Η αλματώδης ανάπτυξη της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς δεν είναι πρόβλημα που
μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, όσο απαραίτητες
κι αν είναι, ούτε μέσω του Ποινικού Κώδικα. Είναι ένα πολύ σοβαρό
πρόβλημα που πρέπει να εξεταστεί με μεγάλη προσοχή, αποφεύγοντας τις
αυθαίρετες γενικεύσεις και κυρίως εκείνο τον πληθωριστικό χαρακτηρισμό σαν
“φασιστικού” οποιουδήποτε αυταρχικού πολιτικού φαινομένου, που χαρακτηρίζει τον
ελληνικό πολιτικό λόγο. Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη και οι χορηγοί της
ευρωπαϊκής ακροδεξιάς.
Δεν
μπορούμε να καταπολεμήσουμε ό,τι δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να
περιοριστούμε στον εξορκισμό. Ο φασισμός και ο ναζισμός, κινήματα και καθεστώτα
διαφορετικά μεταξύ τους, έκαναν την εμφάνιση τους μεταξύ των δυο μεγάλων πολέμων,
στηριζόμενα σε βαθιές πολιτικές και πολιτιστικές ρίζες. Εκείνη η ερμηνεία που
αποδίδει την ανάπτυξη τους μόνο στην ολέθρια Συνθήκη των Βερσαλλιών είναι
απλουστευτική και αγνοεί τα βαθιά αίτια της κρίσης που παρέσυρε τη φιλελεύθερη
Ευρώπη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι θεωρητικές βάσεις του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού είχαν ήδη ωριμάσει στην τελευταία δεκαετία του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα και είχαν βρει έκφραση σε πολλαπλά όσο σημαντικά ρεύματα της ευρωπαϊκής διανόησης. Ξεκινώντας από την κριτική στον φιλελευθερισμό γιγαντώθηκε ένα ορμητικό ρεύμα ιδεών που οδήγησε στην ανάπτυξη διαφόρων εθνικιστικών ιδεολογιών, που βασίζονταν κυρίως στη μυθολογία της “ιδιομορφίας του πνεύματος” του κάθε λαού.
Εμπεδώθηκε ως δήθεν επιστημονικά επιβεβαιωμένη η ρατσιστική ιδέα της “φυλής”, του “γένους”, που υποτίθεται ότι καθορίζει την ανωτερότητα και την κατωτερότητα των διαφόρων φυλετικών ομάδων της ανθρωπότητας. Αναδείχτηκε και θεωρητικοποιήθηκε, τέλος, η ιδέα της “απόλυτης αντιπαλότητας” ανάμεσα στις διάφορες ευρωπαϊκές πολιτιστικές οικογένειες, όπως είναι η αγγλοσαξωνική, η γερμανική, η λατινική, η σλαβική και άλλες.Η συνέχεια ΕΔΩ
Ανάρτηση από: https://slpress.gr/
