Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Παρότι πέρασαν μόνο λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη του «σκανδάλου του αιώνα», το λεγόμενο «Panama-Papers», ένας πρώτος, σύντομος απολογισμός μπορεί ήδη να γίνει: Άγνωστοι «πληροφοριοδότες» παρέδωσαν, άγνωστο πότε, στη γερμανική φιλοατλαντική εφημερίδα Süddeutschen Zeitung πάνω από 11 εκατομμύρια ντοκουμέντα για 214.000 υπεράκτιες εταιρίες, εγκαταστημένες σ’ έναν φορολογικό παράδεισο, τον Παναμά, που τυχαίνει να είναι και αμερικανικό προτεκτοράτο. Με έδρα την Ουάσιγκτον, 400 δημοσιογράφοι προερχόμενοι από 78 χώρες, ανέλαβαν πριν από ένα χρόνο την επεξεργασία και αξιολόγηση των στοιχείων που περιλαμβάνονταν στο υπερμέγεθες αυτό μυστικό αρχείο (2,6 terabytes), που κανείς δεν γνωρίζει εάν έχει ήδη περάσει από μια προηγούμενη «προεπεξεργασία».
Το φιλτράρισμα της τεράστιας μυστικής λίστας με εκατοντάδες ονόματα έγινε κυρίως στη βάση καταλογών του ΟΗΕ, που σχετίζονται με τα διάφορα εμπάργκο κατά κρατών και προσώπων[1]! Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο που τα φυσικά πρόσωπα της λίστας που παρουσιάζουν ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον προέρχονται κυρίως από τη Ρωσία και τη Κίνα. Πρόσωπα τα οποία έχουν ήδη στοχοποιηθεί στα δυτικά ΜΜΕ σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης, ενώ κραυγαλέα είναι η απουσία τρανταχτών ονομάτων από τις ΗΠΑ ή τη Γερμανία. Το πρώτο θύμα του μηντιακού πολέμου που ξεκίνησε, είναι ο ήδη παραιτηθείς πρωθυπουργός της Ισλανδίας Sigmundur David Gunnlaugsson, ο οποίος, όλως περιέργως, διακρίθηκε από την άρνησή του να μπει η Ισλανδία στο ΝΑΤΟ, είναι ευρωσκεπτικιστής και υποστηρίζει τη κλιματική αλλαγή.
Η αποκαλυφθείσα λίστα με τις υπεράκτιες εταιρείες είναι όντως πρωτόγνωρα μεγάλη και φωτίζει νέες πτυχές της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Όμως, το γεγονός ότι χιλιάδες πάμπλουτοι αυτού του κόσμου χρησιμοποιούν τέτοιες εγκληματικές μεθόδους στον Παναμά, στις Βερμούδες, σε εξωτικά νησιά (Cayman, Jersey, Virgin, Turks, Caicos) και αλλού είναι γνωστό από χρόνια, όπως γνωστά είναι και άλλα ονόματα μεγάλων φοροφυγάδων: Σταρμπακς, IKEA, Άμαζον κ.ά. Η αποκάλυψη σκανδάλων ξεπλύματος μαύρου χρήματος και ασύλληπτης φοροδιαφυγής αφορούν ως συνήθως κάποιους βαθύπλουτους και εξουσιαστές, για τους οποίους όμως πρέπει να ενδιαφερθούν πρωτίστως οι εισαγγελείς και η Ιντερπόλ.
Υπάρχει όμως και μια πολύ μικρότερη λίστα, εξίσου ενδιαφέρουσα, που σχετίζεται άμεσα με τη μεγάλη και περιλαμβάνει πέντε μόνο ονόματα: Rockefeller Family Fund, Ford Foundation, W.K. Kellogg-Foundation, Carnegie Endowment και Open Society Foundation του Σόρος. Τα εν λόγω «ευαγή» ιδρύματα, που τυχαίνει να είναι όλα αμερικανικά και με σαφή πολιτική στόχευση υπέρ της Δύσης, ανέλαβαν τη χρηματοδότηση και τη λογιστική υποστήριξη του όλου εγχειρήματος των αποκαλύψεων[2]. Ανάμεσα στις οργανώσεις δημοσιογράφων που αξιολογούν τα έγγραφα περιλαμβάνεται, για παράδειγμα, το «The Organized Crime and Corruption Reporting Project» (OCCRP) που χρηματοδοτείται από Open Society Foundation και «The United States Agency for International Development» (USAID). Όλως τυχαίως (;) στενός συνεργάτης της Süddeutscher Zeitung στις αποκαλύψεις είναι, εκτός από δύο κρατικά ΜΜΕ της Γερμανίας (WDR και NDR) και η διεθνής οργάνωση δημοσιογράφων «The International Consortium of Investigative Journalists» (ICIJ), πίσω από την οποία κρύβεται η αμερικανική μη κερδοσκοπική οργάνωση Center for Public Integrity (CPI). Η οργάνωση αυτή υποστηρίζεται από ιδρύματα όπως die Ford Foundation και η John S. and James L. Knight Foundation, ενώ ο Σόρος τη στήριξε με ένα εκατομμύριο δολάρια.
Για τον Βρετανό, πρώην πρέσβη, Craig Murray η διερεύνηση και διαχείριση του σκανδάλου μόνο από τα δυτικά ΜΜΕ σημαίνει ότι «τα βρώμικα μυστικά των δυτικών επιχειρήσεων δεν θα αποκαλυφτούν. Να περιμένουμε ομαδικά πυρά κατά της Ρωσίας, του Ιράν και της Συρίας και κατά μερικών μικρών δυτικών χωρών, όπως η Ισλανδία». Τα ερωτήματα που τίθενται πρωτίστως είναι εάν πίσω από τις επιλεκτικές «αποκαλύψεις» και τους άγνωστους Whistleblowers, που επέλεξαν, άγνωστο γιατί, να συνεργαστούν μόνο με δυτικά ΜΜΕ,υπάρχει ένας στρατηγικός στόχος και μια γιγαντιαία προπαγανδιστική προσπάθεια ή ακόμη και κάποιος πολιτικός εκβιασμός. Κάτι που θα φανεί πολύ σύντομα, ιδιαίτερα σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Βασίλης Στοϊλόπουλος
[1] (https://www.youtube.com/watch?v=3C2gSUJ5-Bk)
[2] www.propagandaschau.wordpress.com
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
