task Force είναι... να βελτιώσει το επενδυτικό κλίμα στη χώρα. Δηλαδή να προσελκύσει τους «καλούς επενδυτές» που επενδύουν μόνο σε χώρες που βρίσκονται στον πάτο.
Σε αυτό το σημείο ο Ράιχενμπαχ είναι, αν μη τι άλλο, απολύτως ειλικρινής. Επιβεβαιώνει όλα όσα λέμε εδώ και δύο χρόνια. Ότι ο στόχος τους είναι να μας οδηγήσουν στην ελεγχόμενη πτώχευση, έχοντας επιβάλει όλους τους δικούς τους όρους, ώστε να λεηλατήσουν τη χώρα ανενόχλητοι.
Κι όσο για τη μέχρι τώρα καταστροφή, τα πράγματα, κατά τον αξιότιμο αυτόν κύριο, είναι επίσης απλά: «Από τη σημερινή οπτική γωνία είναι σαφές ότι η βοήθεια δεν είχε το απαιτούμενο εύρος και την ταχύτητα».
Και τι έφταιξε, ρε μεγάλε; Κατά τη γνώμη του, η... απειρία! Διότι: «Για μια τέτοια περίπτωση κανείς δεν είχε τη συνταγή στην τσέπη». Έτσι λοιπόν τώρα «τα λάθη εκδικούνται»!
Δύο χρόνια καταστροφής της χώρας, λοιπόν, οφείλονται σε... απειρία. Ήρθαν χωρίς «τη συνταγή στην τσέπη», διέλυσαν τα πάντα, παίρνουν εκτός Ελλάδος ό,τι χρήμα κυκλοφορεί, καταστρέφουν μία ή δύο γενιές και ολόκληρη την κρατική υπόσταση, αλλά δεν τρέχει απολύτως τίποτε. Ήταν θέμα απειρίας!
● Μήπως η ευρωζώνη ολόκληρη δεν καταστρέφεται από την «απειρία» τους;
● Για μια κωλο-Ελλάδα θα τα βάψουν μαύρα; Η οποία μάλιστα τους παραδόθηκε οικειοθελώς και χωρίς αντίσταση;
● Γιατί να κλάψουν; Γιατί να λυπηθούν;
Ευτυχώς γι’ αυτούς και δυστυχώς για την Ελλάδα, βρήκαν περισσότερους σύγχρονους Κουίσλινγκ, Τσολάκογλου και «χρήσιμους ηλίθιους» από όσους έλπιζαν να βρουν...
Ανάρτησα από : http://topontiki.gr/article/25633
