Οι άνθρωποι που πλαισιώνουν τον στενό κύκλο του κ.Σαμαρά, είναι τόσο εξουσιομανείς, που είναι διαθέσιμοι να κάνουν το οτιδήποτε, προκειμένου να αρπάξουν την πρωθυπουργία , κι ας ειναι ο θρόνος τους στημένος επι χιλιάδων νεκρων-θυμάτων του μνημονίου…
Αποδεικνύεται πλέον, ότι δυο χρόνια ο κ.Σαμαράς, ήταν απλώς ανάχωμα του ΠαΣοΚ στην μνημονιακή πολιτική που σάρωσε την Ελληνική Κοινωνία.
Η διαγραφή της Ντόρας στο πρώτο μνημόνιο, ήταν απλώς ένα θεατρινισμός για να γίνει πιστευτός σε όσους τον εξέλεξαν αρχηγό της ΝΔ.
Το Ζάππειο Ι και ΙΙ ήταν τα οχήματα, για να δώσει ελπίδα στον κόσμο, ότι ήταν διαφορετικός από τον συμμαθητή του, ποτέ δεν τα υποστήριξε, ποτέ δεν τα πίστεψε.
Ηταν ανύπαρκτος πολιτικά σε όλα τα μεγάλα αντιεργατικά μέτρα που ψηφίστηκαν από τον ανελλήνιστο ΓΑΠ και την κυβέρνηση του. Μόνο κάτι ανακοινώσεις εδώ κι εκεί, με αβρότητα, αρκεί να μην ενοχληθούν οι μεγάλοι εργολάβοι, καναλάρχες, τραπεζίτες, πολυεθνικές.
Οποιος ξέφευγε από την light αντιπολίτευση, όπως ο κ.Λυμπερόπουλος απλώς διεγράφετω ή έμενε μόνος του, ακάλυπτος να πολεμάει τους Γύπες των Αγορών όπως ο κ.Καμμένος!
Ισως αν έμενε σε αυτή την αντιμημονιακή πολιτική, να ήταν και Πρωθυπουργός, αλλά η ανικανότητα του Παπανδρέου, που έβαλε σε κίνδυνο το μνημόνιο, τους πρόλαβε τον Οκτώβριο του 2011 κι αναγκάστηκε να αποκαλυφθεί, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον δοτό Πρωθυπουργό, υπερψήφισε τον προϋπολογισμό, ψήφισε το Μνημόνιο ΙΙ, υπέγραψε τον εφαρμοστικό αλλά και τις επιστολές υποταγής.
Ο Σαμαράς είναι πλέον ο εκπρόσωπος του Μνημονίου στην Ελλάδα, τώρα δίνει συγχωροχάρτι, σε όλους όσους ο Λαός στις εκλογές της 6η Μαΐου καταδίκασε στην αφάνεια .
Ηταν τέτοια η μεταστροφή, που ανάγκασε ολόκληρο κόμμα να προσχώρησει, στον Αδωνι και τον Βορίδη!
Στις τελευταίες προσχωρήσεις δεν κρατάει πλέον κανένα πρόσχημα ή αιδώ, είναι απροκάλυπτα τυχοδιωκτικές!
Λόγια, λόγια, λόγια…
Ποια ιδεολογική αναγέννηση της Δεξιάς, ποίες κοινωνικές ζυμώσεις, εδώ έχουν ενα μνημόνιο να υπερασπιστούν οι άνθρωποι.
Από που να ξεκινήσουμε;
Από τον Γ.Χαρβαλιά, διευθυντή του Εθνους την περιοδο Ιαν 2006 – Ιούν 2010 που έκανε αντιπολίτευση στον Καραμανλή, σχεδον καθ όλη την διάρκεια της πρωθυπουργίας του; Οξύμωρο;
Το Αδωνι που μιλάει για πατριωτισμό, πουλάει βιβλία για Θερμοπύλες και Μαραθώνες, αλλά στηρίζει μνημόνια και συμφωνίες υποταγής και παράδοσης της Εθνικής Κυριαρχίας ;
Το Βορίδη, ο “ακροδεξιός” που έγινε αμέσως αγαπητός από τα εκδοτικά συγκροτήματα, μόλις πέρασε στο στρατόπεδο του μνημονίου, ακόμη κι από ιδεολογικούς αντιπάλους, όπως ο Ψαρριανός;
Τον υιο Ψυχάρη, με όση ένταση κουβαλάει το όνομα του πατέρα του, που ταυτίστικε με τον Σημιτικό μεσαίωνα;
Την Ντόρα Μπακογιάννη από ένα κόμμα, που με το ζόρι ξεπέρασε το 2,5% στις εκλογές, χωρίς καμιά ουσιαστική κοινωνική αναφορά, πέρα από το ΝΑΙ στα μνημόνια. Στο πρώτο Ναι διεγράφη, στο δεύτερο επανήλθε !
Στους συντρόφους της, που απέβαλε από το σώμα η λαϊκή ετυμηγορία, που ότι κάνουν, το κάνουν για την πατρίδα, απλώς θα πάρουν εκλόγιμες θέσεις, άλλων που, όπως και νά ‘χει, επέλεξε ο λαός, όχι για την καρέκλα, αλλά για την πατρίδα (το ξανάπα αυτο ε;)
Ο κ.Μαρκογιαννάκης διεγράφει πριν από ένα χρόνο από τον κ.Τραγάκη (Επιτροπής Δεοντολογίας), για το θέμα Πλακιωτάκη, αλληλοκατηγορήθηκαν για πολλά άλλα θέματα, αλλά μπροστά στο κοινό καλό, περασμένα ξεχασμένα κι όλα καλά…
O κ.Αυγενάκης όταν διεγράφει από την ΝΔ είχε δηλώσει ότι το κόμμα της Ντόρας “..αφήνει ένα άρωμα ρεαλισμού το οποίο είναι χρήσιμο σήμερα….”, μάλλον τώρα ο Σαμαρά φοράει το ίδιο άρωμα….
Ο κ. Κοντογιάννης θα πάει πάνω από την σεμνή και δραστήρια βουλευτή Δ.Αυγερινοπούλου, πάρα του ότι ο λαός της Ηλείας την τίμησε με 6310 σταυρούς. Για την πατρίδα πάντα (επαναλαμβάνομαι;)
Τον κ.Κιλτίδη της ΝΔ, της ΔΗ.ΣΥ, του ΛΑΟΣ και τώρα ξανά της ΝΔ, αυτός δεν είναι πολιτικός, είναι ο τροχός της τύχης.
Τον Θάνο Πλεύρη, τον Κυριάκο Βελόπουλο
Για το τέλος άφησα τον Ανατολάκη, είναι ο μόνος που έχει και το ακαταλόγιστο. Γιατί στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής που έχει επιφέρει ο κ.Σαμαράς, είναι η καλύτερη μεταγραφή! Εχει παίξει στον Ηρακλή, στον Ολυμπιακό και στον Ατρόμητο, ενώ ήταν κι 21 φορές διεθνής!
Αυτό λοιπόν δεν είναι πανστρατιά, είναι Datsun ενός πανικόβλητου αρχηγού, που μαζεύει αποκόμματα, εκλογικώς αποτυχημένων κομμάτων, μπροστά στην πανωλεθρία, όχι από την ισχύ του αντιπάλου του, αλλά από την ασυνέπεια των δικών του λόγων, πράξεων κι αποφάσεων.
Τι να πουν ακόμη κι οι ίδιοι Νεοδημοκράτες, όταν απλώς συγκρίνουν το παραπάνω συνονθύλευμα του κόμματος τους, με την πραγματική πανστρατιά του ιδρυτή τους Κωνσταντίνου Καραμανλή;
Παπακωνσταντίνου, Αβέρωφ, Ράλλης, Παπαληγούρας, Στεφανόπουλος, Λάσκαρης, Εβερτ, Κοντογεώργης, Παναγιωτόπουλος, Παπαδόγγονας, Κεφαλογιάννης, Πλυτάς, Μπουρνιάς, Μπακογιάννης, Κ.Τσάτσος, Π. Κανελλόπουλος (έστω κι ως ανεξάρτητος βουλευτής-συνεργαζόμενος) κτλ.
Οπως λένε κι οι Αγγλοσάξωνες … I rest my case…..
Εμείς πρέπει να μείνουμε προσηλωμένοι στον αγώνα μας ενάντια «μνημονιακη πανστρατια» του Αντώνη και του Μπένυ…..
Ο πανικός τους, είναι μεγαλύτερη απόδειξη, ότι η ψήφος μας είναι ο Ισχυρότερο όπλο στα χέρια, ενός Ελεύθερου και Αδάμαστου λαου, απέναντι στους εραστές των μνημονίων και των δοτών Πρωθυπουργών.
Καλή Λευτεριά στην Πατρίδα μας.
Ανάρτηση από : http://wp.me/p9GCU-26v
