Πάρτε επιδόματα (ό,τι πάρετε, όσοι πάρετε, αν πάρετε, που δεν θα πάρετε)! Αυτές τις εποχές σχεδιάζεται το μέλλον μας. Όχι, η επιδοματική λογική δεν είναι κάτι προσωρινό... είναι η επιδότηση της φτώχειας, της ανέχειας, της μιζέριας, της κακομοιριάς.
Το ζητούμενο (για τους σχεδιαστές του όλου πράγματος) είναι, ενδίδοντας, να συνηθίσουμε σε όλα αυτά και σε πολλά ακόμη. Να θεωρήσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων ως ένα φυσικό φαινόμενο, ως κάτι εξωγενές, που ξεπερνάει τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας.
Τα επιδόματα είναι οι μισθοί του μέλλοντος για εκείνους που θα αποκαλούνται ωφελούμενοι. Και ως μισθοί πλέον, δηλαδή με τον χαρακτήρα του μισθού θα μπορούν (αφού έγινε συνήθεια κι αυτό) να περικόπτονται και γενικά να υπόκεινται κάθε είδους ελαστική μεταχείριση, ανάλογα με τις εκάστοτε "ανάγκες" των αγορών.
Σήμερα, κάποιοι σχεδιάζουν το αύριο μας, προσπαθώντας να πάρουν τη τυπική συγκατάθεση μας. Όλα είναι προαποφασισμένα. Σε μας εναπόκειται το αν θα ενδώσουμε σηκώνοντας ψηλά τα χέρια ή αν θα αποφασίσουμε ότι οι ζωές μας μας ανήκουν και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανέναν διεστραμμένο να ρυθμίσει το πως θα ζήσουμε και το πως θα πεθάνουμε.
Το ζητούμενο είναι να μην θεωρήσουμε τη δουλεία μας ως μια αναπόδραστη κατάσταση. Το ζητούμενο είναι να πετάξουμε από τις ζωές μας όλους αυτούς τους παλιάτσους και τα θρασύδειλα ανθρωποειδή.
Το ζητούμενο είναι να εστιάσουμε σε αυτά που μας συνδέουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν. Όσο δεν το κατανοούμε αυτό, τόσο καταδικάζουμε τους εαυτούς μας και τις μελλοντικές γενιές, τόσο τους βοηθάμε στην επιτυχή έκβαση των στόχων τους.
Το σύνθημα πρέπει να είναι ένα: Ελευθερία ή Θάνατος!
Ανάρτηση από: Νίκος Μέντζας στο Facebook
