Στην ελληνική τραπεζική πραγματικότητα η γνωστή σειρά «Στρουμφάκια» έχει μεγαλύτερη υπεραξία από οποιαδήποτε επενδυτική δραστηριότητα. Και αν μιλήσουμε και για τα «Ζουζούνια», αξίζουν μια γενναία δανειοδότηση για να πάει μπροστά η Ελλάδα.
Το εκδοτικό συγκρότημα του Τράγκα μπορεί να πάρει δάνεια χωρίς εγγυήσεις -εν αντιθέσει με έναν επιχειρηματία που παλεύει με τα κύματα- και το Mega μπορεί να δανειοδοτηθεί με 100 εκατομμύρια ευρώ, αν και δεν μπορεί να πληρώσει τα προηγούμενα δάνεια, χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση πως θα το κάνει στο μέλλον.
Σε καιρό κρίσης οι τράπεζες δίνουν αφειδώς διαφήμιση που γεμίζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αν και δεν προσδοκούν καμία αύξηση του κύκλου εργασιών τους από αυτό.
Εν ολίγοις, εφημερίδες, τηλεοπτικοί σταθμοί, site και ραδιόφωνα, μια σειρά δηλαδή από υπερχρεωμένες επιχειρήσεις που δεν έχουν καμία προοπτική ανάκαμψης, φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού από το τραπεζικό σύστημα για να μην καταρρεύσουν, λες και είναι η αμυντική βιομηχανία της χώρας.
Οι κανόνες της αγοράς, βάσει των οποίων επιβιώνει όποιος μπορεί, μπαίνουν ξαφνικά σε αχρηστία και οι ανακεφαλαιοποιημένες με τα λεφτά μας τράπεζες μοιράζουν διαφήμιση που δεν αναφέρεται πια σε κανένα συγκεκριμένο προϊόν. Είναι προφανώς μια ανταπόδοση στα ΜΜΕ, που τα τρία τελευταία χρόνια παρουσίαζαν ως αναγκαία όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν με τις τράπεζες.Εν ολίγοις, εφημερίδες, τηλεοπτικοί σταθμοί, site και ραδιόφωνα, μια σειρά δηλαδή από υπερχρεωμένες επιχειρήσεις που δεν έχουν καμία προοπτική ανάκαμψης, φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού από το τραπεζικό σύστημα για να μην καταρρεύσουν, λες και είναι η αμυντική βιομηχανία της χώρας.
Στην Ελλάδα οπλοφορούν μερικές εκατοντάδες δημοσιογράφοι και εκδότες, ενώ αρκετοί από αυτούς φυλάσσονται, με χρήματα του ελληνικού δημοσίου φυσικά. Μια ακόμη ελληνική πρωτοτυπία. Από ποιους κινδυνεύουν όλοι αυτοί, είναι η λογική ερώτηση. Αν, για παράδειγμα, κινδύνευαν λόγω των αποκαλύψεων που έχουν κάνει ενάντια σε άνομα συμφέροντα, τότε η Ελλάδα μάλλον δεν θα ήταν στην κατάσταση που είναι. Η Ελλάδα όμως είναι στα όρια της καταστροφής, παραδομένη σε αυτό ακριβώς που έχουν χρέος να χτυπάνε οι δημοσιογράφοι: Τη διαφθορά. Οι δημοσιογράφοι λοιπόν μάλλον παίρνουν τα όπλα γιατί έχουν καταθέσει τα πραγματικά επαγγελματικά τους όπλα. Το παράδειγμα αυτό δείχνει, όσο και τα ίδια τα τηλεοπτικά παράθυρα, πως η δημοσιογραφία έχει αυτοκτονήσει προ πολλού.
Και έχει λίγη σημασία αν επέλεξε την άθλια επιλογή του όπλου ή της πτώσης από το τηλεπαράθυρο της προπαγάνδας. Η γνωστή σχέση διαπλοκής μεταξύ πολιτικών, οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων έχει ωστόσο αλλάξει. Οι τρεις πυλώνες της τηλεοπτικής και διεφθαρμένης δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν αλληλοϋποστηρίζονται απλώς στα πλαίσια του κοινού συμφέροντος, όπως συνέβαινε επί χρόνια, αλλά κυβερνούν, έχοντας ορίσει την «τελική λύση» για τη χώρα.
Η δημοσιογραφία έχει σταματήσει να τηρεί ακόμη και τα προσχήματα της ενημέρωσης και παραπαίει ανάμεσα στη σιωπή και την προπαγάνδα. Οι τράπεζες είναι το κοινό νήμα σε αυτή τη σχέση. Το σύνολο των γνωστών Μέσων Ενημέρωσης στην Ελλάδα έχει πραγματικό εκδότη τις τράπεζες. Συντηρούν με δάνεια και διαφήμιση όσα Μέσα Ενημέρωσης θέλουν, επιτρέποντας ακόμη στους τυπικούς εκδότες τον προσωπικό πλουτισμό όταν όλα καταρρέουν. Πρακτικά, οι τράπεζες ορίζουν την πολιτική που εφαρμόζουν οι πολιτικοί και ταυτόχρονα μπορούν να την εμφανίζουν ως αναγκαία και δικαιολογημένη μέσα από τα Μέσα Ενημέρωσης που χρηματοδοτούν.
Η δημοσιογραφία έχει σταματήσει να τηρεί ακόμη και τα προσχήματα της ενημέρωσης και παραπαίει ανάμεσα στη σιωπή και την προπαγάνδα. Οι τράπεζες είναι το κοινό νήμα σε αυτή τη σχέση. Το σύνολο των γνωστών Μέσων Ενημέρωσης στην Ελλάδα έχει πραγματικό εκδότη τις τράπεζες. Συντηρούν με δάνεια και διαφήμιση όσα Μέσα Ενημέρωσης θέλουν, επιτρέποντας ακόμη στους τυπικούς εκδότες τον προσωπικό πλουτισμό όταν όλα καταρρέουν. Πρακτικά, οι τράπεζες ορίζουν την πολιτική που εφαρμόζουν οι πολιτικοί και ταυτόχρονα μπορούν να την εμφανίζουν ως αναγκαία και δικαιολογημένη μέσα από τα Μέσα Ενημέρωσης που χρηματοδοτούν.
Η τέχνη του να κρατάς τον νεκρό στην πρίζα
Το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε κάνει μια έρευνα που αφορούσε τη βιωσιμότητα της ΕΡΤ. Πραγματογνώμονες από το BBC είχαν αναλάβει να ελέγξουν τα στοιχεία βιωσιμότητας και να προτείνουν τι πρέπει να γίνει. Στην έκθεση τους οι βρετανοί ειδικοί συμπέραναν πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τα ελληνικά δημόσια κανάλια. Ο λόγος ήταν πως στην Ελλάδα μπορούσε να λειτουργήσει, με βάση τα πληθυσμιακά δεδομένα και τα έσοδα, μόνο ενάμιση κανάλι.Ένα δημόσιο και μισό ιδιωτικό. Είκοσι χρόνια μετά, οι πραγματογνώμονες του BBC δείχνουν να διαψεύδονται. Στην Ελλάδα λειτουργούν 8 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και μόνο το 9°, το ΑΛΤΕΡ., έχει κλείσει. Λειτουργούν ακόμη πάνω από 40 περιφερειακά κανάλια.
Τη ζούγκλα των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης συμπληρώνουν πάνω από 50 αθηναϊκά ραδιόφωνα, εκατοντάδες στην επαρχία, 51 πανελλαδικές εφημερίδες και μερικές χιλιάδες ενημερωτικά sites. Έπεσαν τόσο έξω οι Βρετανοί; Είναι προφανές πως οι άνθρωποι του BBC δεν είχαν πέσει έξω στην ανάλυση τους. Απλώς αγνοούσαν την ελληνική πραγματικότητα, στην οποία τα Μέσα Ενημέρωσης ήταν μια προέκταση του πολιτικού συστήματος. Δεν γνώριζαν τον χρυσό κανόνα της διαπλοκής, βάσει του οποίου η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων μπορεί να συντηρεί οχτώ τηλεοπτικούς σταθμούς, όταν η Βρετανία των 64 εκατομμυρίων μπορεί μόνο έξι.
Τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης στη δεκαετία του ’90 δεν είχαν καμία σχέση με τα παραδοσιακά εκδοτικά συγκροτήματα των προηγούμενων δεκαετιών και βέβαια με τα σύγχρονα τους του εξωτερικού. Μερικοί επιχειρηματίες είχαν επιλέξει την εκδοτική δραστηριότητα όχι ως μια επιχειρηματική διαδικασία, αλλά ως ένα μέσο πίεσης προς τους πολιτικούς, για να ευνοούνται στις άλλες δραστηριότητες τους με χρηματοδότη κυρίως το κράτος. Τα παραδοσιακά συγκροτήματα Τύπου με τις πολιτικές συμπάθειες μετατρέπονταν σε όπλα των επιχειρηματιών. Προσέφεραν ασυλία ή στήριξη σε πολιτικούς και κόμματα, με αντάλλαγμα δουλειές και κρατική διαφήμιση.
Στη δεκαετία του 2000 το άνοιγμα της τραπεζικής αγοράς και των δανείων έβαλε στο παιχνίδι τις τράπεζες. Οι επιχειρηματίες-εκδότες δεν είχαν κανένα λόγο να βάζουν τα ελάχιστα έστω χρήματα στις εκδόσεις, αφού μπορούσαν να πάρουν δάνεια. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα δάνεια μπορούσαν να μην τα εξοφλήσουν. Το 2013 οι τράπεζες κρατούν τα νεκρά και χρεωμένα ελληνικά ΜΜΕ στην πρίζα της εντατικής, εξασφαλίζοντας την υποστήριξη τους. Σε μια εποχή που κάποιοι από τους τραπεζίτες θα έπρεπε να διαβαίνουν την πόρτα της φυλακής, καταφέρνουν έτσι να διατηρούν το προφίλ του δυναμικού επιχειρηματία και πολλές φορές και του πατριώτη.
Πάρε κι εσύ μια διαφήμιση, μπορείς
Στη φετινή έκθεση για την ελευθερία του Τύπου σε όλο τον κόσμο, η Ελλάδα κατέχει την 71η θέση. Κάτω ακόμη και από την Μπουρκίνα Φάσο, την Τόνγκα, την Αφρικανική Δημοκρατία και τη Μαυριτανία. Μια ευρωπαϊκή χώρα κατατάσσεται ανάμεσα σε χώρες που δεν έχουν καν δημοκρατικά πολιτεύματα. Ελευθερία του Τύπου δεν είναι η δυνατότητα του δημοσιογράφου κάποια στιγμή να διατυπώσει με ελευθερία μια άποψη, αλλά το κλίμα ελευθερίας μέσα στο οποίο μπορεί να λειτουργεί η δημοσιογραφία συνολικά. Η ελληνική δημοσιογραφία τα τρία τελευταία χρόνια αγνοεί συστηματικά όσα καταλογίζονται ως σκάνδαλα στις τράπεζες, προτιμώντας να απορροφά απλώς τραπεζική διαφήμιση.
Η Τράπεζα Πειραιώς σε μία χρονιά έδωσε για διαφήμιση 25 εκατομμύρια ευρώ (χωρίς να συνυπολογίζονται τα ποσά που πάνε σε διαφήμιση εκτός διαφημιστικών γραφείων), την ώρα που έδωσε για την αγορά της ΑΤΕ 95 εκατομμύρια ευρώ. Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί το μέγεθος αυτής της διαφημιστικής δαπάνης και να υποθέσει τους λόγους που γίνεται. Το μέγεθος της «ελευθερίας» του ελληνικού Τύπου μπορείτε να το διαπιστώσετε με μια απλή μέθοδο.
Πληκτρολογήστε στο ίντερνετ τη φράση «επιτυχία Σάλλα» ή «επιτυχία Πειραιώς» και δείτε πόσα sites έχουν εγκωμιαστικό δημοσίευμα και ταυτόχρονα διαφήμιση της τράπεζας. Μπορείτε να εντοπίσετε από το Πρώτο Θέμα, που ωστόσο η αναγνωσιμότητα του θα δικαιολογούσε διαφήμιση, μέχρι και το παγκοσμίως άγνωστοhttp://www.toxrima.gr. Πρόκειται για ιστότοπο που συνδέεται επιχειρηματικά με τον δημοσιογράφο Χρήστο Κώνστα, και η κατάταξη του στο σύστημα μετρήσεων Alexa είναι 1423. Η κατάταξη αυτή δεν δικαιολογεί θεωρητικά επιλογή να διαφημιστεί κάποιος. Στο δημοσίευμα ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς εμφανίζεται ως αντιστασιακός επί χούντας, συνετός επιχειρηματίας και πετυχημένος.
Προκλητικά ανελεύθερη ήταν η στάση των ελληνικών ΜΜΕ απέναντι σε όσα έχουν δημοσιευτεί στο εξωτερικό για τις ελληνικές τράπεζες και για την Πειραιώς. Η μεγάλη έρευνα του Reuters για σκάνδαλα στην Πειραιώς, τα οποία ενέπλεκαν μάλιστα την οικογένεια Σάλλα, όχι μόνο αποσιωπήθηκε, αλλά τα ελληνικά Μέσα δημοσίευσαν τη διάψευση της τράπεζας για κάτι που ουδέποτε είχαν μεταδώσει.
Η μέθοδος «στρουμφάκια»
Με τρεις τρόπους οι έλληνες τραπεζίτες διαπλέκονται με τα Μέσα Ενημέρωσης. Ο πρώτος είναι ιδιοκτησιακός. Χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα του Λαυρεντιάδη, που αναλύουμε παρακάτω, και ουσιαστικά πρόκειται για κρυφή αγορά μετοχών των ΜΜΕ μέσω παρένθετων προσώπων. Και άλλοι τραπεζίτες εκτός του Λαυρεντιάδη έχουν κοινές επιχειρήσεις με εκδότες, μέσω off shore εταιριών. Τα ονόματα των εταιριών αυτών είναι στη διάθεση μας, αλλά δεν στάθηκε δυνατό να γίνει η ταυτοποίηση τους.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η διαφήμιση, ή μάλλον η εξαγορά της σιωπής ή των αγιογραφιών μέσω του Μέσου με τη διαφήμιση. Ο τρίτος είναι τα δάνεια. Αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα συγκροτήματα Τύπου, όπως ο ΔΟΛ (Νέα, Βήμα), ο ΠΗΓΑΣΟΣ (Εθνος) ή ο ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ (Mega) έχουν δανειακές υποχρεώσεις που είναι εμφανώς αδύνατο να ικανοποιηθούν. Την ίδια ώρα, βέβαια, παραγωγικές και πρωτοπόρες επιχειρήσεις που αναζητούν δανειοδότηση για να ξεπεράσουν τις επιπτώσεις της κρίσης δεν έχουν καμία πρόσβαση σε χρηματοδότηση.
Η δανειοδότηση των Μέσων Ενημέρωσης γίνεται με τη μέθοδο «στρουμφάκια», όπως έχει επικρατήσει πλέον να λέγεται ο τρόπος με τον οποίο οι Κώστας Γιαννίκος και Γιώργος Κουρής εξασφάλισαν τη δανειοδότηση του ΑLTER με πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ. Ένα κανάλι με χρηματιστηριακή αξία μερικών, μόλις εκατομμυρίων κατάφερε να δανειστεί από όλες τις τράπεζες και στο τέλος να μην επιστρέψει τα δάνεια, τα οποία αποτέλεσαν τμήμα της μαύρης τρύπας που καλύφθηκε με την ανακεφαλαιοποίηση από τα χρήματα των φορολογούμενων.
Η σύναψη τέτοιων δανειακών συμβάσεων, πέρα από κάθε απλή ή τραπεζική λογική, χρειάστηκε προφανώς τη συνενοχή της τράπεζας και την κάλυψη από την Τράπεζα της Ελλάδας. Η νομιμοποίηση του δανεισμού χωρίς εγγυήσεις ήταν απλή. Το κανάλι αποτιμούσε τις άυλες αξίες του, όπως τα σίριαλ, τις εκπομπές και το πρόγραμμα γενικά, με φουσκωμένες τιμές. Στη συνέχεια αυτή η άυλη περιουσία έμπαινε ως εγγύηση για να ληφθεί το δάνειο. Το ALTER. και οι Κουρής-Γιαννίκος κατάφεραν έτσι να πάρουν δάνεια που δεν θα ξεπληρώσουν ποτέ, αφήνοντας ταυτόχρονα 666 εργαζόμενους στον δρόμο. Σύμφωνα λοιπόν με την αποτίμηση αυτών των άυλων περιουσιακών στοιχείων που δέχτηκαν οι τράπεζες ως εγγύηση, το τρέιλερ για τη σειρά «τα Στρουμφάκια» άξιζε 1,1 εκατομμύριο ευρώ. Τα 4 τρέιλερ της επίσης παιδικής σειράς «τα Ζουζούνια» τιμολογήθηκαν 2 εκατομμύρια. Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Χριστόδουλου κοστολογήθηκε 400.000 ευρώ και ένα άλλο για το ζεύγος Σαρκοζί-Μπρούνι 250.000. Το πραγματικό κόστος των παραγωγών αυτών δεν ξεπερνούν τις 20.000. Η εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα εμφανίζεται να κοστίζει 60.000 ευρώ το επεισόδιο.
Οι τράπεζες αποδέχονται όλα αυτά με το πρόσχημα ότι αυτή είναι η εκτίμηση των ορκωτών λογιστών, αν και θα μπορούσαν να μην το κάνουν. Οι ορκωτοί λογιστές είναι επίσης ένα θέμα, αφού η δράση τους και οι εκτιμήσεις τους δεν ελέγχονται από κανέναν μηχανισμό. Η Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχου, η ΕΛΤΕ, ελεγκτικός μηχανισμός του υπουργείου Οικονομικών για τους ορκωτούς λογιστές, δεν έλεγξε ποτέ κανέναν.
Έτσι, με την απλή μέθοδο «στρουμφάκια», οι τράπεζες εμφανίστηκαν να καλύπτονται από «εγγυήσεις» που στην πραγματικότητα ήταν φούσκες. Οι τράπεζες που έδωσαν τα υπερδάνεια είναι η Εμπορική, η Alpha, η Κύπρου, η Πειραιώς, η Ελληνική, η Εθνική, η Eurobanj, η ΑΤΕ, η Marfin Egnatia, η Επενδυτική. Με βάση έγγραφα που έχουν εντοπιστεί στη Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου , μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, το ALTER έχει πάρει από την τράπεζα του Βγενόπουλου 62 εκατομμύρια ευρώ σε έξι δάνεια. Για τα δάνεια αυτά δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις που απαιτούνται από τον νόμο. Ο όμιλος Γιαννίκου έχει δανειστεί συνολικά από τη Marfin-Λαϊκή 166.612.985 ευρώ, για τα οποία η τράπεζα δεν περιμένει αποπληρωμή.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος υπήρξε φιλοξενούμενος των εκπομπών του ALTER. σε ώρες μεγάλης θεαματικότητας και κατάφερε να δημιουργήσει το προφίλ του επιχειρηματία που αντιπαρατίθεται στο επιχειρηματικό κατεστημένο.Ήταν η εποχή που είχε αποκαλυφθεί μέσα από το πόρισμα ελέγχου της Τράπεζας της Ελλάδας πως η τράπεζα του Βγενόπουλου είχε δώσει σε επιχειρηματίες του κύκλου του δάνεια, αρκετές φορές χωρίς εγγυήσεις, για να κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην ΜΙG, επίσης υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου. Ήταν ένα πολύ σοβαρό θέμα που έπρεπε να απασχολήσει τον εισαγγελέα, αλλά δεν απασχόλησε τα ΜΜΕ. Αντίθετα, ο Ανδρέας Βγενόπουλος κατάφερε μέσω του ALTER να εμφανιστεί ως επιχειρηματίας που διοικεί έναν κολοσσό με μια άλλη αντίληψη.Έναν κολοσσό που είχε δημιουργηθεί με τα λεφτά της τράπεζας που έδωσε ως δάνεια.
Πρόσφατα το Μega πήρε δάνειο 98 εκατομμυρίων σε συνθήκες κρίσης για να αποπληρώσει παλιό δάνειο και να αποκτήσει επιπλέον ρευστότητα 8 εκατομμυρίων. Το κανάλι εμφανίζεται να βάζει ως εγγύηση άυλα περιουσιακά στοιχεία, όπως εκπομπές, τηλεπαιχνίδια κλπ. Οι τράπεζες και πάλι δέχτηκαν αυτές τις εγγυήσεις, που αναμφίβολα μπορούν να αμφισβητηθούν από μια άλλη αποτίμηση. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, το Mega πρέπει οπωσδήποτε να επιβιώσει.
Η μέθοδος Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη
Ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είναι προφυλακισμένος, κατηγορούμενος για κατάχρηση 700 εκατομμυρίων που αφορά την τράπεζα του Proton Bank. Αυτό που σήμερα αποκαλείται σκάνδαλο εξελίχτηκε επί χρόνια. Κανένα Μέσο Ενημέρωσης δεν έδειξε να αντιλαμβάνεται την εξέλιξη αυτού του σκανδάλου, με εξαίρεση την Ελευθεροτυπία με τα ρεπορτάζ της αείμνηστης Αριστέας Μπουγάτσου. Ακόμη και όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδινε στην τράπεζα του Λαυρεντιάδη 100 εκατομμύρια ευρώ παράνομα, φτάνοντας στο σημείο να θεσπίσει ακαταδίωκτο για τον εαυτό του με νόμο, ουδείς έδειχνε να ξέρει κάτι για το έγκλημα.
Είναι προφανές πως τα ελληνικά media δεν έχουν χειρότερους δημοσιογράφους από τα ξένα. Απλώς ισχύει το λαϊκό «όταν τρώνε δεν μιλάνε». Ο Λαυρεντιάδης φρόντισε πολύ μεθοδικά να εξασφαλίσει τη σιωπή των Μέσων Ενημέρωσης όχι δίνοντας διαφήμιση των εταιριών του και της τράπεζας, αλλά αγοράζοντας μετοχές από το σύνολο σχεδόν των ελληνικών Μέσων. Φρόντισε να αποκτήσει ένα ποσοστό 10-100% των εφημερίδων, ραδιοφώνων, τηλεοπτικών καναλιών και περιοδικών. Η αγορά φαίνεται να έγινε μέσω του συνεργάτη του, Πέτρου Κυριακίδη, ο οποίος είναι καταζητούμενος. Ο όμιλος εταιριών του Κυριακίδη, με δάνεια από την Proton τα οποία δεν είχαν τις απαιτούμενες εγγυήσεις, επένδυε στα Μέσα Ενημέρωσης. Κατάφερε έτσι να αποκτήσει μετοχές στα Μέσα ΙΣΟΤΙΜΙΑ, Spor TV, ΣΚΑΪ Αλαφούζου (ραδιόφωνο, τηλεόραση), Jeronimo, VETO Τριανταφυλλόπουλου, ΠΗΓΑΣΟΣ Μπόμπολα, FLASH Κόκκαλη, ΠΟΝΤΙΚΙ, ΚΑΝΑΛΙ 10, TVMAGIC, ΣΦΗΝΑ. Κάνει πρόταση επίσης για να αγοράσει μετοχές της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, και όταν η οικογένεια Τεγόπουλου αρνείται, αγοράζει μετοχές από την ελεύθερη αγορά. Εξασφαλίζει με τις αγορές του ασυλία όχι μόνο στα Μέσα που έχει μετοχές, αλλά και σε αυτά που ελέγχουν οι εκδότες συνέταιροι του.
Οι ύμνοι σε εφημερίδες και κανάλια είναι χωρίς προηγούμενο. Παρουσιάζεται ως ο επιχειρηματίας-φαινόμενο, ενώ η ζωή του καταγράφεται σχεδόν σαν ένα παραμύθι. Το σύνολο του πολιτικού συστήματος φωτογραφίζεται μαζί του, και από τη σαγήνη του φαινομένου Λαυρεντιάδη δεν ξεφεύγει ούτε ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος τον αποδέχεται ως χορηγό σε εκδήλωση για την Αριστερά.
Όλα γενικά πάνε καλά, μέχρι τη στιγμή που το δέντρο του Λαυρεντιάδη πέφτει και από αυτό ξυλεύονται πρώτα οι συνέταιροι του. Στο μεσοδιάστημα, ωστόσο, Μέσα και δημοσιογράφοι έχουν εκπαιδευτεί να αποδέχονται και να δημιουργούν ασυλίες σε αυτόν «που τους προσφέρει ένα μεροκάματο και μια ευκαιρία».
Όλα γενικά πάνε καλά, μέχρι τη στιγμή που το δέντρο του Λαυρεντιάδη πέφτει και από αυτό ξυλεύονται πρώτα οι συνέταιροι του. Στο μεσοδιάστημα, ωστόσο, Μέσα και δημοσιογράφοι έχουν εκπαιδευτεί να αποδέχονται και να δημιουργούν ασυλίες σε αυτόν «που τους προσφέρει ένα μεροκάματο και μια ευκαιρία».
Ο Τράγκας ξέρει
Ο Γιώργος Τράγκας είναι αναμφίβολα ένα μοναδικό φαινόμενο. Η μοναδικότητα του δεν αφορά μόνο το ύφος και την πληθωρικότητά του, αλλά και την ικανότητα στη χρηματοδότηση. Παρότι εμφανίζεται ως αντιμνημονιακός και αντιμερκελικός, έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να συλλέγει χρήμα από διαφημίσεις αλλά και από πώληση Μέσων Ενημέρωσης που στην πιάτσα χαρακτηρίζονται «σαπάκια». Ο Γιώργος Τράγκας αγόρασε Μέσα, τα οποία πούλησε στη συνέχεια σε μεγάλους επιχειρηματίες, τα οποία όμως δεν έκαναν τίποτα. Παράδειγμα είναι το Κανάλι 10, που πήγε στον Λαυρεντιάδη.
Την εποχή της παντοδυναμίας του Θόδωρου Ρουσόπουλου στη ΝΔ, ο Γιώργος Τράγκας κατάφερνε να παίρνει κρατική διαφήμιση που δεν κατάφερναν μεγάλοι εκδότες. Για την εφημερίδα του Η Χώρα, η οποία δεν πουλούσε πάνω από 600 φύλλα την ημέρα, ο Τράγκας συγκέντρωνε διαφήμιση 1,5 εκατομμυρίου τον χρόνο. Δηλαδή ποσό μεγαλύτερο από αυτό που κατάφερναν να εισπράξουν οι εφημερίδες Πρώτο θέμα και Βήμα, με κυκλοφορία 200.000 φύλλων η καθεμία. Με την ίδια ευκολία ο Γιώργος Τράγκας παίρνει σήμερα διαφήμιση τραπεζών, αλλά και δάνεια. Στην ευρηματική καθημερινή του κριτική στο ραδιόφωνο οι τράπεζες, τυχαία ίσως, δεν συμπεριλαμβάνονται.
Το ξέσπασμα της κρίσης στην Κύπρο έφερε στοιχεία για τη δανειοδότηση του Γιώργου Τράγκα από την τράπεζα του Βγενόπουλου. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο Τράγκας έχει πάρει από τη Λαϊκή δύο δάνεια συνολικού ποσού 2.392.000 ευρώ. Για τα δάνεια αυτά, όπως προκύπτει από τα έγγραφα, δεν δόθηκε καμία εγγύηση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της τράπεζας, το 2012, η πρόβλεψη είναι πως από το δάνειο αυτό η τράπεζα θα χάσει το σύνολο του ποσού. Τα 2,4 εκατομμύρια χάνονται στη μαύρη τρύπα των τραπεζών, η οποία καλύπτεται από τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης που πληρώνουν οι έλληνες πολίτες.
Το ξεμπούκωμα
Το παιχνίδι της διαπλοκής μεταξύ τραπεζιτών, επιχειρηματιών και Μέσων Ενημέρωσης δεν θα υπήρχε, αν δεν συγκάλυπτε η Τράπεζα της Ελλάδας. Κανένας έλεγχος δεν έχει γίνει σε αυτές τις δανειοδοτήσεις. Αντίθετα, ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, έχει καταθέσει ακόμη και στον εισαγγελέα, χαρακτηρίζοντας υγιή τη δανειοδοτική πολιτική, για παράδειγμα της Marfin, λίγο πριν καταρρεύσει απ’ αυτήν η ίδια η Κύπρος, παρότι υπήρχε πόρισμα των δύο κεντρικών τραπεζών, Ελλάδας και Κύπρου, που έλεγε τα αντίθετα.
Σε ένα απέραντο σκηνικό διαφθοράς και σκανδάλων, η Τράπεζα της Ελλάδας απλώς εξασφαλίζει τη νομοτυπία όσων προκλητικά γίνονται. Τα δάνεια που παράτυπα εξασφάλισαν οι τράπεζες στα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά όχι σε παραγωγικές επιχειρήσεις, εμφανίζονται ως εξυπηρετούμενα με διάφορους τρόπους κατά τους ελέγχους από την Ευρωπαϊκή
ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ, ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ, ΘΕΜΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Η Τράπεζα του Αντρέα Βγενόπουλου, φαίνεται να είναι αιμοδότης των Μέσων Ενημέρωσης. Πέρα από την δανειοδότηση του ALTER και του Τράγκα, έχει δώσει δάνεια στο Πρώτο Θέμα, τον ΣΚΑΙ, τον ΑΝΤΕΝΝΑ, ενώ υπάρχουν υποψίες πως η έρευνα στην Κύπρο θα αποκαλύψει και άλλα. Η Εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» πήρε τρία δάνεια από τη Marfin – Λαϊκή συνολικού ποσού 3 εκατομμυρίων ευρώ με προσωπικές εγγυήσεις των εκδοτών Θέμου Αναστασιάδη και Τάσου Καραμήτσου. Οι προβλέψεις της Τράπεζας το 2012, ήταν πως θα χάσει 1.800.000 ευρώ από αυτά τα δάνεια. Οι εκδότες της εφημερίδας παρουσιάζουν ευκολία δανειοδότησης στην διατραπεζική αγορά.
Όταν ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος πούλησε το ποσοστό του στην εφημερίδα, ο όμιλος ΠΗΓΑΣΟΣ του Μπόμπολα πήρε με ευκολία δάνειο από την Πειραιώς για να αγοράσει τις μετοχές. Στη συνέχεια, όταν υπήρξε ρήξη μεταξύ Μπόμπολα από τη μία και Αναστασιάδη-Καραμήτσου από την άλλη, το δίδυμο πήρε πάλι με ευκολία δάνειο 21 εκατομμυρίων από την Πειραιώς για να αγοράσει το ποσοστό Μπόμπολα.
Σε αυτές τις δανειοδοτήσεις,οι Τράπεζες στην Ελλάδα, αποδέχονται ως εγγύηση του δανείου τον ίδιο τον τίτλο της εφημερίδας. Ο τίτλος μιας μεγάλης εφημερίδας είναι πραγματικά μια εγγύηση,αλλά έχει αξία όταν η εφημερίδα λειτουργεί με το προσωπικό της και τους ανθρώπους που την διευθύνουν. Έτσι ο τίτλος εκ των πραγμάτων χάνει την αξία όταν δεσμευτεί από μια Τράπεζα. Η εφημερίδα Πρώτο Θέμα πάντως,στα άρθρα και τα ρεπορτάζ της, δεν παραλείπει να αναφερθεί στις επιτυχίες του Προέδρου της Πειραιώς κατά καιρούς.
Από την Τράπεζα του Βγενόπουλου έχει πάρει δάνειο και ο ΣΚΑΪ TV ύψους 15,5 εκατομμυρίων. Εγγυήσεις γι’ αυτό το δάνειο δόθηκαν προσωπικά από τον Γιάννη Αλαφούζο και τον Ευάγγελο Μαρινάκη. Δεν υπάρχει πρόβλεψη της Τράπεζας για ζημιά από το δάνειο. Τέσσερα εξυπηρετούμενα δάνεια από τη Marfin – Λαϊκή φαίνεται να έχει και ο όμιλος ΚΥΡΙΑΚΟΥ (ΑΝΤΕΝΝΑ) ύψους 58 εκατομμυρίων που προορίζεται για τον ΑΝΤΕΝΝΑ. Η Τράπεζα δεν φαίνεται να έχει πάρει εγγυήσεις γι’ αυτά τα δάνεια. Αυτό που προκύπτει από την χορήγηση των δανείων προς τα ΜΜΕ, είναι πως με μεγάλη ευκολία τα Μέσα χρηματοδοτούνται και αναχρηματοδοτούνται όταν δεν μπορούν να καλύψουν τα δάνεια. Οι εγγυήσεις είναι κάτι πολύ σχετικό, αφού οι Τράπεζες αποδέχονται ως εγγύηση ό,τι οι ίδιες αποφασίσουν και τις περισσότερες φορές,ενάντια στην ίδια την Τραπεζική τακτική.
Ανάρτηση από: http://www.hotdoc.gr
