Της Τ. Γ.
Αποφράδα μέρα
η σημερινή, μέρα μαχαιριά για μετανάστες και αλληλέγγυους.
Το κάλεσμα στις
8 στο λιμάνι, η αναχώρηση των πλοίων προγραμματισμένη για της 10.
Στο δρόμο για
τη συγκέντρωση, το στομάχι κόμπος, η ψυχή γεμάτη μνήμες και βλέμματα, άλλοτε χαρούμενα
και άλλοτε θλιμμένα, πάντα όμως με την ελπίδα παρούσα και το όνειρο ζωντανό.
''Kάπου υπάρχει τόπος και για αυτούς, χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα, χωρίς τα χείλη
τα σφιγμένα''
Και έπειτα ήρθε
οι ''συμφωνία''.
Κάθισαν πάλι
στο τράπεζα οι υπάνθρωποι, μέτρησαν πάλι χρήμα και αριθμούς και
αποφάσισαν.
Ίσαμε δω το όνειρο!
Από δω και πέρα μόνο εφιάλτες!
Στο λιμάνι μαθαίνεις
τα νέα. Αξημέρωτα τους κατέβασαν απ' τη Μόρια, αξημέρωτα τους έβαλαν στο πλοίο,
και τους φυγάδευσαν.
Αυτή ήταν πάντα
η κατάλληλη ώρα για εκτελέσεις! Χωρίς ενοχλητικές παρουσίες και διαμαρτυρίες!
Και η ματιά καταγράφει
ταυτόχρονα μετανάστες και ανθρωποφύλακες. Πρόσωπα απελπισμένα από τη μια, πρόσωπα
μασκοφόρα από την άλλη, μέρος της σκηνοθεσίας που θέλει τους ''πολιτισμένους
Ευρωπαίους'' θεατές να ανακουφίζονται από την απομάκρυνση των ''μιασμάτων''!
Και τα διακριτικά
περιβραχιόνια να σε παραπέμπουν σε άλλες εποχές και καταστάσεις!
Και δίπλα στον
πόνο μεγαλώνει και η οργή!
Η οργή και η
θέληση να μην συνηθίσουμε τους ανθρωποφύλακες!
Να μη γίνουν κι αυτοί μέρος της καθημερινότητας όπως
οι άστεγοι, οι αυτοκτονίες, οι πνιγμοί στο Αιγαίο, απόρροια όλα της ίδιας πολιτικής!
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
