Του Απόστολου Διαμαντή
Ο χώρος του Δικαίου είναι συστατικός του σύγχρονου κράτους. Δυστυχώς, στην ελληνική περίπτωση δοκιμάζεται ένα νέο μοντέλο «κράτους», όπου καταργούνται θεμελιώδεις κανόνες του κράτους δικαίου.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που ακόμα ισχύει, με τις ειδικές διατάξεις παραγραφής και τις ειδικές διαδικασίες παραπομπής των κατηγορουμένων, αναγνωρίζει δύο είδη πολιτών: τα μέλη της βουλής και της κυβέρνησης από τη μία και όλους τους άλλους από την άλλη. Είναι τόσο σκανδαλώδης αυτή η ειδική νομοθεσία για το πολιτικό προσωπικό, που έχει οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Ο λαός τείνει πλέον να απορρίπτει ακόμη και το ίδιο το κοινοβουλευτικό καθεστώς.
Και δικαίως.
Τι σόι κοινοβουλευτικό καθεστώς είναι αυτό που ενώ οι ποινικές ευθύνες είναι οφθαλμοφανείς, η Βουλή απαλλάσσει τους κατηγορουμένους λόγω παραγραφής; Και γιατί να φτάσουμε στην παραγραφή; Τι έκαναν τόσα χρόνια οι ανακριτές και οι κυβερνήσεις; Τίποτα. Εις υγείαν του κορόϊδου.
Το οποίον καρόϊδο, ο πολίτης δηλαδή, προσπαθεί με κάθε μέσον να εξαπατήσει το κράτος. Και είναι λογικό να το κάνει, διότι κράτος δεν υφίσταται, όταν γίνονται κατασχέσεις σε φτωχούς ανθρώπους επειδή χρωστάνε στην εφορία και ταυτόχρονα πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί πίνουν αμέριμνοι τα κοκτέϊλ τους στο Λυκαμπέτους ή στις Μπαχάμες, έχοντας τσεπώσει εκατομμύρια μίζες από προμήθειες και γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται το πολιτικό και δικαιϊκό σύστημα να τους ασκήσει δίωξη.
Αυτό το μεταπολιτευτικό δεν είναι κράτος. Είναι δικτατορία. Της χειρότερης μορφής. Με δήθεν κοινοβούλιο. Και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό. Που πλουτίζουν οι υπουργοί και οι βουλευτές και οι υπόλοιποι δεν έχουν να φάνε πλέον.
Αυτό το δήθεν κράτος το εξευτελίζουν πλέον και οι δανειστές της χώρας, οι οποίοι προκειμένου να μας δώσουν δανεικά απαιτούν να καταργηθεί και τυπικά η ελληνική δικαιοσύνη. Για παράδειγμα, δεν μας δίνουν τη δόση τώρα, εάν δεν απαλλάξουμε τους λεβέντες τους, τα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ, κάποιους ευρωπαίους, εναντίον των οποίων είχε ασκηθεί δίωξη για βλάβη του δημοσίου από 500 εκ έως 2 δις!
Μετά από συνεχείς παρεμβάσεις του Ντάϊσεμπλουμ, του Ντομπρόβσκις κλπ η κυβέρνηση θεσμοθέτησε την ασυλία των μελών του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου. Ο Ντάισελμπλουμ έστειλε επιστολή στα μέλη του EuroWorking Group, λέγοντας πως «παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Τσακαλώτου ότι θα αλλάξει τον νόμο μέσα σε 2-4 εβδομάδες για το νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, δίνοντας ασυλία στους εμπειρογνώμονες μας, αυτοί έχουν κληθεί να καταθέσουν την Παρασκευή…ενόψει της δέσμευσης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για την προστασία αυτών των τριών εμπειρογνωμόνων, θα εκτιμούσαμε αν ο Γεώργιος (σ.σ. Χουλιαράκης) μπορούσε να επιβεβαιώσει πότε η νέα νομοθεσία θα περάσει και σε ποιες άλλες ενέργειες θα προβεί η ελληνική κυβέρνηση για την προστασία τους στο μεταξύ».
Η Ελλάδα λοιπόν νομοθέτησε την ποινική τους ασυλία στον ιδρυτικό νόμο (άρθρο 192 του νόμου 4389/16) του νέου Υπερταμείου (που υπάγεται το ΤΑΙΠΕΔ) αναφέρεται ότι τα μέλη της διοίκησης απαλλάσσονταν από κάθε αστική ευθύνη εφόσον υφίσταται έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Έτσι, το Ελεγκτικό Συνέδριο δηλαδή μπορεί να δηλώνει «αναρμόδιο» και να δίνει την απαραίτητη ασυλία στα στελέχη του Υπερταμείου.
Επειδή όμως ούτε αυτό τους ικανοποιούσε, έχουμε έξτρα νομοθέτηση τον Ιούνιο του 2016, σε άσχετο νομοσχέδιο, περί «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το έγκλημα στον Κυβερνοχώρο». Εκεί υπάρχει ρύθμιση που προβλέπει ότι κάθε εμπειρογνώμονας ή μέλος γνωμοδοτικού οργάνου ο οποίος θα εμπλέκεται στις ιδιωτικοποιήσεις δεν αντιμετωπίζει ποινικές ή αστικές ευθύνες.
Ούτε κι αυτό έφτανε. Στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, Λουίς ντε Γκίντος και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόφσκις, έθεσαν ως προϋπόθεση για τη δόση την απαλλαγή των εμπειρογνωμόνων από την ποινική δίωξη! Ζήτησαν δηλαδή επισήμως την κατάργηση της εσωτερικής έννομης τάξης, δηλαδή του κράτους.
Μετά από αυτά αναρωτιόμαστε γιατί απαλλάσσεται ο Παπαντωνίου; Εδώ σταματάει δίωξη που έχει ασκηθεί, με απλή απαίτηση αλλοδαπών υπουργών, δεν θα απαλλαχθεί ο υπουργός που το δικαιούται κιόλας, εξαιτίας του νόμου περί ευθύνης υπουργών;
Αστείον ποσόν. Στο μεταξύ η ελληνική κεντροαριστερά εξαγγέλλει νέα οράματα. Πλάκα έχουν.
Ανάρτηση από: http://ta-matia-anoikta.blogspot.gr
Ο χώρος του Δικαίου είναι συστατικός του σύγχρονου κράτους. Δυστυχώς, στην ελληνική περίπτωση δοκιμάζεται ένα νέο μοντέλο «κράτους», όπου καταργούνται θεμελιώδεις κανόνες του κράτους δικαίου.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που ακόμα ισχύει, με τις ειδικές διατάξεις παραγραφής και τις ειδικές διαδικασίες παραπομπής των κατηγορουμένων, αναγνωρίζει δύο είδη πολιτών: τα μέλη της βουλής και της κυβέρνησης από τη μία και όλους τους άλλους από την άλλη. Είναι τόσο σκανδαλώδης αυτή η ειδική νομοθεσία για το πολιτικό προσωπικό, που έχει οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Ο λαός τείνει πλέον να απορρίπτει ακόμη και το ίδιο το κοινοβουλευτικό καθεστώς.
Και δικαίως.
Τι σόι κοινοβουλευτικό καθεστώς είναι αυτό που ενώ οι ποινικές ευθύνες είναι οφθαλμοφανείς, η Βουλή απαλλάσσει τους κατηγορουμένους λόγω παραγραφής; Και γιατί να φτάσουμε στην παραγραφή; Τι έκαναν τόσα χρόνια οι ανακριτές και οι κυβερνήσεις; Τίποτα. Εις υγείαν του κορόϊδου.
Το οποίον καρόϊδο, ο πολίτης δηλαδή, προσπαθεί με κάθε μέσον να εξαπατήσει το κράτος. Και είναι λογικό να το κάνει, διότι κράτος δεν υφίσταται, όταν γίνονται κατασχέσεις σε φτωχούς ανθρώπους επειδή χρωστάνε στην εφορία και ταυτόχρονα πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί πίνουν αμέριμνοι τα κοκτέϊλ τους στο Λυκαμπέτους ή στις Μπαχάμες, έχοντας τσεπώσει εκατομμύρια μίζες από προμήθειες και γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται το πολιτικό και δικαιϊκό σύστημα να τους ασκήσει δίωξη.
Αυτό το μεταπολιτευτικό δεν είναι κράτος. Είναι δικτατορία. Της χειρότερης μορφής. Με δήθεν κοινοβούλιο. Και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό. Που πλουτίζουν οι υπουργοί και οι βουλευτές και οι υπόλοιποι δεν έχουν να φάνε πλέον.
Αυτό το δήθεν κράτος το εξευτελίζουν πλέον και οι δανειστές της χώρας, οι οποίοι προκειμένου να μας δώσουν δανεικά απαιτούν να καταργηθεί και τυπικά η ελληνική δικαιοσύνη. Για παράδειγμα, δεν μας δίνουν τη δόση τώρα, εάν δεν απαλλάξουμε τους λεβέντες τους, τα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ, κάποιους ευρωπαίους, εναντίον των οποίων είχε ασκηθεί δίωξη για βλάβη του δημοσίου από 500 εκ έως 2 δις!
Μετά από συνεχείς παρεμβάσεις του Ντάϊσεμπλουμ, του Ντομπρόβσκις κλπ η κυβέρνηση θεσμοθέτησε την ασυλία των μελών του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου. Ο Ντάισελμπλουμ έστειλε επιστολή στα μέλη του EuroWorking Group, λέγοντας πως «παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Τσακαλώτου ότι θα αλλάξει τον νόμο μέσα σε 2-4 εβδομάδες για το νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, δίνοντας ασυλία στους εμπειρογνώμονες μας, αυτοί έχουν κληθεί να καταθέσουν την Παρασκευή…ενόψει της δέσμευσης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για την προστασία αυτών των τριών εμπειρογνωμόνων, θα εκτιμούσαμε αν ο Γεώργιος (σ.σ. Χουλιαράκης) μπορούσε να επιβεβαιώσει πότε η νέα νομοθεσία θα περάσει και σε ποιες άλλες ενέργειες θα προβεί η ελληνική κυβέρνηση για την προστασία τους στο μεταξύ».
Η Ελλάδα λοιπόν νομοθέτησε την ποινική τους ασυλία στον ιδρυτικό νόμο (άρθρο 192 του νόμου 4389/16) του νέου Υπερταμείου (που υπάγεται το ΤΑΙΠΕΔ) αναφέρεται ότι τα μέλη της διοίκησης απαλλάσσονταν από κάθε αστική ευθύνη εφόσον υφίσταται έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Έτσι, το Ελεγκτικό Συνέδριο δηλαδή μπορεί να δηλώνει «αναρμόδιο» και να δίνει την απαραίτητη ασυλία στα στελέχη του Υπερταμείου.
Επειδή όμως ούτε αυτό τους ικανοποιούσε, έχουμε έξτρα νομοθέτηση τον Ιούνιο του 2016, σε άσχετο νομοσχέδιο, περί «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το έγκλημα στον Κυβερνοχώρο». Εκεί υπάρχει ρύθμιση που προβλέπει ότι κάθε εμπειρογνώμονας ή μέλος γνωμοδοτικού οργάνου ο οποίος θα εμπλέκεται στις ιδιωτικοποιήσεις δεν αντιμετωπίζει ποινικές ή αστικές ευθύνες.
Ούτε κι αυτό έφτανε. Στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, Λουίς ντε Γκίντος και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόφσκις, έθεσαν ως προϋπόθεση για τη δόση την απαλλαγή των εμπειρογνωμόνων από την ποινική δίωξη! Ζήτησαν δηλαδή επισήμως την κατάργηση της εσωτερικής έννομης τάξης, δηλαδή του κράτους.
Μετά από αυτά αναρωτιόμαστε γιατί απαλλάσσεται ο Παπαντωνίου; Εδώ σταματάει δίωξη που έχει ασκηθεί, με απλή απαίτηση αλλοδαπών υπουργών, δεν θα απαλλαχθεί ο υπουργός που το δικαιούται κιόλας, εξαιτίας του νόμου περί ευθύνης υπουργών;
Αστείον ποσόν. Στο μεταξύ η ελληνική κεντροαριστερά εξαγγέλλει νέα οράματα. Πλάκα έχουν.
Ανάρτηση από: http://ta-matia-anoikta.blogspot.gr