Χαιρετίζω την πρώτη φορά αριστερά και τους φόρους που βάζει. Και που ξέρει ότι δεν θα τους πάρει για αυτό και θα βάλει και άλλους.
Χαιρετίζω τα νομοσχέδια της πρώτης φοράς αριστερά που σκοπό έχουν την πλήρη εξαθλίωση του ελληνικού λαού.
Χαιρετίζω την πανέξυπνη και σοφή κίνηση να πάμε στο τρίτο μνημόνιο για να έχουμε λεφτά και τώρα δεν έχουν να πληρώσουν τα οικογενειακά επιδόματα.
Χαιρετίζω την πανέξυπνη κίνηση να εξαιρέσουν τους βουλευτές από το ασφαλιστικό.
Γιατί πάνω από όλα είναι η αριστερή ισότητα.
Και αυτό που με ξεπερνάει είναι ότι στο όνομα αυτού του εκτρώματος που μας κυβερνά ενοχοποιείται ολόκληρη η αριστερά!!!
Γιατί ούτε όλοι ίσοι είμαστε ούτε ο ένας που έχει δύο χιτώνες δίνει τον έναν!!! Γιατί αυτοί οι γιαλαντζί αριστεροί κρατάνε τους δικούς τους και παίρνουν και τους δικούς μας.
Και δεν αντιδράμε κιόλας!!! Πώς θα μου πεις.Έλα μου ντε. Που αν δεν πληρώσεις τους φόρους σου θα σου πάρουν ότι έχεις και δεν έχεις ακόμα και αν χρωστάς πενταροδεκάρες. Και μη μου πεις ότι υπερβάλλω γιατί οι κατασχέσεις οι αριστερές ξεκίνησαν για ασήμαντα ποσά ήδη.
Να γεμίσουμε τις πλατείες φωνάζοντας? Άντε και το κάναμε τι έγινε? Ρε δεν μας ακούν δεν μας υπολογίζουν σου λέω.
Για αυτούς είμαστε φιγούρες δίχως στόμα, δίχως φωνή.
Και ναι να πληρώσω τους φόρους μου, να μαι νομοταγής πολίτης, αλλά να πάρω ταυτόχρονα.
Υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνω.
Πού είναι η νοσοκομειακή περίθαλψη?
Που είναι η δωρεάν παιδεία?
Πού είναι γαμώτο το κράτος πρόνοιας?
Τι πληρώνω δηλαδή? Τον νταβατζή μου για να είναι καλά να μπορεί να μου παίρνει περισσότερα? Τον πληρώνω να τον κρατάω σε φόρμα για να μπορεί να με σκοτώσει?
Τι στο διάολο κάνουμε? Τι κάνουμε τώρα?
Γύρνα το βλέμμα σου τριγύρω και δες το κουρασμένο βήμα του συνανθρώπου, τους κατεβασμένους ώμους.
Δες την παραίτηση να ξεχειλίζει από όλους τους πόρους του κορμιού τους.
Μέτρα τα ψυχοφάρμακα που παίρνουν οι περισσότεροι. Όλοι κυκλοφορούν με τα γνωστά σε όλους χαπάκια στη τσάντα τους, πανικόβλητοι μήπως τα ξεχάσουν.
Ζουν με μία σαθρή υποστήριξη ψυχολογική γιατί δεν αντέχουν την πραγματικότητα. Σαν να σπρώχνεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να μη τα βλέπεις.
Οι άνθρωποι γύρω μας δεν είναι καλά. Ή Καταθλιπτικοί θα είναι, ή έχουν αγγίξει τα όρια της τρέλας, ή έβγαλαν ότι μαύρο είχαν στη ψυχή τους και τα βάζουν με τους συνανθρώπους τους.
Μα την αλήθεια δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε, δεν ξέρω που πάμε, δεν ξέρω πως θα σωθούμε, από την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση. Και μη θιχτούν οι σανοφάγοι με αυτό που λέω. Γιατί κάθε εξήγηση που θα δοθεί πάει στο κάλαθο των αχρήστων αφού ακόμα υποστηρίζουν τους δήμιους μας αντί της ζωής της δικής τους και των συνανθρώπων τους.
Αισθάνομαι εγκλωβισμένη,νιώθω δεμένη χειροπόδαρα, ότι και να κάνω ότι και να πω δεν έχει αντίκρυσμα.
Όλα είναι εναντίον μας δυστυχώς.
Αλλά δεν μπορώ να σωπάσω. Δεν μπορώ να μη μιλώ και ας ξέρω ότι τσάμπα φωνάζω.
Και ΄θα φωνάζω και θα βρίζω και στους δρόμους πάλι θα κατέβω να διαμαρτυρηθώ. Θα αγωνιστώ όπως μπορώ μέχρι να βγει η ψυχή μου
Αλλά αμαχητί δεν θα παραδοθώ.
Όχι αυτή την χάρη να τους διευκολύνω με την σιωπή μου δεν θα τους την κάνω.
Πες με γραφική αν θες. Αλλά είναι η φύση του ανθρώπου να προσπαθεί να αγωνίζεται να ελπίζει.
Έχουμε πόλεμο το νου σου. Δεν παραδίδω τα όπλα ακόμα και αν είναι γελοία μπροστά στα δικά τους. Δεν σηκώνω λευκή σημαία .
Πολεμάω μέχρι τέλους. Για να μπορώ να κοιτώ τα παιδιά μου κατάματα δίχως να ντρέπομαι, για μένα και για σένα που δεν μπορείς θα βγάλω μεγαλύτερη κραυγή. Αλλά δεν σκύβω το κεφάλι, δεν παραδίνομαι.....
Ανάρτηση από: http://anemosantistasis.blogspot.com
