Του Δημήτρη Χρυσικού
Με τον ΣΥΡΙΖΑ εννοώ και
τον πρόεδρο του Αλέξη Τσίπρα. Αυτή η πρωτιά, δια της «στασιμότητας»,[1] που σημείωσε στις
Ευρωεκλογές τους έχει μάλλον αγχώσει και ολίγον τι (;;!!) ζαλίσει. Στη λαϊκή
γλώσσα θα λέγαμε ότι «έχουν καβαλήσει το καλάμι». Δεν είναι μόνο ότι πιστεύουν πως
είναι ήδη κυβέρνηση και γι αυτό δίνουν περίπου εντολές τι πρέπει και τι δεν πρέπει
να κάνουν οι άλλοι-η κυβέρνηση, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, κλπ – είναι ότι τώρα πια
κάνουν και υποδείξεις, θέτουν όρους και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μιλώ γι αυτό που είπε
ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη του στο Blooomberg [μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές
οι γραμμές, 4.52 μ.μ. της 31ης Μαΐου, η συνέντευξη πλήρης δεν έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του
ΣΥΡΙΖΑ]. Σε αυτήν, λοιπόν, ο μέγας ηγέτης του μεγάλου «ευρωπαϊκού» κόμματος ΣΥΡΙΖΑ,
χωρίς κανέναν ενδοιασμό απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε «Θα είμαστε ανοικτοί
στη συνεργασία (με τους Σοσιαλιστές) υπό τον όρο ότι θα επιστρέψουν στις πολιτικές
τους ρίζες και θα σταματήσουν να αποδέχονται ότι η λιτότητα είναι η μόνη επιλογή.
Δεν θα συνεργασθούμε, εάν παραμείνουν υπό την ηγεμονία της Μέρκελ».
Αλλά να πάμε λίγο παρακάτω.
Ποιες είναι οι ρίζες του SPD; Τις ξέρει ο κ. Τσίπρας; Δεν έχει ακούσει, δεν έχει
διαβάσει ποια είναι η ιστορία του SPD, ποια η στάση του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
και μετά, τι συνέβηκε στο Συνέδριο του Μπάντ Γκόντεσμπεργκ και τι το ακολούθησε
σχετικά με την πολιτική και τις συμμαχίες του; Ας ρίξει ένα γρήγορο βλέμμα στα σχετικά
έργα της Ρόζας Λούξεμπουργκ [τι στο καλό τόχουμε το ίδρυμα κι εδώ στην αποικία του
χρέους, θα του τα πούνε] την εποχή πριν τον Πόλεμο και μετά για τα έργα και τις
ημέρες του SPD. Κι ας ξεκλέψει και λίγο χρόνο να διαβάσει και της Χέλγκα Γκρέμπνιγκ
την «Ιστορία του Γερμανικού Εργατικού Κινήματος» και τον επίλογο του Ηλία Κατσούλη
«Το νέο «ταξικό» όραμα της Σοσιαλδημοκρατίας» (εκδ. ΠΑΠΑΖΗΣΗ, Αθήνα 1982). Ας φροντίσει
να πληροφορηθεί για τα μέτρα που είχε πάρει ο Σραίντερ, ως σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός
κατά των εργατών, ανοίγοντας το δρόμο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την κυρία
Μέρκελ, κι έπειτα μπορεί άνετα και να μιλάει και να απαιτεί.
Και κάτι άλλο. Γνωρίζει
ο κ. Τσίπρας τις δικές του ρίζες – εννοώ του ΣΥΝ; Μήπως θυμάται πόσο ευρωλιγούρικο
κόμμα ήτανε; Ακόμα μπορεί να ζητήσει από τον Ευάγγελο Βενιζέλο επιστροφή στις ρίζες
του ΠΑΣΟΚ. Σε εκείνα τα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» κλπ κλπ. Αυτά που όταν
τα άκουγαν τότε οι «ρίζες» του κ. Τσίπρα έβγαζαν σπυράκια.
Κάτι τελευταίο. Ενώ απειλεί
διαρκώς ότι δεν θα αναγνωρίσει καμία συμφωνία της κυβέρνησης μειοψηφίας όταν θα
γίνει κυβέρνηση, δεν θυμάται να μας πει κάτι σχετικό με τη παρουσία τουρκικών
πολεμικών στα νησιά μας ή κάτι σχετικό με τις συμφωνίες γύρω από τα εθνικά
μας θέματα. Εκεί παθαίνει αμνησία. Οι αναφορές του στον «πατριωτισμό» είναι απλά
για κατανάλωση.
Το κακό για αυτόν είναι
ότι ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ ΟΛΟΙ σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν και κάποιοι, που δεν είναι λίγοι,
που εξακολουθούν να θυμούνται. Όπως π.χ. θυμήθηκαν τη κ. Ρεπούση και τις απόψεις
της περί Σμύρνης κλπ κλπ κι έστειλαν στα τάρταρα την ΔΗΜΑΡ. Πρέπει και ο κ. Τσίπρας
να σκεφτεί πολύ σοβαρά ότι οι ντρίπλες και οι πιρουέτες του γύρω από τα εθνικά δεν
του επέτρεψαν να απογειωθεί και δεν αποκλείεται αύριο να τον κρατήσουν οριστικά
στο έδαφος.
[1] Πολύ σωστά το επεσήμανε ο Γ.Δελαστίκ σε
άρθρο του στο περιοδικό ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ, σχετικά με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και
τον ΣΥΡΙΖΑ, γράφοντας ότι πέτυχε «Εντυπωσιακή υπεροχή δια της μεθόδου της…στασιμότητας»
[«Η ΝΔ έχασε, αλλά η κυβέρνηση δεν πέφτει», ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 29/5/14, αρ.φ. 241, σελ.
26]
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
