Του Γεράσιμου Δεληβοριά
Η σχέση της εξουσίας με τη μαγεία, την αστρολογία και κάθε λογής μαντική τέχνη, χρονολογείται πολύ πριν από την εποχή που ο προστατευόμενος του Πετεφρή ερμήνευσε το όνειρο του Φαραώ με τις ισχνές αγελάδες. Γεννήθηκε μαζί με την εξουσία και τους εξουσιαστές και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.
Την Κυριακή 3/4/16, ο Στ. Ψυχάρης με το άρθρο του στο ΒΗΜΑ «Ποιος είναι ο Κάλχας;», μας ξαναθύμισε πως κι ο Ανδρέας Παπανδρέου προς το τέλος της ζωής του απέκτησε τον προσωπικό του μάγο, υπό την έγκριση του οποίου περνούσαν και τα φάρμακα που έπαιρνε ο «σιδερένιος» πρωθυπουργός στο Ωνάσειο.
Για τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχει ακουστεί τίποτε σχετικό μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι πως τον πρώτο μήνα της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε δημοσιευτεί στον ιστότοπο www.enallaktikos.gr η πρόβλεψη ενός άγνωστου νεαρού αστρολόγου, ο οποίος μελετώντας τους πλανήτες και τους ωροσκόπους του νέου πρωθυπουργού, κατέληγε στο συμπέρασμα πως ο Αλέξης Τσίπρας ήταν το νέο παιδί της «μοίρας», ο προστατευόμενος όλων των πλανητών, ακόμη και των εξωπλανητών που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη.
Μια καινούργια δημοσίευση τον επόμενο μήνα, του ίδιου αστρολόγου στον ίδιο ιστότοπο, όταν ο Μανώλης Γλέζος είχε αρχίσει τις αντιρρήσεις του κι ακούγονταν τριγμοί στον ΣΥΡΙΖΑ, προέβλεπε πως ο Τσίπρας ήταν «πολύ σκληρός για να πεθάνει», καθώς όλες οι πλανητικές δυνάμεις και οι συζυγίες τους συνωμοτούσαν για να τον προστατεύσουν.
Αν και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου έδειξαν να δικαιώνεται ο νεαρός αστρολόγος, οι κατοπινές εξελίξεις έφεραν τον Τσίπρα σε πολύ δύσκολη θέση, μέχρι που πολλοί αναλυτές τον έβλεπαν να γλιστρά στην αντιπολίτευση πολύ σύντομα, ενώ ο Βαρουφάκης έβλεπε το φάντασμα του 4% να επιστρέφει και να στοιχειώνει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και να. Μέσα σε μια νύχτα, τα άστρα στέλνουν τα Wikileaks για να βγάλουν από τη δύσκολη θέση το παιδί της μοίρας. Έξη στους δέκα Έλληνες ζητούν να φύγει το ΔΝΤ. Και το πιο σημαντικό, το ποσοστό είναι ακριβώς το ίδιο και σε όσους δηλώνουν πως ψήφισαν ΝΔ.
Χαρακτηριστικό της αμηχανίας που επικράτησε είναι το γεγονός, ότι στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 3/4/16 δεν υπάρχει καμία αναφορά, ούτε καν μία λέξη, στο συγκεκριμένο γεγονός, παρόλο που είχαν περάσει δύο ημέρες από την είδηση. Πολύ περισσότερο, απουσίαζε και η σκληρή κριτική των προηγούμενων ημερών προς τον πρωθυπουργό. Και μονάχα την Δευτέρα, 4/4/16, όταν ήδη είχε υπάρξει η σκληρή απάντηση της Λαγκάρντ, τα ΝΕΑ ασχολήθηκαν με το θέμα και πάλι όμως με άκρα προσοχή, γιατί καίει. Όσο για την πολεμική προς τον Τσίπρα, μπήκε κι αυτή στον χώρο των «αποκαλύψεων». Πόσες εταιρείες είχε ο Τσίπρας, η τυχαία συνάντηση Τσίπρα – Γλύξμπουργκ στο αεροδρόμιο και ο δουλικός χαιρετισμός του πρώτου, σε αντίθεση με το συγκαταβατικό ύφος του δεύτερου. Οι «αποκαλύψεις» πουλάνε. Ίσως όμως και να αποτελούν προειδοποιητικές βολές.
Όλες οι μέχρι τώρα αναλύσεις, συμφωνούσαν σε ένα σημείο. Πως η ομάδα Τσίπρα επείγεται ή είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε εκλογές το συντομότερο. Έτσι, οι αποκαλύψεις των Wikileaks σίγουρα την βοήθησαν σημαντικά, καθώς εμφάνισαν το αιμοβόρο πρόσωπο του ΔΝΤ, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια βάση ενότητας απέναντι του, στην κορυφή της οποίας σίγουρα βρίσκεται η σημερινή κυβέρνηση. Αυτή είναι η μία από τις αιτίες για την αμηχανία στην οποία βρέθηκε ολόκληρη η αντιπολίτευση, αλλά και το «ιστορικό» εκδοτικό συγκρότημα.
Η δεύτερη αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι, από τις συγκεκριμένες αποκαλύψεις ωφελημένος βρίσκεται και ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στην αντιπαράθεση του με τον αμερικανικό.
Θα πρέπει εδώ να θυμηθούμε, πως η είσοδος του ΔΝΤ στη διαχείριση του χρέους μας, έγινε αιφνιδιαστικά, σχεδόν πραξικοπηματικά από τον Γιώργο Παπανδρέου, τον πολιτικό που – αμερικανός πολίτης ο ίδιος- θεωρείται ο κατ’ εξοχήν «άνθρωπος των αμερικανών» στη χώρα μας, με καλά και προσεκτικά προετοιμασμένες κινήσεις.
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα οικονομικές αναλύσεις, η εισοδος του ΔΝΤ προϋπέθετε τη μετατροπή του χρέους μας από ιδιωτικό (προς τις τράπεζες) σε κρατικό, προς τις χώρες της ΕΕ.
Οι γερμανικές τράπεζες, που ήταν οι μεγαλύτεροι δανειστές μας και κινδύνευαν με χρεοκοπία και μαζί τους και η κυβέρνηση Μέρκελ, πέταξαν τη σκούφια τους από χαρά.
Στην πραγματικότητα όμως πιάστηκαν στην παγίδα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, απώτερος σκοπός του οποίου ήταν η χρησιμοποίηση του ελληνικού χρέους για να πλήξει ή τουλάχιστον να δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στον γερμανικό ηγεμονισμό.
Έτσι, το ΔΝΤ μετά από λίγα χρόνια «ανακάλυψε» πως έκανε λάθη στους υπολογισμούς του ελληνικού χρέους και τους τρόπους αντιμετώπισης του. «Ομολόγησε» ευθέως πως το χρέος δεν βγαίνει αν δεν ελαφρύνει αισθητά. Τέλος, αποκάλυψε πως με τις συγκεκριμένες συνθήκες αδυνατεί να παραμείνει στη διαχείριση του ελληνικού χρέους και δήλωσε την πρόθεση του να αποχωρήσει. Κάτι όμως που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις γερμανικές προθέσεις.
Οι Γερμανοί έστω κι αργά κατάλαβαν την παγίδα. Αποχώρηση του ΔΝΤ σήμαινε πως ολόκληρη η βόμβα του ελληνικού χρέους εγγράφονταν στους προϋπολογισμούς των ευρωπαϊκών χωρών κι ένα σκάσιμο αυτής της βόμβας θα τους ταρακουνούσε με τρομερές συνέπειες για το πολιτικό μέλλον της Μέρκελ και των λοιπών ευρωπαίων ηγετών. Ίσως να σήμαινε και το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που αν γίνει άτακτα, ίσως να πλήξει ανεπανόρθωτα τα γερμανικά συμφέροντα.
Μετά την αμερικανική επίθεση στην γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, όλα τα σενάρια ήταν και εξακολουθούν να παραμένουν ανοικτά. Για τούτο και η Μέρκελ και οι λοιποί ευρωπαίοι ηγέτες, ήταν ανυποχώρητα αντίθετοι στο θέμα της αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό χρέος.
Η αποκάλυψη της συνομιλίας Τόμσεν – Βελκουλέσκου έβαλε τέλος στα σενάρια αποχώρησης του ΔΝΤ, προς μεγάλη ανακούφιση της Μέρκελ. Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τη Λαγκάρντ αν κρίνουμε από τις δηλώσεις της που ρίχνει την ευθύνη των αποκαλύψεων στην ελληνική κυβέρνηση, ενώ το ίδιο οργισμένοι θα πρέπει να είναι και οι Αμερικανοί, οι οποίοι εδώ και αρκετό καιρό βλέπουν τον Τσίπρα να υποτάσσεται στις επιταγές της Μέρκελ.
Ενώ ο γερμανικός ιμπεριαλισμός είναι υποχρεωμένος να πολεμά μονάχα στο οικονομικό πεδίο, οι πόλεμοι που εξαπολύει ο αμερικανικός δεν είναι μονάχα οικονομικοί. Οι ΗΠΑ, εκτός από την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία μέσω του δολαρίου, διαθέτουν την ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή στον κόσμο και τις καλύτερες και πιο αποτελεσματικές μυστικές υπηρεσίες.
Η δημιουργία τοπικών αποσχιστικών κινημάτων και στρατών σε όλο τον κόσμο, είναι δικά τους κατορθώματα και εντάσσονται στη στρατηγική της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Στη γειτονιά μας είχαμε τον Ουτσεκά στο Κόσοβο, την «αντιπολίτευση» στη Λιβύη και την Συρία, την «αραβική άνοιξη» στην Τυνησία και την Αίγυπτο, αλλά και τον ISIS.
Πριν από λίγες μέρες, κάποιος αρμόδιος Αμερικανός διατύπωσε την «υπόθεση» για «πιθανό» στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία , από τους δυσαρεστημένους στρατηγούς της, εξαιτίας της καταπιεστικής πολιτικής του Ερντογάν. Μήπως κάτι ανάλογο είχε κατά νου η Λαγκάρντ, όταν διατύπωνε τις αμφιβολίες της για την επιτυχία του «ελληνικού προγράμματος», εξαιτίας των συχνών εκλογών που γίνονται και προβλέπονται στη χώρα μας;
Και οι συχνές εμφανίσεις απόστρατων στρατηγών τον τελευταίο καιρό τι νόημα έχουν και σε ποιους απευθύνονται άραγε;