Το κλείσιμο των Κυπριακών Αερογραμμών, συν τοις άλλοις, έχει και τον συμβολικό του χαρακτήρα, ο οποίος ξεπερνά εις κίνδυνον τις άλλες παραμέτρους, όπως την απόλυση υπαλλήλων και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε άλλα κράτη και ξένες εταιρείες. Το κλείσιμο των Κ.Α., μετά από 70 χρόνια πορείας και συνύπαρξης με την Κυπριακή Δημοκρατία, έρχεται σε μια περίοδο που συζητείται έντονα και η κατάργηση της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μάλιστα, η συζήτηση γίνεται με αρκετά οικονομικίστικα επιχειρήματα τύπου «δεν είναι βιώσιμη», «δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες», «είναι οικονομικά ασύμφορη» κτλ κτλ, όπως ακριβώς έγινε με τις Κ.Α.
Πρακτικά πια και όχι συμβολικά ΔΕΝ θα έχουμε δικό μας κρατικό αερομεταφορέα. Αυτό σημαίνει συμβολικά, μα και πρακτικά, πως η επαφή μας με τον έξω κόσμο θα επαφίεται στον πατριωτισμό των εταιρειών που θα αναλάβουν να μας κυκλοφορούν από τα αεροδρόμιά μας στο εξωτερικό. Σημαίνει επίσης ότι χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας και κάτοικοι της Δημοκρατίας θα χρησιμοποιούν το κατοχικό αεροδρόμιο της Τύμπου, αναγνωρίζοντας έτσι και το κατοχικό καθεστώς και την ανωτερότητα του κατακτητή. Η κάθε αποδυνάμωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και των θεσμών της ή και της οικονομίας της, είναι ταυτοχρόνως και ενδυνάμωση των δυνάμεων αυτών που θέλουν πάση θυσία μια λύση του προβλήματος μέσα στα πλαίσια της γνωστής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Δεν είναι τυχαίο που όλοι ανεξαιρέτως οι εχθροί μας, από τους Εγγλέζους, τους Ευρωπαίους μέχρι τους Τούρκους, τους Αμερικάνους και όλα τα εδώ πρακτορεία τους, κάνουν το παν για να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες όσο πιο γρήγορα γίνεται για να βρεθεί επιτέλους μια λύση που θα καταντήσει την Κύπρο αποικία της Τουρκίας ή προτεκτοράτο, πριν ο κυπριακός λαός συνηθίσει κι άλλο αυτή τη σχετική ελευθερία και αρχίσει να σκέφτεται, όχι σαν ραγιάς, αλλά ως εξεγερμένος λαός που θέλει και τον τόπο του και την ταυτότητά του και την ελευθερία του.
Κλασική περίπτωση ανησυχούντων υποτελών είναι ο Αναστασιάδης και ο Χριστόφιας, το πάλαι ποτέ ένδοξο ΔΗΣΑΚΕΛ που φλερτάρει, ανοιχτά πια, με τη σύμπραξή του για να τελειώνουμε τελικά με την αθλιότητα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Το γλείψιμο της κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ προς τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ και Χριστόφια-Έρογλου, μαζί με τις μεμψιμοιρίες για την οικονομική κατάσταση, συν την απαξίωση του κόσμου για την πολιτική, οδηγούν τα δύο κόμματα σε μια άτυπη συνεργασία, ώστε διαμέσου του φυσικού αερίου, όπως επιθυμεί και ο Άιντα (αλήθεια, γιατί δεν τον διώχνει η κυβέρνηση αφού είναι χειρότερος ακόμη και από τον άθλιο Ντάουνερ;), Έλληνες και Τούρκοι μαζί να φτιάξουν έναν παράδεισο ομόσπονδο, όπου οι Ισλαμιστές θα τρώνε πιλάφια κι εμείς θα προσέχουμε τι θα λέμε για να μην κακοφανίσουμε τους συνέταιρούς μας, οι οποίοι δεν θα είναι Τούρκοι ή Τουρκοκύπριοι, αλλά Ισλαμιστές στο πρώτο ευρωπαϊκό κρατίδιο. Νοείται ότι ύστερα από αυτό σειρά έχει κι ένα άλλο ευρωπαϊκό κρατίδιο, η ομόσπονδη Θράκη και πάει λέγοντας.
Το ΔΗΣΑΚΕΛ ενισχύεται από όλο το φασισταριό των ΜΚΟ, των Αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, των οπαδών του Ανάν και των σχεδίων του, τους λίμπεραλ γκέυς και αντιρατσιστές, τις πρεσβείες των ξένων, τους αλλοδαπούς και εξπάτριατ της νήσου και φυσικά όλες τις μειονότητες που βρίσκονται εδώ, νόμιμα ή παράνομα. Η ΔΔΟ στάζει μέλι για όλο αυτό το συνονθύλευμα. Η ΔΔΟ θα δώσει στην Κύπρο, κατά την άποψή τους, την χαμένη της αξιοπρέπεια που έχασε με το επαίσχυντο ΟΧΙ του 2004. Θα βάλει τέρμα στις αναφορές στην ΕΟΚΑ και τους άλλους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, θα βάλει τέρμα στις αναφορές στην Εκκλησία μας και τα ιερά και όσια, θα βάλει τέρμα στον περιβόητο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ. Φυσικά και παραδόξως, ο μόνος εθνικισμός που αναδύεται σε αυτόν τον τόπο είναι ο εθνικισμός των Νεοκυπρίων και των υπερασπιστών της κυπριακής κυπριώτικης κυπριλλίδικης ταυτότητας, τουτέστιν ο εθνικισμός που στοχεύει στην αναίρεση της εθνικής ελληνικής μας ταυτότητας για ένα συνεταιρικό κομμάτι κέικ με τους αδελφούς μουσουλμάνους. Να γιατί σήμερα ο αγώνας εναντίον του ΔΗΣΑΚΕΛ είναι αγώνας και εναντίον της ισλαμοποίησης της Κύπρου. Ο πατριωτισμός του ΔΗΣΑΚΕΛ τελειώνει στη μοιρασιά των μιζών του φυσικού αερίου και τη σωτηρία της κυπριακής μαφίας των 200 οικογενειών. Οι κατά καιρούς φωνασκίες των κομμάτων ή στελεχών τους είναι πόρτοι (φυσικού αερίου) για κάλυψη της δυσοσμίας από τις απάτες και την ανικανότητα της ηγετικής κλίκας του τόπου.
Δεν είναι τυχαίο που οι μισοί Κύπριοι τα βάζουν με την Εκκλησία και οι άλλοι μισοί προσπαθούν να την παρασύρουν στη συνενοχή του εγκλήματος που πάει να διαπράξει. Η Εκκλησία είναι η μόνη δύναμη σ’ αυτόν τον τόπο που ακόμη μπορεί να κλωτσά ως εθνική δύναμη και να μην αποδέχεται τα τετελεσμένα της εισβολής και της παγκοσμιοποίησης. Η Εκκλησία γνωρίζει πολύ καλά τι έχουν πάθει οι άλλες εκκλησίες στη Μέση Ανατολή, συντηρούσε αρκετές από αυτές. Τώρα οι Χριστιανοί εκεί, είναι μουσειακό είδος. Εκεί που άνθιζαν μεγάλες κοινότητες, η γενοκτονία και η τρομοκρατία των αδελφών μουσουλμάνων, τους εξαφάνισαν. Ας μη μιλήσουμε για την κυρία Τουρκία, άλλως πως μπορούμε, ο Νταβούτογλου ήταν στο Παρίσι, ενώ ο Αναστασιάδης στον Πρόδρομο. Τώρα που δεν έχει μείνει ψυχή Έλληνα στην Τουρκία, οι Τούρκοι μας επιτρέπουν να κάνουμε λειτουργίες σε κάποιες εκκλησίες για να μπορούν στο Παρίσι να λένε πως αυτοί ουσιαστικά κρατούν ζωντανό τον Χριστιανισμό στην Τουρκία. Τα ίδια κάνουν και στην Κύπρο, επιτρέπουν τη λειτουργία στον Άγιο Θέρισσο, αφού πρώτα θέρισαν τους Γιαλουσίτες κι εμείς τρέχουμε να παίξουμε το παιχνίδι τους.
Ο κλοιός είναι πια ασφυκτικός. Μουσουλμάνοι και Εβραίοι θέλουν πια κομμάτι της πίττας που λέγεται Κύπρος. Οι Κύπριοι, τυφλοί, στραβοί κι ανήμποροι, οδεύουν προς τη ΔΔΟ σαν αρνιά στη σφαγή, αφού πρώτα φυσικά τους κάνουν την απαραίτητη περιτομή. Ο Αναστασιάδης δεν κρύβει τα σχέδιά του. Οι Συναγερμικοί ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τον αυτοευνουχισμό μας. Οι Ακελικοί ονειρεύονται την αγία μέρα της κυπριοσύνης και όλοι μαζί νομίζουν πως οι μουσουλμάνοι θέλουν να ζήσουν μαζί μας για το καλό μας και για το καλό της ανθρωπότητας. Ελάχιστοι καταλαβαίνουν πως με τη λύση της ΔΔΟ η μοίρα των Ελλήνων θα πάρει τον δρόμο όλων των υπόλοιπων χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής. Κατά τα άλλα έχουν και οι Ισλαμιστές ψυχή. Έχουν, όμως έχουν και την τάση να κάνουν 8-10 παιδιά. Ε, δεν γίνεται, ένα από αυτά θα θέλει να πεθάνει από τα 18 για να πάει στον παράδεισο. Καλό ραμαζάνι.
Ανάρτηση από: https://vasosftohopoullos.wordpress.com
